***HeleNa***
مــدیـر بـازنشـسـتـه
انسان، حیوانی که از موهبت شعور برخوردار است در ابتدای خلقت در طبیعت و در میان دیگر جانداران زندگی میکرد. با گذشت زمان و رشد تمدن بشری، دوری انسانها از طبیعت و نیازهای فطریشان تبعات بسیار ناگواری را بدنبال داشته است. براستی هیچگاه به تفاوت نیازمندیهای ما با انسانهای نخستین اندیشیده اید؟ انسان اولیه در دامان طبیعت و کوه و دشت زندگی میکرد و نیازهای خود را از دو طریق عمده شکار و کشاورزی رفع مینمود. فرزندان او بدون دغدغه خاطر تا سن بلوغ رشد میکردند و بمرور وارد عرصه زندگی میشدند اما بشر امروزی در دنیای صنعتی با نیازهای گسترده ای که برای خود ایجاد کرده است باعث فشارهای عصبی و روانی برای خود و اطرافیان گردیده است. نگرانی از آینده از همان اوان کودکی شروع میشود. والدین با صرف هزینه های گزاف کودک را برای آموزش به مهد کودک، پیش دبستانی، مدرسه، راهنمائی و دبیرستان و . . . . می فرستند و بدنبال آن زندگی اجتماعی با قوانین پیچیده و گسترده خود آغاز میشود. حجم بالای اطلاعات مورد نیاز برای ادامه زندگی باعث شده است تا وجود ابزارهای پیشرفته اطلاع رسانی و ذخیره اطلاعات نیز نتواند این نیاز را بطور کامل برآورده سازد. در گذشته اگر گفته میشد هر کتابی ارزش یکبار خواندن را دارد امروزه میبایست کتابی را یافت که ارزش یکبار خواندن داشته باشد. انسانها از محیط زیست طبیعی خود دور شده و مجبور به زندگی در محیطی با انواع آلودگی های هوا، صوت و حتی بصری شده اند. در این شرایط لازم است تمهیدات کافی برای ادامه زندگی با کیفیت مطلوب اندیشیده شود. در غیر اینصورت زندگی به زنده بودن و تلاش برای معاش و آنهم آکنده از التهاب و نگرانی و تشویش تبدیل خواهد شد.
جامعه شناسان و اندیشمندان غربی با شناخت این نیاز دست به اقدامات گسترده ای زده و تلاش زیادی برای ارضای نیاز معنوی انسانها در کنار قبول یک جامعه صنعتی نموده اند. این جنبش نزدیک به یک قرن است که ادامه یافته و در قالب سیاست های ملی و ngo ها ادامه یافته است. حفظ محیط زیست و توسعه مواهب آن از بارزترین این اقدامات است که منافع عمومی و انسانی وسیعی را بدنبال داشته است. در جائی خوانده بودم که بسیاری از مردم آمریکا ماشین هایشان را دوست خود می دانند و با آنها حرف می زنند. آنها در واقع میل دوست داشتن را در دست ساخته های خود جست وجو می کنند.
در این میان حیوانات بعنوان موجوداتی که از نظر آفرینش نزدیکترین آفریده ها به ما انسانها هستند میتوانند نقش اساسی و مهمی را ایفا نمایند. در دنیای غرب از این موهبت الهی کمال استفاده بعمل آمده است. نگهداری از حیوانات ضمن ایجاد یک سرگرمی سالم و مفرح، باعث تلطیف روحیات و احساسات شده و مهربانی را گسترش میدهد و این یک نیاز مبرم برای جوامع صنعتی و در حال رشد مانند جامعه ما می باشد.
به دلیل اعتقادات مذهبی و بر مبنای نجس بودن بعضی از حیوانات، نگهداری از آنها در جامعه ما رواج نیافته است. این موضوع حتی در مورد حیواناتی که پاک هم تلقی شده اند وجود دارد. با توجه به پیشرفت های گسترده در مورد بهداشت حیوانات و بررسی های بیماری زائی آنها بجاست متولیان این حوزه نسبت به بازنگری این موضوع اقدامی سریع داشته باشند. بعنوان مثال همستر که حیوانی کوچک و شبیه موش است ناقل هیچگونه بیماری به انسان نیست و از تمیزی بسیار بالائی برخوردار است در حالیکه اغلب مردم آنرا با موش اشتباه گرفته و بعنوان حیوانی نجس به آن می نگرند. در مورد پرندگان وضعیت تا حدی بهتر است اگرچه خرید و فروش آنها بصورتی سنتی و اغلب در شرایط غیر بهداشتی انجام می گیرد.
[h=2]حیوانات برای شفا[/h]مانند بعضی از غذاها که اثر شفادهنده و درمان کننده دارند تماس داشتن با بسیاری از جانوران و حیوانات نیز می تواند تاثیر خوبی را به دنبال داشته باشد و این موضوع ارتباطی با طبیعت پرستی ندارد. حیوانات بخشنده اند و به سرعت فراموش می کنند. شاید خداوند حضور آنها را به ما بخشیده است تا عشق بدون شرط را درک و تجربه کنیم. علاوه بر همه آنچه که درباره عشق نوشته شده است میلیون ها انسان وجود دارند که تا به حال عبارت "دوستت دارم" را به کار نبرده اند. میلیون ها انسان دیگر وجود دارند که هرگز این عبارت پرانرژی را نشنیده اند و خیلی بیشترند کسانی که هرگز عشق را حس نکرده اند. دکتر دین اورنیش در کتاب عشق و بقا می گوید بقای ما به قدرت شفادهی عشق، صمیمیت و روابطمان بستگی دارد. قدرت شفادهی عشق، به عشق میان انسان ها محدود نمی شود. امروزه دانشمندان در تحقیقات خود و بررسی روابط بین حیوانات هم به این نتایج رسیده اند.
نمونه های بسیاری از توانمندی حیوانات در تاثیرات درمانی و شفادهی و روابط عاطفی که با بسیاری از انسانها برقرار می کنند مشاهده شده است. لاری دوسی از یک مطالعه که در دانشگاه دوک انجام شده نمونه مستندی را ارائه می دهد. پسر جوانی به نام هوف در خانه اش تعدادی کبوتر را نگهداری می کرد. او به پای هر پرنده یک نشانه به صورت یک شماره وصل می کرد تا بتواند آنها را تشخیص دهد. روزی یک کبوتر زخمی را در باغ پیدا کرد. به کبوتر کمک کرد و تا زمانی که خوب شد از او نگهداری نمود. زمستان آن سال هوف به شدت بیمار شد و برای عمل جراحی به بیمارستانی در دویست مایل دورتر رفت. یک شب بسیار سرد و برفی او صدای آرامی را از پشت پنجره اتاقش در بیمارستان شنید. وقتی که پرستار پنجره را باز کرد یک کبوتر به درون اتاق پرید و روی سینه هوف نشست. پس از بررسی پای کبوتر هوف نشانه خودش را دید. یکی از همان کبوترهای خانگی بود. به نظر بسیار بعید می رسید که کبوتر این همه راه را پرواز کرده باشد اما به هرحال او جایی رفته بود که دوستش به عشق و درمان نیاز داشت.
جامعه شناسان و اندیشمندان غربی با شناخت این نیاز دست به اقدامات گسترده ای زده و تلاش زیادی برای ارضای نیاز معنوی انسانها در کنار قبول یک جامعه صنعتی نموده اند. این جنبش نزدیک به یک قرن است که ادامه یافته و در قالب سیاست های ملی و ngo ها ادامه یافته است. حفظ محیط زیست و توسعه مواهب آن از بارزترین این اقدامات است که منافع عمومی و انسانی وسیعی را بدنبال داشته است. در جائی خوانده بودم که بسیاری از مردم آمریکا ماشین هایشان را دوست خود می دانند و با آنها حرف می زنند. آنها در واقع میل دوست داشتن را در دست ساخته های خود جست وجو می کنند.
در این میان حیوانات بعنوان موجوداتی که از نظر آفرینش نزدیکترین آفریده ها به ما انسانها هستند میتوانند نقش اساسی و مهمی را ایفا نمایند. در دنیای غرب از این موهبت الهی کمال استفاده بعمل آمده است. نگهداری از حیوانات ضمن ایجاد یک سرگرمی سالم و مفرح، باعث تلطیف روحیات و احساسات شده و مهربانی را گسترش میدهد و این یک نیاز مبرم برای جوامع صنعتی و در حال رشد مانند جامعه ما می باشد.
به دلیل اعتقادات مذهبی و بر مبنای نجس بودن بعضی از حیوانات، نگهداری از آنها در جامعه ما رواج نیافته است. این موضوع حتی در مورد حیواناتی که پاک هم تلقی شده اند وجود دارد. با توجه به پیشرفت های گسترده در مورد بهداشت حیوانات و بررسی های بیماری زائی آنها بجاست متولیان این حوزه نسبت به بازنگری این موضوع اقدامی سریع داشته باشند. بعنوان مثال همستر که حیوانی کوچک و شبیه موش است ناقل هیچگونه بیماری به انسان نیست و از تمیزی بسیار بالائی برخوردار است در حالیکه اغلب مردم آنرا با موش اشتباه گرفته و بعنوان حیوانی نجس به آن می نگرند. در مورد پرندگان وضعیت تا حدی بهتر است اگرچه خرید و فروش آنها بصورتی سنتی و اغلب در شرایط غیر بهداشتی انجام می گیرد.
[h=2]حیوانات برای شفا[/h]مانند بعضی از غذاها که اثر شفادهنده و درمان کننده دارند تماس داشتن با بسیاری از جانوران و حیوانات نیز می تواند تاثیر خوبی را به دنبال داشته باشد و این موضوع ارتباطی با طبیعت پرستی ندارد. حیوانات بخشنده اند و به سرعت فراموش می کنند. شاید خداوند حضور آنها را به ما بخشیده است تا عشق بدون شرط را درک و تجربه کنیم. علاوه بر همه آنچه که درباره عشق نوشته شده است میلیون ها انسان وجود دارند که تا به حال عبارت "دوستت دارم" را به کار نبرده اند. میلیون ها انسان دیگر وجود دارند که هرگز این عبارت پرانرژی را نشنیده اند و خیلی بیشترند کسانی که هرگز عشق را حس نکرده اند. دکتر دین اورنیش در کتاب عشق و بقا می گوید بقای ما به قدرت شفادهی عشق، صمیمیت و روابطمان بستگی دارد. قدرت شفادهی عشق، به عشق میان انسان ها محدود نمی شود. امروزه دانشمندان در تحقیقات خود و بررسی روابط بین حیوانات هم به این نتایج رسیده اند.
نمونه های بسیاری از توانمندی حیوانات در تاثیرات درمانی و شفادهی و روابط عاطفی که با بسیاری از انسانها برقرار می کنند مشاهده شده است. لاری دوسی از یک مطالعه که در دانشگاه دوک انجام شده نمونه مستندی را ارائه می دهد. پسر جوانی به نام هوف در خانه اش تعدادی کبوتر را نگهداری می کرد. او به پای هر پرنده یک نشانه به صورت یک شماره وصل می کرد تا بتواند آنها را تشخیص دهد. روزی یک کبوتر زخمی را در باغ پیدا کرد. به کبوتر کمک کرد و تا زمانی که خوب شد از او نگهداری نمود. زمستان آن سال هوف به شدت بیمار شد و برای عمل جراحی به بیمارستانی در دویست مایل دورتر رفت. یک شب بسیار سرد و برفی او صدای آرامی را از پشت پنجره اتاقش در بیمارستان شنید. وقتی که پرستار پنجره را باز کرد یک کبوتر به درون اتاق پرید و روی سینه هوف نشست. پس از بررسی پای کبوتر هوف نشانه خودش را دید. یکی از همان کبوترهای خانگی بود. به نظر بسیار بعید می رسید که کبوتر این همه راه را پرواز کرده باشد اما به هرحال او جایی رفته بود که دوستش به عشق و درمان نیاز داشت.