آموزش گام به گام حفظ حرمت

[*مینا*]

[h=1][/h]

---

امام حسین علیه السلام روز عاشورا در لحظات آخر وقتی اوج هتک حرمت اهل بیتشان را از سوی دشمن دیدند، فرمودند : اگر دین ندارید لا اقل آزاده باشید.​

---

این سخن ، یک سخن حق و منطقی است چه گوینده ی آن را به عنوان یک امام بشناسیم یا نغوذ بالله یک دشمن بدانیم.

اما آزاده بودن و حفظ حرمتها را باید از کودکی در وجود کودکان نهادینه کرد. باید یک مانع اخلاقی قوی در وجود هر فردی از کودکی رشد کند تا چه در وقت ضعف و نیازمندی و چه در وقت قدرت و بی نیازی هیچگاه حرمت ها را نشکند.

در این مقاله به بهانه ی روز 9 دی و حماسه ی مردم ایران در خصوص آموزش حفظ حرمت مطالبی را بیان می کنیم.

[h=2]حرمت شکنی*های پنهان در خانواده ...[/h] قطعا هیچ پدر و مادری دوست ندارد پستی حرمت شکنی را در وجود فرزندش ببیند. لااقل هر کس راجع به امور خاصی حساسیت دارد و دوست دارد حرمت آنها را حفظ کند.

اما کودکی که قباحت حرمت شکنی را درک نکرده باشد بین امور مختلف فرق نخواهد گذاشت.
برای پیشگیری از این مشکل باید نسبت به رعایت حرمتها جدی و حساس بود. رعایت حرمت پدر در خانواده باید از همان ابتدا توسط مادر به کودکان آموزش داده شود و بالعکس. کودکی که شاهد بی حرمتی و ناسزا گفتن والدین است قباحت حرمت شکنی را درک نخواهد کرد. از او بعید نیست این حرمت شکنی ها را بعدها به همه چیز حتی به مقدسات دینی هم توسعه دهد.
کودکی که حرمت سالمندان را در رفتار بزرگترهای خود نمی بیند، مستعد حرمت شکنی هر سالمندی خواهد بود.
پدری که با دیدن یک واعظ یا یک شخصیت خاص از شبکه تلویزیونی در حضور کودک کلماتی حاوی توهین به کار می برد، حرمت شکنی را به کودکش می آموزد. نه بد بودن آن واعظ یا شخصیت خاصی که تلویزیون نشان می داد. کودکان اصول اخلاقی را در رفتارهای ما می بینند نتیجه گیری می کنند و تعمیم می دهند البته نه آن طوری که ما می خواهیم همان طوری که می فهمند.
پدر یا مادری که هر چند ناآگاهانه نسبت به شنیدن آیات قرآن بی حوصلگی و کراهت نشان می دهد و با حالتی از اکراه، سریع کانال تلویزیون را عوض می کند، خواسته یا ناخواسته از حرمت قرآن در قلب و ذهن کودکش می کاهد. البته گوش ندادن به قرآن در اوقات مختلف زندگی ایرادی ندارد بلکه چگونگی برخورد ناگهانی با قرائت قرآن یا یک برنامه ی مذهبی دیگر اهمیت دارد.

بزرگترهایی که در حضور کودک از بی حرمتی به مسجد محل، با کثیف کردن آن ... ،
از بی حرمتی به نام و یاد یک شهید ... ، از بی حرمتی به حتی یک مهر ترک خورده نماز... ابایی ندارند، نباید توقع داشته باشند بعد ها آن کودک، جوانی معتقد و مودب شود و حرمتشان را حفظ کند
​

بنابراین خیلی از رفتارهای ریز و درشتی که به آنها عادت داریم را باید زیر ذره بین ببریم تا بفهمیم کدام یک از رفتار های ما اگر انجام نشود یا تقویت شود برای آموزش حرمتها به کودکان بهترند.
مسلما باید حرمت چیزهایی که آنها را به شدت رد می کنیم یا از آنها نفرت داریم را هم نگه داریم تنها به جهت اینکه حرمت شکنی را مجاز ندانسته باشیم و آن را به کودکان یاد نداده باشیم.
متاسفانه از بزرگترین اشتباهات ما بزرگترها این است که در بسیاری از موارد مسائل مختلف را با هم مخلوط می کنیم و اشتباه نتیجه گیری می کنیم. وقتی چیزی را قبول نداریم دلیل نمی شود حرمت آن را رعایت نکنیم. اما دلیلی هم ندارد که تظاهر کنیم آن را قبول داریم. بین حرمت شکنی و دشمنی با چیزی تفاوت وجود دارد. بین حرمتی شکنی و برائت و نفرت از چیزی تفاوت وجود دارد. کسانی که به مقدسات دینی و بزرگان دین توهین کردند و می کنند افراد بی اخلاق و پستی هستند حتی اگر از دانشمندان جهان باشند و برای کارشان هر دلیلی داشته باشند فرقی نمی کند.
قرآن که کتاب خداست راجع به بدترین دشمنان خدا کلامی جز لعن ندارد. نه تمسخر و نه هیچ نوع حرمت شکنی در هیچ جای دین ما و کتاب آسمانی ما وجود ندارد. آن هم راجع به بدترین افراد روی زمین.
می شود دشمن بود و کینه و نفرت داشت و با تمام قدرت در نابودی دشمن کوشید ،اما حرمت ها را باید حفظ کرد. می شود مخالف بود اما حرمت ها را باید حفظ کرد.