Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!

موضوع: اکشن ، یکی از بهترین ژانر های سینمایی

اطلاعات موضوع

Kategori Adı نقد و بررسی
Konu Başlığı موضوع: اکشن ، یکی از بهترین ژانر های سینمایی
نویسنده موضوع komeil1002
تاریخ شروع
پاسخ‌ها
بازدیدها
اولین پسند ارسالی
Son Mesaj Yazan komeil1002

komeil1002

کاربر انجمن
تاریخ ثبت‌نام
Oct 31, 2016
ارسالی‌ها
2
پسندها
0
امتیازها
0
وب سایت
www.resafilm.com

اعتبار :

سلام دوستان ، تو این چند خط قصد دارم در مورد یکی از بهترین ژانر فیلم ها یعنی اکشن که خیلی مورد پسند کاربران است صحبت کنم .
حتما که خیلی هاتون به فیلم اکشن علاقه مند هستید... لطفا اگه نظری داشتید تو همین تاپیک اعلام کنید تا ما هم استفاده کنیم...

فیلم اکشن یکی از ژانرهای فیلم است که در آن یک یا چند قهرمان اصلی با مجموعه*ای از درگیری*های فیزیکی، رزمی و جنگی روبرو می*شوند. قهرمان اصلی فیلم برای پیروزی باید بر دشمنان خود غلبه کند. دوران رشد فیلم*های ژانر اکشن بیشتر در دهه ۷۰ میلادی بود. در طول تاریخ این ژانر، از بروس لی به عنوان اولین بازیگری که باعث حرکت و محبوبیت این ژانر شد، یاد می*کنند.[۱]

پیشرفت در برنامهٔ کامپیوتری \"ساخت جلوه*های ویژه (به انگلیسی:CGI)\" باعث شد تا ساخت صحنه*های اکشن و سایر آثار مجازی که نیازمند تلاش*های تیم*های بدل کار حرفه*ای در گذشته بود، ارزان*تر و آسان تر شود. اگر چه واکنش*ها به فیلم*های اکشن شامل مقادیر عمده*ای از جلوه*های ویژه، به عنوان فیلم*هایی که از انیمیشن*های کامپیوتری برای ساخت رویدادهای تخیلی و فوق باور استفاده می*کردند شناخته شده بودند، بیشتر اوقات با انتقاد مواجه می*شدند.
خصلت کلی دنیای فیلم های اکشن، به میزان قابل اعتنایی، معطوف به عناصر تصادف و کارکردهای چندگانه ی روایی آن است. در واقع این شبکه یی از تصادف های به هم پیوسته با تقارن های زمانی تعریف شده هستند که زمینه ی مساعد اشتراکات بیانی و بصریِ رویکردهای زیبایی شناختی و نمودهای ایدیولوژیکی را در سینمای اکشن فراهم می سازند...

اکشن واژه یی است با صورت و حالی کم و بیش تپنده؛ بیش تر از آن که به هم آمیختگی اش با هستیِ انسان و اشیا به چشم آید و درنگ و بی درنگی اش ظهور و زوال پدیده ها را ممکن گرداند، بسیار سلطه خواه و غیرمتظاهرانه به نظر می رسد و آن گاه که به زبان آورده می شود نه تنها معنای مفهوم شده از خود را تدریجی و دگرگون نمی کند، بلکه می کوشد بیش تر از عرضه ی وجه شنیداری، یقینِ دیداری مخاطب را حاصل نماید.

در ضمیر واژه ی اکشن و نیز در دلالت های نشانه شناسیک آن، هیچ گاه اثری از انقطاع و رهاشدگی دیده نمی شود زیرا خود پیوسته و هم زمان، هم آغازکننده است و هم پایان دهنده. بوی آغاز و طعم پایان زبان را می توان گاه و بیگاه از دل این کلمه و وانموده های آن احساس کرد. اکشن اگرچه طبق قراردادهای دستوری زبان از همنشینی چند حرف با مصوت ها و سکون های تعریف شده به نوشتار درمی آید و از حالت های شنیداری چندان متفاوتی برخوردار نیست اما کاربرد هر باره ی آن به احضار مجموعه یی از کلمات با مدلول های غیرمتناظر می انجامد؛ کلماتی همچون نور، صدا، تصویر، بازی و ... این کلمه هم از جنس دالّ خویش است و هم از جنس مدلول خود و تنها بر خود دلالت می کند و بس و خود تنها نشانه ی بی کم و کاست خویش است و به این سبب است که بی واسطه بر جهان و هر چه در آن است دلالت می کند و نشانه ی بی بدیل هر آن چیزی است که قوای ادراک انسانی می تواند به تصور درآورد. خاصیت برتر این واژه آن است که با وجود یکّه و تنها بودنش با هر زبان و به هر لحن و گویشی که به جا آورده شود، اثری متفاوت و نامکرر دارد. اکشن آغشته به سیرت کلامی است که با یاری آن، موجود شدن به آنی میسر می گردد(1)، زیرا از همان دمِ آغازین صبح ازل معطوف به وقوع بوده است؛ پس بیهوده نیست که حتی اگر زبان هم خواسته یا ناخواسته از آن دوری بگزیند و خود را بی نیاز از آن و سر و سامان دادن هایش بینگارد، باز هم، از راه دَر یا از بیراه پنجره به سراغ زبان و پدیدارهای زبانی خواهد شتافت، زیرا بدون حضور قاطع آن یا غیبتی که ادامه ی حضورش را رقم می زند نه از ما و زبان اثری باقی خواهد ماند و نه چیزی از جهان و آفرینش های این جهانی.


عرضه می دارد. این قوانین به طور عام و فراگیر بر شالوده های فرهنگ سازی مانند مشارکت یک طرفه، درگیری با ذهن و زبان، کنترل بر آگاهی های مخاطب، انعطاف نا پذیری، سودآوری های اقتصادی - اجتماعی و تظاهر به برآوردن نیازهای روانی تماشاگر برقرار شده اند. محصولات سینمای گونه، بدون اتلاف هیچ انرژی زمانی، مکانیکی و یا اندیشگی، ویژگی های مفهومی خود را در یک مرحله ی پیوسته و طی سه مرحله ی قابل تفکیک تولید، پخش و مصرف به دست می آورند. با توجه به شناسایی و قاعده مندی معاصر فیلم های گونه و نیز امکانات کمال یافته ی صنعتی و روش های پیچیده ی مخاطب یابی، هنوز هم به واقع نمی توان با تکیه بر ناهم خوانی قوانین ساختاری سینمای هنری، محصولات این نوع سینما را از هر نظر از تولیدات سینمای گونه و به ویژه گونه های هالیوودی جدا کرد.


▪ همواره دو خطر جدی، سینمای اکشن را تهدید می کند؛ یکی خطر دست به گریبان شدن و به چالش درافتادن با فرهنگ و خرده فرهنگ های غیررسمی و مدون نشده ی مردمی و دیگری خطر فراروی های افراطی و سرپیچی های مهارنشدنی از قوانین گونه.

این دشواری ها از سویی به طور پیوسته حقیقی و واقعی بودن درام های اکشن و جایگاه شخصیت ها و حوادث این فیلم ها را در عرصه های فرهنگ مردمی و روندهای رشد و تحولات جامعه شناختی می آزماید و از طرف دیگر ناگزیرشان می سازد تا دربرگیرنده ی هجوم واقعیت های تناقض آلود اجتماعی، تاریخی و فرهنگی زمانه ی خود باشند. تکرارهای ساختاری، در هم آمیختگی های مضمونی و تقلیدهای آگاهانه ی فیلم های اکشن از روی نسخه ی موفق این گونه فیلم ها، پیش از هر چیز به انعطاف پذیری قالب ها و تزلزل انسجام های به کار گرفته ی گونه می انجامد و سرانجام چندپارگی های افراطی و ابهام آلودی را در گستره ی چنین سینمایی موجب می گردد. درست است که فیلم های اکشن در برهه یی کنش های نمایشی، در بخش هایی از شگردهای مربوط به تیپ سازی و پرداخت شخصیت ها و در بعضی از فضاسازی های واقع نمایانه ی خود، بازتاب هایی - نه چندان شناساننده و قطعی- از زنجیره ی واقعیت های زندگی مصایب آمیز انسانی در اجتماع سرمایه زده ی معاصر را در معرض دید تماشاگر قرار می دهند اما همواره از طرح پرسش های اساسی با انگیزش های جست وجوگرانه درباره ی موضوعات بنیادی فرد و جامعه مانند آشفتگی های فرهنگی، نابسامانی های روانی، بحران های اقتصادی، هرج و مرج های جنسیتی و سایر بیماری های اجتماعی اجتناب می ورزند.

با این وجود، اغلب گونه های تاریخ سینما و به تبعِ آن جریان های راهبردی فیلم های اکشن هیچ گاه از تأثیرپذیری رویدادها و تحولات تاریخی، اجتماعی و اقتصادی زمانه ی معاصر خود بر کنار نبوده اند. در بررسی علت های وجوبیِ هستی تاریخی گونه ی اکشن و بن مایه های فلسفی - اجتماعی این دسته از فیلم ها، به هیچ روی نمی توان ساختار و مضمون و مقاطع تاریخ اجتماعی رخدادهایی مانند بحران های اقتصادی دهه ی سی آمریکا، جنبش های کارگری، اعتراضات فراگیر زنان و جنجال آفرینی های ناشی از مک کارتیسم را نادیده گرفت. بازتاب ها و عکس العمل های سینمای اکشن در مقابله با سردرگمی ها و بی پناهی های انسان عصر سرمایه و فن آوری و نیز در برابر نظام های کلان اقتصادی و فرهنگی مبتنی بر قدرت و خشونت معاصر، آن چیزی نیست که می توان از روایت های واقع گرایانه با کارکردهای سینمایی امروز انتظار داشت و آن چیزی نیست که در آغاز - بین سال های 1902 تا 1914 سینمای آمریکا - قرار بود به وسیله ی آن، قلمروی سینما در مدتی بس اندک، خود را به مرزهای توصیفی - انسانی و دیگر امکانات ادبیات نزدیک سازد. به نظر می رسد با این که بیش از صد سال از نخستین کنش های ماجراجویانه - سرقت بزرگ قطار، 1903، ادوین اس. پورتر - تاریخی سینما می گذرد، هنوز هم تاریخ فرهنگ مردمی با همه ی تصورات زیبایی شناختی، فرم های اسطوره یی، پتانسیل های معنایی و جلوه های بصری اش می تواند به مثابه مناسب ترین آبشخور فیلم های اکشن و در عین حال مهم ترین پشتوانه ی پایداری آن محسوب گردد اما این گونه نیست و زاد و بود و در و دیوار ساختمان امروزی سینمای اکشن هم گواهی می دهد که نمی تواند این گونه باشد، زیرا قراردادها و چارچوب های معاصر گونه رهیافت های متأثر از فرهنگ و آیین های مردمی را برنمی تابند و بیش تر از این پروای آن می رود که محصولات گونه با توصیف و گسترش قلمروهای تاریخی و بازنمون شاخص های فرهنگ اجتماعی، به مرور از جایگاه و موقعیتِ انکارناپذیر و نسبتاً غیرقابل تزلزلی نزد انبوه مخاطبان برخوردار گردند؛ که در این صورت هم طبیعت خلق الساعه بودن فیلم های گونه از دست می رود و هم عرصه بر گستره ی حاکمیت و اعمال نفوذ گونه های دیگر تنگ تر می گردد. در این میان، تماشاگران فیلم های اکشن نیز محصولات این نوع سینمایی را تا آن جا می پذیرند که اقتضای طبیعت فردی، روانی، جنسی و فرهنگی شان ایجاب آن را روا می دارد. تکرار چارچوب های شناخته شده ی گونه از طرفی و هر چه ناآشنا کردن قراردادهای میان گونه و مخاطب از طرف دیگر، به مرور و با تقلیدهای غیرخلاقانه، خود به دشواری خطرآفرینی برای گونه ی سینمایی تبدیل می گردد که به آسانی و بی تفاوت نمی توان از کنار آن گذشت؛ مشکلی تحت عنوان عمومی نوع ارتباط میان گونه و تماشاگر.

▪ فیلم های اکشن بهای گزافی می پردازند تا مقبول طبع عامه ی تماشاگران واقع شوند. موفقیت مالی و اعتبار عامه پسندانه ی این فیلم ها، اغلب نتیجه ی دو نوع کارکرد هم سو و هم زمانِ فرم های زیبایی شناختی - شبیه سازی ها و جلوه های ویژه - و نگره های معناشناختی


فجایع اتمی، هجوم موجودات ناشناخته ی سیارات دیگر به زمین و مهم تر از همه خطر بی اساس شبح کمونیسم، از جمله مقام هایی است که خیال پردازی های ایدیولوژیک سینمای اکشن، واقعیت ها و اثرات تاریخ معاصر زندگی انسانی را از طریق آن ها روایت می کند و نشان می دهد. ردیابی معناشناختی وقایعی مانند سرکوبی وحشیانه ی جنبش مردمی دهه های پنجاه و شصت در نقاط مختلف جهان، ترورهای زنجیره یی رهبران سیاسی در دهه ی هفتاد قرن گذشته، دامنه ی جنگ متجاوزانه و ناعادلانه ی ویتنام و ماجرای واترگیت، در فیلم های اکشن سه دهه ی اخیر کار چندان دشواری نیست.

اضطراب جاری در این دسته از آثار، از طرفی نشانه های دلالت گرانه یی است بر وحشت و سراسیمگی اراده های یکّه و معطوف به قدرت و خشونتی که بورژوازی جهانی در عرصه های اقتصادی و فرهنگی بر هستی بشری اعمال کرده است و از سوی دیگر نمایانگر - نه چندان گویا و تمام و کمال - خواسته ها و مطالباتِ مبتنی بر اعتراضات فراگیر و ستیزه گرانه ی مردمی است که در قالب های روایی و ساختارهای بصری این فیلم ها فرصت بروز می یابند. پرمخاطب ترین آثار اکشن، اغلب فیلم هایی هستند که به لحاظ شکل اجرایی قادرند عناصر واقعی و خیالی روایت را با بهره گیری به جا و بهینه از امکانات ذهنی - تکنولوژیکی جلوه های ویژه، به بخش هایی از تجارب طبیعی و همگانی تماشاگران نزدیک نمایند. از سوی دیگر این جلوه ها و دیگر تمهیدات خیال پردازانه باید به چنان طرز و ترتیبی در پیرنگ و ضرب آهنگ روایت آمیخته و درونی باشد که بتواند همنوا با دیگر اجزای بیانی و بصری فیلم، ارزش های همگن و باورپذیرانه یی از فرم و ایده ی اثر را به مخاطب بقبولاند.


بازیگران مطرح ژانر

بروس لی
جکی چان
چاک نوریس
یانگ بلو
ژان کلود ون دم
آرنولد شوارتزنگر
سیلوستر استالونه
دولف لاندگرن
براندون لی
استیون سیگال
بروس ویلیس
وسلی اسنایپز
دانی ین
میشل یئو
جت لی
مارک داکاسیوس
لوسی لیو
میلا یوویچ
جیسون استاتهام
اسکات ادکینز
تونی جا
وین دیزل
پل واکر
دواین جانسون
تام کروز



منبع : سایت ویکی پدیا
 
بالا پایین