نه مرادم ، نه مریدم
نه کلامم ، نه پیامم
نه سلامم نه علیکم
نه سپیدم ، نه سیاهم
نه چنانم که تو گوئی ، نه چنینم که تو خوانی
و نه آنگونه که گفتند و
شنیدی و تو دانی
نه سمائم ، نه زمینم
،‌نه بزنجیر کسی بسته و نه برده دینم ،
نه چنان چشمه آبم ، نه سرابم
،نه برای دل تنهائی تو جام شرابم
نه گرفتار و اسیرم ، نه سفیرم ،
نه فرستاده پیرم ، نه بهرخانقه و مسجد و میخانه فقیرم
نه جهنم ، نه بهشتم ،
نه چنین بوده سرشتم
این سخن را من از امروز نه گفتم ،‌ نه نوشتم
بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتند .
حقیقت نه برنگ است و نه بو
،نه های است و نه هوی ،
نه به این است و نه او
،نه به جام است و سبو
گر به این نقطه رسیدی
به تو آهسته و سربسته و در پرده بگویم
تا کسی جز من و تو نشنود این راز گهربار جهان را
آنچه گفتند و سرودند ، تو آنی خود
تو جام جهانی ، گرنهانی و عیانی
تو همانی ، تو همانی
که همه عمر بدنبال خودت نعره زنانی
و ندانی و
ندانی و
ندانی که تو آن نقطه عشقی و تو اسرار نهانی ...

پیاده روی ؛ سکوت