جنایات ارتش شوروی

[*مینا*]

[h=2]جنایات ارتش شوروی[/h]

درود

توجه: جنایات آرتش سرخ شوروی آنقدری ددمنشانه است که حتی نوشتن و خواندن آنها هم انسان را متعجب و منزجر میکند. به همین دلیل همین جا از دوستان خواهشمندم در صورت عدم توانایی در تحمل این جنایت ها مطلب را نخوانند.

منبع این نوشتار کتاب های اداره بازرسی آرتش از پروفسور آلفرد ام.دو زایس حقوقدان برجسته آمریکایی ، جنگ نابودگر استالین 1945-1941 نوشته یوآخیم هوفمان و شکست تابوها اثر رودولف چرنین میباشد.این کتاب ها با توجه به اسناد معتبر،پروتکل های بازرسی، گزارشهای پزشکی، اسناد به غنیمت گرفته شده، بازپرسی از شاهدان عینی،استراق سمع ها و فرمان های ارسال شده و غیره نوشته شده اند. لازم به ذکر است که تمام شهادت ها در دادگاه های نظامی متفقین بوده و اسرای آلمانی هیچ دلیلی برای دروغ گویی نداشته اند و همه آن ها سوگند خورده اند که سخن راست را بگویند. متن سوگند از این قرار است:«به خداوند قادر سوگند یاد میکنم که حقیقت محض را گفته و چیزی را کتمان نکنم.باشد که خداوند نیز با همین حقیقت مرا یاری کند.»

دکتر مانفرد کریش ،مدیر آرشیو فدرال - نظامی آلمان در شهر فرایبورگ [مهمترین مرجع اسناد آلمان]، در ابتدای کتاب هوفمان این چنین مینویسد:«فرمان قتل اسرا و زخمیان آلمان از همان ابتدا در دستور کار قرار داشت و این رفتار ددمنشانه آرتش سرخ در 1944 و با ورود به خاک آلمان و به دستور فرماندهان نظامی آن ها به اوج رسید.»

در این جا برای ترسیم تقریبی این اعمال وحشیانه آرتش سرخ به ذکر مواردی از کتاب هوفمان و زایس بسنده میکنم.[لازم به ذکر است که نویسندگان تمام این مدارک را از آرشیو فدرال – نظامی آلمان برداشت کرده اند و رودلف چرنین سال ها بعد دوباره این مطالب را از آرشیو پیدا کرده و بعد از تایید دوباره در کتابش نقل میکند]

- کمیسرهایارتشسرخازروزهای اول جنگ در بین یگان های آرتش سرخ میرفتند و دستوراتی مانند «کسی را اسیر نگیرید» و یا « همه آلمانی ها را بکشید» را ابلاغ میکردند. نظامیان آرتش سرخ به ازای کشتن بیست آلمانی سه روز مرخصی تشویقی میگرفتند.
- در تاریخ 24 ژوئن 1941 دوازده زخمی آلمانی که چند روز قبل از نیروها عقب مانده بودند، در سورز که در غرب بیاایشتوک[ 180 کیلومتری ورشو] واقع شده است، در وضعیت دلخراشی پیدا شدند. آن ها را به درخت بسته بودند ، چشمانشان را از کاسه در آورده و زبانهایشان را از حلقوم بیرون کشیده بودند.
- یک روز بعد در 25 ژوئن ، اعضای یک گروه شناسایی یگان 36 توپخانه را در روستایی در شرق لهستان یافتند همه آن ها را به طرز وحشیانه ای اعدام کردند.

- ستوان یکم هوفناگل در اواخر ژوئن 1941 در کنار خیابان بوسک تارنوپول حدود هشت نظامی آلمانی را یافتند که اعدام شده بودند ، سه نفر از آن ها افسر بودند.
- در اواخر ژوئن افراد یگان شناسایی هنگ 9 توپخانه که از واحد خود جدا شدند، در نزدیکی بیاایشتوکبه دست روس ها افتادند،روس ها آن ها را تکه تکه[مثله] کردند.
- در همین ماه عقبه لشکر 161 توپخانه در منطقه پورزک توسط آرتش شوروی مورد حمله قرار گرفت و تعدادی از افسران و سربازان و دو کشیش به اسارت درآمدند.تنها آن دو کشیش زنده ماندند. یکی از آن ها کلینگر،کشیش پروتستان آرتش و دیگری زیدرزبرگر، کشیش کاتولیک در مناطق جنگی بود.در روزهای 8 و 15 ژوئیه آن ها به عنوان شاهد به دادگاه احضار شدند و پس از ادای سوگند این گونه گفتند:«ستوان ُزمر و شش سرباز دیگر زنده زنده سوزانده شدند،ستوان وُردِل و بقیه سربازان را یا به گلوله بستند یا با ضرب و شتم کشتند.»
- در 28 ژوئن 1941 سربازان روسی در منطقه مینسک به یک کاروان حامل زخمی های آلمانی که کاملا با آرم صلیب سرخ علامت گذاری شده بود حمله کردند و بیشتر زخمی ها و سربازان محافظ را کشتند.
این ها تنها گوشه ای از جنایات آرتش شوروی در روزهای اول جنگ بود که خوی وحشیگری آن ها را نشان میدهد. آرتش شوروی بعدها دلیل این وحشیگری ها را مقابله به مثل دربرابر فرمان کمیسر [فرمانی که به موجب آن آلمانی ها وظیفه داشتند به محض اسیر گرفتن کمیسرهای سیاسی شوروی آن ها را اعدام کنند، این فرمان در 6 مه 1942 لغو شد] اعلام کرد. این دلیل غیرقابل قبول است زیرا طبق اسناد غنیمت گرفته شده و اعترافات اسرای روس آن ها در هفته های اول جنگ از این فرمان اطلاع نداشتند.دلیل دیگر روس ها نبودن هیچگونه دستوری مبنی بر ممنوعیت کشتن اسرای آلمانی است.این دلیل هم غیرقابل قبول است زیرا در ماه ژوئن 1941 «شورای کمسیرهای ملی» بخسنامه ای درباره اسرای جنگی صادر کرد که به موجب آن کشتن اسرای جنگی ممنوع اعلام شده بود.[دلیل این فرمان اینگونه اعلام شده بود:«کسب اطلاعات از اسرا». کاملا واضح است که روس ها این بخشنامه را بر اساس تعهد به رفتار صحیح و مطابق حقوق بین المللی صادر نکرده اند بلکه هدفشان کسب اطلاعات و بعد کشتار اسرا بوده است]
پس از ژوئن 1941 و با وجود ممنوعیت کشتار اسرا ، این کار کماکان و بدون کاهش ادامه پیدا کرد. در زیر اندکی از این جنایت ها را به نقل ازهوفمان، زایس و چرنین میاورم.
- در اکتبر 1941 در منطقه ویازما گروهی از سربازان زخمی یک گروهان توپخانه به دست روس ها اسیر شدند. دکتر ُزنلایتز، با ادای سوگند اظهار داشت که این سربازان به همراه شصت زخمی دیگر به انبار کاهی برده شدند و روس ها آن ها را زنده زنده سوزاندند.
- پروفسور بوتس ، پزشک ستاد آرتش، در حوزه کاری خود در لشکر شمال در حدفاصل 28 اوت تا 11 نوامبر 1941 چهل و چهار سرباز آلمانی کشته شده را کالبد شکافی کرد. در گزارش او میخوانیم که مرگ اکثر آن ها در اثر گلوله نبوده بلکه بیشتر آن ها به واسطه اعمال وحشیانه ای از قبیل،ضربات چاقو، بیرون آوردن چشمها،بریدن گلو،قطع اعضا بدن،بریدن یا له کردن آلت تناسلی ، زنده زنده سوزانده شدن و .... مرده اند.
- تسیکور، کشیش آرتش، که مسئول دفن اجساد بود در 24 و 25 فوریه 1942 در خارکف اجساد تکه تکه شده چهل و دو سرباز هنگ 179 را شناسایی کرد. او این گونه میگوید:« اولین برخورد با آن ها تکان دهنده بود. بینی خیلی از آن ها را کنده بودند و یا چشمانشان را از کاسه درآورده بودند.»
- در زمستان 1942-1941 گروهی از زخمیان آلمانی که در حال انتقال به عقب بودند در نزدیکی توروپِک به دست روس ها افتادند.روس ها آن ها را با ضربات چاقو و یا با شلیک گلوله کشتند.
فاجعه فئودزیا و فاجعه گریشینو نیز یکی از ددمنشانه ترین اعمال آرتش سرخ است که نباید ناگفته بماند.
- پس از فتح مجدد فئودزیا[شهری بندری در اوکراین] توسط آرتش سرخ در دسامبر 1941 صد و شصت نفر سرباز آلمانی که جراحات شدیدی داشتند به همراه یک پزشکیار ، شش سرباز پرستار و چند پرستار روس در بیمارستان این شهر جا ماندند و به دست روس ها افتادند.چند روز بعد آرتش آلمان شهر را پس گرفت. اما متوجه شد که روس ها تمام افراد بیمارستان را به وضع فجیعی کشته اند. آن هایی که خوش شانستر بودند با شلیک گلوله کشته شده بودند و بقیه را یا از پنجره ها به پایین پرت شده بودند یا با ضربات میله های آهنی و یا دیگر روش های وحشیانه کشته شده بودند.این مطلب را شاهدان روس هم تایید کردند.
- در شب 11 فوریه 1943 یک لشکر زرهی روس توانست منطقه گریشینو را که در دست آلمان و هم پیمانانش بود تصرف کند.یک هفته بعد در 18 فوریه آرتش آلمان در پاتکی سنگین روس ها را تارومار کرد و منطقه را پس گرفت. طبق بررسی های کمیسیون بازرسی بیش از ششصد نظامی آلمانی و همپیمانانشان به علاوه همراهان لشکری یعنی پرستاران صلیب سرخ و اعضای خبرگزاری به طرزی ددمنشانه کشته شده بودند.در صورت جلسه پزشکی قانونی میخوانیم:«تقریبا همه اجساد تکه تکه شده بودند.... گوشها و بینی های اجساد را کنده بودند. آلت تناسلی را بریده و در دهانشان فرو کرده بودند.»
این دو مورد کاملا نشان میدهد که روس ها در هنگام اشغال مناطق چه بلایی بر سر اسرا می اوردند و چه بسیار جنایت هایی که در دل خاک پنهان شد و کسی از آن ها اطلاعی کسب نکرد.
​