سکوت حکم فرما بود...
و آسمان ستاره باران بود....
در دامن دور تپه ها ...
در سیاهی واره شب...
مه و ماه ...
مهر آفرینی می کردند...
و باد تنها موسیقی گوشنواز شب بود...
وقتی ستاره ای دور ...
از جایی که نمایان نبود درخشیدن گرفت....
دلم به همهمه افتاد...
باد سریعتر وزیدن گرفت...
و نجوایی دل انگیز...