Amirhoo3in
مــدیـر بـازنشـسـتـه
- تاریخ ثبتنام
- Dec 27, 2013
- ارسالیها
- 1,083
- پسندها
- 913
- امتیازها
- 113
- محل سکونت
- ساحل کارون
- دل نوشته
- زندگی آبراهی است به نام وفا,میریزد توی جویی به نام صفا,میرود به رودی به نام عشق,میریزد به دریایی به نام وداع:(
اعتبار :
بر شما باد به تحصیل علم و معرفت، که فراگیرى آن واجب، و بحث پیرامون آن مستحبّ و پرفائده است. علم وسیله كمك به دوستان و برادران، و نشانه مروّت و جوانمردى است، هدیه و سرگرمى در مجالس، و همدم و رفیق انسان در مسافرت؛ و انیس و مونس انسان در تنهائى مى باشد.
1. ثَلاثٌ یَبْلُغَنَّ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ: كَثْرَةُ الاِْسْتِغْفارِ وَ خَفْضُ الْجانِبِ وَ كَثْرَةُ الصَّدَقَةِ
سه چیز بنده را به مقام رضوان الهى مىرساند: استغفار زیاد، فروتنى با مردم و زیاد صدقه دادن.
خداوند بندگانى دارد كه نعمت*هایش را به آنان اختصاص داده است و مقرر كرده از آن بذل و بخشش كنند و اگر خوددارى كنند، از آنان مىگیرد و به دیگران منتقل مىكند.
ملاقات با برادران (دینى)، هرچند كوتاه، موجب شكفتن و بارورى عقل مىشود.
مرگ آدمی به سبب گناهان، بیشتر است از مرگش به واسطه اجل، و زندگی و ادامه حیاتش به سبب نیكوكاری، از حیاتش به واسطه عمر طبیعی بیشتر است.
از همراهی و رفاقت با آدم شرور بپرهیز، زیرا که او مانند شمشیر برهنه، ظاهرش نیکو و اثرش زشت است.
اعتماد به خدا، بهاى هر چیز گران بها است؛ و نردبانى به سوى هر بلندایى.
بدان که از دید خداوند پنهان نیستی، پس بنگر که چگونه هستی!
سه چیـــز است که هــر کس آن را مــراعــات کند، پشیــمان نگـــردد: اجتناب از عجله، مشورت کردن و توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری.
عزّت و شخصیّت مؤ من در بى نیازى و طمع نداشتن به مال و زندگى دیگران است.
هركس به سخنان کسی علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنان چه سخنور براى خدا و از احكام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان و هوى و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.
هر كه به خواستگارى دختر شما آمد و به تقوا و تدیّن و امانتدارى او مطمئن بودید با او موافقت كنید و گرنه شما سبب فتنه و فساد بزرگى در روى زمین خواهید شد.
چنان چه افراد جاهل ساكت باشند مردم دچار اختلافات و تشنّجات نمى شوند.
بنده حقیقت ایمان را درنمى یابد مگر آن كه دین و احكام الهى را در همه جهات بر تمایلات و هواهاى نفسانى خود مقدّم دارد و كسى هلاك و بدبخت نمى گردد مگر آن كه هواها و خواسته هاى نفسانى خود را بر احكام إلهى مقدّم نماید.
هر كه خود را به وسیله خداوند بى نیاز بداند مردم محتاج او خواهند شد و هركه تقواى الهى پیشه كند، خواه ناخواه، مورد محبّت مردم قرار مى گیرد گرچه مردم خودشان اهل تقوا نباشند.
معنا و مفهوم ادب از نظر مردم، تنها، خوب سخن گفتن است كه ركیك و سبك نباشد، ولیكن این نظریّه قابل توجّه نیست تا مادامى كه انسان را به خداوند متعال و بهشت نزدیك نگرداند.بنابر این ادب یعنى رعایت احكام و مسائل دین؛ پس با عمل كردن به دستورات الهى و ائمّه اطهار (ع)، ادب خود را آشكار سازید.
در زندگى، صبر را تكیه گاه خود، فقر و تنگ دستى را همنشین خود قرار بده و با هواهاى نفسانى مخالفت كن و بدان كه هیچگاه از دیدگاه خداوند پنهان و مخفى نخواهى ماند، پس بنگر که چگونه ای.
سه خصلت جلب محبّت مى كند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردى در مشكلات آن ها، همراه و همدم شدن با معنویات.
هركس بر بالین قبر مؤ منى حضور یابد و رو به قبله بنشیند و دست خود را روى قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مباركه «إنّا انزلناه»را بخواند از شداید و سختیهاى صحراى محشر در امان قرار مى گیرد.
تاخیر و پس انداختن توبه فریب خوردن است.
به تأخیر انداختن انجام كارها، همواره موجب سرگردانی است.
افزونی نعمت از طرف خدا بریده نمی شود ، مگر شكرگزاری از سوی بندگان بریده شود.
اظهار چیزی پیش از آنكه پایدار شود مایه تباهی آن است.
مؤمن نیاز دارد به توفیقی از طرف خدا، و به پندگویی از طرف خودش، و به پذیرش از كسی كه او را نصیحت كند.
عالمان، به سبب زیادی جاهلان، غریب اند.
قائم ما همان مهدی است كه درغیبتش باید منتظرش شوند، و در ظهورش اطاعتش كنند. او سومی از پسران من است.
چگونه ضایع می شود كسی كه خدا عهده دار و سرپرست اوست، چگونه فرار می كند كسی كه خدا جوینده اوست، و كسی كه توجهش به غیر خدا جلب گردد، خداوند او را به همان شخص واگذار نماید.
كسی كه سازش و مدارا با مردم را رها كند، ناراحتی به او روی می آورد.
كسی كه بدون علم و دانش كار كند ، خراب كاری اش بیش از اصلاحش خواهد بود.
در ظاهر دوست خدا و در باطن دشمن او مباش.
چهار چیز یاری دهنده انسان در كار است: سلامت، بی نیازی ، دانش و توفیق.
كسی كه آگاه به ظلم است و كسی كه كمك كننده بر ظلم است و كسی كه راضی به ظلم است، هرسه شریكند.
كسى كه طالب رضایت خداوند متعال باشد، دشمنى ستمگران، او را زیان و ضرر نمى رساند.
هركس موقعیّت شناس نباشد جریانات، او را مى رباید و هلاك خواهد شد.
سرزنش كردن دیگران، بدون علّت و دلیل، سبب ناراحتى و خشم خواهد گشت، در حالى كه رضایت آنان را نیز كسب نخواهد كرد.
هر كه كار زشتى را تحسین و تأیید كند، در عقاب آن شریك مى باشد.
هركس بدون تفّكر و اطمینان نسبت به جوانب (هر كارى، خبری، حركتى و...) مطیع و پذیراى آن شود، خود را در معرض سقوط قرار داده؛ و نتیجه اى جز خشم و عصبانیّت نخواهد داشت.
ادب و اخلاق نیك زینت بخش عقل مى باشد، و خوش روئى با افراد، زینت بخش حلم و بردبارى است.
امر به معروف و نهى از منكر دو مخلوق الهى است، هر كه آن ها را یارى و اجراء كند مورد نصرت و رحمت خدا قرار مى گیرد و هر كه آن ها را ترك و رها گرداند مورد خذلان و عِقاب قرار مى گیرد.
هركس ركوع نمازش را به طور كامل و صحیح انجام دهد، وحشت قبر بر او وارد نخواهد شد.
1. ثَلاثٌ یَبْلُغَنَّ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ: كَثْرَةُ الاِْسْتِغْفارِ وَ خَفْضُ الْجانِبِ وَ كَثْرَةُ الصَّدَقَةِ
سه چیز بنده را به مقام رضوان الهى مىرساند: استغفار زیاد، فروتنى با مردم و زیاد صدقه دادن.
كشف الغمه، ج2، ص349
2. اِنَّ لِلّهِ عِباداً یَخُصُّهُمْ بِالنِّعَمِ وَ یُقِرُّها فیهِمْ ما بَذَلُوها فَإِذا مَنَعُوها نَزَعَها عَنْهُمْ وَ حَوَّلَها اِلى غَیْرِهِمْخداوند بندگانى دارد كه نعمت*هایش را به آنان اختصاص داده است و مقرر كرده از آن بذل و بخشش كنند و اگر خوددارى كنند، از آنان مىگیرد و به دیگران منتقل مىكند.
كشف الغمه، ج2، ص364
3. مُلاقاةُ الإخوانِ نُشْرَةٌ وتَلقیحُ العَقلِ، وإن كانَ نَزْرا قَلیلاًملاقات با برادران (دینى)، هرچند كوتاه، موجب شكفتن و بارورى عقل مىشود.
امالى شیخ مفید، ص 328، ح 13
4. مَوتُ الإنسانِ بِالذُّنوبِ أكثَر مِن مَوتهِ بِالأجَلِ ، وَ حَیاتُه بِالبِر أكثَرُ مِن حَیاتِه بِالعُمر مرگ آدمی به سبب گناهان، بیشتر است از مرگش به واسطه اجل، و زندگی و ادامه حیاتش به سبب نیكوكاری، از حیاتش به واسطه عمر طبیعی بیشتر است.
مسند الامام الجواد، ص284
5. اِیّاکَ و مُصاحِبةَ الشَّرِیر، فاِنَّهُ کالسَّیفِ المَسلُولِ یَحسن مَنظَره و یَقبَح اَثَرهاز همراهی و رفاقت با آدم شرور بپرهیز، زیرا که او مانند شمشیر برهنه، ظاهرش نیکو و اثرش زشت است.
مسندالامام الجواد،ص243
6. الثِّقَةُ بِاللَّهِ ثَمَنٌ لِكُلِّ غالٍ و سُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ اعتماد به خدا، بهاى هر چیز گران بها است؛ و نردبانى به سوى هر بلندایى.
بحار الأنوار، ج 75، ص 364
7. اِعلَم أنَّک لَن تَخلُوَ مِن عَینِ اللهِ، فَانظُر کیفَ تَکونُ. بدان که از دید خداوند پنهان نیستی، پس بنگر که چگونه هستی!
تحف العقول، ص 455
8. ثَلاثٌ مَن کُنَّ فِیه لَم یَندُم: تَرکُ العَجلة، و المَشوَرة، و التَوَکُلُ عَلی الله عِندَ العَزمسه چیـــز است که هــر کس آن را مــراعــات کند، پشیــمان نگـــردد: اجتناب از عجله، مشورت کردن و توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری.
مسند الامام الجواد، ص 247
9. عِزُّالْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ عزّت و شخصیّت مؤ من در بى نیازى و طمع نداشتن به مال و زندگى دیگران است.
مستدرك الوسائل، ج 7، ص 230، ح 8114
10. مَنْ أصْغى إلى ناطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإنْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَاللّهَ، وَإنْ كانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبلیس فَقَدْ عَبَدَ إبلیسَهركس به سخنان کسی علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنان چه سخنور براى خدا و از احكام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان و هوى و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.
مستدرك الوسائل، ج 17، ص 308، ح 5
11. مَنْ خَطَبَ إلَیْكُمْ فَرَضیتُمْ دینَهُ وَ أمانَتَهُ فَزَوِّجُوهُ، إلاّ تَفْعَلُوهُ تَكْنُ فِتْنَةٌ فِى الاْرْضِ وَ فَسادٌ كَبیرْهر كه به خواستگارى دختر شما آمد و به تقوا و تدیّن و امانتدارى او مطمئن بودید با او موافقت كنید و گرنه شما سبب فتنه و فساد بزرگى در روى زمین خواهید شد.
تهذیب الاحكام، ج 7، ص 396، ح 9
12. لَوْسَكَتَ الْجاهِلُ مَااخْتَلَفَ النّاسُچنان چه افراد جاهل ساكت باشند مردم دچار اختلافات و تشنّجات نمى شوند.
كشف الغمّة، ج 2، ص 349
13. لَنْ یَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقیقَةَالاْیمانِ حَتّى یُؤْثِرَ دینَهُ عَلى شَهْوَتِهِ، وَلَنْ یُهْلِكَ حَتّى یُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلى دینِهِبنده حقیقت ایمان را درنمى یابد مگر آن كه دین و احكام الهى را در همه جهات بر تمایلات و هواهاى نفسانى خود مقدّم دارد و كسى هلاك و بدبخت نمى گردد مگر آن كه هواها و خواسته هاى نفسانى خود را بر احكام إلهى مقدّم نماید.
بحارالا نوار، ج 75، ص 80، ح 63
14. مَنِ اسْتَغْنى بِاللّهِ إفْتَقَرَالنّاسُ إلَیْهِ، وَمَنِ اتَّقَى اللّهَ أَحَبَّهُ النّاسُ وَ إنْ كَرِهُواهر كه خود را به وسیله خداوند بى نیاز بداند مردم محتاج او خواهند شد و هركه تقواى الهى پیشه كند، خواه ناخواه، مورد محبّت مردم قرار مى گیرد گرچه مردم خودشان اهل تقوا نباشند.
بحارالا نوار، ج 75، ص 79، ح 62
15. عَلَیْكُمْ بِطَلَبِ الْعِلْمِ، فَإنَّ طَلَبَهُ فَریضَةٌ وَالْبَحْثَ عَنْهُ نافِلَةٌ، وَ هُوَ صِلَةُ بَیْنَ الاْخْوانِ، وَ دَلیلٌ عَلَى الْمُرُوَّةِ، وَ تُحْفَةٌ فِى الْمَجالِسِ، وَ صاحِبٌ فِى السَّفَرِ، وَ أُنْسٌ فِى الْغُرْبَةِبر شما باد به تحصیل علم و معرفت، که فراگیرى آن واجب، و بحث پیرامون آن مستحبّ و پرفائده است. علم وسیله كمك به دوستان و برادران، و نشانه مروّت و جوانمردى است، هدیه و سرگرمى در مجالس، و همدم و رفیق انسان در مسافرت؛ و انیس و مونس انسان در تنهائى مى باشد.حلیة الا برار، ج 4، ص 599، س 11
16. الاْدَبُ عِنْدَالنّاسِ النُّطْقُ بِالْمُسْتَحْسَناتِ لاغَیْرُ، وَ هذا لایُعْتَدُّ بِهِ مالَمْ یُوصَلْ بِها إلى رِضَااللّهِ سُبْحانَهُ، وَالْجَنَّةِ، وَالاْدَبُ هُوَ اءدَبُ الشَّریعَةِ، فَتَاءدَّبُوا بِها تَكُونُوا اءُدَباءَ حَقّامعنا و مفهوم ادب از نظر مردم، تنها، خوب سخن گفتن است كه ركیك و سبك نباشد، ولیكن این نظریّه قابل توجّه نیست تا مادامى كه انسان را به خداوند متعال و بهشت نزدیك نگرداند.بنابر این ادب یعنى رعایت احكام و مسائل دین؛ پس با عمل كردن به دستورات الهى و ائمّه اطهار (ع)، ادب خود را آشكار سازید.
ارشاد القلوب دیلمى، ص 160، س 19
17. تَوَسَّدِ الصَّبْرَ، وَاعْتَنِقِ الْفَقْرَ، وَارْفَضِ الشَّهَواتِ، وَ خالِفِ الْهَوى ، وَ اعْلَمْ أنَّكَ لَنْ تَخْلُو مِنْ عَیْنِ اللّهِ، فَانْظُرْ كَیْفَ تَكُونُدر زندگى، صبر را تكیه گاه خود، فقر و تنگ دستى را همنشین خود قرار بده و با هواهاى نفسانى مخالفت كن و بدان كه هیچگاه از دیدگاه خداوند پنهان و مخفى نخواهى ماند، پس بنگر که چگونه ای.
بحارالانوار، ج 75، ص 358، ح 1
18. ثَلاثُ خِصالٍ تَجْتَلِبُ بِهِنَّ الْمَحَبَّةُ: الاْنْصافُ فِى الْمُعاشَرَةِ، وَ الْمُواساةُ فِى الشِّدِّةِ، وَ الاْنْطِواعُ وَ الرُّجُوعُ إلى قَلْبٍ سَلیمٍسه خصلت جلب محبّت مى كند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردى در مشكلات آن ها، همراه و همدم شدن با معنویات.
كشف الغمّه، ج 2، ص 349، س 13
19. مَنْ زارَ قَبْرَ أخیهِ الْمُؤْمِنِ فَجَلَسَ عِنْدَ قَبْرِهِ وَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ وَ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى الْقَبْرِ وَقَرَءَ: «اِنّااءنْزَلْناهُ فى لَیْلَةِالْقَدْر» سَبْعَ مَرّاتٍ، أَمِنَ مِنَ الْفَزَعَ الاْكْبَرِ.هركس بر بالین قبر مؤ منى حضور یابد و رو به قبله بنشیند و دست خود را روى قبر بگذارد و هفت مرتبه سوره مباركه «إنّا انزلناه»را بخواند از شداید و سختیهاى صحراى محشر در امان قرار مى گیرد.
اختیار معرفة الرّجال، ص 564، ح 1066
20. تَأخِیر التّوبةِ اِغتِرارتاخیر و پس انداختن توبه فریب خوردن است.
تحف العقول، ص 480
21. طُول التَسوِیفِ حیرةبه تأخیر انداختن انجام كارها، همواره موجب سرگردانی است.
تحف العقول، ص 480
22. لا یَنقَطِعُ المَزیدُ مِن الله حَتّی یَنقَطِع الشُّكرُ مِن العِبادافزونی نعمت از طرف خدا بریده نمی شود ، مگر شكرگزاری از سوی بندگان بریده شود.
تحف العقول، ص 480
23. إِظهارُ الشَّیء قَبلَ أَن یَستَحكم مَفسَدة لَهاظهار چیزی پیش از آنكه پایدار شود مایه تباهی آن است.
تحف العقول، ص 480
24. المُؤمِن یَحتاجُ اِلی تَوفیق مِن الله ، و واعِظٌ مِن نَفسِه ، و قَبولٌ مِمَّن یَنصَحه مؤمن نیاز دارد به توفیقی از طرف خدا، و به پندگویی از طرف خودش، و به پذیرش از كسی كه او را نصیحت كند.
تحف العقول، ص 480
25. العُلماء غُرباء لِكِثرَة الجُهّالعالمان، به سبب زیادی جاهلان، غریب اند.
مسند الامام الجواد، ص 247
26. إِنَّ القائِم مِنّا هُو المَهدِی الَّذِی یَجِبُ أّن یَنتَظر فِی غیبته و یُطاعُ فی ظُهُورِه ، و هُو الثّالِث مِن وَلدیقائم ما همان مهدی است كه درغیبتش باید منتظرش شوند، و در ظهورش اطاعتش كنند. او سومی از پسران من است.
مسند الامام الجواد، ص 131
27. كَیفَ یَضِیع مِن الله كافِله ، و كیف یِنجُو مِن الله طالِبه، و مَن انقَطَعَ اِلی غَیرِ الله ِوكَّلَهُ اللهُ إلیهچگونه ضایع می شود كسی كه خدا عهده دار و سرپرست اوست، چگونه فرار می كند كسی كه خدا جوینده اوست، و كسی كه توجهش به غیر خدا جلب گردد، خداوند او را به همان شخص واگذار نماید.
مسند الامام الجواد، ص 243
28. مَن هَجر المُداراةَ قارَبَهُ المَكرُوهكسی كه سازش و مدارا با مردم را رها كند، ناراحتی به او روی می آورد.
مسند الامام الجواد، ص 243
29. مَن عَمِلَ عَلی غیر عِلمٍ ما یُفسِد أَكثَرُ مِمّا یصلحكسی كه بدون علم و دانش كار كند ، خراب كاری اش بیش از اصلاحش خواهد بود.
مسند الامام الجواد، ص 244
30. لا تَكُن وَلیَّ لله فِی العَلانِیةِ، عَدُوّاً لَه فِی السِّردر ظاهر دوست خدا و در باطن دشمن او مباش.
مسند الامام الجواد، ص 245
31. أَربَع خِصالٍ تعین المَرءِ عَلی العَمَلِ: الصِّحَّة و الغِنی و العِلم و التَوفِیقچهار چیز یاری دهنده انسان در كار است: سلامت، بی نیازی ، دانش و توفیق.
مسند الامام الجواد، ص 246
32. العالِمُ بِالظُّلمِ و المُعِینُ عَلیهِ و الرّاضِی بِه شُرَكاءكسی كه آگاه به ظلم است و كسی كه كمك كننده بر ظلم است و كسی كه راضی به ظلم است، هرسه شریكند.
مسند الامام الجواد، ص 247
33. لا یَضُرُّكَ سَخَطُ مَنْ رِضاهُ الْجَوْرُكسى كه طالب رضایت خداوند متعال باشد، دشمنى ستمگران، او را زیان و ضرر نمى رساند.
بحارالأنوار، ج 75، ص380، ح 42
34. مَنْ لَمْ یَعْرِفِ الْمَوارِدَ أعْیَتْهُ الْمَصادِرُهركس موقعیّت شناس نباشد جریانات، او را مى رباید و هلاك خواهد شد.
أعلام الدّین، ص 309
35. مَنْ عَتَبَ مِنْ غَیْرِارْتِیابٍ أعْتَبَ مِنْ غَیْرِاسْتِعْتابٍسرزنش كردن دیگران، بدون علّت و دلیل، سبب ناراحتى و خشم خواهد گشت، در حالى كه رضایت آنان را نیز كسب نخواهد كرد.
أعیان الشّیعة، ج 2، ص 36، س 14
36. مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبیحا كانَ شَریكا فیهِهر كه كار زشتى را تحسین و تأیید كند، در عقاب آن شریك مى باشد.
كشف الغمّة، ج 2، ص 349
37. مَنِ انْقادَ إلَى الطُّمَأنینَةِ قَبْلَ الْخِیَرَةِ فَقَدْ عَرَضَ نَفْسَهُ لِلْهَلَكَةِ وَالْعاقِبَةِ الْمُغْضِبَةِهركس بدون تفّكر و اطمینان نسبت به جوانب (هر كارى، خبری، حركتى و...) مطیع و پذیراى آن شود، خود را در معرض سقوط قرار داده؛ و نتیجه اى جز خشم و عصبانیّت نخواهد داشت.
بحارالا نوار، 68، ص340، ح 13
38. حُسْنُ الأدَبِ زینَةُالْعَقْلِ، وَبَسْطُ الْوَجْهِ زینَةُالْحِلْمِادب و اخلاق نیك زینت بخش عقل مى باشد، و خوش روئى با افراد، زینت بخش حلم و بردبارى است.
كشف الغمّة، ج 2، ص 347
39. الأمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىُ عَنِ الْمُنْكَرِ خَلْقانِ مِنْ خَلْقِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَمْن نَصَرَهُما أعَزَّهُ اللّهُ، وَمَنْ خَذَلَهُما خَذَلَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ امر به معروف و نهى از منكر دو مخلوق الهى است، هر كه آن ها را یارى و اجراء كند مورد نصرت و رحمت خدا قرار مى گیرد و هر كه آن ها را ترك و رها گرداند مورد خذلان و عِقاب قرار مى گیرد.
خصال صدوق، ص 42، ح 32
40. مَنْ أَتَمَّ رُكُوعَهُ لَمْ تُدْخِلْهُ وَحْشَةُ الْقَبْرِهركس ركوع نمازش را به طور كامل و صحیح انجام دهد، وحشت قبر بر او وارد نخواهد شد.
كافى، ج 3، ص 321، ح 7