در مورد این دارو
آتنولول به علل گوناگونی مثل افزایش فشار خون؛ تسکین درد قلبی؛ پیشگیری از سردردهای میگرنی؛ و درمان بینظمی ضربان قلب تجویز میشود. همچنین برای جلوگیری از دومین حمله قلبی در افرادی که یک بار دچار حمله قلبی شدهاند، کاربرد دارد. ممکن است در شرایط دیگری نیز پزشکتان این دارو را برایتان تجویز کند. آتنولول با مسدود کردن برخی تکانههای عصبی به بخشهای خاصی از بدن عمل میکند؛ به همین علت آن را یک مسدودکننده بتا میشناسند. با مسدود کردن این تکانهها، آتنولول به قلب کمک میکند تا منظمتر و مؤثرتر بزند و در نتیجه بار کاری قلب کاهش یابد.
چگونگی مصرف
آتنولول معمولاً روزی یک بار مصرف میشود. مهم است که دارو را هر روز سر ساعت معینی بخورید. معمولاً بهتر است دارو را صبح پیش از صبحانه مصرف کنید تا فراموشش نکنید. آتنولول را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد. هر روز پیش از خوردن آتنولول نبضتان را بشمارید. اگر زیر 50 در دقیقه بود پیش از خوردن داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر کمتر از 8 ساعت تا نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم داروییتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید و دارو را بدون هماهنگی با پزشکتان قطع نکنید. با قطع مصرف آتنولول ممکن است در معرض خطر یک حمله قلبی باشید. در اکثر مواردی که آتنولول تجویز میشود، بیماری مهار می شود ولی درمان نمی شود. و این بدین معناست که ممکن است لازم باشد چندین سال یا تا پایان زندگی آن را مصرف کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف آتنولول را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- اشکال در تنفس تنگی نفس، یا خسخس سینه؛
- سرد شدن کف دست و پا؛
- ضربان قلب زیر 50 در دقیقه؛
- سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم در هنگام بلند شدن از حالت خوابیده یا نشسته
- تورم دستها و پاها یا افزایش وزن ناگهانی (5/1 کیلو در 48-24 ساعت)؛
-افسردگی، گیجی، یا توهم (شنیدن، دیدن، یا احساس چیزهایی که وجود ندارند)؛
- درد قفسه سینه، مفاصل یا کمر؛
- تب؛ گلودرد؛
- بثورات جلدی؛
- یا هرگونه کبودی یا خونریزی غیرعادی.
نشانههای زیر تا هنگام عادت کردن بدنتان با دارو ممکن است مشاهده شوند:
خوابآلودگی، خستگی، مشکل در خوابیدن، اضطراب، یبوست یا اسهال، کابوس، یا کاهش توانایی جنسی، اگر این علایم ادامه یافتند یا مشکلساز شدند، وضعیت را با پزشکتان در میان بگذارید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آتنولول پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آتنولول یا دیگر داروهای مسدودکننده بتا
بارداری یا شیردهی.
- در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه تزریقات حساسیتزدایی، کافئین، داروهای آسم (آمینوفیلین، دیفیلین، اکستریفیلین، تئوفیلین)، داروهای دیابت (انسولین، داروهای خوراکی پایینآورنده قند)، دیگر داروهای کاهنده فشار خون (مسدودکنندههای کانالهای کلسیمی، کلونیدین، گوانابنز)، کوکائین، یا مهارکنندههای مونوآمیناکسیداز.
- سابقه یا ابتلا به حساسیت، آسم، یا آمفیزم؛ مشکلات احتقانی قلب؛ بیماری قند؛ پرکاری تیرویید؛ افسردگی؛ یا بیماریهای کلیوی یا کبدی. اگر بیماری قند دارید، آتنولول ممکن است قند خون شما را افزایش دهد و نیز ممکن است علایم افت قند خون را مخفی کند. اگر دچار حساسیت باشید با مصرف آتنولول واکنشهای حساسیتیتان ممکن است تشدید شود.
هنگام مصرف آتنولول توصیه میشود
بهطور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودیتان را زیر نظر داشته باشد.
-در مورد میزان فعالیت قابل قبول بر اساس وضعیت بدنیتان با پزشکتان مشورت کنید. آتنولول ممکن است درد قفسه سینه را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند و در نتیجه باعث شود تا از آن حد که برایتان بیخطر است فعالتر باشید. که این خود موجب درد قفسه سینه و علایم جدی دیگر میشود.
- وزنتان را نسبت به قد و استخوانبندیتان در یک محدوده مناسب نگاه دارید. در صورت نیاز برای کاهش وزن از پزشکتان کمک بگیرید.
-اگر برای کاهش فشار خون آتنولول مصرف میکنید، مصرف سدیم (نمک) خود را محدود کنید. از پزشکتان درخواست کنید دستوارات تغذیهای در اختیارتان بگذارد یا شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کند.
-اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید، از پزشکتان بخواهید شما را به یک مشاور یا گروه ترک سیگار معرفی کنید.
الکل ننوشید.
- از وضعیت خوابیده به نشسته یا ایستاده و یا از حالت نشسته به ایستاده آرام تغییر وضعیت دهید تا دچار سرگیجه، سیاهی رفتن چشم یا غش نشوید.
در هوای سرد لباس گرمتر بپوشید، چرا که آتنولول ممکن است شما را به سرما حساستر کند.
برای روزهای تعطیل مقدار کافی دارو در دسترس داشته باشید.
یک برگه شناسایی پزشکی که نشان دهد آتنولول مصرف میکنید به همراه داشته باشید.
پزشکان دیگر را از اینکه آتنولول مصرف میکنید مطلع سازید؛ زیرا آتنولول ممکن است بر روی برخی آزمونهای آزمایشگاهی اثر بگذارد.
آتنولول را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آتنولول فاسد میشود).
آتنولول تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف آتنولول نباید
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا با وسایل خطرناک کار کنید. اگر خوابآلودگی یا سرگیجه مشکلساز شد، با پزشکتان مشورت کنید.
بدون مشورت با پزشکتان دارویی مصرف کنید؛ به ویژه داروهای محرک و داروهای سرفه یا سرماخوردگی که بدون تجویز پزشک قابل تهیه هستند.
در مورد این دارو
آزیترومایسین یک آنتیبیوتیک است که برای گلودرد استرپتوکوکی، برونشیت، برخی انواع سینهپهلو (پنومونی)، و عفونتهای کلامیدیایی تجویز میشود.
چگونگی مصرف
آزیترومایسین باید با شکم خالی خورده شود، حداقل 1 ساعت قبل یا 2ساعت بعد از غذا. این دارو برای بعضی از عفونتها به صورت تکنوبتی تجویز میشود یا در سایر موارد به شکل روزی یک نوبت برای 5 روز. مهم است که دارو سر وقت و بهطور کامل مصرف شود، حتی در صورت احساس بهبودی. چنانچه پیش از مصرف تمام دارو آن را قطع کنید علایمتان ممکن است برگشت کنند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، این نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم داروییتان بازگردید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف آزیترومایسین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، زخمهای دهانی یا زبان، خارش یا ترشح واژن، پلاکهای سفید در دهان یا روی زبان، تب، درد مفصلی یا بثورات جلدی. یک پاسخ حساسیتی نادر به آنتیبیوتیکها آنافیلاکس است که نیازمند توجه و مراقبت فوری پزشکی میباشد. از آنجایی که آنافیلاکس به سرعت پیشرفت میکند، در صورت بروز تورم لبها و دور چشم، کهیر یا تورمهای پوستی، غش ناگهانی، ضربان قلب تند یا خسخس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف دارو را قطع کرده بلافاصله با یک مرکز خدمات اضطراری پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آزیترومایسین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آزیترومایسین، اریترومایسین، یا آنتیبیوتیکهای دیگر.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه کاربامازپین، سیکلوسپورین، ضدانعقادها (رقیق کنندههای خون مثل وارفارین)، تئوفیلین، و آنتیاسیدهای حاوی آلومینیم/ منیزیم.
سابقه یا ابتلا به بیماری کبدی.
هنگام مصرف توصیه میشود
حتی در صورت احساس بهبود دوره کامل دارویتان را مصرف کنید تا عفونت در بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود.
اگر ظرف 3 روز از آغاز درمان با آزیترومایسین احساس بهبودی نکردید با پزشکتان مشورت کنید.
آزیترومایسین را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آزیترومایسین فاسد میشود).
هنگام مصرف نباید
از داروهای تاریخ مصرف گذشته استفاده کنید.
پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید، مگر به دستور پزشکتان.
در مورد این دارو
آسپیرین یک داروی رایج است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه میباشد. این دارو یک مسکن غیرمخدر برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، دنداندرد، و دردهای هنگام عادت ماهانه است. آسپیرین تب را کاهش میدهد و التهاب را در موارد درماتیسمی کاهش میدهد. آسپیرین خشکی، تورم و درد مفاصل را درد آرتریت میکاهد ولی بیماران را درمان نمیکند. از این دارو همچنین در پیشگیری از لخته شدن خون، کاهش خطر حمله قلبی و مغزی، و موارد دیگر استفاده میشود. البته این خاصیت آسپیرین ممکن است موجب افزایش احتمال خطر خونریزی شود. استیل سالیسیلیک اسید یک نام دیگر آسپیرین است.
چگونگی مصرف
برای جلوگیری از اثرات مضر آسپیرین بر روی معده، این دارو را با غذا، شیر، داروهای ضداسید، یا یک لیوان پر از آب مصرف کنید (این در مورد قرصهای پوششدار یا شیاف صدق نمیکند). همچنین برای پیشگیری از دل بهم خوردگی بهتر است از30-15 دقیقه پس از خوردن آسپیرین دراز نکشید. بجز در مورد قرصهای پوششدار و قرصهای طولانیاثر، سایر قرصهای آسپیرین را میتوان برای سهولت بلع خرد یا در یک مایع حل کرد. بهمنظور استعمال راحتتر شیاف آسپیرین، آن را برای 30 دقیقه قبل از استفاده داخل یخچال بگذارید. برای استعمال شیاف، پوشش شیاف را باز کرده، شیاف را با آب سرد مرطوب کنید، به یک پهلو دراز کشیده، شیاف را با کمک انگشتتان داخل مقعد فرو کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید، البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده و به برنامه منظم داروییتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف آسپیرین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: سوزش سر دل؛ بثورات جلدی؛ تورم دستها، پاها و پلکها؛ افزایش وزن؛ خسخس سینه؛ مدفوع سیاهرنگ؛ خونریزی از لثهها در هنگام مسواک زدن.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آسپیرین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر چیز، به ویژه آسپیرین یا داروهای شبه آسپیرین.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن)، داروهای ضدانعقادی (رقیقکنندههای خون مثل وارفارین)، داروهای خوراکی ضددیابت، آنتیبیوتیکها (سفالوسپورینها، وانکومایسین)، داروهای ضدسرطان (متوترکسات)، والپروئیک اسید، پروبنسید و سولفین پیرازون (داروهای نقرس)، و زیدووودین.
سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزیدهنده (مثل زخم معده، هموفیلی، و کمبود پلاکتی)، پولیپهای بینی ناشی از آسپیرین، نقرس، کمبود آنزیم g6pd ، پرفشاری خون، و بیماریهای کبدی، کلیوی، و قلبی. هنگام مصرف توصیه میشود
برچسب روی دارو را خوانده و از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب روی سایر داروهای بدون نیاز به تجویز پزشک را بخوانید تا مبادا در حال مصرف داروهایی باشید که حاوی آسپیرین هستند یا حاوی داروهایی باشند که با آسپیرین تداخل ایجاد میکنند.
آسپیرین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آسپیرین فاسد میشود). شیاف آسپیرین را در یک جای خنک نگاه دارید، ولی آن را و شکلهای مایع آسپیرین را منجمد نکنید.
آسپیرین تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در صورتی که آسپرین را برای درد، تب یا گلودرد میخورید، در موارد زیر با پزشکتان مشورت کنید:
درد بیش از 10 روز طول بکشد یا علامت جدیدی اضافه شود.
تب بیش از 3 روز طول بکشد، تشدید شود یا علامت جدید اضافه شود.
گلودرد دردناکتر شود، بیش از 2 روز به طول انجامد، یا تب، تهوع، استفراغ، بثورات جلدی یا سردرد رخ دهد.
آسپیرین را فقط به مقدار تجویز شده برای جلوگیری از حمله قلبی، مغزی و دیگر مشکلات ناشی از لخته شدن خون مصرف کنید
هنگام مصرف نباید
آسپیرینی را که بوی سرکه میدهد استفاده کرد. این به معنای فاسد شدن آسپیرین است.
در صورتی که در عرض 7 روز گذشته عمل جراحی لوزه، کشیدن دندان، یا جراحی دندان یا دهان داشتهاید، آسپیرین را بجوید. آسپیرین را به همان صورت ببلعید.
آسپیرین را مستقیماً روی دندان یا لثه گذاشت؛ در این صورت ممکن است موجب سوزش شود.
بدون مشورت با پزشکتان آسپیرین را قطع کنید، اگر آن را برای پیشگیری از لخته شدن خون مصرف میکنید.
تا 5 روز پیش از هر جراحی آسپیرین مصرف کنید مگر به دستور پزشک؛ این کار موجب خونریزی خواهد شد.
به کودکی که تب یا دیگر علایم شبه آنفلوآنزایی که ممکن است ناشی از یک ویروس مثل ویروس آبلهمرغان یا آنفلوآنزا باشد آسپیرین بدهید. آسپیرین در برخی از موارد با نشانگان «رای» که یک بیماری وخیم است ارتباط داشته است. در این موارد در مورد داروی مناسب با پزشکتان مشورت کنید.
مسمومیت
در صورت شک به مصرف بیش از حد آسپیرین، بلافاصله درخواست کمک پزشکی کنید. علایم مصرف بیش از حد عبارتند از: صدای زنگ داخل گوشها، خوابآلودگی، گیجی، افت شنوایی، اضطراب، هیجان شدید، تنفس تند و عمقی. برای پیشگیری از عوارض جدی نظیر تشنج یا حتی مرگ بلافاصله به دنبال مراقبتهای پزشکی باشید.
اطلاعات دیگر
انواع ژنریک آسپیرین از انواع دارای نام تجاری ارزانترند و در اکثر موارد به همان اندازه مؤثرند. انواع طولانیاثر گرانترند ولی ممکن است مصرف آنها راحتتر باشد.
در مورد این دارو
آسیکلوویر یک داروی ضدویروسی رایج است. از این دارو برای جلوگیری و درمان عفونتهای ویروسی نظیر هرپس سیمپلکس و هرپس ژینتالیس، و درمان آبلهمرغان استفاده میشود. اگر برای جلوگیری از تبخال راجعه استفاده شود، آسیکلوویر باید به مجردی که احساس گزگز یا سوزش (که اولین علامت عود مجدد است) آغاز شد مورد استفاده قرار گیرد. در مورد آبلهمرغان اگر درمان ظرف 24 ساعت اول از شروع پیدایش بثورات جلدی آغاز شود بیشترین تأثیر را خواهد داشت. زویراکس نام تجاری آسیکلوویر است.
چگونگی مصرف
کپسول، قرص، و سوسپانسیون خوراکی آسیکلوویر را میتوان با غذا مصرف کرد. دارو در هر نوبت باید با یک لیوان پر از آب مصرف شود. بهتر است برای حفظ یک سطح ثابت دارو در خون، آسیکلوویر در فواصل یکسان در طی 24 ساعت مصرف شود. آسیکلوویر معمولاً هر 4 ساعت، 5 بار در روز تجویز میشود. برنامه زمانی مصرف دارو میتواند 6 صبح، 10 صبح، 2 بعدازظهر و 6 عصر و 10 شب باشد. اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما تداخل میکند از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه دارویی که برای شما مناسبتر بوده و در عین حال اهداف درمانی را برآورده سازد، به شما کمک کند. بسیار مهم است که دارو سر وقت و به مقدار تجویز شده کامل مصرف شود، حتی اگر احساس میکنید حالتان بهتر شده است. اگر پیش از مصرف کامل دارویتان آن را قطع کنید، علایمتان ممکن است مجدداً ظهور کنند. پیش از مصرف سوسپانسیون خوراکی، شیشه را به خوبی تکان دهید و از وسیلهای اندازهگیری همراه دارو برای تعیین مقدار مصرفی در هر نوبت استفاده کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، آن را به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی رسیده است، نوبت قبلی را رها کرده به برنامه دارویی خود برگردید، مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، سردرد، یا سیاهی رفتن چشم.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آسیکلوویر پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت نسبت به آسیکلوویر یا گانسیکلوویر [vitrasert ،cytovene].
بارداری یا شیردهی.
در حال مصرف دیگر داروها، به ویژه آنهایی که ممکن است برای کلیههایتان مضر باشند، مثل مقادیر بالای استامینوفن تیلنول، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (NSAID) مثل ایبوپروفن، سیکلوسپورین، فوسکارنت، لیتیم، ریفامپین، سولفونامیدها و تتراسایکلینها.
دارای سابقه یا دچار دهیدارتاسیون (کاهش آب بدن) یا بیماری کلیوی.
هنگام مصرف توصیه میشود
دوره درمان با آسیکلوویر را بهطور کامل طی کنید تا عفونت در بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود؛ حتی اگر احساس بهبود میکنید.
اگر خانمی هستید که به علت هرپس ژینتالیس (تبخال در ناحیه تناسلی) آسیکلوویر مصرف میکنید، هر ساله یک آزمون گستره پاپانیکولا (پاپ) انجام دهید؛ زیرا این عفونت با افزایش احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم همراه است.
منطقه مبتلا را تا آنجا که میتوانید تمیز و خشک نگاه دارید. لباس زیر گشادتری بپوشید تا ضایعات آزرده نشوند.
آسیکلوویر را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آسیکلوویر فاسد میشود).
اگر آسیکلوویر مصرف میکنید و در عرض چند روز بهتر نشدهاید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف نباید
با همسرتان، اگر دچار تبخال ناحیه تناسلی است، نزدیکی داشته باشید. کاندوم میتواند به جلوگیری از سرایت هرپس کمک کند، ولی ژلهای اسپرمکش یا دیافراگم در پیشگیری از سرایت این بیماری نقشی ندارند.
از آسیکلوویر تاریخ گذشته استفاده کنید.
تا وقتی که دارو تمام نشده است مصرف آن را قطع کنید مگر اینکه پزشکتان چنین دستور دهد.
در مورد این دارو
آلبوترول تجویز میشود تا لولههای برونش (مجاری هوایی) را در ریهها باز کند تا راحتتر نفس بکشید؛ به آن گشادکننده برونش میگویند. آلبوترول اسامی تجاری متفاوتی دارد. این دارو تحت عنوان سالبوتامول هم شناخته میشود.
چگونگی مصرف
آلبوترول را میتوان به صورت استنشاقی، یا خوراکی به شکل قرص، محلول، یا شربت مصرف کرد. هیچگاه بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر طبق یک برنامه منظم از این دارو مصرف میکنید و یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید آن نوبت را مصرف کنید. نوبتهای باقیمانده در روز را با فواصل زمانی منظم مصرف کنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
آئروسل استنشاقی آلبوترول برای درمان و جلوگیری از انقباض برونشی (تنگ شدن مجاری هوایی ریه) استفاده میشود. دارو را 15 دقیقه پیش از شروع ورزش مصرف کنید تا از انقباض برونشی ناشی از ورزش پیشگیری شود. پیش از استفاده، ظرف حاوی دارو را به خوبی تکان دهید. یک پُف از دارو را استنشاق کنید، نفستان را 5 شماره نگاه دارید و سپس نفستان را بیرون دهید. بیش از دو بار در یک زمان با 2-1 دقیقه فاصله استنشاق نکنید. از اسپری کردن به سمت چشمها خودداری کنید. هر کپسول دارو حاوی 200 بار اسپری است، اگرچه یک نوع کانادایی 80 بار اسپری دارد.
محلول استنشاقی آلبوترول سولفات از طریق دستگاه تنفس با فشار مثبت متناوب (ippb) یا یک نبولایزر با استفاده از یک ماسک صورت یا قطعه دهانی مصرف میشود. اطمینان حاصل کنید که در مراقبت و نحوه استفاده از این وسایل به خوبی توجیه شده باشید. پزشکتان یک دستورالعمل برای دستگاه ippb تجویز میکند و درمان در هر نوبت 5 تا 20 دقیقه به طول میانجامد. معمولاً نبولایزر از 10-6 لیتر هوا یا اکسیژن فشرده در دقیقه استفاده میکند، و درمان معمولاً در حدود 10 دقیقه طول میکشد. دو محلول وجود دارد. یکی حاوی 83/0 میلیگرم دارو در هر میلیلیتر است و به همین صورت قابل استفاده میباشد. محلول دیگر حاوی 5 میلیگرم در هر میلیلیتر است و لازم است که قبل از استفاده رقیق شود. مطمئن شوید که دستورات خاص را از پزشکتان گرفته باشید. محلول رقیق شده را میتوان تا 24 ساعت در دمای اتاق یا 48 ساعت در یخچال نگهداری کرد.
آلبوترول سولفات برای استنشاق نیز برای درمان و جلوگیری از انقباض برونشی (تنگ شدن مجاری تنفسی) استفاده میشود. برای پیشگیری از انقباض برونشی ناشی از ورزش، 15 دقیقه پیش از ورزش از دارو استفاده کنید. این دارو به شکل یک کپسول است و به وسیله خاصی نیاز دارد تا بتوان از آن استفاده کرد. این وسیله کپسول را به دو نیم میکند و دارو را آزاد میسازد. اطمینان حاصل کنید که روش استفاده از این وسیله را میدانید. هر پرسشی داشتید از پزشک یا داروسازتان بپرسید.
شکلهای خوراکی آلبوترول [محلول، شربت، قرص، و قرصهای طولانیاثر] باید در زمانهای تجویز شده مصرف شوند. قرصهای طولانیاثر باید به همان شکل خورده شوند و نباید آنها را شکست، خرد کرد یا جوید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از نشانههای زیر آلبوترول را قطع کرده و با پزشکتان تماس بگیرید: آبی شدن پوست؛ گیجی شدید؛ احساس غش؛ افزایش خسخس سینه یا تنگی نفس؛ بثورات جلدی یا کهیر؛ تورم صورت، لبها، یا پلکها. سایر علایم نادر که ممکن است رخ دهند و باید بلافاصله گزارش شوند عبارتند از: درد قفسه سینه؛ ضربان قلب نامنظم؛ گزگز یا احساس خواب رفتگی انگشتان دست یا پا؛ خونریزی یا کبود شدگی غیرعادی. اثرات معمول این دارو عبارتند از برآشفتگی و لرزش که معمولاً با مصرف دارو به تدریج بهبود مییابند. سرفه، خوابآلودگی، خشکی دهان، نبض تند، سردرد، دردهای عضلانی، تهوع، یا بیخوابی گاهی ممکن است رخ دهند. شستن دهان با آب گرم پس از استفاده از اسپری ممکن است خشکی دهان را کاهش دهد. در صورت بروز سردرد در مصرف این دارو، از استامینوفن استفاده کنید. در صورتی که این علامتها مشکلساز شدند یا اگر پس از دریافت مقدار معمول آلبوترول هنوز مشکلات تنفسی داشتید با پزشکتان مشورت کنید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلبوترول پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده، رنگهای خوراکی یا دارو.
بارداری یا شیردهی.
مصرف دیگر داروها، به ویژه داروهای ضدافسردگی، داروهای فشارخون، محرکها، کوکائین، داروهای قلبی (دیگوکسین)، یا داروهای میگرن.
سابقه یا ابتلا به مشکلات قلبی، بیماری قند، پرکاری تیرویید، یا فئوکروموسیتوما.
هنگام مصرف توصیه میشود
مراجعات منظمی به پزشکتان داشته باشید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
برگهای همراه داشته باشید که نشان دهد دچار مشکل تنفسی هستید و آلبوترول و داروهای دیگر مصرف میکنید.
آلبوترول را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید. (در این شرایط آلبوترول فاسد میشود). محلول آلبوترول از انجماد حفظ کنید.
آلبوترول تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید (بهجز ظرف حاوی آئروسل را). هیچگاه ظرف آئروسل را حتی در صورت خالی بودن سوراخ نکنید، به آتش نیاندازید و نشکنید.
هنگام مصرف نباید
هیچ دارویی (حتی فراوردههای گیاهی و داروهایی که نیاز به نسخه ندارند) را بدون مشورت با پزشکتان مصرف کنید.
اطلاعات دیگر
شکلهای ژنریک آلبوترول ارزانتر هستند و عموماً به همان اندازه انواع با اسامی تجاری مؤثر میباشند.
در مورد این دارو
آلپرازولام برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب، و اختلالات هراس تجویز میشود. آلپرازولام دارای چندین نام تجاری متفاوت است.
چگونگی مصرف
آلپرازولام در مقادیر متفاوت برای مشکلات متفاوت تجویز میشود. هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. شکل مایع آلپرازولام را میتوان با مایعات یا غذاهای نیمهجامد مثل مارمالاد پودینگ مخلوط کرد. اجازه ندهید آلپرازولام مایع یخ بزند. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. اگر نزدیک نوبع بعدی بود، نوبت بعدی را حذف کنید و سپس به برنامه دارویی منظمتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، آلپرازولام را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید: گیجی، کند شدن قوای ذهنی، خوابآلودگی شدید، تکلم کند، کاهش ضربان قلب، تنگی نفس، عدم تعادل، بثورات جلدی، گلودرد، تب، لرز، کبود شدگی یا خونریزی غیرعادی، زخمهای دهانی، زردی پوست یا چشم، کاهش حافظه، بیخوابی، آشفتگی، یا تحریکپذیری. آلپرازولام میتواند اعتیادآور باشد و اگر دارو بهطور ناگهانی قطع شود علایم قطع ممکن است مشاهده شوند که عبارتند از: گیجی، کند شدن قوای ذهنی، معدهدرد، افزایش تعریق، تهوع، استفراغ، حساسیت به نور و صدا، یا احساس گزگز یا سوزن سوزن شدن. در صورتی که بخواهید آلپرازولام را قطع کنید با پزشکتان مشورت کنید، تا احتمالاً این کار به شکل تدریجی انجام شود. علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکلساز شوند باید گزارش شوند: سرگیجه، خوابآلودگی، خشکی دهان، سردرد، تهوع، یبوست، اسهال، ضربان قلب تند یا شدید، یا لرزش.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلپرازولام پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آلپرازولام یا دیگر بنزودیازپینها، یا به هر نوع ماده غذایی، رنگهای خوراکی، یا نگهدارندهها.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخشها، ضدافسردگیها، و داروهای ضدصرع و تشنج.
سابقه یا ابتلا به گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، سوءمصرف الکل یا مواد مخدر، میاستنی گراو، بیماری انسدادی ریوی مزمن شدید، یا آمفیزم.
هنگام مصرف توصیه میشود
مراجعات مقطعی به پزشکتان داشته باشید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
تا هنگامی که پاسخ بدنتان به آلپرازولام مشخص نشده است در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد در طی مصرف این دارو دچار خوابآلودگی و کاهش سطح هوشیاری میشوند.
اگر به مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد این دارو مشکوک هستید، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.
اگر در طی درمان با آلپرازولام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید، حتماً موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید.
همیشه برگهای همراه داشته باشید که نشان دهد تحت درمان با آلپرازولام قرار دارید.
آلپرازولام را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید. (در این شرایط آلپرازولام فاسد میشود).
آلپرازولام تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف نباید
نوشیدنیهای الکلی یا دیگر داروهای خوابآور استفاده کنید؛ این خوابآلودگی را افزایش و هوشیاری را کاهش میدهد.
آلپرازولام را بهعنوان یک قرص خوابآور استفاده کنید، مگر آنکه برنامه درمانی شما اجازه دهد تا 8-7 ساعت خواب داشته باشید؛ در غیر این صورت تا زمان خروج دارو از بدنتان ممکن است خوابآلوده بوده، اختلال حافظه داشته باشید.
در مورد این دارو
آلندرونات برای درمان پوکی استخوان، بیماری استخوان که در زنان یائسه معمول است، تجویز میشود. همچنین از این دارو در درمان بیماری پاژه، که ضعیف شدن دردناک استخوانها است، استفاده میکنند. آلندرونات تحت نام تجاری فوساماکس شناخته میشود.
چگونگی مصرف
آلندرونات معمولاً روزی یک بار مصرف میشود. این دارو باید با یک لیوان پر از آب حداقل 30 دقیقه پیش از اولین وعده غذایی، نوشیدنی یا دیگر داروهای روز خورده شود. با عقب انداختن بیشتر اولین وعده غذایی یا نوشیدنی جذب دارو بهتر نیز میشود. قرص آلندرونات را یکجا ببلعید؛ این قرصها را نباید مکید، شکست، خرد کرد یا جوید. برای جلوگیری از سوزش سر دل بهتر است حداقل تا 30 دقیقه پس از خوردن آلندرونات دراز نکشید. مهم است که دارو هر روز در زمان معینی استفاده شود. هیچگاه مقدار بیشتری از آنچه برایتان تجویز شده مصرف نکنید. به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی فرا رسیده است، نوبت فراموش شده را حذف کنید و به برنامه منظم داروییتان برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، آلندرونات را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: سوزش سر دل شدید، مشکل در بلع، یا بثورات جلدی. علایمی که ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکلساز شدند باید گزارش شوند عبارتند از: سردرد، تهوع یا استفراغ، اسهال، یبوست، نفخ شکمی، درد شکمی، یا درد ماهیچهای و استخوانی.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلندرونات پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آلندرونات یا دیگر داروها.
بارداری یا شیردهی.
در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه آسپیرین و آنتیاسیدها.
سابقه یا ابتلا به مشکل در بلع، بیماری مروی، گاستریت (التهاب معده)، زخم معده، یا بیماری کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
مراجعات مقطعی به پزشکتان داشته باشید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
تا هنگامی که پاسخ بدنتان به آلپرازولام مشخص نشده است در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد در طی مصرف این دارو دچار خوابآلودگی و کاهش سطح هوشیاری میشوند.
اگر به مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد این دارو مشکوک هستید، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.
اگر در طی درمان با آلپرازولام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید، حتماً موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید.
همیشه برگهای همراه داشته باشید که نشان دهد تحت درمان با آلپرازولام قرار دارید.
آلپرازولام را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید. (در این شرایط آلپرازولام فاسد میشود).
آلپرازولام تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
بیش از حد سیگار بکشید یا الکل بنوشید. سیگار کشیدن و نوشیدن الکل تشکیل استخوانها را کاهش میدهد.
در مورد این دارو
آمپیسیلین یک آنتیبیوتیک رایج است. از این آنتیبیوتیک در درمان عفونتهای گوناگون باکتریایی نظیر عفونت گوش میانی؛ سینوزیت؛ و پوست، بافت نرم، دستگاه تنفس، و دستگاه ادراری استفاده میشود.
چگونگی مصرف
بهمنظور جذب بهتر آمپیسیلین باید با شکم خالی حدوداً 1 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از غذا خورده شود. بهتر است آمپیسیلین در نوبتهایی با فواصل مساوی در طی شبانهروز مصرف شود تا سطح خونی و ادراری ثابتی داشته باشد. برای مثال، اگر لازم است روزی 4 نوبت آمپیسیلین مصرف کنید، باید بین هر نوبت 6 ساعت فاصلهگذاری کنید (مثلاً 12 ظهر، 6 عصر، 12 شب، 6 صبح). اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما مغایرت دارد، برای تعیین یک برنامه مناسبتر از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به مقدار کامل مصرف شود؛ حتی اگر احساس بهبودی میکنید. اگر پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید ممکن است دچار عود علایم شوید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته، اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، به برنامه منظم داروییتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز علایم زیر آمپیسیلین خود را قطع کرده بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال شدید یا اسهال خفیف ولی پایدار، سردرد، تهوع و استفراغ، بثورات جلدی، زخم دهانی یا زبان، خارش یا ترشح واژن، پلاکهای سفید در دهان یا روی زبان، اختلالات ذهنی، یا زردی چشمها و پوست. یک پاسخ حساسیتی نادر نسبت به آمپیسیلین آنافیلاکسی است، که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد. از آنجایی که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت میکند، در صورت بروز تورم لبها و دور چشمها، بثورات جلدی، کهیر، یا تورمهای پوستی، تب، غش ناگهانی، ضربان قلب تند، یا خسخس سینه یا مشکل در تنفس، بلافاصله دارو را قطع کرده با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود یکی از موارد زیر پیش از مصرف آمپیسیلین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگهای خوراکی، یا سایر داروها، به ویژه آنتیبیوتیکها (پنیسیلینها).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن، آسپیرین)، داروهای ضدانعقادی (رقیقکنندههای خون نظیر وارفارین)، قرصهای ضدبارداری حاوی استروژن (آمپیسیلین ممکن است اثرات این قرصها را کاهش دهد)، داروهای نقرس (پروبنسید، آلوپورینول)، متوترکسات، یا دیگر آنتیبیوتیکها (آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین، تتراسایکلین).
سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزیدهنده (مثل زخم معده، هموفیلی، کمبود پلاکتی)، مونونوکلئوز عفونی، کولیت (التهاب روده بزرگ) مرتبط با آنتیبیوتیک، یا بیماری کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
حتی در صورت احساس بهبودی، تمام داروی تجویز شده را برای درمان عفونتتان و جلوگیری از عود بیماری مصرف کنید.
در صورتی که از قرص ضدبارداری استفاده میکنید تا یک دوره درمان با آمپیسیلین، از یک روش جلوگیری از بارداری دیگر نظیر کاندوم یا ژل اسپرمکش هم استفاده کنید.
با خوردن ماست از اسهال ناشی از این آنتیبیوتیک پیشگیری کنید.
آمپیسیلین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آمپیسیلین فاسد میشود). پس از تهیه سوسپانسیون آمپیسیلین، دارو را در یخچال نگهداری کنید؛ پیش از مصرف سوسپانسیون شیشه دارو را به خوبی تکان دهید.
از پیمانهای که در داخل جعبه دارو فراهم شده است جهت اندازهگیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر در ظرف 3 روز از مصرف آمپیسیلین احساس بهبودی ندارید با پزشکتان مشورت کنید.
در هنگام مصرف نباید
دیگران را در مصرف دارو سهیم کنید؛ چرا که ممکن است نسبت به آن حساسیت داشته باشند.
داروی تاریخ گذشته را مصرف نکنید.
پیش از اتمام دارو، درمان را قطع کنید، مگر با صلاحدید پزشکتان.
در مورد این دارو
آملودیپین برای پایین آوردن فشار خون در پرفشاری خون و تسکین درد قلبی تجویز میشود. پزشک شما به دلایل دیگری نیز ممکن است این دارو را برایتان تجویز کند. این دارو در بدن از طریق ممانعت از ورود کلسیم به داخل سلولها از غشای سلولی عمل میکند؛ به همین علت است که این دارو را یک داروی مسدودکننده کانالهای کلسیمی میدانند. این عمل مسدودکنندگی کانالهای کلسیمی موجب کاهش مقدار کلسیم در سلولهای قلب و رگهای خونی میشود، که به کاهش ضربان قلب و گشادشدن رگهای خونی منجر میگردد. بنابراین فشار خون پایین میآید، جریان خون افزایش مییابد، و بار کاری قلب کاهش پیدا میکند.
چگونگی مصرف
مقادیر متفاوتی از آملودیپین برای علل متفاوتی تجویز میشود. مهم است که دارویتان را هر روز سر ساعتی معین مصرف کنید. آملودیپین معمولاً روزی یکبار مصرف میشود. معمولاً راحتتر است که صبحها پیش از صبحانه مصرف شود تا فراموش نشود. این دارو را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر روزی یکبار آملودیپین مصرف میکنید و یک نوبت را فراموش کردهاید ، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر کمتر از 8 ساعت به نوبت بعدی مانده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم داروییتان بازگردید. هیچگاه مقدار دارو را دوبرابر نکنید و نیز پیش از مشورت با پزشکتان آن را قطع نکنید. در صورت نیاز به قطع آملودیپین، این کار باید به صورت تدریجی صورت گیرد. در اکثر مواردی که آملودیپین به خاطرشان تجویز میشود، دارو به مهار بیماری کمک میکند نه آنکه آن را درمان کند. این بدان معنا است که حتی اگر احساس بهبودی دارید ممکن است لازم باشد آملودیپین را سالها یا تا پایان زندگی مصرف کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز علایم نادر ولی جدی زیر آملودیپین را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید: درد قفسه سینه؛ مشکل در تنفس؛ تنگی نفس یا خسخس سینه؛ ضربان قلب کمتر از 50 در دقیقه یا فشار خون سیستولی (عدد بزرگتر فشار خون) کمتر از 90 میلیمتر جیوه؛ سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته؛ تورم دست و پا یا افزایش وزن ناگهانی (بیش از 1/5 کیلو گرم در 48-24 ساعت)؛ التهاب لثهها؛ لرزش دستها و انگشتان؛ سفتی عضلات دست و پا؛ مشکل در صحبت کردن یا بلع؛ از دست رفتن تعادل؛ بثورات جلدی، افسردگی؛ تپش قلب (احساس ضربان قلب در سینه). علایم زیر ممکن است تا تنظیم شدن بدنتان به دارو رخ دهند: سردرد، خوابآلودگی، خستگی، خشکی دهان، برافروختگی و احساس گرما، تهوع، یا یبوست یا اسهال. اگر این علایم ادامه یافته یا مشکلساز شدند، وضعیت را با پزشکتان در میان بگذارید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آملودیپین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آملودیپین یا دیگر داروهای مسدودکننده کانالهای کلسیمی.
شیردهی یا بارداری.
در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه کاربامازپین، سیکلوسپورین، استروییدها، سایر داروهای فشار خون یا قلبی (داروهای مُدِر، داروهای مسدودکننده بتا، کینیدین، دیجوکسین، دیزوپیرامید، فلکاینید، پروکاینامید).
سابقه یا ابتلا به حساسیت، فشار خون پایین، حمله قلبی، یا بیماری کلیوی و کبدی.در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آملودیپین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آملودیپین یا دیگر داروهای مسدودکننده کانالهای کلسیمی.
شیردهی یا بارداری.
در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه کاربامازپین، سیکلوسپورین، استروییدها، سایر داروهای فشار خون یا قلبی (داروهای مُدِر، داروهای مسدودکننده بتا، کینیدین، دیجوکسین، دیزوپیرامید، فلکاینید، پروکاینامید).
سابقه یا ابتلا به حساسیت، فشار خون پایین، حمله قلبی، یا بیماری کلیوی و کبدی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
بهطور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
در مورد میزان فعالیت قابل قبول بر اساس وضعیت بدنیتان با پزشکتان مشورت کنید. آملودیپین ممکن است با کاستن یا رفع درد قفسه سینه موجب شود تا بیش از اندازه فعالیت کرده و به خود فشار آورید.
وزنتان را نسبت به قدتان در یک محدوده مناسب نگاه دارید. در صورت نیاز برای کاهش وزن از پزشکتان کمک بگیرید.
در صورتی که برای کاهش فشار خون آملودیپین مصرف میکنید مصرف سدیم (نمک) خود را محدود کنید. از پزشکتان درخواست کنید دستورات تغذیهای در اختیارتان بگذارید یا شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کند.
اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید. از پزشکتان بخواهید تا شما را به یک مشاور یا گروه ترک سیگار معرفی کنند.
الکل مصرف نکنید.
به آرامی از حالت خوابیده به نشسته یا نشسته به ایستاده تغییر وضعیت دهید تا دچار سرگیجه و سیاهی رفتن چشم یا غش نشوید.
بهداشت دهان و دندانتان را به خوبی حفظ کنید؛ مسواک بزنید، دندانهایتان را نخ بکشید و مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید تا از مشکلات دندانی و لثهای ناشی از این دارو پیشگیری شود.
مقدار کافی دارو برای روزهای تعطیل در دسترس داشته باشید.
یک برگه شناسایی پزشکی که نشان دهد آملودیپین مصرف میکنید به همراه داشته باشید.
پزشکان دیگر را از اینکه آملودیپین مصرف میکنید مطلع سازید، چرا که این دارو ممکن است روی برخی آزمونهای آزمایشگاهی تأثیر بگذارد.
آملودیپین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آملودیپین فاسد میشود).
آملودیپین تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا با وسایل خطرناک کار کنید. در صورتی که خوابآلودگی یا سرگیجه مشکلساز شدند با پزشکتان مشورت کنید.
پیش از تأیید پزشکتان داروهایی دیگر به ویژه محرکهای بدون نیاز به نسخه و داروهای ضدسرفه یا سرماخوردگی را مصرف کنید.
در مورد این دارو
آموکسیسیلین یک آنتیبیوتیک رایج است که برای درمان انواع گوناگونی از عفونتهای باکتریایی نظیر عفونت گوش میانی، گلودرد، ذاتالریه (یا پنومونی)، سینوزیت و عفونتهای دستگاه ادراری تجویز میشود. این دارو با تضعیف دیواره سلولی باکتریها موجب پاره شدن این دیواره و مرگ باکتریها میشود.
چگونگی مصرف
آموکسیسیلین را میتوان با شکم پر یا خالی مصرف کرد. سوسپانسیون آموکسیسیلین را میتوان به همان شکل یا همراه با مقدار اندکی شیر، شیرخشک، آب میوه، آب گازدار، یا نوشیدنیهای خنک دیگر مصرف کرد. در صورتی که آن را با چیزی مخلوط کردید باید بلافاصله مصرف شود؛ مقدار کامل تجویز شده را بخورید. بهتر است که آموکسیسیلین در فواصل مساوی در طول شبانهروز مصرف شود تا مقدار مشخصی از آن بهطور ثابت در خون و ادرار وجود داشته باشد. برای مثال، اگر لازم است 4 بار در روز آموکسیسیلین بخورید، باید هر 6 ساعت یکبار باشد (مثلاً 12 ظهر، 6 عصر، 12 شب و 6 صبح). اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما مغایرت دارد، از پزشکتان خواهید در تعیین یک برنامه دارویی مناسبتر به شما کمک کند. مهم است که دارو سر وقت و با مقدار کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی دارید. اگر پیش از اتمام کل داروی تجویز شده، آموکسیسیلین را قطع کنید، نشانههایتان ممکن است عود کنند. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده باشد، به برنامه داروییتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر در حین مصرف آموکسیسیلین، با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، سردرد، تهوع و استفراغ، زخمهای دهانی و زبان، خارش و ترشح از واژن، یا پلاکهای سفید در دهان یا روی زبان. یک پاسخ نادر حساسیتی به آموکسیسیلین آنافیلاکسی است که به مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. از آنجایی که آنافیلاکسی به سرعت پیشرفت میکند، در صورت تورم لبها یا اطراف چشمها؛ بثورات جلدی؛ کهیر، یا تورمهایی بر روی پوست؛ تب؛ غش ناگهانی؛ ضربان قلب سریع، یا خسخس سینه یا مشکل تنفسی آموکسیسیلین را قطع کرده و با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آموکسیسیلین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده، رنگ خوراکی یا داروهای دیگر به ویژه آنتیبیوتیکها (پنیسیلینها یا سفالوسپورینها).
بارداری یا شیردهی.
در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی ( NSAIDs ، نظیر ایبوپروفن)، آسپیرین، ضدانعقادها (رقیقکنندههای خون نظیر وارفارین)، داروهای ضدسرطان (متوترکسات)، قرصهای ضدبارداری حاوی استروژن (آموکسیسیلین ممکن است اثرات این قرصها را کاهش دهد)، پروبنسید، یا آنتیبیوتیکهای دیگر (اریترومایسین، تتراسایکلین). سابقه یا ابتلا به مشکلات خونریزیدهنده (نظیر زخم معده، هموفیلی، کمبود پلاکت)، کولیت (التهاب روده بزرگ) مرتبط با آنتیبیوتیک، یا بیماری کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
حتی در صورت احساس بهبودی تمام آموکسیسیلین تجویز شده را برای درمان عفونتتان و جلوگیری از عود مجدد مصرف کنید.
اگر از قرصهای ضدبارداری استفاده میکنید، تا یک ماده پس از پایان دوره درمان با آموکسیسیلین از یک وسیله جلوگیری اضافی نیز نظیر کاندوم یا ژلهای اسپرمکش استفاده کنید.
آموکسیسیلین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آموکسیسیلین فاسد میشود). پس از ریختن آب در شیشه محتوی پودر آموکسیسیلین و تهیه سوسپانسیون دارو را باید در یخچال نگاه داشت؛ پیش از مصرف سوسپانسیون باید شیشه را به خوبی تکان دهید.
در مورد شکلهای مایع آموکسیسیلین از پیمانه موجود در جعبه دارو برای اندازهگیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر در حال مصرف آموکسیسیلین هستید و ظرف 3 روز احساس بهبودی نمیکنید با پزشکتان مشورت کنید.
در هنگام مصرف نباید
آموکسیسیلین را بعد از تاریخ انقضایش مصرف کنید.
دارو را ناتمام قطع کنید، مگر در صورتی که پزشکتان چنین توصیه کند.
در مورد این دارو
آموکسیسیلین/ کلاوولانات یک آنتیبیوتیک رایج است. از آن برای درمان عفونتهای باکتریایی گوناگون مثل عفونت گوش میانی، سینوزیت، و عفونتهای پوست، دستگاه تنفسی و دستگاه ادراری استفاده میشود.
چگونگی مصرف
آموکسیسیلین/ کلاوولانات را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد. خوردن آن با غذا میتواند از دل به هم خوردگی ناشی از آن جلوگیری کند. قرصهای جویدنی آن حتماً باید جویده یا خرد شوند. بهتر است این دارو در فواصل زمانی برابر در طول شبانهروز مصرف شود تا مقادیر ثابتی از آن در خون و ادرار وجود داشته باشد. برای مثال اگر قرار است روزی 3 نوبت مصرف شود، فواصل باید 8 ساعتی باشند (مثلاً 6 صبح، 2 بعدازظهر و 10 شب). اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما مغایرت دارد، از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه مناسبتر شما را یاری دهد. مهم است که دارو سر وقت و به مقدار کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی میکنید. چنانچه پیش از اتمام کل داروی تجویزی آن را قطع کنید ممکن است دچار عود علایم شوید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آورید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، به برنامه منظم داروییتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال شدید یا خفیف ولی پایدار، سردرد، تهوع و استفراغ، زخم دهان یا زبان، خارش یا ترشحات واژن، یا پلاکهای سفید در دهان یا روی زبان. یک پاسخ حساسیتی نادر به این دارو آنافیلاکسی است، که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد. از آنجایی که آنافیلاکسی سریع پیشرفت میکند، در صورت بروز تورم لبها و دور چشم؛ بثورات جلدی؛ کهیر یا تورمهای بر روی پوست؛ تب؛ غش ناگهانی؛ ضربان قلب سریع؛ یا خسخس سینه یا تنفس مشکل، دارو را قطع کرده و با یک مرکز خدمات اورژانس پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آموکسیسیلین/ کلاوولانات پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارندهها، رنگهای خوراکی یا سایر داروها، بهویژه آنتیبیوتیکها (پنیسیلینها، سفالوسپورینها، مهارکنندههای بتا ـ لاکتاماز).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (مثل ایبوپروفن و آسپیرین)، داروهای ضدانعقاد (رقیقکنندههای خون نظیر وارفارین)، قرصهای ضدبارداری حاوی استروژن (این دارو اثرات این قرصها را کاهش میدهد)، داروهای نقرس (پروبنسید، آلوپورینول)، و آنتیبیوتیکهای دیگر (آمینوگلیکوزیدها، اریترومایسین، تتراسایکلین).
دارای سابقه یا دچار مشکلات خونریزیدهنده (مثل زخم معده، هموفیلی، یا کمبود پلاکتی)، کولیت (التهاب روده بزرگ) ناشی از آنتیبیوتیکها، یا بیماری کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
حتی در صورت احساس بهبودی، تمام داروی تجویز شده را برای درمان عفونت و جلوگیری از عود مجدد آن مصرف کنید.
اگر از قرصهای ضدبارداری استفاده میکنید، تا یک ماه پس از پایان دوره درمان با آموکسیسیلین/ کلاوولانات از یک وسیله جلوگیری از بارداری دیگر نیز نظیر کاندوم یا ژلهای اسپرمکش استفاده کنید.
برای جلوگیری از اسهال ناشی از این دارو ماست بخورید.
آموکسیسیلین/ کلاوولانات را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط این دارو فاسد میشود). پس از تهیه سوسپانسیون آن را در یخچال نگهداری کنید؛ پیش از مصرف شیشه محتوی سوسپانسیون را به خوبی تکان دهید.
در موارد شکلهای مایع دارو از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازهگیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر ظرف 3 روز از مصرف این دارو احساس بهبودی نمیکنید با پزشکتان مشورت کنید.
در هنگام مصرف نباید
دیگران را در مصرف این دارو سهیم کنید؛ آنها ممکن است نسبت به آن حساسیت داشته باشند.
دارو را پس از تاریخ انقضایش مصرف کنید.
دارو را ناتمام قطع کنید؛ مگر در صورتی که پزشکتان چنین توصیه کند.
در مورد این دارو
آمیتریپتیلین برای تسکین علایم افسردگی، شبادراری، اختلالات خوردن، دردهای عصبی، و مواردی دیگر تجویز میشود. این دارو از دسته داروهای ضدافسردگی سهحلقهای است.
چگونگی مصرف
آمیتریپتیلین با مقادیر متفاوتی برای مشکلات متفاوت و افراد متفاوت تجویز میشود هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. آمیتریپتیلین خوراکی را میتوان با غذا مصرف کرد تا دل به هم خوردگی ناشی از آن کاهش یابد. ممکن است 6-1 هفته طول بکشد تا اثرات این دارو آغاز شود. پس از آغاز اثرات حتی در صورت احساس بهبودی نیز دارو را ادامه دهید. به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. اگر روزی یک نوبت پیش از رفتن برای خواب آمیتریپتیلین مصرف میکنید و حال یک نوبت را فراموش کردهاید ، نوبت فراموش شده را صبح مصرف نکنید، چرا که ممکن است موجب خوابآلودگی بیش از حد در طول روز شود؛ در این مورد با پزشکتان مشورت کنید. اگر روزی چند نوبت آمیتریپتیلین مصرف میکنید، نوبت فراموش شده را بلافاصله پس از به یاد آوردن مصرف کنید. اگر تقریباً موقع مصرف نوبت بعدی شده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی منظم خود برگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر آمیتریپتیلین خود را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: افکار خودکشی؛ تاری دید؛ گیجی؛ یبوست؛ مشکل در ادرار کردن؛ چشمدرد؛ ضربان قلب تند، کند یا نامنظم؛ لرزش دست؛ غش؛ اضطراب؛ مشکل در صحبت کردن؛ عدم تعادل؛ سفتی عضلات دست و پا؛ صورت شبیه ماسک؛ گلودرد؛ تب؛ کبودی یا خونریزی غیرعادی؛ زردی پوست یا چشم؛ بثورات جلدی؛ تورم صورت یا زبان. علایم زیر ممکن است رخ دهند، ولی فقط در صورتی که مشکلساز شوند باید گزارش شوند: سرگیجه، خوابآلودگی، خشکی دهان، سردرد، مشکل در خوابیدن؛ افزایش وزن. علایم ترک دارو ـ نظیر سردرد، تهوع، استفراغ، اسهال، تحریکپذیری، یا خواب مختل همراه با رؤیاهای واضح ـ ممکن است در صورت قطع ناگهانی آمیتریپتیلین مشاهده شود. معمولاً برای قطع دارو باید مقدارش ظرف 2-1 ماه به تدریج کاهش یابد.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آمیتریپتیلین پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آمیتریپتیلین یا دیگر داروهای ضدافسردگی سهحلقهای؛ سایر داروهای ضدافسردگی (ماپروتیلین، ترازودون)؛ کاربامازپین (دارویی ضدتشنج)؛ یا هر نوع ماده غذایی، رنگ خوراکی یا نگهدارنده.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخشها، دیگر داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدتشنج، داروهای ضدتیرویید، سایمتیدین، داروهای فشار خون (کلونیدین، گوانادرل، گوانتیدین)، مهارکنندههای مونوآمیناکسیداز، یا سمپاتومیمنیکها (داروهایی که در حساسیت، آسم، سرفه و سرماخوردگی مصرف میشوند).
سابقه یا دچار الکلیسم (اعتیاد به الکل)، آسم، اختلال دوقطبی (افسرده ـ شیدایی)، ابتلا به اسکیزوفرنی، صرع، گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، پرکاری تیرویید، بزرگی پروستات، احتباس ادراری، مشکلات قلبی یا خونی، یا بیماریهای دستگاه گوارش، کبدی یا کلیوی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
بهطور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنتان به این دارو در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد با مصرف آمیتریپتیلین دچار خوابآلودگی و کاهش سطح هوشیاری میشوند. این به ویژه وقتی برای اولین بار دارو را شروع میکنید اتفاق میافتد و تا وقتی بدنتان به آن عادت کند ادامه مییابد؛ بنابراین برای فعالیتهای خود برنامهریزی کنید.
در هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا ایستادن از حالت نشسته احتیاط کنید؛ چرا که ممکن است دچار سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم شوید. به آرامی تغییر وضعیت دهید.
برای تسکین خشکی دهان از آدامس یا آبنباتهای بدون قند استفاده کنید. اگر خشکی دهان بیش از 2 هفته طول کشید با پزشکتان مشورت کنید.
از مواجهه مستقیم و بدون حفاظت با آفتاب و استفاده از وسایل برنزهکننده بپرهیزید، چرا که ممکن است دچار آفتاب سوختگی شدید شوید. سعی کنید تا حد امکان از آفتاب بین ساعت 10 صبح تا 3 بعدازظهر اجتناب کنید. در زیر آفتاب از یک عینک آفتابی، یک کلاه و پوشش محافظ، و کرمهای ضدآفتاب با قدرت محافظتی (spf) حداقل 15 استفاده کنید.
در مورد نیاز به مقادیر اضافی ویتامین (ریبوفلاوین یا ویتامین ب ـ 2) با پزشکتان مشورت کنید.
پیش از هرگونه عمل جراحی، کارهای دندانی یا درمانهای اضطراری، پزشک را از اینکه آمیتریپتیلین مصرف میکنید، مطلع سازید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد آمیتریپتیلین مصرف میکنید.
آمیتریپتیلین را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم و حرارت مرطوب قرار دهید (در این شرایط آمیتریپتیلین فاسد میشود).
آمیتریپتیلین تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
الکل مصرف کنید.
بدون تأیید پزشکتان دارویی دیگر مصرف کنید.
در مورد این دارو
اریترومایسین یک آنتیبیوتیک رایج است که برای درمان عفونتهای گوناگونی نظیر عفونت پوست و بافت نرم، عفونت گوش میانی، برونشیت، گلودرد، ذاتالریه (پنومونی)، سینوزیت، دیفتری، سیاهسرفه، و عفونتهای کلامیدیایی، سیفلیس، و گونورهای استفاده میشود. این دارو همچنین برای پیشگیری از تب روماتیسمی و اندوکاردیت مصرف میشود.
چگونگی مصرف
اریترومایسین را میتوان با شکم خالی همراه یک لیوان پر از آب مصرف کرد. در صورتی که معده را ناراحت کند میتوان آن را با غذا خورد. بهتر است دارو در نوبتهایی با فواصل زمانی یکسان در شبانهروز مصرف شود تا سطح خونی آن ثابت باقی بماند. برای مثال، اگر لازم است روزی 4 بار اریترومایسین مصرف کنید، نوبتها باید 6 ساعت فاصله داشته باشند (مثلاً 12 ظهر، 6 عصر، 12 شب و 6 صبح). اگر این برنامه با برنامه کار یا خواب شما تداخل داشت از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه مؤثرتر به شما کمک کند. مهم است که دارو را سر وقت و بهطور کامل مصرف کنید، حتی اگر احساس بهبودی دارید. اگر پیش از اتمام دارو آن را قطع کنید. ممکن است علایمتان عود کند. قرصهای جویدنی اریترومایسین باید پیش از بلعیده شدن، جویده یا خرد شوند. میتوان کپسولهای طولانیرهش اریترومایسین را باز کرد و قرص دانههای روکشدار داخلش را پیش از مصرف با یک غذای نرم مخلوط کرد. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، دلپیچه، تهوع و استفراغ، سوزش دهانی یا زبانی، خارش واژن یا ترشح از آن، پلاکهای سفید روی مخاط دهان یا زبان، افت شنوایی، تب، بثورات جلدی، یا زردی چشمها یا پوست.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف اریترومایسین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به اریترومایسین.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه استمیزول، کاربامازپین، والپروئیک اسید، سیکلوسپورین، داروهای ضدانعقاد (رقیقکنندههای خون مثل وارفارین)، زانتینها، و آنتیبیوتیکهای دیگر (کلرامفنیکل، لینکومایسین).
ابتلا به یا سابقه بینظمی ضربان قلب (آریتمی)، افت شنوایی، یا بیماری کبدی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
حتی در صورت احساس بهبودی اریترومایسین را بهطور کامل مصرف کنید تا عفونتتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود.
اریترومایسین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط اریترومایسین فاسد میشود). برخی از سوسپانسیونهای اریترومایسین پس از آماده شدن باید در یخچال نگهداری شوند؛ دستورالعمل روی بستهبندی دارو را بخوانید. پیش از مصرف شیشه سوسپانسیون را به خوبی تکان دهید.
از پیمانه داخل جعبه دارو برای اندازهگیری مقدار دارو استفاده کنید.
اگر ظرف 3 روز از شروع درمان احساس بهبودی نداشتهاید با پزشکتان مشورت کنید.
در هنگام مصرف نباید
داروی تاریخ مصرف گذشته مصرف کنید.
دارو را ناتمام قطع کنید، مگر به توصیه پزشک.
در مورد این دارو
این اسپری بینی به عنوان درمان نگهدارنده در افراد دچار اختلالات بینی نظیر رینیت فصلی یا رینیت دایمی، علایم حساسیتی در بینی، یا پولیپهای بینی تجویز میشود. استفاده منظم آن به کاهش التهاب بینی کمک میکند و واکنش مخاط بینی به مواد حساسیتزا (یا محرک) را کاهش میدهد. به این اثرات بکلومتازون علایم خارش، سوزش، عطسه، و آبریزش بینی را کاهش میدهد. بکلومتازون در واقع یک کورتیکواستروئید است.
چگونگی مصرف
بکلومتازون معمولاً 1 یا 2 اسپری با اندازه مشخص 2 تا 4 نوبت در روز مصرف میشود. مهم است که طبق دستور پزشکتان یا دستورالعمل روی برچسب دارو را مصرف کنید. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر در کنار این دارو کورتیکواستروئید خوراکی مصرف نمیکنید؛ ممکن است اثر این دارو پس از یک هفته آغاز شود و 3 هفته طول بکشد تا به حداکثر برسد. مهم است که نوبتهای مصرف دارو منظم باشد، مثلاً 8 صبح تا 8 شب اگر قرار است دوبار در روز استفاده است و هر 6 ساعت اگر قرار است 4بار در روز استفاده شود. از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه درمانی که با فعالیتهای روزمره شما تداخل نداشته باشد به شما کمک کند. بهتر است دارو هر روز در ساعت معینی مصرف شود. مجاری بینیی خود را با فین کردن تمیز کنید. قطعه بینی (نوک اسپری) را داخل بینی قرار داده و به سمت گوشه چشمتان اسپری کنید. اگر یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید، به مجردیکه آن را به یاد آوردید، مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت قبلی را رها کرده و به برنامه منظم داروییتان باز گردید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر، مصرف بکلومتازون را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید؛ ترشحات خونی از بینی یا خون دماغهای بیدلیل؛ سرفه؛ سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم؛ از دست رفتن حس بویایی یا چشایی؛ تهوع یا استفراغ؛ آبریزش یا گرفتگی مداوم بینی یا آبریزش از چشمها؛ درد معده؛ پلاکهای سفید در مخاط بینی یا گلو؛ چشم درد؛ افت تدریجی بینایی؛ احساس بوی بد؛ یا یک واکنش حساسیتی (بثورات جلدی، کهیر؛ تورم پلکها، صورت یا لبها؛ تنگی نفس). علایم مصرف بیش از حد عبارتند از جوش صورت، چاق شدن صورت، یا تغییرات دوره ماهانه که حتماً با پزشک در میان گذاشته شوند. علایم دیگر ممکن است مشاهده شوند ولی فقط در صورت مشکلساز شدن نیاز است با پزشک مشورت شود؛ این علایم عبارتند از سوزش یا خشکی خفیف و موقتی در بینی، عطسه، یا تحریک حلق.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف اسپری بینی بکلومتازون، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به کورتیکواستروئیدها، داروهای دیگر، غذاها، نگهدارندهها، رنگهای خوراکی
مصرف داروهای دیگر بهویژه کورتیکواستروئیدهای خوراکی
سابقه یا ابتلا به سل، تب خال چشمی، یا دیگر عفونتهای باکتریایی، قارچی یا ویروسی
در هنگام مصرف توصیه میشود
بهطور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بتواند بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
اگر در طول 3 هفته درمان هیچ بهبودی نداشتید با پزشکتان مشورت کنید.
پیش از مصرف هر دارویی برای دیگر مشکلات بینی، با پزشکتان مشورت کنید.
اگر داروساز شما میتواند افشانه را پر کند، آن را پس از اتمام دارو دور نیندازید.
پیش از هر عمل جراحی، کارهای دندانپزشکی یا واکسیناسیون، سایر پزشکان یا افراد گروه پزشکی را از این که افشانه کورتیکواستروئیدی استفاده میکنید، مطلع سازید.
اگر تا به حال آبله مرغان و سرخک مبتلا نشدهاید و واکسن آنها را هم نزدهاید، از تماس نزدیک با افراد مبتلا به این دو بیماری اجتناب کنید. در صورتی که فکر میکنید با این افراد مواجهه داشتهاید با پزشکتان مشورت کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد بکلومتازون مصرف میکنید.
اگر مقدار معمول دارو به شکل استنشاقی برایتان مؤثر نیست، ممکن است بهطور موقت به کورتیکواستروئید خوراکی نیاز داشته باشید.
افشانه را دور از دسترس کودکان و دور از گرما نگاه دارید.
در هنگام مصرف نباید
پیش از آنکه با پزشکتان مشورت کرده باشید دارو را قطع کنید.
در مورد این دارو
استامینوفن دارویی است رایج که بدون نسخه پزشک قابل تهیه میباشد. این دارو یک مسکن غیرمخدر است که در موارد دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، دندان درد، درد خفیف استئوآرتریت (آرتروز)، و دردهای ناشی از جراحیهای کوچک کاربرد دارد. استامینوفن همچنین تب را کاهش میدهد. این دارو ممکن است در بسیاری دیگر از داروها با اسامی تجاری متفاوت وجود داشته باشد. به استامینوفن پاراستامول نیز گفته میشود.
چگونگی مصرف
قرص استامینوفن را میتوان برای سهولت بلع، خرد کرد. اشکال خوراکی استامینوفن را میتوان با مقدار اندکی از مواد غذایی نظیر ماست یا مربا مخلوط کرد. در مورد پودرهای خوراکی همانند آنچه در کپسولهای Feveral Sprinkle وجود دارد، کپسول باز شده و محتویاتش در یک قاشق چایخوری آب یا مقدار اندکی ماده غذایی نرم مخلوط میشود. برای استعمال راحتتر شیاف بهتر است آن را 30 دقیقه در یخچال نگاه داشت. برای استعمال شیاف، پوشش شیاف را برداشته، آن را با آب سرد مرطوب کرده، سپس در حالی که به یک پهلو خوابیدهاید با انگشت خود شیاف را داخل مقعد کنید. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، میتوانید به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اما اگر تقریباً زمان نوبع بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظم خود بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید
هشدارها و عوارض جانبی
در صورتی که دچار هریک از نشانههای جدی زیر شدید، استامینوفن خود را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: زردی پوست یا چشمها؛ اسهال؛ بیاشتهایی، تهوع، یا استفراغ؛ معده درد؛ درد، تورم یا حساسیت در بالای شکم؛ مدفوع سیاه و قیری شکل؛ ادرار خونی یا کدر، کاهش ناگهانی ادرار؛ کبود شدگی یا خونریزی غیرعادی؛ بثوارت جلدی، زخمهای دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از درمان وجود نداشته و ناشی از بیماری ای که به خاطرش تحت درمان قرار گرفتهاید نباشد.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف استامینوفن پزشکتان را مطلع سازید: حساسیت به هر نوع غذا، نگاهدارندهها، رنگهای خوراکی، یا داروها (به ویژه استامینوفن یا آسپیرین).
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی ( NSAIDs ، نظیر ایبوپروفن)، آسپیرین، یا ضدانعقادها (رقیقکنندههای خون مثل وارفارین، [کومادین]).
مصرف روزی بیش از سه قوطی یا بیشتر مشروبات الکلی.
سابقه یا ابتلا به الکلیسم (اعتیاد به الکل)، هپاتیت ویروسی، فنیل کتونوری، یا بیماری کبدی یا قلبی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
برچسب روی دارو را بخوانید و از دستوراتش پیروی کنید.
برچسب روی سایر داروهای بدون نیاز به نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید که در آنها استامینوفن یا دارویی که با استامینوفن تداخل کند وجود نداشته باشد.
اگر استامینوفن را به سبب درد، تب یا گلودرد مصرف میکنید در هریک از شرایط زیر با پزشکتان مشورت کنید:
درد بیش از 10 روز (در کودکان 5 روز) طول بکشد یا اینکه علامت جدیدی به آن اضافه شود.
تب بیش از 3 روز طول بکشد، بدتر شود، یا علامت جدیدی اضافه شود.
گلودرد دردناکتر شود، بیش از 2 روز طول بکشد، یا تهوع، استفراغ، بثورات جلدی، یا سردرد رخ دهد.
فقط به مقدار توصیه شده توسط پزشکتان استامینوفن مصرف کنید.
استامینوفن را دور از دسترس کودکان، دور از حرارت، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگاه دارید (در چنین شرایطی استامینوفن فاسد میشود). شیافها را در یک جای خنک نگاه دارید، ولی شیاف و انواع مایع استامینوفن (قطره و شربت) را منجمد نکنید.
استامینوفن تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
بیش از مقدار ذکر شده بر روی برچسب جعبه دارو مصرف کنید، مگر اینکه پزشکتان چنین دستوری داده باشد، در غیر این صورت ممکن است دچار آسیب کلیوی یا کبدی شوید.
به کودکان زیر 12 سال در یک روز بیش از 5 نوبت استامینوفن به مقدار تعیین شده بر اساس سنشان بدهید.
در روز بیش از دو قوطی مشروب الکلی مصرف کنید مگر اینکه فقط بخواهید یک یا دو نوبت استامینوفن بخورید.
مسمومیت
در صورتی که به مصرف بیش از حد استامینوفن شک کردید، حتی در صورت عدم وجود هرگونه علامت مسمومیت از اورژانس تقاضای کمک کنید. درمان مسمومیت باید هرچه زودتر آغاز شود. در صورتی که درمان مصرف بیش از حد استامینوفن ظرف 24 ساعت اول آغاز نشود، ممکن است نتوان از آسیب کبدی یا مرگ جلوگیری کرد. اطلاعات دیگر
اشکال ژنریک استامینوفن ارزانتر از انواع تجاری هستند و در اکثر موارد به همان اندازه مؤثرند. فراوردههای استامینوفن طولانیاثر گرانتر میباشند، ولی ممکن است مصرفشان راحتتر و مناسبتر باشد.
در مورد این دارو
استرادیول یک استروژن میباشد. استروژنها در زنهای سالم موجب رشد و تکامل اندام جنسی، حفظ عملکرد طبیعی ادراری ـ تناسلی، و افزایش ثبات عروق خونی (و در نتیجه جلوگیری از سرخ شدن و برافروختگی)، میشوند. وقتی به خانمها پس از یائسگی طبیعی یا به کسانی که به دنبال یک جراحی یائسه شدهاند (برداشتن تخمدانها) استروژن جایگزین داده میشود، این دارو کمکمیکند تا از پیآمدهای کمبود استروژن نظیرگرگرفتگی و خشکی واژن، و پوکی استخوان جلوگیری شود. به علاوه گاهی از استروژن در کنار سایر داروها برای مهار رشد سرطان پروستات در مردها و سرطان پستان در زنهای یائسه یا برخی بیماران مذکر دچار سرطان پستان استفاده میشود.
چگونگی مصرف
قرصهای استرادیول به صورت پیوسته (هر روز) یا دورهای (21 یا 25 روز اول هر ماه تقویمی) تجویز و استفاده میشود. دارو را هر روز ساعت یکسانی مصرف کنید، اگر با مصرف استرادیول دچار تهوع میشوید، آن را با شیر یا غذا بخورید. شکلهای واژینال را نیز میتوان در کنار شکلهای خوراکی مصرف کرد. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردیکه آن را به یاد آورید، مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیدهاست، نوبت فراموش شده را حذف کنید و به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید. یک راه دیگر تجویز استرادیول، استفاده از شکل پوستی است که همیشه همراه بیمار است و باید هفتهای دوبار تعویض شود. قبل و بعد از برداشتن این برچسب پوستی دستتان را بشویید و کاملاً خشک کنید، محل گذاشتن برچسب پوستی باید تمیز، خشک و بدون مو، بثورات جلدی، بریدگی یا جوشگاه باشد. برچسب پوستی را روی سینهها یا خط دور کمر یا هر جایی که لباس تنگ موجب شل شدنش شود نچسبانید. اگر پلاک شل شد هم میتوانید یک برچسب پوستی جدید بکار ببرید و هم اینکه در صورت امکان مجدداً آن را بچسبانید. برای گذاشتن برچسب پوستی، آن را روی پوست فشار دهید، به ویژه حاشیه برچسب پوستی را تا مطمئن شوید که کاملاً به پوست چسبیده باشد. هر برچسب پوستی را در یک منطقه دیگر از پوست بچسبانید. و برای جلوگیری از تحریک پوستی حداقل یک هفته پس از برداشتن یک برچسب پوستی، در آن محل برچسب پوستی جدیدی نچسبانید.
هشدارها و عوارض جانبی
استفاده طولانی مدت از درمان جایگزین با استروژن بدون مصرف همزمان پروژستین، با افزایش خطر سرطان جدار رحم همراه بوده است. پزشک شما باید حداقل سالی دوبار شما را ملاقات کند تا ارزیابی مجددی راجع به اینکه نیازی به ادامه درمان دارید، داشته باشد. درصورت بروز هریک از علایم زیر، بلافاصله با پزشکان تماس بگیرید: تودههای پستانی، یا درد و حساسیت پستان؛ افزایش اندازه پستانها؛ تورم پا یا ساق؛ افزایش وزن سریع؛ حرکات منقطع و ناگهانی غیرارادی؛ دردشکمی؛ یا زردی چشم یا پوست. به علاوه، زنها باید در صورتی که عادت ماهانهشان شدیدتر شده بود بین دو عادت ماهانه متوالی خونریزی داشتند و نیز در صورت بارداری احتمالی موضوع را با پزشکشان در میان بگذارند. مردهایی که مقدار بالایی استروژن مصرف میکنند ممکن است دچار انفارکتوس قلبی، آمبولی ریوی (لخته خون در ریهها)، و ترومبوفلبیت (تشکیل لخته خون، معمولاً در سیاهرگهای پا شوند). چه مردها و چه زنهای مصرفکننده استروژن باید علایم زیر را بلافاصله به پزشکشان اطلاع دهند: درد قفسه سینه، کشاله ران، یا پاها؛ سردرد؛ درد ناگهانی و شدید؛ تنگی نفس ناگهانی؛ تکلم نامفهوم که ناگهانی ایجاد شده باشد؛ تغییرات ناگهانی بینیانی؛ ضعف یا کرخی یک بازو یا پا. علایم زیر فقط در صورتی که مشکل ساز شوند نیاز به گزارش دارند: دل پیچه، نفخ، تهوع، سرگیجه خفیف، سردرد خفیف، تغییر در میل جنسی، عدم تحمل لنزهای تماسی. تحریک پوستی در استفاده از پلاک نیز نامعمول نیست.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف استرادیول، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به استروژنها
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه بروموکریپتین (دارویی که در درمان آمنوره [قطع عادت ماهانه]، عقیمی (یا نازایی)، و بیماری پارکینسون استفاده میشود)، سیکلوسپورین، یا داروهایی که به کبد آسیب میرسانند
مصرف سیگار، توتون یا تنباکو
سابقه یا ابتلا به ترومبوفلبیت (لخته شدن خون در سیاهرگها)، ترومبوز (تشکیل لخته خونی در رگها)؛ اندومتریروز (تشکیل بافت اندومتر در خارج رحم)؛ بیماری کیسه صفرا؛ فیبروم رحمی؛ سرطان پستان (یا شک به آن)، مگر اینکه برای درمان همین سرطان استرادیول تجویز شده باشد؛ خونریزی واژینال غیرطبیعی بدون علت مشخص؛ یا مشکلات کبدی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
دستورالعمل همراه دارو را به دقت مطالعه کنید و سؤالاتتان را از پزشکتان بپرسید.
هر ماه پستانهایتان را معاینه کنید تا در صورت بروز علایمی از سرطان متوجه آن شوید (اگر این معاینه را بلد نیستید از پزشکتان بپرسید).
سالی یکبار (یا بسته به نظر پزشکتان بیشتر) برای انجام ماموگرافی، آزمون گستره پاپانیکولا، و معاینه بالینی به پزشکتان مراجعه کنید.
تورم، خونریزی و حساسیت لثهها به دنبال مصرف استرادیول نامعمول نیست. بهداشت دهانتان را با مسواکزدن و استفاده از نخ دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک حفظ کنید و در صورت بروز هریک از مشکلات ذکر شده موضوع را با دندانپزشکتان در میان بگذارید.
برای به حداقل رساندن تغییرات رنگ پوست از مواجهه با آفتاب بپرهیزید. مخصوصاً از آفتاب ساعت 10 صبح تا 2 بعدازظهر اجتناب کنید. از لوسیونهای ضدآفتاب با قدرت محافظتی (اس پی اف) حداقل 15 برای صورت و دستها استفاده کنید.
دیگر پزشکان را از اینکه استرادیول مصرف میکنید آگاه کیند.
استرادیول را دور از دسترس کودکان و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط استرادیول فاسد میشود).
استرادیول تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت بریزید.
در هنگام مصرف نباید
سیگار، توتون یا تنباکو مصرف کنید. این از اثرات استروژنها میکاهد و خطر عوارض جانبی دارو را به ویژه در کسانی که زیاد سیگار میکشند یا در افراد بالای 35 سال افزایش میدهد.
در مورد این دارو
استروژن در زنهای سالم موجب رشد و تکامل اعضای جنسی، حفظ عملکرد طبیعی ادراری تناسلی، و افزایش ثبات رگهای خونی (و در نتجه جلوگیری از گرفتگی) میشود. وقتی از استروژن به عنوان درمان جایگزین در زنانی که دچار یائسگی طبیعی هستند یا بهدنبال جراحی یائسه شدهاند استفاده میشود، این دارو از علایم ناشی از کمبود استروژن، نظیر گرگرفتگی و خشکی واژن، پوکی استخوان و بیماری تصلب شرایین (سخت شدن جدار رگها یا آترواسکلروز) جلوگیری میکند. درمان با استروژن در کنار درمانهای دیگر برای مهار رشد سرطان پروستات در مردان و سرطان پستان در زنان یائسه و برخی از مردان مبتلا کاربرد دارد.
چگونگی مصرف
استروژن برای زنها به در صورت پیوسته (هر روز) یا دورهای (در 21 تا 25 روز اول هر ماه تقویمی) تجویز میشود. دارو را هر روز در ساعت معینی مصرف کنید. اگر دارو موجب تهوع شد میتوانید آن را با غذا بخورید. شکلهای خوراکی دارو را میتوان همراه با شکلهای واژینال مصرف کرد. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردیکه به یاد آورید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را حذف کرده، به برنامه دارویی منظمتان باز گردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
استفاده از استروژن طولانیمدت بدون استفاده همزمان از پروژستین با خطر بروز سرطان لایه داخل رحم همراه بوده است. پزشک شما حداقل سالی یکبار شمار را ملاقات کند تا ببیند به ادامه درمان نیاز دارید یا خیر. در صورت بروز هر یک از علایم زیر بلافاصله با پزشکتان تماس بگیرید: تودههای پستانی؛ درد، یا حساسیت شکم درد؛ یا زردی پوست یا چشمها. بهعلاوه زنهایی که استروژن مصرف میکنند، در صورت مشاهده خونریزی واژینال (خونریزی شدیدتر یا خونریزی بین دو عادت ماهانه متوالی) یا شک به حاملگی باید بلافاصله پزشکشان را مطلع سازند. در مردانی که به هر دلیل استروژن کونژوگه مصرف میکنند، دارو ممکن است موجب حمله قلبی، آمبولی ریوی (لخته خون در ریه)، و ترومبوفلبیت (لخته خون در سیاهرگها پا) شود. بیماران مصرفکننده استروژن، چه مرد چه زن، باید علایم زیر را بلافاصله به پزشکتان گزارش کنند. درد قفسه سینه، کشاله ران یا رانها؛ سردرد ناگهانی و شدید؛ تنگی نفس ناگهانی؛ تکلم نامفهوم ناگهانی؛ تغییرات ناگهانی بینایی؛ یا ضعف یا کرخی دست یا پا. علایم زیر ممکن است ایجاد شوند که اگر مشکلساز شوند باید با پزشک در میان گذاشته شوند: دلپیچه، نفخ، تهوع، سرگیجه خفیف، اسهال خفیف، تغییر میل جنسی، یا عدم توانایی تحمل لنزهای تماسی.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف استروژن کونژوگه، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به استروژن
بارداری یا شیردهی
در حال مصرف داروهای دیگر، بهویژه بروموکریپتین (دارویی که در درمان قطع عادت ماهانه، ناباروری و پارکینسون استفاده میشود)، سیکلوسپورین، و داروهایی که ممکن است به کبد آسیب برسانند.
مصرف سیگار، توتون یا تنباکو
سابقه یا ابتلا به ترومبوفلبیت، ترومبوز (لخته در رگها)، یا اختلالات ترومبوآمبولیک، اندومتریوز؛ بیماریهای کیسه صفرا، فیبروم رحمی؛ سرطان پستان یا شک به آن (به جز در کسانی که به همین علت استروژن مصرف میکنند)؛ خونریزی واژینال غیرطبیعی و تشخیص داده نشده؛ یا مشکلات کبدی.
در هنگام مصرف توصیه میشود
دستورالعمل همراه دارو را بخوانید و تمام سؤالاتان را از پزشکتان بپرسید.
برای کشف علایم زودرس سرطان، هر ماه پستانهای خود را معاینه کنید (اگر این کار را بلد نیستید، روش آن را از پزشکتان بپرسید).
سالی یکبار (یا بنابر نظر پزشکتان در فواصل کوتاهتری) برای انجام ماموگرافی، آزمون گستره پاپانیکولا، و معاینه بالینی به پزشکتان مراجعه کنید.
با مسواکزدن و استفاده از نخ دندان بهطور منظم بهداشت دهانتان را حفظ کنید. مصرف این دارو ممکن است موجب تورم، خونریزی و حساسیت لثهها شود. در صورت بروز این علایم با دندانپزشکتان مشورت کنید.
برای به حداقل رساندن تغییرات رنگ پوست، از قرارگیری در معرض آفتاب به ویژه از ساعت 10 صبح تا 2 بعدازظهر بپرهیزید. از لوسیونهای ضد آفتاب با قدرت محافظتی (راس پی راف) حداقل 15 برای دستها و پوست صورت استفاده کنید.
سایر پزشکان را از این که چنین دارویی مصرف میکنید، آگاه کنید.
استروژن کونژوگه را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مطلوب نگهداری کنید (در این شرایط استروژن فاسد میشود).
استروژن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
در هنگام مصرف نباید
سیگار بکشید؛ زیرا سیگار اثر این دارو را کاهش میدهد و احتمال بروز عوارض جدی آن را نیز افزایش میدهد (به ویژه در افرادی که خیلی سیگار میکشند یا افراد بالای 35 سال)
در مورد این دارو
افلوکساسین یک داروی ضد باکتری رایج است که برای درمان انواع گوناگون از عفونتها، مثل عفونتهای پوست و بافتهای نرم، برونشیت، سینهپهلو (پنومونی)، عفونتهای دستگاه ادراری، اسهال، پروستاتیت (التهاب پروستات) و نیز عفونتهای ناشی از کلامیدیا و گتوکوکها (سوزاک) تجوز میشود.
چگونگی مصرف
افلوکساسین را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد، ولی در هر صورت باید همراه با یک لیوان پر از آب باشد. اگر با شکم خالی معدهتان ناراحت شد، دارو را با غذا بخورید. بهتر است دارو در طی شبانهروز در نوبتهایی با فواصل یکسان مصرف شود تا سطح دارو در خون ثابت باقی بماند. مثلاً، اگر لازم است روزی 2 نوبت افلوکساسین مصرف کنید، میشود هر 12 ساعت (مثلاً 7 صبح و 7 شب یا 8 صبح یا 8 شب). اگر این با برنامه کاری یا خواب شما تداخل دارد، برای تعیین یک برنامه مناسبتر از پزشکتان کمک بخواهید. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل مصرف شود، حتی اگر احساس بهبودی کنید. اگر پیش از اتمام دارویتان، درمان را قطع کنید، ممکن است علایمتان عود کند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه دارویی معمولتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هر یک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: تشویش، گیجی، لرزش دست، توهم، رفتار غیرطبیعی، بثورات جلدی یا خارش، کمردرد، ادرار خونی یا کدر، تب، یا تورم پاها یا ساقها. علایم دیگری نیز ممکن است روی دهند، ولی فقط در صورتی که مشکلساز شوند نیاز است با پزشک مطرح شوند: گیجی، خوابآلودگی، سیاهی رفتن چشم، سردرد، بیخوابی، دل پیچه، تهوع و استفراغ، اسهال یا افزایش حساسیت به نور آفتاب.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف افلوکاسین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به افلوکاسین یا دیگر آنتیبیوتیکهای فلوروکینولون
سن کمتر از 18 سال
بارداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر، به ویژه گشادکنندههای برونش (آمینوفیلین، اکستریفیلین، یا تئوفیلین)، آنتیاسیدها، قرص آهن، یا سوکرالفات، کافئین، دیدانوزین، یا ضد انعقادها (رقیقکنندههای خون نظیر وارفارین)
سابقه یا ابتلا به صرع یا بیماریهای کلیوی یا کبدی
در هنگام مصرف توصیه میشود
حتی در صورت احساس بهبودی، دارو را تا آخر مصرف کنید تا عفونت بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود. روزی هشت لیوان آب بنوشید، مگر آنکه پزشکتان دستور دیگری داده باشد. افلوکاسین را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط افلوکاسین فاسد میشود). از نور مستقیم آفتاب بین ساعات 10 صبح تا 3 بعداظهر و استفاده از لامپ آفتابی، و دیگر وسایل برنزهکننده بپرهیزید. مناطق در معرض نور پوست بدنتان را با یک لوسیون ضد آفتاب با قدرت حفاظتی (spf) حداقل 15 محافظت کنید. اگر ظرف 3 روز از درمان با افلوکاسین احساس بهبودی نمیکنید، با پزشکتان مشورت کنید. در هنگام مصرف نباید
آنتیاسید، سوکرالفات، داروهای حاوی روی یا آهن مصرف کنید. بین مصرف این داروها و افلوکاسین حداقل 2 ساعت باید فاصله باشد.
تا پیش از مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا به کارهایی که نیاز به هوشیاری کامل دارند بپردازید. این دارو در برخی بیماران موجب خوابآلودگی، سرگیجه، یا سیاهی رفتن چشم میشود.
دارو را بعد از تاریخ مصرفش استفاده کنید.
پیش از اتمام دارو مصرفش را قطع کنید؛ مگر به دستور پزشکتان.
در مورد این دارو
انسولین رگولار یک داروی قابل تزریق برای درمان دیابت نوع یک (دیابت وابسته به انسولین دیابت نوع 1) است. این نوع دیابت وقتی ایجاد میشود که لوزالمعده نتواند مقدار کافی انسولین برای کمک به سلولهای بدن جهت استفاده از غذای خوردهشده تولید کند. انسولین رگولار جایگزینی برای آن انسولین میباشد. انسولین رگولار با اثر بر روی سلولهای بدن مقدار قند یا گلوکز خون را پایین میآورد. هدف از تجویز انسولین، کاهش قند خون تا سطح طبیعی است. شما باید قند خونتان را به طور مرتب زیرنظر داشته باشید تا ببینید بدنتان برای یک کارکرد طبیعی و نیز پیشگیری از عوارض دیابت به چقدر انسولین نیاز دارد. حتماً باید یک برنامه غذایی کمچربی و کمقند در سه وعده اصلی و سه میان وعده داشته باشید. اگر هنوز به یک متخصص تغذیه مراجعه نکردهاید، از پزشکتان بخواهید شما را به چنین شخصی معرفی کند. انسولین انسانی رگولار در آزمایشگاه ساخته میشود.این نوع انسولین برای یک دوره زمانی کوتاه دارای اثر است. ظرف نیم تا یک ساعت اثرش شروع میشود، در 4-2 ساعت به حداکثر میرسد و در حدود 7-5 ساعت باقی میماند. انسولین انسانی رگولار را یک انسولین کوتاه اثر میدانند، و شما ممکن است انسولین طولانی اثری مثل انسولین انسانی nph هم همزمان استفاده کنید.
چگونگی مصرف
مقدار تجویز انسولین انسانی رگولار میتواند بسیار مفید باشد. مقدار مصرفی انسولین را پزشکتان براساس پاسخ بدن شما به انسولین تعیین میکند. با رساندن مقادیر مناسبی از انسولین کوتاه اثر و شاید طولانی اثر در طی 24 ساعت از عوارض طولانی مدت دیابت میتوان جلوگیری کرد. انسولین رگولار معمولاً روزی 3 یا 4 نوبت، 30-15 دقیقه پیش از هر وعده غذایی استفاده میشود. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. انسولین را در یخچال نگهداری کنید، اما مراقب باشید منجمد نشود. از یک نوع سرنگ استفاده کنید. اگرمی خواهید نوعی سرنگتان را تغییر دهید با پزشکتان مشورت کنید؛ در سرنگهای مختلف مقدار «فضای مرده» متفاوت است. این فضا عبارت است از مقدار فضای موجود بین نوک سوزن تا عدد صفر روی بخش مدرج سرنگ.
شیشه دارو را به آرامی میان دو کف دست بچرخانید تا انسولین به خوبی مخلوط شود. آن را به شدت تکان ندهید زیرا انسولین کف آلوده شده، اندازهگیری دقیق مشکل میشود. اگر محلول انسولین یکنواختی خود را از دست داده یا دانهدانه است و به کف یا جدار شیشه دارو (و یال) میچسبد از آن استفاده نکنید. به همان اندازه که قصد دارید از شیشه دارو انسولین بکشید، هوا داخل سرنگ بکشید؛ بخش لاستیکی روی شیشه انسولین را با یک پنبه الکل ضدعفونی کنید. سوزن را از راه بخش لاستیکی وارد شیشه کرده و هوا را تزریق کنید. سپس شیشه دارو را سروته گرفته و مقدار انسولین موردنظر را به آرامی داخل سرنگ بکشید. برای جلوگیری از ایجاد حباب هوا داخل سرنگ مراقب باشید نوک سوزنتان در داخل شیشه دارو زیر سطح دارو قرارگیرد. وقتی به مقدار دلخواه انسولین داخل سرنگ کشیدید، سوزن را از شیشه دارو خارج کنید. سپس یک ناحیه از پوست را برای تزریق پاک کنید. میتوانید یک قسمت از پوست را بین دو انگشت بگیرید و نوک سوزن را با زاویه 45-30 درجه درست داخل چین یا در پایه آن فرو کنید.
انسولین را داخل بافت چربی تزریق کنید. منطقه تزریق را مالش ندهید زیرا اینکار سرعت جذب انسولین را تغییر میدهد. ممکن است بخواهید منطقه تزریق را به طور گردشی تغییر دهید، ولی از یک الگو مشخص تبعیت کنید؛ مثلاً صبحها همیشه داخل پوست شکم و عصرها همیشه داخل پوست رانها. انتخاب محل تزریق به شکل تصادفی روی جذب انسولین اثر میگذارد. محل تزریق در ناحیه موردنظر نیز باید به طور گردشی تغییر داده شود. یک راه خوب این است که اولین تزریق را با یک چسب زخم کوچک روی پوست مشخص کنید. سپس در نوبت بعدی تزریق در همان منطقه، علامت مزبور را مرکز یک ساعت فرض کنید و تزریق جدید را در ساعت 12نسبت به مرکز انجام دهید. تزریقات بعدی به ترتیب در ساعت 3، 6 و 9 انجام خواهدشد. سپس یک مرکز جدید برای تزریق انتخاب کنید به طوری که حدود 5/2 سانتیمتر بین نزدیکترین محلهای تزریق از دو دایره فاصله باشد (شکل را ببینید). با این کار در هر دایره 5 تزریق انجام میدهید (یکی در مرکز و 4 تزریق در محیط) پس از دو یا سه بار حمامرفتن چسب زخم شل میشود و شما آماده خواهیدبود تا یک دایره جدید را آغاز کنید. اگر در حین مصرف انسولین بیشتر از معمول ورزش کنید، مقادیر زیادی الکل بنوشید، یا غذای معمولتان را نخورید، ممکن است دچار افت سطح قند خون شوید (هیپوگلیسمی).
علایم افت قند خون عبارتند از: احساس اضطراب، تشویش، لرزش بدن، مشکل در راهرفتن، بیهوشی و تشنج. به مجردی که دچار این علایم شدید چیزی حاوی قند بخورید یا بنوشید. از منابع سریع و خوب قند آب میوه، عسل، نوشابههای غیررژیمی یا شربت قند است. بعضی از بیماران همیشه مقداری قرص یا آبنبات قندی همراه دارند. کیکهای آماده به راحتی در جیب یا کیفدستی قابل حمل هستند ولی نتوان آنها را به مدت طولانی نگهداری کرد. در این شرایط ممکن است بخواهید منابع طولانی اثرتری مصرف کنید، مثل پنیر و بیسکویت. اگر هم نتوانستید قندخونتان را اندازه بگیرید و در اسرع وقت به پزشکتان اطلاع دهید. اگر احساس میکنید که در حال غش یا تشنج هستید، چیزی نخورید و ننوشید (ممکن است دچار خفگی شوید)، و بلافاصله تقاضای کمک پزشکی اورژانس کنید. حتی اگر با خوردن مواد قندی علایمتان رفع شد، با پزشکتان تماس بگیرید؛ علایمتان ممکن است مجدداً عودکنند. اگر علایمتان رفع نشد از کسی بخواهید شما را به بخش فوریتهای یک بیمارستان برساند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، ممکن است دچار افزایش قندخون (هیپرگلیسمی) شوید.
علایم هیپرگلیسمی عبارتند از: تشنگی، تکرار ادرار، خواب آلودگی، پوست برافروخته و گر گرفته، بوی تنفس میوهای، یا اغماء. یکی در خانواده باید روش اندازهگیری قندخون و تزریق انسولین را بلد باشد تا احیاناً اگر شما قادر به انجامشان نبودید به شما کمک کند. با پزشکتان مشورت کنید؛ برای مقابله با چنین وضعیتی نقشه و طرحی از پیش تعیینشده داشته باشید.
هشدارها و عوارض جانبی
اگر به دنبال یک بیماری دچار استفراغ شدید شدهاید، علایم کاهش قند خون پیدا کردهاید، یا در هر صورت اگر سطح قندخونتان کنترل شده نیست، با پزشکتان تماس بگیرید
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف انسولینانسانی رگولار، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به انسولین.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای مسدودکننده بتا (داروهای قلبی و پرفشاری خون) که ممکن است علایم کمبود قند خون را مخفی کنند؛ کورتیکواستروئیدها، داروهای خوراکی برای درمان دیابت، داروهای مدر؛ یا الکل
سابقه یا ابتلا به مشکلات غددی (تیروئید، غددفوق کلیوی، هیپوفیز) یا بیماریهای کلیوی
در هنگام مصرف توصیه میشود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
یک برنامه غذایی متعادل از نظر مقادیر کربوهیدراتها، پروتئینها و چربیها را که برای شما تجویز شده رعایت نمایید. یک متخصص تغذیه به شما کمک خواهد کرد تا با اجرای یک برنامه غذایی به وزن مطلوبتان برسید. وعدههای اصلی و میان وعدهها طوری طراحی میشود تا در تمام مدت روز انرژی لازم به بدنتان برسد. اگر مطمئن نیستید چگونه برنامه غذایی خود را کنترل کنید، در خواست کمک نمایید یک برنامه غذایی مناسب برای کنترل دیابت ضروری است.
اگر بیمار گردیدید نیز به مصرف انسولین ادامه دهید. در صورت بروز تهوع و استفراغ زیادتر مایعات مصرف کنید. در صورت بروز تب یا علایم دیگر با پزشکتان مشورت کنید.
الکل ننوشید.
در مورد یک برنامه ورزشی با پزشکتان مشورت کنید.
در مورد دفعات انجام آزمونهای خونی برای سنجش قند خون و موارد دیگر از پزشکتان نظر خواهی کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد دیابت دارید و انسولین انسانی رگولار مصرف میکنید.
در هنگام مصرف نباید
بدون مشورت با پزشکتان هرگونه دارویی اعم از داروهای قابل تهیه بدون نسخه یا فرآوردههای گیاهی مصرف کنید.
الکل بنوشید.
مواد قندی زیاد بخورید. * اگر مجبورید انسولین رگولار و nph را با هم مخلوط کنید. ابتدا به مقادیر موردنظر داخل هر دو شیشه دارو هوا تزریق کنید (ابتدا nph سپس انسولین رگولار). سپس مقدار انسولین رگولار مورد نیاز را داخل سرنگ بکشید، سپس سرنگ را وارد شیشه nph کرده و مقدار nph موردنظر را داخل همان سرنگ قبلی بکشید. این مخلوط باید در عرض 15 دقیقه تزریق شود، در غیراینصورت این دو انسولین برهم اثر کرده، ظهور اثرات انسولین رگولار به تأخیر میافتد.
