احساستو با یک بیت شعر نشون بده

[Narges]

عشق در لافِ محبت بِخَزَد میمیرد

مرد آن است که بجنگد سرِ معشوقه ی خویش..

 

[eLOy]

نگفته ایم و ندانی
که چیست
در دل ما.‌..

#صادق_علیزاده

 

[eLOy]

دنیـا همه شعر است به چشمم اما
شعری که تکان داد مرا، چشمِ تو بود

 

[پرنده ی مهاجر]

*فریدون مشیری*

دل که تنگ است کجا باید رفت؟
به در و دشت و دمن؟
یا به باغ و گل و گلزار و چمن؟
یا به یک خلوت و تنهایی امن
دل که تنگ است کجا باید رفت؟
پیر فرزانه مرا بانگ برآورد
که این حرف نکوست ،

دل که تنگ است برو خانه دوست... ؟
شانه اش جایگه گریه تو!
سخنش راه گشا!
بوسه اش مرهم زخم دل توست!
عشق او چاره دلتنگی توست...!

دل که تنگ است برو خانه دوست...
خانه اش خانه توست...

باز گفتم:
خانه دوست کجاست؟
گفت پیدایش کن!
برو آنجاکه پر از مهر و صفاست!

گفتمش در پاسخ:
دوستانی دارم
بهتر از برگ درخت!
که دعایم گویند
و دعاشان گویم !
یادشان در دل من ،
قلبشان منزل من...!
صافى آب مرا ياد تو انداخت ، رفيق!
تو دلت سبز ،
لبت سرخ ،
چراغت روشن!
چرخ روزيت هميشه چرخان!
نفست داغ ،
تنت گرم ،
دعايت با من!
روزهايت پى هم خوش باشد.!

تقدیم به آنانی که پاک و مهربان می اندیشند!!!

 

[*دخترمهربون*]

یک نفر هرشب درونم با تو دعوا می کند
عقده ی دلتنگیِ بعد از تو را وا می کند
گرچه می داند که دعوا از سر دلتنگی است.. لعنتی دارد دلت بد با دلم تا می کند ؛
عقل من می گوید امشب بگذرم از دل،دلم
هی نمی دانم چرا امروز و فردا می کند؛
من دعا کردم که از دنیا ببندد رخت خویش هرکسی بیخود خودش را در دلت جا می کند
یا کسی که پیش اسمت می نویسد"جان"، ببین حکم اعدام مرا انگار، امضا می کند..
مثل یک حیوان بی ادراک هرکس پیش من، جمع می بندد خودش را با تو ما، ما! می کند ؛
لا مروّت ها من آخر عشق اوّل بوده ام!
گرچه آن مغرور بی انصاف حاشا می کند...؛ ​

 

[سایه های بیداری]

سعدی به روزگاران ، مهری نشسته در دل
بیرون نمی توان کرد ، الا به روزگاران

 

[سایه های بیداری]

سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

 

[سایه های بیداری]

آنچه می گویم ، به قدر فهم توست

ور نه

کی تو دانی ، آنچه دانم از نخست

 

[سایه های بیداری]

این کوزه چو من ، عاشق زاری بودست
در بند سر زلف نگاری بودست

این دسته که بر گردن او می بینی
دستی ست که بر گردن یاری بودست

​

 

[سایه های بیداری]

خنک آن قمار بازی که بباخت آنچه بودش
بنماند هیچش الا ، هوس قمار دیگر

مولانا - دیوان شمس

 

[نبات]

من مست و تو دیوانه ،ما را که بَرَد خانه
صد بار تو را گفتم ، کم خور دو سه پیمانه

جناب مولانا ی عزیز

 

[نبات]

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت، سرها در گریبان است.

كسی سربرنیارد كرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را.

نگه جز پیش پا را دید نتواند،

كه ره تاریك و لغزان است.

وگر دست محبت سوی كس یازی،

به اكراه آورد دست از بغل بیرون؛

كه سرما سخت سوزان است.

نفس كز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریك.

چو دیوار ایستد در پیش چشمانت.

نفی كاینست، پس دیگر چه داری چشم

ز چشم دوستان دور یا نزدیك؟

مسیحای جوانمرد من ای پیر پیرهن چركین!

هوا بس ناجوانمردانه سرد است….آی…..

دمت گرم و سرت خوش باد !

سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای !

منم من میهمان هر شبت، لولی وَش مغموم.

منم من سنگ تیپا خورده ی رنجور.

منم دشنام پست آفرینش، نغمه ناجور

نه از رومم، نه از زنگم، همان بی رنگ بی رنگم.

بیا بگشای در، بگشای دلتنگم.

حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج میلرزد.

تگرگی نیست، مرگی نیست.

صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان ست.

من امشب آمدستم وام بگذارم.

حسابت را كنار جام بگذارم.

چه می گویی كه بیگه شد، سحرشد، بامدادآمد؟

فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعداز سحرگه نیست.

حریفا! گوش سرما برده است این، یادگارسیلی سرد زمستان ست.

و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده،

به تابوتِ ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان ست.

حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یكسان است.

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت.

هوا دلگیر، درها بسته ،سرها درگریبان، دستها پنهان؛

نفسها ابر، دلها خسته و غمگین،

درختان اسكلتهای بلور آجین،

زمین دلمرده، سقف آسمان كوتاه،

غبار آلوده مهر و ماه،

زمستان ست.



جناب اخوان ثالث....
ببخشید یه بیت نشد

 

[سایه های بیداری]

زمان جنگ ، یه ترک را گذاشتند برای نعش کشی .
کارش این بود که برود میدان جنگ و جنازه ها را به پشت جبهه منتقل کند .
یه روز پای یه بچه شیراز را گرفته و روی زمین میکشید .
شیرازی های نازنین که یوخده به تنبلی معروفند کمی صبر کرد ببیند این ترک عزیز بالاخره می خواهد چه بکند .
دید داره می بَرَدش سمت ماشین جنازه ها .
داد زد آهای داری چه میکنی ؟ من هنوز زنده ام .
آقا ترک خوش قلب یه نگاهی به بچه شیراز کرد و گفت :
کاکو . اِلَده تو مُردی . اما چون تنت گرمه حالیت نیست .

بچه شیرازی یا اصفهانی و یا ...
انگشت گذاشتی روی شعر و شاعری که بیش از جانم دوستش دارم
روزگار هم که بر عکس شده . حالا پای یه ترک را گرفتی می کشی سمت ماشین جنازه
تنم گرم شد . حالیم نشد . و نتیجه همین شد که می شنوی . عجله ای و یهویی :

‏صدا00037

در ضمن توی متن شعر دو تا غلط تعجیلی داری
نمره ات شد 18
سطر 10 = نفس
سطر 12 = ترسای ( جا انداختی )
از روی هر کدام 10 بار بنویس .
همین .

 

[نبات]

زمان جنگ ، یه ترک را گذاشتند برای نعش کشی .
کارش این بود که برود میدان جنگ و جنازه ها را به پشت جبهه منتقل کند .
یه روز پای یه بچه شیراز را گرفته و روی زمین میکشید .
شیرازی های نازنین که یوخده به تنبلی معروفند کمی صبر کرد ببیند این ترک عزیز بالاخره می خواهد چه بکند .
دید داره می بَرَدش سمت ماشین جنازه ها .
داد زد آهای داری چه میکنی ؟ من هنوز زنده ام .
آقا ترک خوش قلب یه نگاهی به بچه شیراز کرد و گفت :
کاکو . اِلَده تو مُردی . اما چون تنت گرمه حالیت نیست .

بچه شیرازی یا اصفهانی و یا ...
انگشت گذاشتی روی شعر و شاعری که بیش از جانم دوستش دارم
روزگار هم که بر عکس شده . حالا پای یه ترک را گرفتی می کشی سمت ماشین جنازه
تنم گرم شد . حالیم نشد . و نتیجه همین شد که می شنوی . عجله ای و یهویی :

‏صدا00037

در ضمن توی متن شعر دو تا غلط تعجیلی داری
نمره ات شد 18
سطر 10 = نفس
سطر 12 = ترسای ( جا انداختی )
از روی هر کدام 10 بار بنویس .
همین .

آقا اجازه!.. ببخشید..دلیلش خستگی و سردرد بود
آقا اجازه!... من از آقای مهدی هم عذر میخوام
آقا اجازه!.... چشم چشم،تا شب مینویسم.

 

[نبات]

@سایه های بیداری

 

[eLOy]

به رغم مدعیانی که
منع عشق کنند

جمال چهره تو
حُجّتِ مُوّجه ماست...

#حافظ​

 

[eLOy]

سیری ز دیدن تو ندارد نگاه من
چون قحط دیده ای که به نعمت رسیده است

#صائب_تبریزی​

 

[نبات]

در کلاس روزگار
درسهای گونه گونه هست
درس دست یافتن به آب و نان
درس زیستن کنار این و آن
درس مهر
درس قهر
درس آشنا شدن
درس با سرشک غم ز هم جدا شدن
.
در کنار این معلمان و درسها،
در کنار نمره های صفر و نمره های بیست،
یک معلم بزرگ نیز
در تمام لحظه ها تمام عمر
در کلاس هست و در کلاس نیست
نام اوست : مرگ
و آنچه را که درس می دهد
زندگی است

 

[eLOy]

گَر مرا هیچ نباشد
نه به دنیا
نه به عُقبی



چون تو دارم
همه دارم،
دگرم هیچ نباید...



#سعدی

 

[mosTafa]

نذر کردم تا بیایی هرچه دارم مال تو

چشم‌های خسته پر انتظارم مال تو

یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو

آرزویم هیچ قلب بی‌قرارم مال تو