آشنایی با موسیقی سنتی ژاپن

[eLOy]

موسیقی سنتی ژاپن در گروه های کوچک و با سازها و صداهای محدودی اجرا می شود. کمپوزیسون این موسیقی معمولا از فرم های 3 قسمتی به نام...

موسیقی سنتی ژاپن در گروه های کوچک و با سازها و صداهای محدودی اجرا می شود. کمپوزیسون این موسیقی معمولا از فرم های 3 قسمتی به نام jo-ha-kyu تشکیل می شوند و شامل یک پیش درآمد است که تاثیر اصلی آن در مرکزی و محوری و نزدیک به قطعه آخر است. این فرم بخش اعظم آثار موسیقیایی ژاپنی را تشکییل می دهد و هارمونی به سبک غربی که تاکید آن بر روی ملودی و ریتم است، معمولا در موسیقی ژاپنی شنیده نمی شود. ​ موسیقی برای عبادت موسیقی شینتو (Shinto) یعنی موسیقی دینی قدیم ژاپن، kagur a (موسیقی خدایان) نامیده می شود. از این موسیقی در مراسم رسمی معابد و یا مراسم سلطنتی و در جشنواره های مردمی شینتو استفاده می شود. کاهن معابد، دعای شینتو (norito) را می خواند تا از طریق آنها تزکیه یابد و نعمت های خدایان نصیب عبادت کنندگان شود. ترانه ها و رقص های جشنواره های نیز برای سرگرمی خدایان خوانده و اجرا می شود. موسیقی ایینی شینتو مشخصا با سازی بنام suzu گانک (kane) در جشنواره های موسیقی استفاده می شود. در این جشنواره ها عده ای همراه ذکر و دعا برای خدایان در خارج از معبد حرکاتی شبیه رقص نیز انجام می دهند. ​ ذکرهای بودائی به یکی از زبان های سانسکریت، چینی و یا زاپنی نوشته می شوند. این اوراد با موسیقی تک لحنی و یا سازهای کوبه ای همراهی می شنود. اوراد و دعاهای ژاپنی ساده تر از ذکرها و معمولا ریتمی هستند. حرکات موزون دایره وار در جشنواره های مردمی بودائی و معمولا با صدای خوانندگان و گاهی فلوت، طبل و عودی 3 سیمه بنام shamisen همراهی می شوند. این حرکات موزون تابع هیچ سنی و جنسیتی نیست و یکسان است. ​ موسیقی درباری منشا موسیقی قدیمی ژاپن به قرن هشتم میلادی و قبل تر بر می گردد. در قرن 9ا م به موسیقی komagaku (موسیقی کره و منچوری) و tagaku (موسیقی چین و هند) تقسیم شد. سازهای بادی شامل فلوت هایی با اسامی komabue، ryueki یا kagurabue، نی های دوتایی به نام hichiriki و نوعی ارگ که شامل 17 نی بامبو است که با دهان نواخته می شود هستند. فلوت و نی دوتایی ملودی را می نوازد و ارگ دهانی موسیقی پس زمینه را تشکیل می دهد. در موسیقی رقص (bugaku) از ساز های زهی استفاده نمی شود. موسیقی تئاتری ژاپن در اویل قرون وسطی تحت تاثیر موسیقی بودائی و شامل تعدادی عود و روایتی بود که heikebiwa نامیده می شد و برای نمایش no به کار گرفته می شد. هم نوازی عود شمال طرح های ملودیک و ریتمیکی است که احساسات و شرایط خاصی را نشان می دهد. موسیقی No شامل قسمت هایی برای آواز و ساز هاست. هنر پیشه یا گروه هم سرایان می خوانند و ساز هایی چون طبل شانه ای و طبل روی زانو آنها را همراهی می کند. در یک گروه سازی کامل hayashi از فلوت هم استفاده می شود که در نمایشی، قسمت های رسمی را نشانه گذاری می کند، به رنگ لحظات تعزلی اضافه می کند و هم استفاده می شود. در نمایش no از ملودی های سنتی و الگو های ریتمیک در فرم های توصیف شده استفاده می شود. آواز طبال ها بخش از هر طرح موسیقیایی را تشکیل می دهد و ممکن است بر زمان بندی موسیقی تاثیر بگذارند.