Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!

درمان الکتریکی طپش قلب یا همان "اَبلِیشِن"

  • نویسنده موضوع sting
  • تاریخ شروع
  • Tagged users هیچ

اطلاعات موضوع

Kategori Adı قلب و عروق
Konu Başlığı درمان الکتریکی طپش قلب یا همان \"اَبلِیشِن\"
نویسنده موضوع sting
تاریخ شروع
پاسخ‌ها
بازدیدها
اولین پسند ارسالی
Son Mesaj Yazan sting

sting

معـاون ارشـد انجمـن
تاریخ ثبت‌نام
Jun 26, 2013
ارسالی‌ها
27,708
پسندها
5,661
امتیازها
113
محل سکونت
تهـــــــــــران
وب سایت
www.biya2forum.com
تخصص
کیسه بوکس
دل نوشته
اگه تو زندگی یکی از سیم های سازت پاره شد... آهنگ زندگیتو رو جوری ادامه بده هیچکس نفهمه به تو چی گذشت ، حتی اونیکه سیم رو پاره کرد!
بهترین اخلاقم
نــــدارم
سیم کارت
تیم ایرانی مورد علاقه
تیم باشگاهی مورد علاقه
تیم ملی مورد علاقه

اعتبار :

درمان الکتریکی طپش قلب

"اَبلِیشِن"

Catheter Ablation
ابليشن چيست؟
ابليشن يك تكنيك غیر جراحی است كه با آن يك مسيرغیرطبیعی الكتریکی در قلب كه ايجاد ضربانات غير طبیعی (آریتمی[2]) كرده است از ميان برداشته می شود.
خوشبختانه در سالهای اخیر امکان انجام این روش در کشور ما نیز فراهم شده است و تاکنون، به کمک آن صدها بیمار به خوبی درمان شده اند.
برای انجام اين روش متخصصان کاتِتِرها[3] (سيمهای مخصوص بلند و قابل انعطاف) را از راه رگهای پا به داخل قلب می فرستند تا محل ایجاد ريتم غير طبیعی را بررسی کنند. سپس کاتتر ديگری را نزديك مسير الكتریکی غير طبیعی قرارداده و از آن انرژی صوتی را عبور ميدهند. انتهای سيم گرم ميشود و باعث تخريب ناحيه بسیار كوچکی در قلب كه از آن مسير هدایتی غيرعادی عبور ميكند ميشود.
مطالعه الكتروفيزيولوژی[4] و ابليشن
شما ممكن است قبلا تحت مطالعه الكتروفيزيولوژی قرارگرفته باشيد. اما اگر برای اولين باراست که برای شما مطالعه الكتروفيزيولوژی انجام می شود، ممكن است پزشك تصميم بگيرد در همان جلسه ابليشن را نيز انجام دهد. تفاوت اصلی بين اين دو كار اين است كه در مطالعه الكتروفيزيولوژی نوع ومحل بيماری تشخيص داده ميشود ولی ابليشن کاری است که پس از مطالعه الكتروفيزيولوژی جهت درمان قطعی بيماری انجام می شود.
قلب چگونه كار ميكند؟
قبل از توضيح بيشتر راجع به ابليشن ، شناخت عملكرد قلب می تواند كمك كننده باشد.
بطن راست
گره سینوسی
گره دهلیزی-
بطن
بطن چپ
دهلیز چپ
دهلیز
راست
قلب، يك پمپ عضلانی
قلب يك عضو عضلانی است كه خون را به تمام بدن پمپ ميكند. قلب دارای چهار حفره ميباشد که دو حفره در بالا و دو حفره در پائين قرار دارند. حفره های بالائی در هر طرف دهليز ناميده ميشوند كه خون بازگشتی از اعضاء بدن را دريافت و جمع ميكنند و به حفره های پائینی می ریزند. دو حفره پائینی در هر طرف بطن ناميده می شوند كه خون را به بدن پمپ مي كنند.
چها رحفره با هم بصورت هماهنگ كار ميكنند و با به جريان افتادن خون، اكسيژن و مواد غذائی به تمام بدن ميرسد.


سیستم الکتریکی قلب
انقباضات منظم قلب وابسته به یک شبكه الكتریکی است كه امواج الكتریکی را به تمام قلب هدايت می کند.
در حالت عادی محل ايجاد امواج الكتریکی قلب "گره سينوسی"[5] است كه در بالای دهليز راست قرار دارد. گره سينوسی در نقش باطری قلب عمل كرده، ضربان قلب را شروع می کند. بعد اين جريان الكتریکی به سرعت از طريق رشته های عضلانی مخصوصی كه مانند يك سيم امواج را هدايت می كنند در تمام دهليزها پخش ميشود و باعث انقباض آنها و ورود خون به بطنها ميشود.
از دهليز، جريان الكتریکی به "گره دهليزی- بطنی"[6] كه بين دهليز و بطن قرار گرفته است ميرسد. گره دهليزی- بطنی مانند يك ايستگاه عمل ميكند که باعث تاخير در عبور جريان ا لكتريكی قبل از رسيدن به بطنها ميشود.
جريان الكتریکی سپس از طريق سیستمی از فيبرهای عضلانی خاص وارد بطنها ميشود. اين خود به دو شبكه كوچكتر تبديل میشود كه جريان الكتریکی را به هر دو بطن انتقال می دهند. جريان الكتریکی با تحريك بطنها آنها را منقبض می كند تا بتوانند خون را به تمام بدن پمپ كنند.
ضربانات غيرطبیعی قلب
آریتمی يا ضربان غيرطبیعی قلب، ممکن است بصورت تغيير در سرعت و يا نظم ضربانات قلب باشد. در جريان آریتمی، ضربان قلب ممكن است بيش از حد آهسته، بسيارتند و يا نامنظم باشد.
آریتمی ممكن است به شكلهای مختلف تظاهر كند. ميتواند به صورت احساس لرزش يا ريزش در سينه باشد (طپش قلب). ممكن است باعث احساس سبکی در سر شود يا به صورت حملاتی همراه با بيهوش شدن باشد. گاهی هم با درد سينه همراه است.

گاهی آریتمی علامت مهمی ندارد و بيمار به آن توجه نمی كند. اما وقتی ضربان قلب به حدی كند يا تند باشد كه در عملكرد قلب بعنوان يك پمپ اختلال ايجاد كند می تواند بیمار را با خطری جدی مواجه کند.
چگونه آریتمی توسط پزشك تشخيص داده ميشود؟
اگر پزشك در مورد مشکلات شما به وجود آریتمی شك داشته باشد، ميتواند از يك يا چند روش تشخیصی برای تائيد تشخيص و ارتباط آن با علائم شما استفاده كند.
گرفتن نوار قلب يك روش ساده است كه بوسيله آن فعاليت الكتریکی قلب شما ثبت می شود. در نوارقلب يك سری امواج رسم می شوند كه نشان دهنده وقايع الكتریکی قلب هستند. با بررسی دقيق اين وقايع الكتریکی، پزشك ممكن است قادر به تشخيص نوع آریتمی باشد.
نوار قلب یک اختلال ریتم
نوار قلب یک ریتم طبیعی
هولتر مانيتورينگ[7] یعنی ثبت وقايع الكتریکی قلب (مانند نوار قلب) ولی به صورت مداوم و طولانی تر (معمولا 24 ساعت). در طی اين مدت بيمار می تواند زندگی عادی خود را ادامه دهد. اين روش وقتی كاربرد دارد كه آریتمی در هنگام گرفتن نوار قلب معمولی در حال استراحت مشخص نباشد.
"واقعه نگار"[8] وسيله دیگری است كه قادر است برای یک زمان طولانی تریعنی چندين روز يا چند هفته به بيمار متصل باشد یا همراه بیمار باشد و اختلالات ریتمی را كه به ندرت اتفاق ميافتند ثبت كند. وقتی علائم ايجاد شدند، بيمار يا اطرافيان با فشار یک دكمه دستگاه را روشن كرده و امواج قلبی ثبت می شوند.

تست ورزش به پزشك اجازه می دهد فعاليت الكتریکی قلب را حين ورزش ثبت كند. اين روش برای آریتمی هائی به كار می رود كه در حال استراحت ايجاد نمیشوند و بیشتر با فعالیت ارتباط دارند.

وقتی روشهای فوق نتوانند اطلاعات لازم را به پزشك بدهند، مطالعه الكتروفيزيولوژی لازم است تا دقيقاً مشخص شود كه مشكل چيست و چگونه می توان آن را درمان كرد.
بررسی الكتروفيزيولوژی بخصوص در بيمارانی كه سابقه آریتمی های خطرناك دارند ويا در كسانی كه آریتمی آنها با روشهای ديگر قابل تشخيص نيست كاربرد دارد
ریتمهای غيرطبیعی سريع
ابليشن برای درمان بعضی از انواع ضربانات تند قلب بكار می رود. در اين جا به صورت خلاصه توصیفی از انواع آریتمی هایی كه با ابليشن قابل درمان هستند ذكر می شود.
ريتمهای سريع فوق بطنی
اين آریتمی ها بصورت ضربانهای سريع از حفرات فوقانی قلب شروع می شوند. علت آن ممكن است حضور يك راه هدایتی اضافی در دهليز، گره دهليزی- بطنی و يا بين دهليز و بطن باشد.
مسیر چرخشی در گره دهليزی- بطنی[9]
این نوع، شايعترين عامل ريتمهای سريع فوق بطنی است. در اين حالت، مسير اضافی در گره دهليزی- بطنی یا در کنار آن وجود دارد. اگر جريان الكتریکی وارد اين مسير اضافی شود، ممكن است بصورت چرخشی در يك مسیر حلقوی بچرخد. اين باعث می شود که قلب با هر كدام از اين چرخش ها يك بار انقباض پيدا كند و نتيجه آن ایجاد ضربانات خیلی سريع و منظم است.
ولف- پاركينسون- وايت[10]
دومین شکل شایع ريتمهای سريع فوق بطنی وجود يك مسير هدایتی اضافی (مانند یک سیم اضافی یا یک پل ارتباطی) در محل اتصال دهليزها و بطنها است. به اين مسیر اضافی، راه فرعی[11] می گویند. وجود اين مسير زمينه را برای عبور جريان الكتریکی از دهليز به بطن بدون عبور از گره دهليزی- بطنی مهيا می كند.
در بيمارانی که ولف- پارکینسون- وايت دارند، آریتمی با عبور جريان از گره دهليزی- بطنی به بطن و برگشت آن از طریق راه فرعی به دهليز شروع می شود. اگر جريان به صورت مداوم در اين مسير بچرخد، باعث انقباض قلب در هرچرخش می شود. بدین ترتیب، قلب بصورت منظم ولی با تعداد ضربان زيادی منقبض شود (معمولاً 150-250 بار در هر دقیقه). تعداد ضربانات قلب گاه به حدی بالا است که ممکن است بیمار را به مخاطره بیندازد.
فيبريلاسيون دهليزی[12]
در فيبريلاسيون دهليزی، نقاط مختلفی در دهليزها به صورت غيرهماهنگ امواجی را ايجاد می كنند. در نتيجه دهليزها ضربانات خیلی سريع اما غيرمؤثری دارند. گره دهلیزی- بطنی باعث می شود که فقط بعضی از این امواج دهلیزی به بطن ها برسند. ضربان قلب در اين حالت نامنظم، غيرعادی و معمولاً (اما نه هميشه) سريع است.
فيبريلاسيون دهليزی ممكن است که بصورت حمله ای هر چند وقت يكباربروزكند و يا ممكن است به صورت همیشگی و مزمن باشد.
در شرایط بخصوصی، این اختلال ریتم ممکن است باعث شود خون در داخل دهلیزها لخته شود. به حرکت درآمدن این لخته ها میتواند به سکته مغزی یا عوارض دیگری منجر شود.
بعضی از بیماران "ولف- پاركينسون- وايت" دچار حملات فيبريلاسيون دهليزی می شوند و ضربان قلب آنها تا حد خطرناکی بالا می رود. این بیماران نیاز به درمان فوری دارند.
فِلاتر دهلیزی[13]
در فلاتر دهلیزی امواج الکتریکی در یک حلقه بزرگ دور تا دور دهلیز راست می چرخند و باعث می شوند که دهلیزها با ضربانی حدود 300 بار در دقیقه منقبض شوند.
گره دهلیزی- بطنی معمولاً مانع از انتقال همه این امواج به بطن ها می شود بطوریکه در اغلب موارد ضربان بطن ها (نبض) نصف دهلیزها یعنی حدود 150 بار در دقیقه است.
این آریتمی نیز که در افراد مسن شایعتر است، امروزه به خوبی با ابلیشن قابل درمان است.
ريتم های سريع بطنی[14]
در اين حالت راههای الكتریکی غيرطبیعی در بطن قرار دارند. اگر يك جريان الكتریکی به مناطقی از عضله قلب كه به دنبال حمله قلبی ويا بيماريهای ديگر آسيب ديده اند وارد شود، ممکن است وارد یک مسیر حلقوی (مثلاً دور ناحیه صدمه دیده) شود و شروع به حالت چرخشی بكند. اين باعث می شود كه با هر چرخش، بطنها منقبض شوند و يك ضربان تند قلب ايجاد شود.
اين ضربانهای سريع بطنی معمولاً خود بخود قطع نمی شوند اما آنچه باعث نگرانی است، توانائی تبديل شدن آنها به اختلالات خطرناكتر ريتم قلب و ايست قلبی است.
در بعضی دیگر از این بیماران عضله قلب سالم است ولی در بطن، یک کانون غیر طبیعی وجود دارد که می تواند با سرعت بالایی امواج الکتریکی را ایجاد کند و به نقاط دیگر قلب بفرستد.
درمان اختلالات ريتم سريع قلب
روشهای مختلفی برای درمان ريتمهای غيرطبیعی سريع قلب وجود دارند.
داروهای ضد آریتمی با تغییر امواج الكتریکی قلب عمل می كنند. اين داروها ممكن است بتوانند از شروع ريتمهای نامنظم یا سريع پیشگیری كنند. گرچه داروها به وفور تجويز می شوند ولی متاسفانه در بسياری از موارد چندان مؤثر نيستند و ممكن است با عوارض مهم و کشنده ای نیزهمراه باشند.
دفيبريلاتور داخلی (آی سی دی)[15] وسيله ای است كه داخل بدن تعبيه می شود و ميتواند در صورت لزوم با دادن شوك الكتریکی ريتم قلب را به حالت طبیعی برگرداند. اين دستگاه ها نقش مهمی در درمان بيمارانی كه اختلال ريتم كشنده دارند بازی می کنند.
عمل جراحی در موارد نادری ممكن است كمك كننده باشد. در طی عمل جراحی، جراح مسيرهای الكتریکی غير طبیعی يا نواحی غير طبیعی كه ايجاد آریتمی می كنند را بر می دارد.
ابليشن يك روش غيرجراحی است كه ناحيه ای را كه دارای راه غير طبیعی است با امواج صوتی از بين می برد.



مزیّت ابليشن

مصرف داروهای ضد آریتمی همانگونه که گفته شد ممکن است با عوارض مهم و خطرناکی همراه باشد. علاوه بر اين، مصرف این داروها بايد تا آخر عمر ادامه يابد. دفیبريلاتور داخلی عمدتاً در بيمارانی كه اختلال ريتم كشنده دارند و با روشهای دیگر قابل درمان نیستند بکار میروند. اعمال جراحی متأسفانه کمتر موفق هستند و با ریسک بالایی همراه هستند. در مقابل، ابليشن يك روش نسبتا بی خطر است كه می تواند بيماری را برای هميشه خوب كند.
آمادگی برای انجام ابليشن
معمولاً بيماران در همان روز ابليشن بستری می شوند و معمولاً صبح روز بعد می توانند مرخص شوند. يكسری آزمايشهای معمول شامل نوار قلب و آزمايش خون انجام می شوند (آزمايشات خونی ممكن است يك يا دو روز قبل از بستری نیز انجام شوند).
پزشك انجام دهنده مروری بر شرح حال پزشکی شما كرده و شما را معاينه می كند (شما ممكن است چند روز قبل از ابليشن توسط پزشك ويزيت شده باشيد).
پزشك راجع به ابليشن، هدف آن، اثرات آن و خطرات احتمالی توضیح ميدهد. اين برای شما وقت بسيار خوبی برای پرسيدن سوالات و مهمتر از همه بيان احساسات و نقطه نظراتتان راجع به ابليشن است.
يك پرستار به شما کمک می کند آن نواحی را كه قرار است از آنجا کاتتر ها گذاشته شوند تميز كرده و بتراشید. در اكثر بيماران از كشاله ران و در تعداد کمی از نواحی بازو، شانه و گردن استفاده می شود. تميز كردن وتراشيدن موی این نواحی، گذاشتن کاتتر ها را آسانتر كرده و از بروز عفونت پيشگيری می كند.
يك سرم به بازوی شما وصل می شود. اين اجازه ميدهد که در صورت لزوم بتوان از آن طریق، دارو را به صورت مستيقم داخل وريد تزريق کرد. همينطور ممکن است يك آرام بخش به شما داده شود تا احساس راحتی بكنيد.

قبل از انجام ابليشن
· از چند روز قبل از عمل در مورد وضعيت داروئی خود با پزشكتان مشورت كنيد. بعضی از داروها از 2 تا 3 روز قبل بايد قطع شوند و اين كمك ميكند كه نتيجه بررسی دقيقتر باشد.
· بطور کلی ، شما 6 تا 8 ساعت قبل از عمل نبايد چيزی بخوريد يا بنوشيد (آب به مقدار كم برای مصرف داروها ميتوان نوشيد).

· با یکی از اعضای فاميل يا دوستان هماهنگی كنيد تا شما را به بيمارستان برساند.

· ليست تمام داروهائی را كه مصرف می كنيد همراه بياوريد. اين خیلی مهم است كه پزشك شما نام تمام داروهای شما و مقدار مصرف آنها را بداند.

· اگر سابقه حساسيت به داروئی را داريد به پزشك ( و يا پرستار) تذكر بدهيد.

· خانمهایی که در سن بارداری هستند، اگر احتمال میدهند که باردار باشند باید به پزشک اطلاع دهند.

· همه مدارك از جمله نوار قلب های گذشته را همراه خود بياوريد.

در اطاق ابليشن
ابليشن در يك اطاق مخصوص و مجهز بنام اطاق الکتروفیزیولوژی[16] انجام می شود.
شما توسط يك تخت سيار به اطاق منتقل می شويد. بعد روی تخت دارای اشعه ايكس قرار می گيريد. این تخت دارای يك دوربين بزرگ و چند نمايشگرتلویزیونی است.
تيم حاضر برای ابلیشن معمولاً شامل دو نفر الكتروفيزيولوژيست (متخصص قلب دارای فوق تخصص اين رشته)، یک تکنیسین الکتروفیزیولوژی و دو پرستار می باشد.

بعد از قرار گرفتن روی تخت، شما به نمايشگرهای مختلفی وصل می شويد و با پوششهای ضد عفونی شده پوشانده می شوید. افراد حاضر نيز دستكش و لبا س ضد عفونی شده می پوشند.
اتفاقاتی كه حين ابليشن رخ می دهد
« محل های احتمالی ورود کاتترها »
مطالعه الكتروفيزيولوژی و ابليشن خیلی به هم شبيه هستند. اگر قبلاً مطالعه الكتروفيزيولوژی برای شما انجام نشده باشد، پزشك ممكن است تصميم بگيرد وقتی شما در اطاق الكتروفيزيولوژی هستيد هر دو كار را بدنبال هم انجام بدهد كه اين احتمال حتماً قبل از بررسی توسط پزشك با شما مطرح می شود.
آن نواحی كه قرار است از آنجا کاتتر ها گذاشته شوند (كشاله ران، بازو و يا شانه) بطور كامل با محلول ضدعفونی تميز می شوند. توسط يك سوزن نازك داروی بی حس كننده موضعی داخل پوست تزريق می شود تا ناحيه بی حس شود. يك برش نازك كوچك در پوست داده می شود و از يك سوزن برای ايجاد سوراخی در رگ (معمولاً وريد) كه محل ورود کاتتر ها است استفاده می شود. يك يا چندين کاتتر داخل بدن گذاشته شده، در حالی كه حركت آنها در تلويزيون دنبال می شود به داخل قلب هدايت می شوند.
مطالعه الكتروفيزيولوژی
مطالعه الكتروفيزيولوژی انجام می شود تا مشكل ريتم قلب شما تشخيص داده شود. اين قسمت شامل دو مرحله است:
ثبت امواج الكتریکی: کاتترها فعاليت الكتریکی را در نواحی مختلف قلب ثبت كرده و سرعت امواج (جريانهای) الكتریکی را اندازه گيری می كنند.

تحريك الكتریکی قلب: کاتتر ها همچنين برای وارد كردن تحريك الكتریکی به قلب (ايجاد امواج الكتریکی) بكار برده می شوند. بدينوسيله پزشك سعی می كند ريتم های غيرطبیعی قلب را در شرايط كنترل شده ايجاد و بررسی كند.
بدین ترتیب، مطالعه الكتروفيزيولوژی كمك می كند تا محل فعاليت الكتریکی غير طبیعی در قلب مشخص شود. محل و نوع اختلال ریتمی كه شما داريد، مشخص می كند كه در شرايط شما آیا ابليشن درمان مناسبی است يا خير.
ابليشن
برای اينكار، کاتتر مخصوص ابليشن توسط پزشك داخل قلب گذاشته می شود. اين کاتتر نزديك راه الكتریکی غير طبیعی كه آریتمی را ايجاد می كند قرار داده میشود. سپس توسط امواج صوتی با فركانس بالا[17] نوك اين کاتتر گرم شده و ناحيه بسیار كوچکی از قلب را كه حاوی راه غير طبیعی است تخريب می كند. در نتيجه راه الکتریکی غير طبیعی ديگر قادربه ايجاد آریتمی نخواهد بود
در طی ابلیشن شما چه احساسی می كنيد
در حين ابليشن نیازی به بیهوشی نیست. شما بيدار هستيد، اگرچه ممكن است داروهائی جهت آرامتر شدن به شما بدهند. پرستاران حاضر در اطاق، دائم شما را كنترل می كنند.
اين كار اصولاً دردناك نيست، اگرچه ممكن است در حين گذاشتن کاتتر ها کمی فشار را در محل احساس كنيد.
معمولاً بكارگيری امواج حرارتی را اصلا احساس نمی كنيد، گرچه ممكن است احساس ناراحتی مختصر در سينه داشته باشيد. ممكن است احساس ناراحتی و خستگی از حالت درازكشيدن طولانی داشته باشيد.
در حين كار، پزشك ممكن است قلب شما را با امواج الكتریکی ضعيف تحريك كند. شما اين امواج را احساس نمی كنيد، ولی ممكن است احساس طپش كنيد. در صورت احساس سبکی در سر، درد سينه و يا تنگی نفس بايد پزشك يا پرستار را مطلع كنيد.

معمولاً آریتمی كه در اطاق الکتروفیزیولوژی ايجاد می شود، خودش بر طرف می شود. اگر باقی بماند پزشك می تواند با استفاده از وارد كردن امواج الكتریکی، بدون اينكه احساس كنيد، آریتمی را متوقف كند. در موارد نادری ممكن است لازم باشد از شوك الكتریکی برای برگرداندن ريتم قلب به حالت طبیعی استفاده شود.
در خارج از اطاق الکتروفیزیولوژی، اين آریتمی ها می توانند خطرناك و كشنده باشند، اما در اطاق الکتروفیزیولوژی افراد با تجربه با امكانات کافی و داروهای لازم برای كنترل اين آریتمی ها وجود دارند.
زمان انجام كار می تواند طولانی باشد. بسته به ويژگی آریتمی شما و بسته به اينكه مطالعه الكتروفيزيولوژی به تنهائی انجام شود يا با ابليشن همراه باشد، ممكن است کاربين 2 تا 6 ساعت طول بكشد.
آيا ابليشن با كاتتر بی خطر است؟
ابليشن يك روش تهاجمی است كه نيازمند گذاشتن کاتتر هایی در داخل بدن است. بنابراين دارای خطر مختصری است ولی اين خطرات بسياركم هستند و اين روش، درمانی نسبتاً بی خطر محسوب می شود.
به خاطر داشته باشید که ابلیشن از همه درمان های دیگر اختلال ریتم حتی از مصرف دارو بی خطرتر است.
فوائد ابلیشن
ابليشن روش نسبتاً بی خطری است كه می تواند مشکلی را كه بیماران سالها از آن رنج می برند بطور دائم بهبود بخشد. در اكثر موارد، اين روش به بیمار اجازه می دهد كه از مصرف داروها برای تمام عمر اجتناب كند و امكان ادامه يك زندگی كاملا طبیعی را داشته باشد.
بعد از ابليشن
بعد از اينكه كار تمام شد و کاتتر ها خارج شدند، پزشك (يا پرستار) برای 10 تا 20 دقيقه محل گذاشتن کاتتر ها را فشار مختصری ميدهد. اين كار برای جلوگيری از خونريزی انجام می شود.

بعد از عمل، زمانی كه شما اجازه داريد مايعات و مواد غذائی را شروع كنيد بسته به شرايط دارد ولی معمولا يكساعت بعد به شما اجازه داده می شود.
بعد از برگشت به اطاق خودتان، شما بايد برای 2 تا 4 ساعت (و گاهی طولانی تر) در تخت بخوابيد تا محل ورود کاتتر ها كاملا بسته شود. در طی اين مدت شما نبايد خم شويد و يا پائی را كه کاتتر ها داخل آن گذاشته شده است بالا بياوريد. برای جلوگيری از حالت خشکی اندام می توانيد مچ پا و انگشتان را حركت بدهيد.
پرستار، نبض و فشار خون شما را مرتب چك می كند و همینطور محل گذاشتن کاتتر ها را كنترل می كند. اگر احساس درد ناگهانی داشتید و يا متوجه خونريزی شديد بايد سريعا به پرستار اطلاع دهيد.
در اكثريت موارد، ريتم قلب شما در طول شب كنترل می شود. معمولاً پزشك در شب و يا صبح روز بعد شما را ويزيت می كند تا در مورد نتيجه كار با شما صحبت كند.
در موقع رفتن به منزل بايد يك نفر از دوستان ويا افراد فاميل رانندگی كند.
در منزل
· فعاليت خود را در طی چند روز اول بعد از ابليشن محدود كنيد. شما می توانيد حركت داشته باشيد، ولی نبايد حالت كشش و فشار داشته باشيد و يا چيزهای سنگين را بلند كنيد.
· پانسمان محل ورود کاتتر ها را می توانید صبح روز بعد برداريد. معمولاٌ روز بعد از ابليشن ميتوانيد حمام كنيد، اما در اين مورد از پرستار سؤال كنيد.
· قرمزی و تورم مختصر در زير پوست محل گذاشتن کاتتر ها شايع است و معمولا بعد از 3 تا 4 هفته از بين می رود.
· در صورتی كه محل گذاشتن کاتتر ها دردناك يا در لمس گرم بود و اگر قرمزی وتورم افزايش يافت و يا تب بالاتر از 38 درجه داشتيد به پزشك خود اطلاع دهيد.

· برای چند هفته بعد از ابليشن شما ممكن است گهگاه احساس ضربانهای نابجا داشته باشيد. گاه ممكن است احساس طپش قلب كه فقط 2 تا 3 ضربان طول می كشد داشته باشید. اين علائم شايع هستند وبه مرور از ميزان آنها كم می شود.
· در صورت عود ريتم سريع قلب ويا احساس سرگيجه، درد سينه و تنگی نفس با پزشك خود تماس بگيريد.
· مطمئن شويد در مورد وضعيت داروئی با پزشك خود هماهنگی كرده ايد كه كدام دارو بايد ادامه يابد وكدام دارو بايد قطع شود
اَبلیشن برای کدامیک از بیمارانی که آریتمی فوق بطنی دارند توصیه می شود[18]
Ü کسانی که حملات مکرر طپش دارند.
Ü تمام بیمارانی که تحت درمان ضد آریتمی هستند.

Ü بیمارانی که طپش آنها با داروهای ساده کنترل شده است، اما دچار عوارض جانبی این داروها شده اند یا تمایلی ندارند که تا آخر عمر دارو مصرف کنند.
Ü تمام بیماران "ولف- پاركينسون- وايت" که سابقه آریتمی فوق بطنی (حتی یک حمله) دارند.
Ü بیماران "ولف- پاركينسون- وايت" که مشاغل حساس مانند خلبانی یا رانندگی وسایل نقلیه عمومی دارند، حتی اگر کاملاً بدون علامت باشند.
Ü بیماران مبتلا به فيبريلاسيون يا فلاتر دهليزی که علیرغم مصرف دارو دچار حملات مکرر می شوند، یا بیمارانی که با وجود مصرف دارو ضربان قلب آنها تند است.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Ablation
[2] Arrhythmia
[3] Catheters
[4] Electrophysiologic study (EPS)
[5] Sinus node
[6] Atrioventricular node
[7] Holter monitoring
[8] Event recorder
[9] AV nodal reentrant tachycardia (AVNRT)
[10] Wolff-Parkinson-White Syndrome (WPW)
[11] Accessory pathway
[12] Atrial fibrillation (AF)
[13] Atrial flutter
[14] Ventricular tachycardia (VT)
[15] Implantable Cardioverter Defibrillator (ICD)
[16] EP Lab

[17] Radiofrequency current

[18] Which patient should be referred to an electrophysiologist: supraventricular tachycardia. Richard J Schilling. Heart 2002;87:299–304.


 
بالا پایین