Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!

علل تغيير رنگ مخاط دهان و لثه

اطلاعات موضوع

Kategori Adı دندان پزشکی
Konu Başlığı علل تغيير رنگ مخاط دهان و لثه
نویسنده موضوع *مینا*
تاریخ شروع
پاسخ‌ها
بازدیدها
اولین پسند ارسالی
Son Mesaj Yazan *مینا*

*مینا*

مــدیـر بـازنشـسـتـه
تاریخ ثبت‌نام
Sep 12, 2013
ارسالی‌ها
3,063
پسندها
366
امتیازها
83
محل سکونت
زیر اسمون خدا
تخصص
ترانه سرا
دل نوشته
هر وقت دلت شکست خورده هاشو خودت جمع کن نزار هر نامردی منت دست زخمیشو روت بزاره
بهترین اخلاقم
بخشیدن
مدل گوشی
سیم کارت
تیم ایرانی مورد علاقه
تیم باشگاهی مورد علاقه

اعتبار :

[h=2]علل تغيير رنگ مخاط دهان و لثه[/h]


تغيير رنگ مخاط دهان يا لثه از مشکلاتي است که باعث ايجاد ظاهري ناخوشايند در افراد شده و بيماران مبتلا به اين مشکل همواره به دنبال راه حلي براي درمان آن مي‌گردند.


تغيير رنگ مخاط دهان يا لثه مي‌تواند به علل گوناگوني روي ‌دهد که ممکن است اين علل طبيعي يا پاتولوژيک باشند. اغلب اين تغيير رنگ‌ها طبيعي‌اند اما گاهي مي‌توانند علامتي از يک بيماري جدي نيز باشند. تغيير رنگ‌هاي دنداني اغلب به وسيله پنج رنگدانه ايجاد مي‌شوند. ملانين، ملانوئيد، اکسي‌هموگلوبين، هموگلوبين احيا شده و کاروتن. گاهي آهن، بيلي‌روبين و برخي فلزات نيز مي‌توانند تغيير رنگ ايجاد کنند.

ملانين، نوعي رنگدانه قهوه‌اي است که شايع‌ترين رنگدانه با منشا داخلي به حساب مي‌آيد و به وسيله ملانوسيت‌هاي موجود در لايه بازال اپي‌تليوم ساخته مي‌شود. تعداد ملانوسيت‌هاي موجود در مخاط با تعداد ملانوسيت‌هاي پوست متناسب است. در پوست‌هاي تيره‌تر، ملانوسيت‌ها ملانين بيشتري توليد مي‌کنند. ملانين رنگ قهوه‌اي تا قهوه‌اي تيره و سياه را در پوست و مخاط ايجاد مي‌کند.


ملانوئيدها مسوول تغيير رنگ پوست به سمت زرد شفاف‌اند و کاروتن رنگ زرد پررنگ را ايجاد مي‌کند. رنگدانه‌دارشدن لثه و مخاط در همه نژادها ديده مي‌شود، تفاوت ميان زن و مرد وجود ندارد. شدت و نحوه پراکندگي تغيير رنگ نژادي مخاط نه تنها بين نژادهاي متعدد متفاوت است بلکه در افراد متعدد يک نژاد نيز مشابه نيست. حتي اين تغيير رنگ در همه جاي مخاط دهان نيز يکسان به چشم نمي‌خورد. تغيير رنگ فيزيولوژيک (طبيعي)، احتمالا منشأ ژنتيکي دارد اما درجه اين تغيير رنگ بسته به محرک‌هاي مکانيکي، شيميايي يا فيزيکي متفاوت است. گفته مي‌شود که تغيير رنگ فيزيولوژيک اغلب در بچه‌ها ديده نمي‌شود و اين تغيير رنگ به طور عمده پس از بلوغ به چشم مي‌خورد. البته مواردي از تغيير رنگ فيزيولوژيک در کودکان نيز ديده شده است.





شايع‌ترين محل تغيير رنگ در داخل دهان، لثه است. بيشترين تغيير رنگ در لثه چسبنده ديده مي‌شود و سپس در پايه لثه، لبه لثه و مخاط آلوئول. اين تغيير رنگ‌ها در سطح لبيال لثه بيشتر از سطوح ديگر به چشم مي‌خورد.
در حالت فيزيولوژيک، رنگ لثه از قهوه‌اي تيره تا مشکي يا قهوه‌اي و يا قهوه‌اي روشن تا زرد، متفاوت است. اين حالت، شکل و عارضه خاصي ندارد اما بيمار اغلب از رنگ تيره لثه خود شکايت دارد.

اما ساير علل تغيير رنگ لثه را مي‌توان به دو دسته تقسيم کرد:


اول آنهايي که تغيير رنگ موضعي ايجاد مي‌کنند مانند خال‌ها، Amalgam Tatoo، ماکول ملانوتيک، ملانوم‌هاي بدخيم.
دسته دوم، آنهايي هستند که تغيير رنگ کلي (Ceneralized) در لثه و مخاط ايجاد مي‌کنند که مي‌تواند به علل ژنتيک، داروها، مشکلات در غدد اندوکرين، التهاب و ... باشد.

علل تغيير رنگ لثه


آمالگام: تغيير رنگ موضعي لثه در اثر ماده ترميمي دندانپزشکي (آمالگام)، يک يافته شايع در دندانپزشکي است. اين نوع تغيير رنگ در اثر آمالگام که Amalgam Tatoo ناميده مي‌شود، اغلب در اثر ذرات بسيار ريز آمالگام که در داخل لثه فرو رفته‌اند، ايجاد مي‌شود. بقاي اين تغيير رنگ يک ماکول محدود سياه يا آبي تيره يا خاکستري در نزديکي محل ترميم با آمالگام است. احتمال بروز اين پديده در فک پايين بيشتر از فک بالا است.
Amalgam Tatoo هيچ مشکلي ايجاد نمي‌کند و عارضه‌اي نيز ندارد مگر آنکه در ناحيه‌اي قرار گيرد که از لحاظ زيبايي مشکل ايجاد کند.

خال‌هاي رنگي: خال رنگي در مخاط دهان پديده‌اي ناشايع است. اين خال‌ها اغلب در ورميليون لب‌ها و گاهي در لثه ايجاد مي‌شوند. نماي اين خال‌ها ماکول خاکستري، قهوه‌اي و يا آبي تيره‌اي است که به طور معمول بدون علامت‌اند.

ماکول ملانوتيک دهاني: يک ضايعه نادر مخاط دهان است که مشابه کک و مک پوست است. از نام‌هاي ديگري که براي اين حالت ذکر شده مي‌توان به ملانوزيس Eptrelis و Lentigo اشاره کرد. ورميليون لب پايين شايع‌ترين محل اين ماکول است. مخاط بوکال، کام و لثه کمتر درگير مي‌شوند. رنگ اين ضايعه از خاکستري، قهوه‌اي تا آبي سياه متغير است.


نشانگان Peutz-Jeghers: پوليپوز متعدد روده‌اي که يک بيماري ژنتيکي است با ضايعات رنگي پوستي مخاطي و هامارتوماي روده مشخص مي‌شود. ماکول‌هاي فرکل مانند در دست‌ها، پوست اطراف دهان و داخل دهان ديده مي‌شود. اندازه اين ماکول‌ها 1تا 10 ميلي‌متراست. به طور شايع لب پايين و مخاط بوکال درگير مي‌شود.
تغيير رنگ در اثر مصرف سيگار: تغيير رنگ‌ها به طور معمول به صورت ماکول‌هاي قهوه‌اي متعددي که کمتر از يک سانتي‌متر قطر دارند ديده مي‌شوند و بيشتر در سطح لبيال لثه قدامي به وجود مي‌آيند. اين تغيير رنگ در خانم‌ها بيشتر ديده مي‌شود.

مينوسايکلين: مينوسايکلين از انواع تتراسايکلين‌ها است که به طور معمول براي درمان آکنه ولگاريس به کار مي‌رود. در حالي که تتراسايکلين سبب تغيير رنگ استخوان و دندان‌ها مي‌شود. مينوسايکلين تغيير رنگ بافت‌هاي نرم را ايجاد مي‌کند. نقاط قهوه‌اي روي کام، لثه، مخاط دهان و زبان، گاهي در اثر مصرف اين دارو ديده مي‌شود.


فلزات سنگين: فلزات سنگيني که به طور سيستميک جذب مي‌شوند، چه به عنوان دارو استفاده شده باشند و چه در اثر شغل و محيط زندگي جذب بدن شده باشند، مي‌توانند سبب تغيير رنگ مخاط دهان شوند. بيسموت، آرسنيک و جيوه يک خط سياه در لثه ايجاد مي‌کنند که از شکل لبه لثه تبعيت مي‌کند. سرب يک خط آبي پررنگ يا قرمز متمايل به آبي در لبه لثه ايجاد کند که اغلب با تغيير رنگ آبي ـ خاکستري که در تمام مخاط دهان پراکنده است، همراه مي‌شود.



بيماري آديسون: بيماري آديسون در اثر کم‌کاري غده فوق‌کليه رخ مي‌دهد. برنزه شدن پوست و تيره شدن لب، لثه، زبان و مخاط دهان ممکن است در اين بيماري ديده ‌شود. گاهي تغيير رنگ مخاط دهان اولين علامت اين بيماري است.
بيماري پريودنتال: در اين حالت به علت افزايش نفوذپذيري مويرگ‌ها، رنگدانه‌هايي که به علت‌هاي متعدد در خون وجود دارند، (مانند فلزات سنگين) بيشتر رسوب مي‌کنند. به علاوه به علت آسيب به عروق و شکسته شدن هموگلوبين‌ها در اثر عوامل التهابي تغيير رنگ به سمت آبي نيز در ناحيه ديده مي‌شود.


تشخيص و بررسي دقيق تغيير رنگ‌هاي لثه از اهميت زيادي برخوردار است. زيرا ممکن است علل جدي مانند بيماري‌هاي سيستميک و يا عوارض دارويي داشته باشد. بنابراين مراجعه به دندانپزشک در اين مورد توصيه مي‌شود.
 
بالا پایین