تیکو براهه یک ستاره شناس بزرگ دانمارکی بود که در سال 1546 متولد شد و به عنوان یک ستاره شناس ماهر شهرتی برای خود کسب نموده بود. او در اندازه گیری موقعیت ستارگان و سیاره ها در آسمان تبحر داشت و این کار را بسیار دقیق ترازهر کسی که در گذشته انجام داده بود انجام می داد. خطاهای او در اندازه گیری بندرت بیشتر از یک دقیقه قوسی بود که او این اندازه گیری ها را بدون کمک تلسکوپ انجام می داد. در واقع او از وسیله ای به نام کوئدرانت یا یک ربع استفاده می کرد که اساسا" یک ربع یک دایره بود که به طور عمودی نصب شده بود و بر روی آن یک بازوی محوری دیداری قرار داشت.او در طول بازوی دیداری (که بیشتر شبیه نشانه گیری یک تفنگ بود) به سمت یک ستاره نگاه می کرد و موقعیت آن را روی درجه بندی که روی کوئدرانت بود می خواند.
فردریک پادشاه دانمارک جزیره کوچکی را در اختیار او گذاشت تا یک رصدخانه ایجاد کند و در این جا بود که او بیشتر کارهایش را انجام می داد. او مشهور به بد اخلاقی بود. چنین گفته شده بود که او قسمتی از بینی اش را در یک دعوا از دست داده بود و بعد خودش آن را با آلیاژی از فلزات جایگزین کرد که تا آخر عمر نیز برای او باقی ماند. تیکو براهه در مورد عالم نظریه خاص خودش را داشت. او عقیده بطلمیوس را که هر چیزی به دور زمین می گردد به طور کامل قبول نداشت و همچنین از پذیرفتن پیشنهاد کوپرنیک که زمین به دور خورشید می گردد نیز امتناع می کرد. ولی بعد ها این تحقیقات تیکو بود که درستی نظریات کپرنیک را ثابت کرد.
اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی در خانواده ای فقیر به دنیا آمد و به مساعدت و تشویق عموی کشیش خود به تحصیل روی آورد. در شانزده سالگی به دانشگاه کان راه یافت و با شوق هرچه تمامتر رشته ریاضیات را دنبال کرد. در 18 سالگی عازم پاریس شد و با نوشتن رساله ای درباره مکانیک توجه دالامبر را جلب کرد و به استادی ریاضیات مدرسه نظام پاریس دست یافت. یکی از مسائلی که لاپلاس برای یافتن راه حل آن اقدام کرد مسئله بی نظمی مدار سیارات بود که دانشمندان از مدتها قبل به آن پی برده بودند. لاپلاس این مشکل را حل کرد و نظریات خود را در کتاب بزرگی به نام مکانیک سماوی شرح داد. انتشار این کتاب از سال 1799 تا سال 1825 میلادی طول کشید. در این سالها حوادث سیاسی عمده ای در فرانسه جریان داشت و لاپلاس با تدابیر خاصی از این جریانها گذشت.
شهرت عمده لاپلاس به خاطر ارائه نظریه ای درباره تشکیل منظومه خورشیدی بود. بنابراین نظریه منظومه خورشیدی در آغاز توده عظیم ابر مانندی بسیار داغ بوده است که به کندی دوران می کرده است. این توده ابر مانند به تدریج گرمای خود را بر اثر تشعشع از دست داده،متراکم شده و بر اثر کم شدن حجم سرعت دوران آن افزایش یافته است. سپس بر اثر نیروی گریز از مرکز حلقه هایی از این توده جدا شده و سرانجام به صورت منظومه خورشیدی در آمده است. این نظریه که به نظریه سحابی معروف است در سراسر قرن نوزدهم معتبر بود تا اینکه در اوایل قرن بیستم از اعتبار افتاد و سپس با اصلاحاتی اعتبار خود را بدست آورد.
بانوی اخترشناس آمریکایی ، اخترشناس رصدخانه هارواردبود. وی مدتها درباره ابرهای ماژلانی کار کرد و در سال 1912 میلادی به کشف عمده ای دست یافت. وی بیشتر به ستارگانی توجه داشت که دوره درخشندگی آنها متفاوت بود و او آنها را متغییرهای قیفاووسی نامید. خانم لویت دریافت که هر چه دوره تناوب درخشندگی طویلتر باشد ستاره درخشانتر است. با این کشف تعیین فاصله ستاره های دوری را که نمی توانستند اختلاف منظر آنها را به دست آورند امکانپذیر شد.
ژرژ لومتر اخترشناس بلژیکی بود که ابتدا در رشته الهیات تحصیل کرد و در سال 1922 میلادی کشیش شد. سپس به نجوم روی آورد و در دانشگاه کمبریج انگلستان و انستیتوی تکنولوژی ماساچوست در آمریکا به تحصیل پرداخت و در سال 1927 میلادی درجه دکتری گرفت. آنگاه به کشور خود بلژیک بازگشت و به سمت استادی نجوم فیزیکی در دانشگاه بودن برگزیده شد. وی معتقد بود که همه کهکشانها در ابتدا چنان به هم نزدیک بوده اند که صورت توده واحدی داشته اند. وی این توده واحد که تمام جهان را شامل بوده است تخمک کیهانی می نامید. به نظر وی این تخمک کیهانی بر اثر یک انفجار عظیم منفجر شده و انبساط عالم نیز باقیمانده آن انفجاری است که میلیاردها سال پیش روی داده است. لومتر نظریات خود درباره کیهانزایی را در سال 1927 میلادی منتشر کرد.
ریاضیدان و منجم معروف مسلمان ایران(حدودا در سال 275 ه.ق ) از مردم کرمان و از افاضل علمای عدد و مهندسی عالیقدر و منجمی زبردست بود و در بغداد می زیست . تاریخ تولد و وفات وی به طور دقیق معلوم نیست ، ولی با مراجعه به مدارک موجود می توان حدس زد که وی در حدود سال 210 ه.ق در ماهان کرمان به دنیا آمده و در حدود سال 275 ه.ق در گذشته است . خیام در کتاب جبر و مقابله خود از ماهانی نام برده و نوشته است : (...و اما از متاخران یکی از ایشان به نام ماهانی مهندسی درصدد تحلیل جبری مقدمه ای برآمد که ارشمیدس در شکل چهارم از مقاله ی دوم کتاب خود موسوم به کره و استوانه به کار برده است و این امرمنجر شده معادله ای بین کعب ها و مال ها و اعداد و وی بعد ازتفکر زیاد از حل آن عاجز ماند و لهذا حکم به امتناع آن کرد . بعد ابو جعفرخازن پیدا شد و آن را به وسیله ی قطوع مخروطی حل کرد.) ماهانی در رساله ای که در تفسیر مقاله ی دوم از کتاب ارشمیدس درباره ی کره و استوانه نوشته متذکر شده است که از نه مساله ی این مقاله هشت مساله را حل کرده ولی موفق به حل مسله ی چهارم نشده است . این مساله عبارت است از: ( تقسیم کردن کره به وسیله ی یک صفحه به دو قطعه به وجهی که نسبت حجم آن ها مساوی باعدد معلومی باشد . ) ماهانی کوشیده بود این مسئله را به وسیله ی جبر و مقابله حل کند و معادله ماهانی را به دست آورد . ماهانی هم چنین از منجمان زبر دست زمان خود بود ه است و از جمله آثار او زیجی است در حدود سال 250 ه.ق که به او نسبت داده شده و ابن یونس چندین رصد ماهانی در بغداد را گزارش کرده است
نیل آرمسترانگ در سال 1969 به اولین مردی تبدیل شد که بر روی ماه قدم گذاشت، قدمی که او را به مشهورترین مرد جهان تبدیل کرد. زمانی که از آرمسترانگ پرسیده شد در زمان حضور در ماه چه حسی داشته در پاسخ گفت: بسیار، بسیار کوچک. نیل آلدن آرمسترانگ در پنجم آگوست 1930 در آوهایوی آمریکا متولد شد. پدر وی کارمند دولت بود و نیل و خانواده‌اش به واسطه شغل پدر به صورت مداوم درحال نقل مکان بودند به شکلی که در 20 شهر مختلف زندگی کردند و در همین دوران بود که علاقه وی برای پرواز کردن شکل گرفت.
سال‌های اولیه زندگی
وی در سن 6 سالگی به همراه پدرش برای اولین بار پرواز را تجربه کرد و در این زمان بود که اشتیاقش برای فضانورد شدن شکل گرفته و در طول زندگی‌اش از بین نرفت. قهرمان زندگی آرمسترانگ چارلز لیندبرگ بود و در سن 16 سالگی، پیش از اینکه بتواند رانندگی کند، پرواز را شروع کرد. وی در سال 1947 تحصیل در رشته مهندسی هوافضا را در دانشگاه پوردو آغاز کرد و لیسانس خود را در سال 1955 در این رشته دریافت کرد، همچنین در سال 1970 وی فوق لیسانس مهندسی هوافضا را از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی دریافت کرد.
وی در سال 1950 توانست به عنوان خلبان جذب نیروی هوایی آمریکا شود و در 29 آگوست 1951 درگیر جنگ کره شد. وی در طول این جنگ 78 ماموریت انجام داده و 121 ساعت پرواز کرد.
وی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه پوردو تصمیم گرفت به خلبان آزمایشی مطالعات تجربی نیز تبدیل شود و از این رو به کمیته مشاوره ملی ایستگاه پروازهای سریع در پایگاه هوایی ادواردز پیوست. اولین پرواز وی بر روی هواپیمای موشکی در 15 آگوست 1957 و در ارتفاع 18 کیلومتری انجام گرفت. وی در این دوران پروازهای آزمایشی زیادی را بر روی هواپیماهای مختلف انجام داد. نیل در سال 1958 در برنامه Mann In Space Soonest نیروی هوایی آمریکا پذیرفته شد. در سال 1960 به عضویت گروه خلبانان مشاور بوئینگ X-20 Dyna-Soar، یک هواپیمای فضایی نظامی درآمد و در مارچ 1962 آرمسترانگ به عنوان یکی از 6 خلبان برگزیده که در برنامه فضایی پرواز خواهند کرد، انتخاب شد. در آن زمان، درخواست آرمسترانگ که به شدت جذب برنامه فضایی آپولو و جستجو در محیط فضایی جدید شده بود، یک هفته پس از زمان تعیین شده به پایگاه ادواردز رسید، اما این درخواست به کمک دوست آرمسترانگ به شکلی که کسی متوجه نشود، در میان دیگر درخواست‌ها قرار گرفت و وی توانست در تست پزشکی دردناکی در پایگاه بروکز‌سیتی شرکت کند.
قدم‌های اول یک ماجراجویی
در سال 1962 ، سالی که جان اف، کندی قول داد تا پایان دهه انسانی را به روی کره ماه می‌فرستد، از نیل برای پیوستن به نیروی فضایی ناسا دعوت شد و وی بدون تامل این دعوت را پذیرفت. در حالی که روس‌ها عنوان اولین انسان‌ها در فضا را از آن خود کرده بودند، آمریکاییها در تلاش بودند در این رقابت پیروز شوند و از این رو حمایت‌های مالی و پشتیبانی از برنامه آپولوی ناسا هیچ حد و مرزی نداشت. آرمسترانگ طی ماموریت جمینی 8 توانست کنترل کپسول فضایی را در دست گرفته و جان خود و کمک خلبانش را نجات دهد. نیل انسانی به شدت خجالتی و کم حرف بود اما مهارت‌های پرواز وی باعث شد تا در نهایت به فرمانده بی‌چون‌و چرای آپولو 11 تبدیل شود.
اولین قدم کوچک بر روی ماه
ناسا در سال 1969 آمادگی کامل برای محقق کردن وعده کندی را به دست آورد. آرمسترانگ، باز آلدرین و مایکل کالینز، سه فضانورد منتخب برای اولین ماموریت آپولو به سوی ماه، در فضاپیمایی که سیستم کنترلی آن کمتر از یک هزارم قدرت رایانشی لپ‌تاپ‌های امروزی بود، راهی کره ماه شدند. مردم در سرتاسر جهان برای اولین بار به منظور تماشای این ماجراجویی بزرگ، دستگاه‌های تلویزیون خریداری کردند و بیش از 500 میلیون نفر در کل زمین ثانیه به ثانیه رسیدن آپولو به ماه را در تاریخ 20 جولای تماشا کردند.
آرمسترانگ پس از مانور دادن برای جلوگیری از اصابت با صخره‌ها، تنها 20 ثانیه سوخت در اختیار داشت تا اتاقک ایگل را بر روی سطح ماه فرود آورد، و در نهایت وی از درون کپسول به مرکز کنترل هیجان‌زده در هیوستون اعلام کرد: ایگل فرود آمد. وی درحالی که با احتیاط اتاقک فضایی را ترک می‌کرد،جمله مشهورش را آماده می‌کرد و در نهایت گفت: قدمی کوچک برای انسان، جهشی بزرگ برای بشریت. جمله‌ای که در تاریخ فعالیت‌های فضایی بشر جاودانه شد.
پس از بازگشت به زمین، فضانوردان آپولو مورد توجه و احترام شدید قرار گرفتند اما پس از پایان این هیجان‌های عمومی، آرمسترانگ حاضر نشد از شهرتش برای درآمدزایی استفاده کند. وی که در نظر آمریکاییها به یک قهرمان ملی تبدیل شده‌بود، و مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرده بود، تمامی توجه و ثروتی که به همراه این افتخارات در انتظارش بودند را رد کرد. در عوض، در تنهایی در مزرعه‌اش در اوهایو به زندگی پرداخت، در دانشگاه سینسیناتی به آموزش مهندسی پرداخته و در نهایت وارد تجارت شد. آرمسترانگ در طول حیاتش به ندرت مصاحبه‌ای انجام داد و هیچ عکسی از خود را برای کسی امضا نکرد و تنها گاه‌و بی‌گاه به سخنرانی‌های کوتاه و پراکنده‌ای بسنده می‌کرد. وی به همراه دو فضانورد دیگر آپولو در سال 1999 مدال هوانوردی لانگلی را از ال‌گور دریافت کردند.
بیماری و مرگ
آرمسترانگ درهفتم آگوست سال 2012 تحت جراحی قلب قرار گرفت و در 25 آگوست 2012 به دلیل اختلالات ناشی از این جراحی سنگین، در اوهایو آمریکا چشم از جهان فرو‌بست.
خانواده نیل آرمسترانگ درپی مرگ وی، بیانیه‌ای منتشر کردند که در بخشی از آن به شکلی جالب از هواداران آرمسترانگ خواسته‌اند که به وی ادای احترام کنند. دراین بخش از بیانیه آمده‌است: ما برای کسانی که می‌پرسند چگونه می‌توانند به نیل ادای احترام کنند، درخواست ساده‌ای داریم. به خدمات و موفقیت‌ها و فروتنی او ادای احترام کنید و دفعه دیگر که شب‌هنگام در خارج از خانه ماه در حال لبخند زدن به شما بود، به نیل آرمسترانگ فکر کنید و برایش به سوی ماه یک چشمک بفرستید.
