داستان کوتاه و شنیدنی آرزوی باقالی پلو با ماهیچه

[sting]

[h=3]داستان کوتاه و شنیدنی آرزوی باقالی پلو با ماهیچه[/h]

​

چند وقت پیش با پدر و مادرم رفته بودیم رستوران که هم آشپزخانه بود هم چند تا میز گذاشته بود برای مشتریها​

افراد زیادی اونجا نبودن 3 نفر ما بودیم با یه زن و شوهر جوان و یه پیرزن پیر مرد که نهایتا 60 تا 70 سالشون بود​

ما غذا مون رو سفارش داده بودیم که یه جوان نسبتا 35 ساله اومد تو رستوران یه چند دقیقه ای گذشته بود که اون جوانه گوشیش زنگ خورد​

البته من با اینکه بهش نزدیک بودم ولی صدای زنگ خوردن گوشیش رو نشنیدم​

بگذریم شروع کرد با صدای بلند صحبت کردن​

و بعد از اینکه صحبتش تمام شد رو کرد به همه ما ها و با خوشحالی گفت که :​

خدا بعد از 8 سال یه بچه بهشون داده و همینطور که داشت از خوشحالی ذوق میکرد روکرد به صندوق دار رستوران و گفت :​

این چند نفر مشتریتون مهمونه من هستن می خوام شیرینیه بچم رو بهشون بدم​

به همشون باقالی پلو با ماهیچه بده​

خوب ما همه گیمون با تعجب و خوشحالی داشتیم بهش نگاه میکردیم​

من از روی صندلیم بلند شدم و رفتم طرفش اول بوسش کردم و بهش تبریک گفتم​

و بعد بهش گفتم ما قبلا غذا مون رو سفارش دادیم و مزاحم شما نمیشیم​

اما بلاخره با اسرار زیاد پول غذای ما و اون زن و شوهر جوان و اون پیره زن پیره مرد رو حساب کرد​

و با غذای خودش که سفارش داده بود از رستوران خارج شد​

خب این جریان تا این جاش معمولی و زیبا بود​

اما اونجایی خیلی تعجب کردم که دیشب با دوستام رفتیم سینما که تو صف برای گرفتن بلیط ایستاده بودیم​

ناگهان با تعجب همون پسر جوان رو دیدم که با یه دختر بچه 4 یا 5 ساله ایستاده بود تو صف​

از دوستام جدا شدم و یه جوری که متوجه من نشه نزدیکش شدم​

و باز هم با تعجب دیدم که دختره داره اون جوان رو بابا خطاب می کنه​

دیگه داشتم از کنجکاوی میمردم دل زدم به دریا و رفتم از پشت زدم رو شونش​

به محض اینکه برگشت من رو شناخت یه ذره رنگ و روش پرید​

اول با هم سلام و علیک کردیم بعد من با طعنه بهش گفتم ماشالله از 2-3 هفته پیش بچتون بدنیا اومدو بزرگم شده​

همینطور که داشتم صحبت می کردم پرید تو حرفم گفت : داداش او جریان یه دروغ بود یه دروغ شیرین که خودم میدونم و خدای خودم​

دیگه با هزار خواهشو تمنا گفت : اون روز وقتی وارد رستوران شدم دستام کثیف بود و قبل از هر کاری رفتم دستام رو شستم​

همینطور که داشتم دستام رو می شستم صدای اون پیرمرد و پیر زن رو شنیدم​

البته اونا نمی تونستن منو ببینن که دارن با خنده باهم صحبت میکنن​

پیرزن گفت کاشکی می شد یکم ولخرجی کنی امروز یه باقالی پلو با ماهیچه بخوریم​

الان یه سال میشه که ماهیچه نخوردم​

پیر مرده در جوابش گفت : ببین اومدی نسازی ها قرار شد بریم رستوران و یه سوپ بخریم و برگردیم خونه​

اینم فقط بخاطر اینکه حوصلت سر رفته بود​

من اگه الان خود هم بخوام ولخرجی کنم نمی تونم بخاطر اینکه 18 هزار تومان بیشتر تا سر برج برامون نمونده​

همینطور که داشتن با هم صحبت میکردن او کسی که سفارش غذا رو میگیره اومد سر میزشون و گفت چی میل دارین​

پیرمرده هم بیدرنگ جواب داد پسرم ما هردومون مریضیم اگه میشه دو تا سوپ با یه دونه از اون نونای داغتون برامون بیار​

من تو حالو هوای خودم نبودم همینطور اب باز بود و داشت هدر میرفت​

تمام بدنم سرد شده بود احساس کردم دارم می میرم​

رو کردم به آسمون و گفتم خدا شکرت فقط کمکم کن​

بعد اومدم بیرون یه جوری فیلم بازی کردم که اون پیر زنه بتونه یه باقالی پلو با ماهیچه بخوره همین !!!​

ازش پرسیدم که چرا دیگه پول غذای بقیه رو دادی ماها که دیگه احتیاج نداشتیم​

گفت داداشمی : پول غذای شما که سهل بود من حاضرم دنیای خودم و بچم رو بدم ولی ابروی یه انسان رو تحقیر نکنم​

این و گفت و رفت …​

یادم نمیاد که باهاش خداحافظی کردم یا نه ولی یادمه که چند ساعت روی جدول نشسته بودم و به درودیوار نگاه میکردم و مبهوت بودم​

واقعا راسته که خدا از روح خودش تو بدن انسان دمیده …​