چرا افراد موفق همیشه موفق هستند؟

[aavaa]

اگر از انسان*ها سئوال کنی که از زندگی خود چه می*خواهند پی خواهی برد که همه دوست دارند موفق شوند. گروهی از انسان*ها مایلند در رشته کاری خود موفق شوند و گروه دیگر در دنیای ورزش؛ گروهی دوست دارند پدر و مادرهای موفقی باشند، عده*ای دیگر دوست دارند که موفقیت را در هماهنگی با اعتقادهای درونی خود ببینند و بعضی هم دوست دارند که در زمینه معنوی و مذهبی موفق شوند. اگر از همه این انسان*ها بخواهی موفقیت را تعریف کنند هرکدام تعریف متفاوتی ارائه خواهند داد.
تعریف دنیای مصرفی از یک فرد موفق، دربرگیرنده درآمد، لقب*ها و ثروت است. اگر موفقیت این است پس من امیدوارم زندگی واقعاً دربرگیرنده محتوای بیشتری باشد تا فقط موفقیت.
اگر ما می*خواهیم موفقیت حقیقی کسب کنیم، ابتدا باید به*طور واضح و مشخص موفقیت را برای خود تعریف کنیم. موفقیت چیزی است که در درون ما اتفاق می*افتد. دید ما نسبت به چیزهائی که هم اکنون داریم، تعیین*کننده این است که ما خودمان را موفق می*بینیم یا نه. موفقیت یک احساس روحی است و نه دریائی از اثاثیه، عنوان*ها و لقب*ها. وقتی که ما موفقیت خود را فقط از لحاظ مالی اندازه*گیری می*کنیم این خطر وجود دارد که از ترس این*که چیزی را که داریم از دست بدهیم همیشه در اضطراب باشیم و همه وقت در تلاش که مبادا ثروتمان را از دست بدهیم و برعکس با وضع اقتصادی بد، خود را ناموفق ببینیم.
به عبارت دیگر موفقیت، طرز فکر ما نسبت به آن*چه که داریم است. اگر امروز احساس نمی*کنی که موفق هستی، ممکن است با خرید مثلاً یک موبایل و یا اتومبیل آن*چنانی خودت را برای مدت کوتاهی موفق احساس کنی. در ضمن این مستلزم این است که کسی به موبایل و یا اتومبیل شما توجه کند و از آن مهم*تر درباره آن نیز نظر مثبتی بدهد.
از نظر من ما موقعی موفق می*شویم که موفقیت برای ما یک هدف و یا یک نیاز نیست، بلکه این هدف و یا نیاز به یک هدف تبدیل شده تا دیگران را موفق کنیم. زمانی*که به نقطه*ای رسیدیم که می*توانیم خودمان باشیم و کارهائی را انجام دهیم که لذت می*بریم، باعث می*شود افراد در مجاورت ما احساس رشد کنند و در این صورت است که ما موفق هستیم. زمانی*که طرز فکری را که متأثر از رقابت، مبارزه، کمبود، ترس و اضطراب است، کنار گذاشتیم آن*وقت موفق می*شویم.
▪ چرا انسان*های موفق در همه*چیز موفق هستند؟
تاکنون متوجه شده*ای که انسان*های موفق تمام کارهایشان را خوب انجام می*دهند. این مسئله اتفاقی نیست، و به این دلیل است که آنها زندگی خود را بر پایه درستی بنا کرده*اند پایه*گذاری زندگی آنها از شرکت راسخ آنها در خودشناسی و خودسازی آنهاست. آنها درکی عمیق و کامل دارند از این*که: چه کسی هستند، چه نیازهائی دارند و ویژگی*های درونی، کمالات و آرزوهای آنها کدام است.
رهبران، مدیران، قهرمانان و دیگر انسان*های موفق از الگوئی به شکل زیر استفاده می*کنند:
۱) مشخص کردن این*که آنها در کجای زندگی خود قرار دارند (نقطه مقطع).
۲) آگاهی از این*که آنها کیستند (خودشناسی)، مطلع شدن از نیازها، استعدادها، آرزوها و نقاط مثبت و منفی خود.
۳) مشخص کردن این*که راهی کجا هستند (مقصد)، آنها هدف خود را جزء به جزء تشریح و روی کاغذ مکتوب می*کنند.
۴) وقتی آنها می*دانند در کجا هستند (مبدأ) و راهی کجایند (مقصد) راهی را انتخاب می*کنند تا زودتر به مقصد برسند (بینش).
۵) آنها برای این بینش طرحی را می*نویسند.
۶) این طرح را پیاده می*کنند و تمام اعمالشان از هدف آنها رهبری می*شود.
آنها هر روز که از خواب بیدار می*شوند و هر شب که به خواب می*روند هدف خود را به یاد می*آورند. هدف خود را در تمام لحظه*های بیداری به یاد دارند و هرگز اجازه نمی*دهند هدفشان لحظه*ای از نظر آنها فراموش شود.