*مینا*
مــدیـر بـازنشـسـتـه
- تاریخ ثبتنام
- Sep 12, 2013
- ارسالیها
- 3,063
- پسندها
- 366
- امتیازها
- 83
- محل سکونت
- زیر اسمون خدا
- تخصص
- ترانه سرا
- دل نوشته
- هر وقت دلت شکست خورده هاشو خودت جمع کن نزار هر نامردی منت دست زخمیشو روت بزاره
- بهترین اخلاقم
- بخشیدن
اعتبار :
[h=2]
[/h] نظرات: 0
جاوا، امروزه یکی از متداول ترین زبان های برنامه نویسی جهان است. این زبان از لحاظ ظاهری شباهت های زیادی به ++C دارد ولی در اصل می توان تفاوت های بنیادین زیادی را برای آنها بر شمرد. بر خلاف بسیاری دیگر از زبان های کامپایلری که سورس کد آنها پس از کامپایل شدن به باینری یک ماشین حقیقی ترجمه می شود، برنامه های جاوا پس از کامپایل شدن به باینری ماشینی به نام ماشین مجازی جاوا یا JVM ترجمه می شود. این کد باینری را بایت کد می گویند. ماشین مجازی جاوا عمدتا بصورت نرم افزاری پیاده سازی می شود ولی پیاده سازی های سخت افزاری یا ترکیبی (بیشتر به صورت کمک پردازنده) از آن نیز وجود دارد. استفاده از ماشین مجازی یک روش مدرن در زبان های برنامه نویسی محسوب می شود و مزایای زیادی دارد. ماشین مجازی جاوا می تواند امنیت اجرای برنامه ها را تضمین کند و حق دسترسی های مختلفی برای برنامه ها در نظر بگیرد. همچنین ماشین مجازی جاوا سازگاری اجرای برنامه های جاوا را تحت سیستم عامل های مختلف حفظ می کند. یک باور غلط در بین بسیاری از مردم این است که برنامه های نوشته شده به زبان جاوا کندتر از برنامه های نوشته شده به زبان های کامپایلری اجرا می شود، در حالی که سرعت اجرای یک برنامه جاوا کاملا بستگی به نحوه پیاده سازی ماشین مجازی دارد. ماشین های مجازی جدید جاوا معمولا از تکنیکی به نام کامپایل در زمان لازم یا JIT استفاده می کنند. در این روش در هنگام اجرای برنامه بایت کد ابتدا به کد باینری ماشینی حقیقی که بر روی آن اجرا می شود ترجمه می شود و سپس باینری ترجمه شده بر روی ماشین اصلی اجرا می شود. در این فرآیند ماشین مجازی می تواند بهینه سازی های خاص ماشین حقیقی را بر روی کد انجام دهد که در برخی موارد باعث می شود برنامه های جاوا حتی سریع تر دیگر زبان های کامپایلری اجرا شود.
تاریخچه
جاوا در مقایسه با سایر زبان*ها همچون ++C یا Basic یا Fortran زبان نسبتاً جدیدی است. شرکت سان میکروسیستمز (یا به اختصار سان) در سال 1991 یک پروژه تحقیقاتی به نام Green را آغاز کرد. هدف این پروژه ایجاد یک زبان جدید شبیه به ++C بود که نویسنده اصلی آن، جیمز گاسلینگ، آن را بلوط Oak می نامید. اما بعدها به دلایل مشکلات حقوقی نام آن به جاوا تغییر کرد. پروژه گرین به دلیل مشکلات بازاریابی در شرف لغو شدن بود تا اینکه گسترش وب در سال 1993 باعث نمایش توانایی*های وافر جاوا در این عرصه گشت. و به اینگونه بود که سان در می 1995 جاوا را رسما افتتاح کرد.
برنامه*های جاوا و اپلت*ها
جاوا برای نوشتن انواع برنامه*های کاربردی مناسب است. با جاوا می*توان انواع برنامه*های زیر را نوشت:
* برنامه*های تحت وب؛
* برنامه*نویسی سیستم*های کوچک مانند موبایل، پاکت پی*سی و ...؛
* برنامه*های کاربردی بزرگ (Enterprise)؛
* برنامه*های رومیزی (Desktop)؛
* و غیره.
قابلیت خاصی در جاوا وجود دارد بنام اپلت. اپلتها امکانات فراوانی برای نوشتن برنامه*های تحت وب در اختیار برنامه نویسان قرار می*دهند که دیگر زبانهای برنامه نویسی فاقد آن هستند.[نیاز به ذکر منبع] البته وجود ماشین مجازی جاوا برای اجرای اپلت لازم است.
از خاصیت*های جاوا در برنامه*های بزرگتر نسبت به زبانهایی مثل سی*شارپ، می*توان موارد زیر را نام برد:*[1]
1 - سیستم عامل:
هر چقدر زبانهای .net قوی باشند تنها بر روی پلت فرم ویندوز اجرا می*شوند و برخی ویندوز را سیستم عامل غیر قابل اعتمادی در برنامه نویسی Enterprise می دانند.[نیاز به ذکر منبع] ولی جاوا از این نظر انتخابی خوب است. (هنوز پروژه mono به نتایج پایانی خود نرسیده)
2- قابلیت حمل: جاوا بر روی پلتفرم*های گوناگونی قابل اجرا است، از ATM و ماشین رختشویی گرفته تا سرورهای سولاریس با قابلیت پشتیبانی از 1024 cpu برای پردازش.
3- جاوا بیشتر از یک زبان است: جاوا فقط یک زبان نیست و انجمن*هایی متشکل از بزرگان صنایع و برنامه*نویسان زیادی مشغول به توسعه و ایجاد استانداردهای جدید و به روز هستند.
تکنولوژی*های اصلی جاوا در حال حاضر
* برنامه*نویسی برای سیستم*های رومیزی (J2SE) که از نسخه*ی ۵ به بعد، به Java SE تغییر نام داده است
* برنامه*نویسی سمت سرور (J2EE) که از نسخه*ی ۱.۵ به بعد، به JAVA EE 5 تغییر نام داده است.
* برنامه*نویسی برای سیستم*های موبایل و رایانه*های کوچک (J2ME) که آخرین نسخه*ی آن به Java Platform,Micro Edition تغییر نام داده است.
[/h] نظرات: 0
جاوا، امروزه یکی از متداول ترین زبان های برنامه نویسی جهان است. این زبان از لحاظ ظاهری شباهت های زیادی به ++C دارد ولی در اصل می توان تفاوت های بنیادین زیادی را برای آنها بر شمرد. بر خلاف بسیاری دیگر از زبان های کامپایلری که سورس کد آنها پس از کامپایل شدن به باینری یک ماشین حقیقی ترجمه می شود، برنامه های جاوا پس از کامپایل شدن به باینری ماشینی به نام ماشین مجازی جاوا یا JVM ترجمه می شود. این کد باینری را بایت کد می گویند. ماشین مجازی جاوا عمدتا بصورت نرم افزاری پیاده سازی می شود ولی پیاده سازی های سخت افزاری یا ترکیبی (بیشتر به صورت کمک پردازنده) از آن نیز وجود دارد. استفاده از ماشین مجازی یک روش مدرن در زبان های برنامه نویسی محسوب می شود و مزایای زیادی دارد. ماشین مجازی جاوا می تواند امنیت اجرای برنامه ها را تضمین کند و حق دسترسی های مختلفی برای برنامه ها در نظر بگیرد. همچنین ماشین مجازی جاوا سازگاری اجرای برنامه های جاوا را تحت سیستم عامل های مختلف حفظ می کند. یک باور غلط در بین بسیاری از مردم این است که برنامه های نوشته شده به زبان جاوا کندتر از برنامه های نوشته شده به زبان های کامپایلری اجرا می شود، در حالی که سرعت اجرای یک برنامه جاوا کاملا بستگی به نحوه پیاده سازی ماشین مجازی دارد. ماشین های مجازی جدید جاوا معمولا از تکنیکی به نام کامپایل در زمان لازم یا JIT استفاده می کنند. در این روش در هنگام اجرای برنامه بایت کد ابتدا به کد باینری ماشینی حقیقی که بر روی آن اجرا می شود ترجمه می شود و سپس باینری ترجمه شده بر روی ماشین اصلی اجرا می شود. در این فرآیند ماشین مجازی می تواند بهینه سازی های خاص ماشین حقیقی را بر روی کد انجام دهد که در برخی موارد باعث می شود برنامه های جاوا حتی سریع تر دیگر زبان های کامپایلری اجرا شود.
تاریخچه
جاوا در مقایسه با سایر زبان*ها همچون ++C یا Basic یا Fortran زبان نسبتاً جدیدی است. شرکت سان میکروسیستمز (یا به اختصار سان) در سال 1991 یک پروژه تحقیقاتی به نام Green را آغاز کرد. هدف این پروژه ایجاد یک زبان جدید شبیه به ++C بود که نویسنده اصلی آن، جیمز گاسلینگ، آن را بلوط Oak می نامید. اما بعدها به دلایل مشکلات حقوقی نام آن به جاوا تغییر کرد. پروژه گرین به دلیل مشکلات بازاریابی در شرف لغو شدن بود تا اینکه گسترش وب در سال 1993 باعث نمایش توانایی*های وافر جاوا در این عرصه گشت. و به اینگونه بود که سان در می 1995 جاوا را رسما افتتاح کرد.
برنامه*های جاوا و اپلت*ها
جاوا برای نوشتن انواع برنامه*های کاربردی مناسب است. با جاوا می*توان انواع برنامه*های زیر را نوشت:
* برنامه*های تحت وب؛
* برنامه*نویسی سیستم*های کوچک مانند موبایل، پاکت پی*سی و ...؛
* برنامه*های کاربردی بزرگ (Enterprise)؛
* برنامه*های رومیزی (Desktop)؛
* و غیره.
قابلیت خاصی در جاوا وجود دارد بنام اپلت. اپلتها امکانات فراوانی برای نوشتن برنامه*های تحت وب در اختیار برنامه نویسان قرار می*دهند که دیگر زبانهای برنامه نویسی فاقد آن هستند.[نیاز به ذکر منبع] البته وجود ماشین مجازی جاوا برای اجرای اپلت لازم است.
از خاصیت*های جاوا در برنامه*های بزرگتر نسبت به زبانهایی مثل سی*شارپ، می*توان موارد زیر را نام برد:*[1]
1 - سیستم عامل:
هر چقدر زبانهای .net قوی باشند تنها بر روی پلت فرم ویندوز اجرا می*شوند و برخی ویندوز را سیستم عامل غیر قابل اعتمادی در برنامه نویسی Enterprise می دانند.[نیاز به ذکر منبع] ولی جاوا از این نظر انتخابی خوب است. (هنوز پروژه mono به نتایج پایانی خود نرسیده)
2- قابلیت حمل: جاوا بر روی پلتفرم*های گوناگونی قابل اجرا است، از ATM و ماشین رختشویی گرفته تا سرورهای سولاریس با قابلیت پشتیبانی از 1024 cpu برای پردازش.
3- جاوا بیشتر از یک زبان است: جاوا فقط یک زبان نیست و انجمن*هایی متشکل از بزرگان صنایع و برنامه*نویسان زیادی مشغول به توسعه و ایجاد استانداردهای جدید و به روز هستند.
تکنولوژی*های اصلی جاوا در حال حاضر
* برنامه*نویسی برای سیستم*های رومیزی (J2SE) که از نسخه*ی ۵ به بعد، به Java SE تغییر نام داده است
* برنامه*نویسی سمت سرور (J2EE) که از نسخه*ی ۱.۵ به بعد، به JAVA EE 5 تغییر نام داده است.
* برنامه*نویسی برای سیستم*های موبایل و رایانه*های کوچک (J2ME) که آخرین نسخه*ی آن به Java Platform,Micro Edition تغییر نام داده است.