Ops
مــدیـر بـازنشـسـتـه
- تاریخ ثبت‌نام
- Jan 24, 2014
- ارسالی‌ها
- 10,600
- پسندها
- 3,164
- امتیازها
- 113
- محل سکونت
- AhWaZ
- تخصص
- SheYtOni
- دل نوشته
- :)
- بهترین اخلاقم
- MehRabOni
- سیم کارت
-
- تیم ایرانی مورد علاقه
-
- تیم باشگاهی مورد علاقه
-
- تیم ملی مورد علاقه
-
رییس انجمن بازی‌ها و ورزش کودکان با بیان اینکه در حال حاضر در کشور هفت میلیون کودک زیر هفت سال زندگی می‌کنند که کمتر از 10 درصد آنها در 15 هزار مهدکودک حضور دارند گفت: 55 درصد این مهدها، شهری و 45 درصد روستا مهدها را شامل می‌شوند.
آذربرزین درباره ضرورت وجود مهدکودک در جامعه گفت: باید در جامعه مهدکودک داشته باشیم اما نه به شکلی که در حال حاضر وجود دارد و در واقع علت اصلی مشکل آنان حضور مربیانی است که آموزش‌های لازم را ندیده‌اند و آنگونه که باید باشند، نیستند.
این کارشناس کودک افزود: خانواده‌ها ممکن است به دلایل متعددی کودک خود را به مهدها نسپارند و یا نفرستند؛ برای مثال گران بودن، عدم اعتقاد به آموزش‌های پیش از دبستان و... اما مساله اصلی این است که مهدهای کودک رشد کافی را برای آموزش کیفی کودکان از گذشته تا به امروز نداشته‌اند.
وی ادامه داد: برای مثال اگر در 10 سال گذشته در هر سال در کشور صد مهدکودک اضافه شده است، این رشد فقط کمی بوده است و هیچ رشد کیفی صورت نگرفته است و در حال حاضر تعطیلی بسیاری از مهدها را شاهد هستیم.
این کارشناس کودک گفت: در حال حاضر طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی کودکان 4 تا 5 ساله زیرنظر آموزش و پرورش و کودکان صفر تا سه سال نیز تحت نظارت سازمان بهزیستی هستند.
وی ادامه داد: در اینجا شاهد فاصله یک ساله میان سه تا چهار سالگی هستیم که آموزش و پرورش در تلاش است تا این یک سال را به سیستم خود اضافه کند و از طرفی سازمان بهزیستی نیز در تلاش است که آموزش کودکان صفر تا پنج سال را برعهده بگیرد.
این کارشناس کودک بر ضرورت ایجاد مراکزی که تا قبل از دبستان به کودکان «اجتماعی شدن» را آموزش دهند تاکید کرد و گفت: در حال حاضر در ارتباط با حضور کودکان در مهدهای کودک دو نظر متفاوت وجود دارد؛ عده‌ای موافقند گروه سنی صفر تا شش سال در اختیار یک سازمان باشد و بعد از هفت سال تحت نظارت آموزش و پرورش قرار بگیرد.
وی افزود: عده‌ای دیگر نیز بر این باورند که کودکان تا سه سالگی در اختیار خانواده باشند و بعد از سه سال در اختیار مراکزی که از سوی آموزش و پرورش طراحی می‌شوند، قرار گیرند.
آذربرزین همچنین گفت: در حال حاضر آموزش کودکان چهار تا پنج سال در اختیار آموزش و پرورش است. و صفر تا سه سال هم در اختیار بهزیستی، اما در دو سال گذشته مصوب شد که مهدکودک‌هایی که کودکان چهار، پنج و شش ساله را در اختیار دارند، باید از آموزش و پرورش مجوز دریافت کنند.
این کارشناس کودک ادامه داد: مهدهایی که مجوزشان از بهزیستی صادر شده است و تا سال 94 نیز اعتبار دارند، بعد از پایان مدت اعتبار باید از آموزش و پرورش مجوز بگیرند.
وی با طرح این سوال که آیا وجود مهدکودک ضروری است؟ و در صورت وجود چنین مراکزی سیستم آموزشی آنها باید چگونه باشد؟ افزود: عده‌ای معتقدند مهدکودک‌ها محل مناسبی برای رشد کودکان نیست و باید مانع فعالیت‌های آنان شوند، اما در واقع این دیدگاه مانند این است که بگوییم به علت اتفاقی که چندی پیش در مدرسه‌ای در شمال غرب تهران رخ داد، باید آموزش و پرورش تعطیل شود و این بزرگترین اشتباه است. باید بدانیم که مشکل اصلی ما در گزینش، نظارت، و... است اما به هرحال وجود مهدکودک در هر جامعه‌ای و همچنین جامعه ما بسیار ضروری است اما مدیریت، برنامه‌ریزی، کنترل و نظارت آنها به شیوه‌ای که در حال حاضر است، به هیچ عنوان مطلوب نیست.
وی افزود: مهم‌ترین فاکتوری که در حال حاضر معضل مهدها است، مربیان هستند زیرا ویژگی‌هایی که مربیان باید داشته باشند، اکثرا فاقد آن هستند.
این کارشناس کودک در این باره تصریح کرد: زمانی که مدیر با حداقل حقوق 200 تا 400 هزار تومان مربی استخدام می‌کند و توقع دارد آن مربی هر روز مسوولیت حدود 20 کودک را به عهده بگیرد، فکری بسیار غیرمنطقی است.
آذربرزین ادامه داد: زمانی می‌توان از مربی توقع عملکرد مثبت داشت که وی با علاقه و شرایط مساعد وارد این کار شود.
این کارشناس کودک در این باره تصریح کرد: زمانی که خود مربی متاهل و دارای فرزند باشد بسیار درک بهتری از مسائل کودک دارد تا زمانی که دختری 20 ساله‌ای که تجربه‌ای در ارتباط با کودک ندارد، وارد سیستم مهدها شود.
وی ادامه داد: چرخه اصلی تربیت در مهد به عهده مربی است و این در حالی است که در حال حاضر اکثر مربیان ما فاقد شرایط مطلوب هستند.
آذربرزین در پایان از فقدان آسیب‌شناسی در خصوص مهدهای کودک انتقاد کرد و گفت: شش سال پیش مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی از وضعیت مهدهای کودک تهیه کرد که نتایج فاجعه‌باری به همراه داشت اما بعد از آن نیز تاکنون تحقیقاتی در این زمینه صورت نگرفته است که مشخص شود آیا روند پیشین از شش سال پیش ادامه دارد یا اصلاح شده است؟ تحقیقات در این حوزه همواره به شکل مقاله، سخنرانی و... منتشر شده اما هیچ‌گاه در این باره کار مطالعاتی جدی صورت نگرفته است و باید در جهت رفع این خلاءها اقداماتی اساسی صورت گیرد.
انتهای پیام
آذربرزین درباره ضرورت وجود مهدکودک در جامعه گفت: باید در جامعه مهدکودک داشته باشیم اما نه به شکلی که در حال حاضر وجود دارد و در واقع علت اصلی مشکل آنان حضور مربیانی است که آموزش‌های لازم را ندیده‌اند و آنگونه که باید باشند، نیستند.
این کارشناس کودک افزود: خانواده‌ها ممکن است به دلایل متعددی کودک خود را به مهدها نسپارند و یا نفرستند؛ برای مثال گران بودن، عدم اعتقاد به آموزش‌های پیش از دبستان و... اما مساله اصلی این است که مهدهای کودک رشد کافی را برای آموزش کیفی کودکان از گذشته تا به امروز نداشته‌اند.
وی ادامه داد: برای مثال اگر در 10 سال گذشته در هر سال در کشور صد مهدکودک اضافه شده است، این رشد فقط کمی بوده است و هیچ رشد کیفی صورت نگرفته است و در حال حاضر تعطیلی بسیاری از مهدها را شاهد هستیم.
این کارشناس کودک گفت: در حال حاضر طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی کودکان 4 تا 5 ساله زیرنظر آموزش و پرورش و کودکان صفر تا سه سال نیز تحت نظارت سازمان بهزیستی هستند.
وی ادامه داد: در اینجا شاهد فاصله یک ساله میان سه تا چهار سالگی هستیم که آموزش و پرورش در تلاش است تا این یک سال را به سیستم خود اضافه کند و از طرفی سازمان بهزیستی نیز در تلاش است که آموزش کودکان صفر تا پنج سال را برعهده بگیرد.
این کارشناس کودک بر ضرورت ایجاد مراکزی که تا قبل از دبستان به کودکان «اجتماعی شدن» را آموزش دهند تاکید کرد و گفت: در حال حاضر در ارتباط با حضور کودکان در مهدهای کودک دو نظر متفاوت وجود دارد؛ عده‌ای موافقند گروه سنی صفر تا شش سال در اختیار یک سازمان باشد و بعد از هفت سال تحت نظارت آموزش و پرورش قرار بگیرد.
وی افزود: عده‌ای دیگر نیز بر این باورند که کودکان تا سه سالگی در اختیار خانواده باشند و بعد از سه سال در اختیار مراکزی که از سوی آموزش و پرورش طراحی می‌شوند، قرار گیرند.
آذربرزین همچنین گفت: در حال حاضر آموزش کودکان چهار تا پنج سال در اختیار آموزش و پرورش است. و صفر تا سه سال هم در اختیار بهزیستی، اما در دو سال گذشته مصوب شد که مهدکودک‌هایی که کودکان چهار، پنج و شش ساله را در اختیار دارند، باید از آموزش و پرورش مجوز دریافت کنند.
این کارشناس کودک ادامه داد: مهدهایی که مجوزشان از بهزیستی صادر شده است و تا سال 94 نیز اعتبار دارند، بعد از پایان مدت اعتبار باید از آموزش و پرورش مجوز بگیرند.
وی با طرح این سوال که آیا وجود مهدکودک ضروری است؟ و در صورت وجود چنین مراکزی سیستم آموزشی آنها باید چگونه باشد؟ افزود: عده‌ای معتقدند مهدکودک‌ها محل مناسبی برای رشد کودکان نیست و باید مانع فعالیت‌های آنان شوند، اما در واقع این دیدگاه مانند این است که بگوییم به علت اتفاقی که چندی پیش در مدرسه‌ای در شمال غرب تهران رخ داد، باید آموزش و پرورش تعطیل شود و این بزرگترین اشتباه است. باید بدانیم که مشکل اصلی ما در گزینش، نظارت، و... است اما به هرحال وجود مهدکودک در هر جامعه‌ای و همچنین جامعه ما بسیار ضروری است اما مدیریت، برنامه‌ریزی، کنترل و نظارت آنها به شیوه‌ای که در حال حاضر است، به هیچ عنوان مطلوب نیست.
وی افزود: مهم‌ترین فاکتوری که در حال حاضر معضل مهدها است، مربیان هستند زیرا ویژگی‌هایی که مربیان باید داشته باشند، اکثرا فاقد آن هستند.
این کارشناس کودک در این باره تصریح کرد: زمانی که مدیر با حداقل حقوق 200 تا 400 هزار تومان مربی استخدام می‌کند و توقع دارد آن مربی هر روز مسوولیت حدود 20 کودک را به عهده بگیرد، فکری بسیار غیرمنطقی است.
آذربرزین ادامه داد: زمانی می‌توان از مربی توقع عملکرد مثبت داشت که وی با علاقه و شرایط مساعد وارد این کار شود.
این کارشناس کودک در این باره تصریح کرد: زمانی که خود مربی متاهل و دارای فرزند باشد بسیار درک بهتری از مسائل کودک دارد تا زمانی که دختری 20 ساله‌ای که تجربه‌ای در ارتباط با کودک ندارد، وارد سیستم مهدها شود.
وی ادامه داد: چرخه اصلی تربیت در مهد به عهده مربی است و این در حالی است که در حال حاضر اکثر مربیان ما فاقد شرایط مطلوب هستند.
آذربرزین در پایان از فقدان آسیب‌شناسی در خصوص مهدهای کودک انتقاد کرد و گفت: شش سال پیش مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی از وضعیت مهدهای کودک تهیه کرد که نتایج فاجعه‌باری به همراه داشت اما بعد از آن نیز تاکنون تحقیقاتی در این زمینه صورت نگرفته است که مشخص شود آیا روند پیشین از شش سال پیش ادامه دارد یا اصلاح شده است؟ تحقیقات در این حوزه همواره به شکل مقاله، سخنرانی و... منتشر شده اما هیچ‌گاه در این باره کار مطالعاتی جدی صورت نگرفته است و باید در جهت رفع این خلاءها اقداماتی اساسی صورت گیرد.
انتهای پیام