وای از این حالم به دل زارم من به پیچ و خم موی تو گرفتارم منم آواره و بیچاره چشمانت منم آن در به در گوش به فرمانت - ایهـام

چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود بی سبب خود را شکستم تا بیننم کیستم :giggle:

نپرس از من تو دردم سفر بهر چه کردم ولی شیطون گوشش کر میرم زود برمیگردم :risas3: - گوگوش

یه وقت بیدار نشی از خواب قصه یه وقت پا نذاری تو شهر غصه لالایی کن مامان چشماش بیداره مثل هر شب لولو پشت دیواره :risas3::risas3: - گوگوش

من ماندم و رویاها نه شوق و نه سروری امان از درد دوری امان از درد دوری - حمیرا

میگن مستی گناه به انگشت ملامت باید مستها رو حد زد به شلاق ندامت سبوی ما شکسته در میکده بسته امید همه ما همت تو بسته - هایده

مثل بارون اگه نباری خبر از حال من نداری بی تو پرپر میشم دو روزه دل سنگت برام می سوزه - هایده

ندونستم تو بی مهر و وفایی نفهمیدم گرفتار هوایی ندونستم پس دیدار شیرین نهفته چهره تلخ جدایی - حبیـب

هر کجا سوز زمستان است وتاراج خزان روح تابستان عطر نوبهاران را چه شد -حبیـب

دونه دونه دونه دونه یه ستاره تو آسمونه یه جوری میزون میکنه که مارو باز بهم برسونه دل گرفتاره عاشق یاره من نه مستم و هوشیار حال جدیدی بینمونه -محسن ابراهیم زاده

یه حالی میشم وقتی تو میاری اسممو رو لبات عالم دیگه ای داره چشات یه آرامشی داره نگاهت که وقتی خیره میشم بهت یهویی دلم میره برات -امو بند

همراز دل غمگینم این خواهش آهنگینم ای ماه تابان برگرد در کوچه ی دل پیدا شو -چارتار

یارک جانانه خریدار شد دل پر سرخ کوی بازار شد وای گل سرخ دل من خار شد هرچی شد از دست همین یار شد -حبیـب

هنوز همون خراباتی و مستم ولی بی تو سبوی می شکستم -هایـده

اَییییی چه جژاب :| منم حاضر

من عاشق دلیلات برای اهدای مدال شدم! مدیر کل مهربون :risas3:

هاهاهاهاهاها

شگفتا نچ 😑 آکواریوم آب شیرین؟ :|

لالا :sleep:

همچنان به لایک کردن ادامه بده باشد که رستگار شوی :D

در عصری که خدا بار از آن بربست بی‌آنکه حتی نامی از خویش بر جا بگذارد پناه می‌آورم به تو تا بمانی با من تا خوشه‌های گندم و جوبار‌ها و آزادی سالم بمانند و جمهوری عشق پرچم‌هایش را برافرازد

دیروز به عشق تو فکر می‌کردم و از فکر کردن به آن لذت می‌بردم ناگهان قطره‌ای از عسل را بر لبانت به یاد آوردم و شیرینی حافظه‌ام را نوشیدم

مقصد من عشق است تویی سر منزل من عشق در پوست من می‌دود تو در پوست من می‌دوی و من خیابان ها و پیاده روهای تن شسته در باران را بر دوش کشیده تو را می‌جویم

مشکل اصلی من با نقد و نقادی این است هر گاه شعری را با رنگ سیاه نوشته‌ام گفته‌اند اقتباسی‌ست از چشم‌های تو

همه محاسبات مرا در هم ریخته‌ای تا یک ساعت پیش فکر می‌کردم ماه در آسمان است اما یک ساعت است که کشف کرده ام ماه در چشمان تو جای دارد

وقتی به بچه‌های جهان یاد دادم اسمت را هجی کنند دهان‌شان به درخت توت بدل شد تو، عشق من! وارد کتاب‌های درسی و جعبه‌های شیرینی شدی تو را در کلمات پیامبران پنهان کردم در شراب راهبان در دستمال‌های بدرقه آیینه‌های رویا چوب کشتی‌ها وقتی به ماهی‌ها نشانی چشم‌هات را دادم نشانی‌ها را از یاد بردند وقتی به...

آیا مرا دوست داری؟ بعد از همه آن چه بود آیا هنوز مرا دوست داری؟ من علی رغم همه آن چه که بود تو را دوست می‌دارم من نمی‌توانم قبول کنم که گذشته‌ها گذشته و گمان می‌کنم تو همین حالا این جایی لبخند می‌زنی و دستانم را در دست می‌گیری و شک مرا به یقین مبدل می‌کنی از دیروز هیچ سخن مگو موهایت را شانه کن و...

آرزو می‌کردم تو را در روزگار دیگری می‌دیدم روزگاری که گنجشکان حاکم بودند آهوان، پلیکان‌ها یا پریان دریایی . نقاشان، موسیقیدان‌ها، شاعران، عاشقان، کودکان و یا دیوانه‌ها آرزو می‌کردم که تو از آنِ من بودی در روزگاری که بر گل ستم نبود بر شعر، بر نی و بر لطافت زنان اما افسوس دیر رسیده ایم ما گل عشق...

آرزو می‌کردم که دوستت می‌داشتم در روزگاری که شمع حاکم بود و هیزم و بادبزن‌های ساخت اسپانیا و نامه‌های نوشته با پر و پیراهن‌های تافته‌ رنگارنگ نه در روزگار موسیقی دیسکو و ماشین‌های فراری و شلوارهای جین چل تکه

بانوی من ! آرزو دارم در روزگاری دیگری دوستت می‌داشتم روزگاری مهربان‌تر، شاعرانه‌تر روزگاری که شمیم کتاب، شمیم یاسمن و شمیم آزادی را بیشتر حس می‌کرد

بانوی من ! شعر آبرویم را برده است و واژگان رسوایت ساخته اند من مردی هستم که جز عشقم را نمی‌پوشم و تو زنی که جز لطافتت را پس کجا برویم دلبرم؟ و نشان عشق را چه سان بر سینه بیاویزیم؟ و عید والنتین قدیس را چه سان جشن بگیریم؟ در روزگاری که عشق را نمی‌شناسد

بانوی من ! رسوایی زیبایم ! که با تو خوشبو می‌شوم تو شعری شکوهمندی که آرزو می‌کنم امضای من در پای تو باشد و سحر بیانی که طلا و لاجوردش می‌چکد مگر می‌توانم در میدان‌های شعر فریاد نزنم : دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم مگر می‌توانم خورشید را در کشوهایم نگه دارم مگر می‌شود با تو در پارکی قدم بزنم و...

نمی‌خواهم شماره کنم خال‌هایی را که بر نقره شانه ات کاشته ام چراغانی را که در خیابان چشمانت آویخته ام ماهیانی را که در خلیج‌های تو پرورده ام ستارگانی را که لای پیراهنت یافته ام یا کبوترانی را که میان سینه ات پنهان ساخته ام. که چنین کاری شایسته غرور من نیست و کبریای تو

نه معماری بلند آوازه‌ام نه پیکره تراشی از روزگار رنسانس نه آشنای دیرینه مرمر اما می‌خواهم بدانی تن زیبای تو را چگونه ساخته ام و با گل و ستاره و شعر آراسته ام و با ظرافت خط کوفی نمی‌خواهم توانایی ام را در بازسرایی تو به رخ بکشم و در چاپ دوباره ات و در نقطه گذاری ات از الف تا ی . که عادت ندارم از...

چشمانت آخرین ساحل از بنفشه ‌هاست و بادها مرا دریدند و گمان کردم که شعر نجاتم می‌دهد اما قصیده‌ها غرقم کردند گمان کردم که ممکن است عشق جمع‌ام کند ولی زن‌ها قسمتم کردند آری محبوب من شگفت است که زنی در این شب ملاقات شود و راضی شود که با من همراه شود و مرا با باران‌های مهربانی بشوید عجیب است که در...

عشق تو منطقی عشق من شاعرانه سرم را روی بالشی از سنگ می‌گذارم سرت را روی بالشی از شعر تو ماهی هدیه‌ام دادی، من دریا تو قطره‌ای روغن چراغ، من چلچراغ تو دانه گندم دادی، من خرمن تو مرا به شهر یخ بردی من تو را به شهر عجایب تو با وقار یک معلم و بی احساس مثل ماشین حساب به آغوشم پناه بردی که گرم بود و...

وقتی عاشقم حس می‌کنم سلطان زمانم و مالک زمین و هر چه در آن است سوار بر اسبم به سوی خورشید می‌رانم وقتی عاشقم نور سیالی می‌شوم پنهان از نظرها و شعرها در دفتر شعرم کشتزارهای خشخاش و گل ابریشم می‌شوند وقتی عاشقم آب از انگشتانم فوران می‌کند و سبزه بر زبانم می‌روید وقتی عاشقم زمانی می‌شوم خارج ازهر...

ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ : ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﺩﻗﯿﻖ ﻭ ﻣﺎﻫﺮﺍﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢﺭﻭﯾﺎ ﻣﯿﺒﺮﺩ... جان؟ 😑

آنکس که درد عشق بداند اشکی بر این سخن بفشاند: این سان که ذره‌های دل بی‌قرار من سر در کمند عشق تو‌ جان در هوای توست شاید محال نیست که بعد از هزار سال، روزی غبار ما را آشفته پوی باد؛ در دوردست دشتی از دیده‌ها نهان بر برگ ارغوانی پیچیده با خزان یا پای جویباری چون اشک ما روان پهلوی یکدیگر بنشاند...

بر ماسه‌ها نوشتم : دریای هستی من از عشق توست سرشار این را به یاد بسپار بر ماسه‌ها نوشتی : ای همزبان دیرین این آرزوی پاکیست اما به باد بسپار

"گرگ" گفت دانایی که: گرگی خیره سر هست پنهان در نهاد هر بشر! لاجرم جاری است پیکاری سترگ روز و شب، مابین این انسان و گرگ زور بازو چاره این گرگ نیست صاحب اندیشه داند چاره چیست ای بسا انسان رنجور پریش سخت پیچیده گلوی گرگ خویش وی بسا زور آفرین مرد دلیر هست در چنگال گرگ خود اسیر هر که گرگش را در...

بر خاک چه نرم می‌خرامی ای مرد! آن‌گونه که بر کفش تو ننشیند گرد فردا که جهان کنیم بدرود به درد آه آن همه خاک را چه می‌خواهد کرد؟!

این دلاویزترین حرف جهان را همه وقت نه به یک بار و به ده بار، که صد بار بگو «دوستم داری؟» را از من بسیار بپرس «دوستت دارم» را با من بسیار بگو

بوی باران بوی سبزه بوی خاک شاخه‌های شسته باران خورده پاک آسمان آبی و ابر سپید برگ‌های سبز بید عطر نرگس رقص باد نغمه شوق پرستوهای شاد خلوت گرم کبوترهای مست نرم نرمک می‌رسد اینک بهار خوش به حال روزگار خوش به حال چشمه‌ها و دشت‌ها خوش به حال دانه‌ها و سبزه‌ها خوش به حال غنچه‌های نیمه باز خوش به...

"کوچه" بی تو مهتاب شبی، باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم شدم آن عاشق دیوانه که بودم در نهانخانه جانم، گل یاد تو درخشید باغ صد خاطره خندید عطر صد خاطره پیچید یادم آید که: شبی با هم از آن کوچه گذشتیم پر گشودیم و درآن خلوت دلخواسته...

"جام تهی" همه می‌پرسند: چیست در زمزمه مبهم آب؟ چیست در همهمه دلکش برگ؟ چیست در بازی آن ابر سپید روی این آبی آرام بلند که تو را می‌برد این گونه به ژرفای خیال چیست که در خلوت خاموش کبوترها؟ چیست در کوشش بی حاصل موج؟ چیست در خنده جام؟ که تو چندین ساعت مات ومبهوت به آن می‌نگری؟ نه به ابر، نه به...

بگذار سر به سینه من تا که بشنوی آهنگ اشتیاق دلی دردمند را شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق آزار این رمیده سر در کمند را بگذار سر به سینه من تا بگویمت اندوه چیست، عشق کدامست، غم کجاست بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان عمریست در هوای تو از آشیان جداست دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به...

من سکوت خویش را گم کرده‌ام لاجرم در این هیاهو گم شدم من که خود افسانه می‌پرداختم عاقبت افسانه مردم شدم ای سکوت ای مادر فریادها ساز جانم ازتو پر آوازه بود تا در آغوش تو راهی داشتم چون شراب کهنه شعرم تازه بود در پناهت برگ وبار من شکفت تو مرا بردی به شهر یادها من ندیدم خوش تر از جادوی...

بسی بسی سپاس😉😁

«دوستت دارم» را من دلاویزترین شعر جهان یافته‌ام این گل سرخ من است دامنی پر کن از این گل که دهی هدیه به خلق که بری خانه دشمن که فشانی بر دوست راز خوشبختی هرکس به پراکندن اوست در دل مردم عالم به خدا نور خواهد پاشید روح خواهد بخشید تو هم ای خوب من! این نکته به تکرار بگو این دلاویزترین شعر جهان را...

بیش از این سوی نگاهت نتوانم نگریست اهتزاز ابدیت را یارای تماشایم نیست کاش می‌گفتی چیست آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاری است

هر روز می‌پرسی که: آیا دوستم داری؟ من، جای پاسخ بر نگاهت خیره می‌مانم تو در نگاه من، چه می‌خوانی، نمی‌دانم اما به جای من، تو پاسخ می‌دهی: آری ما هر دو می‌دانیم چشم و زبان، پنهان و پیدا، رازگویانند و آنها که دل به یکدیگر دارند حرف ضمیر دوست را ناگفته می‌دانند ننوشته می‌خوانند من «دوست دارم» را...

در این گذرگاه بگذار خود را گم کنم در عشق بگذار از ره بگذرم با دوست، با دوست ای همه مردم، در این جهان به چه کارید؟ عمر گرانمایه را چگونه گذرانید؟ هرچه به عالم بود اگر به کف آرید هیچ ندارید اگر که عشق ندارید وایِ شما دل به عشق اگر نسپارید گر به ثریا رسید هیچ نیارزید عشق بورزید دوست بدارید

من امیدی را در خود بارور ساخته‌ام تار و پودش را با عشق تو پرداخته‌ام مثل تابیدن مهری در دل مثل جوشیدن شعری در جان مثل بالیدن عطری در گل جریان خواهم یافت مست از عشق تو، از عمق فراموشی راه خواهم افتاد باز از ریشه به برگ باز از «بود» به «هست» باز از خاموشی تا فریاد

معنای زنده بودن من، با تو بودن است... آن لحظه‌ای که بی‌ تو سر آید مرا مباد! مفهوم مرگ من در راه سرفرازی تو، در کنار تو مفهوم زندگی‌ است معنای عشق نیز در سرنوشت من با تو، همیشه با تو، برای تو، زیستن

یکی را دوست دارم ولی افسوس او هرگز نمی‌داند نگاهش می‌کنم شاید بخواند از نگاه من که او را دوست می‌دارم ولی افسوس او هرگز نمی‌داند به برگ گل نوشتم من تو را دوست می‌دارم ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند به مهتاب گفتم ای مهتاب سر راهت به کوی او سلام من رسان و گو تو را من...

دیگر در قلب من نه عشق نه احساس دیگر در جان من نه شور نه فریاد دشتم اما در او نه ناله مجنون کوهم اما در او نه تیشه فرهاد

بنشین مرو که در دل شب در پناه ماه خوش‌تر ز حرف عشق و سکوت و نگاه نیست بنشین و جاودانه به آزار من مکوش یک‌دم کنار دوست نشستن گناه نیست

تو آسمان آبی آرام و روشنی من چون کبوتری که پرم در هوای تو یک شب ستاره‌های تو را دانه چین کنم با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق که نامی خوشتر از اینت ندانم وگر هر لحظه رنگی تازه گیری به غیر از زهر شیرینت نخوانم

بخوان ای مرغ مست بیشه دور که ریزد از صدایت شادی و نور قفس تنگ است و دل تنگ است، ورنه هزاران نغمه دارم چون تو پر شور

از بس که غم تو قصه در گوشم کرد غم‌های زمانه را فراموشم کرد یک سینه سخن به درگهت آوردم چشمان سخنگوی تو خاموشم کرد

نرسد دست تمنا چون به دامان شما می‌توان چشم دلی دوخت به ایوان شما از دلم تا لب ایوان شما راهی نیست نیمه جانی‌ست درین فاصله قربان شما