آتش كه گرفت ، خشك و تر مي‌سوزد

[sting]

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]خورشيد در آسمان اگر مي‌سوزد[/FONT]

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]درگير خود است و تا سحر مي‌سوزد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] ​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]غم پشت درخت‌‎هاي ما را خم كرد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]شك دارم از اينكه از تبر مي‌سوزد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] ​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آن كودك نابكار نادان اين بار​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]از ناله‌ي مادر و پدر مي‌سوزد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] ​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]از پشت به خنجري مرا زد قلمم​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تا شاعر گشت معتبر ، مي‌سوزد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] ​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اين شعله به عمد بال پروانه گرفت​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]عاشق به رضا از اين شرر مي‌سوزد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] ​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اصلا نگران نباش از معصيتت​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آتش كه گرفت ، خشك و تر مي‌سوزد​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] ​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]شاعر كه شدي دلت، خودت، حتي شعر​

[/FONT]​

​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اين بار به جرم تازه‌ تر مي‌سوزد ...​

[/FONT]​

​

​

 

[sting]

سردی باد زمستان همه را می سوزد
تن بی جامه ما هم به خفا می سوزد

نرگس چشم تو در باغ وفا می سوزد
گلشن روی من از شام جفا می سوزد

ترک چشمان تو کردن دل ما می سوزد
مژه را آتش باران فنا می سوزد

بلبل از زردی گل فصل بهار
ناله سر می دهد و سر به هوا می سوزد

همه جا شکل سراب است ولی
باغبان در طلب باد صبا می سوزد

پس بیندیش که این چرخ دهش
نه که امید تو تنها همه را می سوزد

میدهم من بشارت به گل رسته نو
خشم را ریشه کند عشق خطا می سوزد

 

[sting]

[h=1]درد ناگفته[/h]

شما عبارت "درد ناگفته شما عبارت "در ..." را انتخاب کرده اید ، جستجو در فرهنگ لغت برای یک کلمه انجام می شود و لطفا یک کلمه را فقط انتخاب نمائید.


درد ناگفته زیاد است دلم می سوزد

نوع آن مزمن حاد است دلم می سوزد



حس خشک عطشی کهنه گلو را بسته ست

بغض ته مانده ی داد است دلم می سوزد



تا بیابان سر خود گرم به خاری کرده ست

ابر بازیچه ی باد است دلم می سوزد



داد و بیداد که این خاک چه حالی دارد

مشکل از اصل و نهاد است دلم می سوزد



خانه اینجاست "سفر" معجزه ای مشکوک است

بار آن نحسی "صاد" است دلم می سوزد



لفظ پر حاشیه ی "فهم" در این نزدیکی

توشه ی روز مباد است دلم می سوزد

 

[sting]

[h=1]افتخار عشق...[/h]

شما عبارت "افتخار عشق... دلم ز عشق ..." را انتخاب کرده اید ، جستجو در فرهنگ لغت برای یک کلمه انجام می شود و لطفا یک کلمه را فقط انتخاب نمائید.

دلم ز عشق تو بی اختیار می سوزد...
چو شمع در تب این انتظار می سوزد...

عجب مدار اگر بوستانِ زندگی ام...
ز هجر روی تو در این بهار می سوزد...

مرا شمردنِ این لحظه های بیتابی..؟
چه سود چون دل و جان بی شمار میسوزد...

بزن به تار دلم ضربه ای به غمزه و ناز...
حریر عشق اگر پود و تار می سوزد...

پرنده ای که رها بود پیش از این بنگر...
شکسته بال و پَرِش در حصار می سوزد...

اگر حقیر و زمین گیر گشته مرغِ غزل...
هزار شکـــــــــر که با افتخـــــار می سوزد...

مکن شکایت از این روزگار تلخ و غریب...
که قلب ها پس از این انتشار می سوزد...

 

[sting]

دلم ز عشق تو بی اختیار می سوزد...
چو شمع در تب این انتظار می سوزد...

عجب مدار اگر بوستانِ زندگی ام...
ز هجر روی تو در این بهار می سوزد...

مرا شمردنِ این لحظه های بیتابی..؟
چه سود چون دل و جان بی شمار میسوزد...

بزن به تار دلم ضربه ای به غمزه و ناز...
حریر عشق اگر پود و تار می سوزد...

پرنده ای که رها بود پیش از این بنگر...
شکسته بال و پَرِش در حصار می سوزد...

اگر حقیر و زمین گیر گشته مرغِ غزل...
هزار شکـــــــــر که با افتخـــــار می سوزد...

مکن شکایت از این روزگار تلخ و غریب...
که قلب ها پس از این انتشار می سوزد...

 

[sting]

شهرِ رؤیا و رنگ مي‌سوزد
آه! شهری قشنگ مي‌سوزد
پنجره، رو به شوری ِ دریا
شیشه در چشم ِ سنگ مي‌سوزد
برق دندان مرگ مي‌بارد
نقش زخم پلنگ مي‌سوزد
تا که پروانه بال مي‌گیرد
آسمانی چه تنگ مي‌سوزد!
دیده‌ام روی نقشه دریا را
بر دهانش نهنگ مي‌سوزد
دیده‌ام بارها که رؤیایی
پشت خواب تفنگ مي‌سوزد
آه ِ من مثل تیر مي‌ماند
سینه مثل فشنگ مي‌سوزد
این غزل فکرِ صلح ِ تحميلی‌ست
گرچه دنیا به جنگ مي‌سوزد