لباس : در فصل های گرم پوشیدن لباس های آستین کوتاه و مخصوصا اگر جنسش سوزنی باشه بهترین انتخابه . سایز لباس نباید خیلی تنگ باشه که جلوی حرکت دست در تمام جهات رو بگیره و همچنین نباید خیلی هم گشاد باشه که هنگام پرش یا سایر حرکات یقه ی لباس به صورت چسبیده و مانع از تنفس تریسر بشه . در فصول سرد هم پلارهای بدون کلاهشلوار : شلوار پارکور بهتره که کمی گشاد باشه و سبک . همچنین جنسش باید طوری باشه که با عرق ران زیاد خیس و چسبناک نشه که مانع حرکت تریسر بشه . یکی از رایج ترین شلوار ها برای پارکور ، شلوار های نسبتا شلی هستن که برای پارکور بسیار راحت هستن . پوشیدن شلوارک ها هم هیچ ضرری نداره و چون معمولا اندازشون تا زانوهاست میتونید دویدن خیلی راحتی داشته باشید . کفش : مهمترین پوشش پارکور کفش پارکوره . کفشی که برای پارکور استفاده میکنید حتما باید این موارد رو داشته باشه : 1 - قوس وسط پا 2 - پاشنه ی اسفنجی یا کپسولیه چند سانتی متری 3 - عاج های زیر کفش که برای چسبیدن بهتر به دیوار بسیار لازمه 4 - پوشش تور مانند برای خنک بودن کفش 5 - گیره های پشت پا 6 - لبه ی جلو
کفش های Asics یکی از بهترین کفشها برای پارکور میباشن ( اگرچه اولین کفش پارکور جهان متعلق به شرکت K-Swiss است ) سایر وسایل : از آنجایی که تریسر نباید برای عبور از موانع نیازی به زانو بند ، ساق بند ، دستکش و ... داشته باشه ما هیچ وسیله ای رو به تریسر هایی که چند ماه کار کردن پیشنهاد نمیکنیم . اما برای افراد تازه کار استفاده از زانو بند ها ، ساق بند ، بیضه بند ، دستکش ها پنجه بریده و ... میتونه خیلی موثر باشه . اما بعد از مدتی باید کم کم این وسایل رو کنار بذارن .
تا به حال واژه پارکور را شنیده اید؟ می دانید که چیست؟ اصلا به معنای آن فکر کرده اید؟ پارکور یعنی رد کردن موانع در کمترین زمان ممکن! موانعی که هرکدوم از ما تو زندگی شخصی خود بارها باهاش مواجه شدیم و به جای رد شدن یا عقب نشستیم و یا مانع رو دور زدیم و برای آن بهای زیادی چون اتلاف وقت پرداخت کردیم. کسانی که به انجام این ورزش می پردازند به دنبال بالا بردن توانایی های جسمی و ارتقای سطح فکریشون هستند و اگر فکر می کنند پاکور فقط بالا پایین پریدن و ورجه ورجه کردن هست سخت در اشتباه هستند. پارکور راهی است برای داشتن ذهنی آزاد و روحیه مقاوم مقابل موانع و مشکلات زندگی. پارکور فقط ورزش نیست، هنر هم هست. هنر قدرت تفکر و تمرکز ذهن بر تمام اتفاقات اطراف! چرا بجای اینکه به این ورزش از دید مثبت نگاه شود جنبه های منفی آن مدنظر قرار می گیرد؟ چرا بجای آنکه به هستی و فلسفه پارکور فکر کنیم آن را ورزشی بیهوده و بی هدف می بینیم. ورزشی که خیلی از جوانان ما در گوشه و کنار این سرزمین به آن می پردازند اما بخاطر ناشناخته بودن و بی توجهی به این رشته ورزشی گاه اخبار ناخوشایند در مورد آن می شنویم.
پارکور (به فرانسوی: Parkour) یا هنر جابجایی (به فرانسوی: L’art du déplacement) یا شهرنوردی یک راه نوین برای تعامل با محیط اطراف فقط با استفاده از تواناییهای انسان است. این رشته ورزشی توسط دیوید بل فرانسوی بنیانگذاری شد و نظر او چنین است : «جنبهٔ فیزیکی پارکور، غلبه‌کردن بر تمامی موانع پیش روست، درست مانند اینکه در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست، بلکه مجموعه‌ای هدفمند و دارای فلسفهٔ خاص خویش است. پس هدف پارکور، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین، روان‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر و مناسب‌ترین حرکات است که می‌تواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد.»
تاریخچه پارکور : پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم، آن ویژگی را از دست می‌دهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند. اما پارکور به معنای خاص آن، توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای «تعقیب و فرار» بودند. این فعالیت‌ها، سرانجام توسط فرزندش دیوید بل (David Belle) بصورت مدوّن درآمد. دیوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام «پارکور» را بر آن نهاد. او و دوستانش، از جمله سباستین فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین آن‌هاست، با آموزش‌های ریموند بل این ورزش را از ترکیب ورزشهای مختلفی مانند ژیمناستیک و با هدف کمک‌کردن به دیگران در مواقع اضطراری، در حاشیه پاریس به وجود آوردند.
«کارایی» یکی از مهمترین مشخصه‌های پارکور است، و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریعترین باشند،
بلکه باید مستقیم‌ترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود.
پارکور در ایران : اکنون در بسیاری از کشورهای جهان بخصوص فرانسه، انگلیس، روسیه و … پارکور علاقمندان زیادی رو به خود جلب کرده است که وقت خود را به یادگیری این هنر جابجایی می پردازند، در ایران نیز این رشته طرفدارن زیادی دارد که در گوشه و کنار این سرزمین مشغول فراگیری این رشته ورزشی هستند. اما دیدگاه نسبت به این ورزش در ایران متفاوت است و آن را بالا پریدنی بیش نمی دانند. رشته ورزشی که در ایران حتی پسران برای پرداختن و فراگیری آن مشکلات بسیاری دارند چه برسد دختران چرا که از سوی جامعه هنوز پذیرفته نشده است.
ورزشی که اگر به آن پرداخته شود در مواقع ضروری کارایی بسیار بالایی دارد و نیروی جوان فعال و آماده می توانند با توانایی خود کمک بسیار خوبی باشند اما متاسفانه دیدگاه نسبت به این ورزش آنقدر منفی است که گاهی اجازه تمرین هم به آنها داده نمی شود و همین تعداد محدود باشگاه های فعال در این رشته را تعطیل می کنند. حال اگر زمینه سازی شود چه بسا از خطرات جانبی این رشته دیگر خبری نباشد چرا که دوستداران این رشته در محیط های امن و با تجهیزات و امکانات مناسب تواناییهای خود را به بهترین شکل پرورش می دهند و احتمال آسیب و خطر را به کمترین میزان ممکن می رسانند.
سخن آخر : شاید عده ای فکر کنند این رشته مخصوص آقایان هست و از نظر آنها فعالیت دختران در زمینه پارکور کاری عبث و بیهوده باشد چرا که فکر می کنند جایگاه زنان و دختران در خانه و آشپزخانه است و فعالیتی جز آشپزی و خیاطی نباید داشته باشند حال آنکه در جوامع امروزی ثابت شده است دختران هم می توانند در زمینه های مختلف فعالیت کنند و موفق هم باشند. فعالیت دختران در این رشته نه تنها ایراد ندارد بلکه بسیار مفید و موثر هست. در زمانه ای که ناامنی و فساد اخلاقی رو به رشد است بالا رفتن توانایی های دختران برای دفاع از خود و فرار از وضعیتهای خطرناک گامی مثبت برای حفظ سلامت آن ها است اما متاسفانه دیدگاه عام نسبت به این موضوع فرق دارد و دخترانی که در این زمینه فعالیت می کنند را محکوم به خودنمایی می کنند. علاوه بر اینکه پارکور باعث افزایش اعتماد به نفس در انجام امور، بالا رفتن قدرت فکر و تصمیم گیری می شود و فراگیران دختر در این رشته پس از مدتی به این باور می رسند که آنها نیز می توانند! می توانند علی رغم ذهنیت منفی جامعه نسبت به خودشان فعالیتهایی انجام بدهند که مدتها به دنبال آن بودند ولی به خاطر محدودیت ها نتوانسته بودند به آن بپردازند. پارکور رشته ای بسیار مهیج و لذت بخش است که هر کسی با هر سن،وزن، قد و جنسیتی می تواند وارد آن شود و در حد توان خود رشد کند.
- مریم راد (مدرس ورزش پارکور در ایران)
- نظر شما در مورد پارکور چیست، آیا در محله و شهر شما افراد به ورزش پارکور میپردازند؟
پارکور ( به فرانسوی: Parkour ) یا هنر جابجایی ( به فرانسوی: L'art du déplacement ) یا شهرنوردی بهپیشنهاد گروه رها یک راه نوین برای تعامل با محیط اطراف فقط با استفاده از تواناییهای انسان است. داوید بل ، بنیان‌گذار پارکور در فرانسه می‌گوید: « جنبهٔ فیزیکی پارکور ، غلبه‌کردن بر تمامی موانع پیش روست ، درست مانند اینکه در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست ، بلکه مجموعه‌ای هدفمند و دارای فلسفهٔ خاص خویش است. پس هدف پارکور ، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین ، روان‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر و مناسب‌ترین حرکات است که می‌تواند شامل دویدن ، پریدن ، بالا رفتن و خزیدن باشد. » « کارایی » یکی از مهمترین مشخصه‌های پارکور است ، و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریعترین باشند ، بلکه باید مستقیم‌ترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند. به کسانی که از اصول پارکور درزندگی خود بهره می‌برند « تراسور » گفته می‌شود.
تاریخچه پارکور پارکور از زمانی که انسان نیاز بهشکارکردن و شکار نشدن داشته ، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعیگستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن رابرای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته ، کودکانبه سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند ، ولی ما هنگامی که شروع بهحرکت آگاهانه می‌کنیم ، آن ویژگی راازدستمیدهیم. افراد زیادی در طول تاریخبر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند ( از جمله عیاران کاغذباز ) . اما پارکور به معنای خاص آن ، توسط ریموند بل ( Raymond Belle ) که یکسربازفرانسویجنگویتنام بود پایه‌گذاری شد. او و همراهانش به‌دنبال به وجود آوردن یکروش کارا و مناسب برای « تعقیب و فرار » بودند. این فعالیت‌ها ، سرانجام توسط فرزندش داوید بل ( David Belle ) بصورت مدوّن درآمد. داوید بیشتر عمر خود را صرف سامان‌دهی این ورزش کرد و نام « پارکور » رابر آن نهاد. او و دوستانش ، از جمله سباستیان فوکان ( Sebastien Foucan ) که مشهورترین آن‌هاست ،با آموزش‌های ریموند بل این ورزشرااز ترکیب ورزشهای مختلفی مانند ژیمناستیک و با هدف کمک‌کردن به دیگران درمواقع اضطراری ، در حاشیه پاریسبه وجود آوردند.
نامه دیوید بل درتاریخ ۶ آوریل ۲۰۱۲ دیوید بل نامهای سرگشاده منتشر کرد تا بار دیگر بر فلسفه پارکور مبنی بردرحرکت بودن ( درمقابل حرکات آکروباتیک تنها ) ، پارکور کردنبرای سالم بودن ( در مقابل تمرین های بی منطق که باعث آسیب دیدگی می شوند ) و لذت بردن شخصی از پارکور کردن ( در مقابل پارکور کردنبرای دیده شدن توسط بقیه ) تاکید کرد. این متندر همان موقع توسط امیرحسین ایمانی ترجمه شد و درمجله پارکور و دوآزاد ایرانشماره ۴ منتشر شد دوست دارم که یک بار و برای همیشه این موضوع رابرایهمهحل کنم ! من کسی هستم که بهتنهایی k رابه parkour اضافه کردم ، چیزی که اکنون به هر شیوه قابل تصوری توسط کسانی که آن رااختراع کرده‌اند درهمهدنیا انجام می‌شود! مثل Zephyr که می‌گوید: من هم همینطور! پدر من هم که در ارتش بوده ، پارکور رابه من آموزشداده و من ۲۵ سالاست دارم تمرین می‌کنم!. این من را دیوانه می‌کند ، اما آنها دراین مورددر افکار خودشان بسیار مطمئن هستند تا درمسیر واقعی!
) من تنها کسی هستم که به طور مستقیم شفاهی آموزش‌های این شیوه را « پارکور » از پدرمدریافت کردم! من تنها کسی هستم که ابتدا به ساکن مجبور بودم جانم رابهخطر بیاندازم تا این ورزشبه وجود بیاید! من از خود گذشتگی و فداکاری کردم و قلبم رادر این راه گذاشتم! یاماکاسی مبدا حرکتی است که همهبه عنوان Move outside ، move together می‌شناسند و همین! این نقطه مشترک همه ماست. پدر من مانند تمام پدران و افرادسالخورده نظامی عمل کرد! او به من و همه بچه‌های دیگر که دوست داشتن یاد بگیرند ، در باره ورزشراهنمایی و نصیحت می‌کرد؛ ولی هیچ‌گاه ، تکرار می‌کنم ، هیچ‌گاه در باری پارکور با هیچ‌‌کس دیگری به جز من حرف نزد. ازهمه شمابرای تمرین کردن پارکور تشکر می‌کنم. انجام دادن یا ندادن حرکت های آکروباتیک مهم نیست. مهم این است که از یاد گرفتن لذت ببرید ، تکامل پیدا کنید ، آسیب نبینید و سالم بمانید. دوباره متشکرم که به این شیوه اعتقاد دارید و امیدوارمدرمسیرزندگی موفق باشید. و شرم بر کسانی که بدون اجازه ، از اسمی که به آنها تعلق ندارد سود می‌برند! هزینه این کار خیلی زیاد است! نباید بامرگبازی کرد! من هیچ‌وقت بهخانواده و برادرانم خیانت نخواهم کرد! به بقیه هم اعتمادی ندارم چون که دنیاپراز خیانت شده است! من یاد گرفتم که اعتماد کنم ، ولی زندگیبه من یاد داد که مواظب باشم! به پیشرفت کردن ادامه بدهید. به داستان‌ها گوش نکنید چون داستانی وجود ندارد! جز یکی ، آن هم حقیقت است! پارکور احتیاج به حمایت و پشتیبانی یا ضد آن را ندارد! پارکور وجود دارد و تا ابد خواهد ماند! زیرا که ازقلب پاک بهدنیا آماده و باهمه عشقی که یکپسربه پدرش می‌تواند داشته باشد رشد کرده است! همهداستان همین است. احتیاط کنید و هیچ وقت فراموش نکنید که مازندگی می‌کنیم که بیاموزیم و سخاوتمند باشیم ، نه این که بدزدیم ، دروغ بگوییم ، یا تقلب کنیم! پارکور مارااز اینها جدا می‌کند و باید بهما کمک کند که در درونمان ، در جسم خودمان احساسخوبی داشته باشیم و هر کس باید به این فک کند که زندگی خودش را خودش پر بار کند! به این دلیل گفتن اینها برایم مهم بود که به زودی پدر می‌شوم! زیرا یک پارکور جدید منتظر من است! پدر خوب بودن
) ) زیبا ترین هدیه زندگی!همه شما رادوست دارم و به جریان داشتن درخیابان ها و لذت بردن اززندگی ادامه دهید. با تشکر دیوید بل
پارکور در ایران اولین نشانه از حضور پارکور بهصورت حرفه‌ای درایران ، امیرحسین ایمانی و کوشا فتحی‌نژاد درمستندسال ۲۰۰۳ لندنبپر ( به انگلیسی: Jump London ) بود. هدف این فیلم نشان دادن گسترش پارکور دردنیا بود ، برای همین منظور ازگروه‌های مطرح و فعال پارکور دردنیا تقاضای همکاری نمودند و گروه irPk که بعداً به رها تغییر نام داد نیز در این پروژههمکاری کرد. در آن زمان ( ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۴ ) گروه اینترنتی Parkour_Iran توسط گروه irPk تشکیل شد که با وجود غیرفعال بودن هنوز دارای بیشترین عضو در بین گروه‌های پارکور است.
پارکور چه چیزی نیست؟ پارکور حرکات آکروباتیک ، بدل کاری ، رقص ، حرکات احمقانهٔ بدون توجه به عواقب آن و پرش‌های بلندبدون دلیل نیست. هم چنین پارکور « حرکت‌های دلخواه » نیست بلکه مجموعه‌ای از حرکات از پیش تعریف شده و هدفمند است. در پارکور خبری ازمسابقه و کل‌کل هم نیست. یک کمپین از یکم ماه مه سال ۲۰۰۷ توسط وبگاه رسمی پارکور برایحفاظت از پارکور و فلسفهٔ آن در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شده‌است. اعضای این کمپین اعتقاد دارند که « مسابقه » افراد را تحریک می‌کند که با دیگران برای رضایت تماشاگران یا اثبات برتری‌های خود و یا احیانا سودهای مالی مبارزه کنند؛در حالی که در پارکور ، افراد در کنار یکدیگر و فقط برای خودشان تمرین می‌کنند. پس پارکور نمی‌تواند تبدیلبهیک رشتهٔ مسابقه‌ای شود ، مگر آن که اساس وجودی آن یعنی « پرورش خود » نادیده گرفته شود.
نگاه کلی پدیده ی فرهنگی پارکور ،یک فعالیت جسمی است که به سختی می توان آن را طبقه بندی کرد. به نظر دیوید بل پایه گذار پارکور اساس و روح پارکور در فراز ودستیابی نهفته است که همان قدرت تصمیم گیری سریع و واکنش های دقیق برای بیرون رفتن از موقعیت های دشوار است. پارکور شبیه هنر های رزمی است! اما پارکور طبقه بندی خود را دارد، پارکور ،پارکور است. کارایی یک مشخصه مهم پارکور است.یک تراسور نه تنها باید به سریع ترین نحو ممکن ،بلکه باید با صرف کمترین انرژی ممکن ومستقیم ترین مسیر ممکن حرکت کند. تاریخچه ی پارکور پارکور از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته، وجود داشته‌است. انسان‌ها به طور طبیعی گستره‌ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می‌آورد. از آن گذشته، کودکان به سهولت و صورت بدیع و با نشاط حرکت می‌کنند، ولی ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می‌کنیم، آن ویژگی را از دست می‌دهیم. افراد زیادی در طول تاریخ بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده‌اند. جورج هبرت ( Georges Hébert ) اولین شخصی بود که در مورد پارکور مطالبی را بیان نمود . او یک افسر نیروی دریایی فرانسه و ساکن سنت پیر در مارتینیک بود(جزیره ای در کارائیب ) در سال ۱۹۰۲ در آن شهر آتشفشان مصیبت باری رخ داد و ژرژ عملیات نجاتی را ترتیب داد که جان صدها نفر را نجات داد . این تجربه تاثیرات چشمگیری بر ایشان گذاشت و باور وی را به اینکه مهارت های ورزشی باید با ازخودگذشتگی و شجاعت ترکیب شوند افزایش داد . شعار ژرژ “Etre fort pour être utile “ بود که به معنی ” قوی شوید تا مفید باشید ” است . بعد ها ژرژ به عنوان یک مربی خصوصی در دانشگاه Reims فرانسه شروع به کار کرد و اصول کار او “natural method “ یعنی ” روش طبیعی “ بود که اصولا راه هایی برای جابه جایی در محیط بودند . اصطلاح پاکور برای اولین بار توسط سربازان فرانسوی ، در ویتنام برای تمرینات عبور از موانع به کار برده شد. ریموند بل (Gilbert Kitten ) که یکی از این سربازان بود ، همه چیز را در مورد آنها به پسر جوان خود یعنی دیوید بل ( David Belle ) گفته بود . دیوید ۱۴ سال اول زندگی اش را در Fécamp فرانسه گذراند . او مهارتهایی در زمینه ی ژیمناستیک ، هنرهای رزمی و ورزشهای مرتبط کسب کرد و از آنجایی که همیشه مانند پدرش به شجاعت و قهرمان بودن علاقه داشت تلاش کرد که به عنوان یک مامور آتش نشانی انجام وظیفه کند . اما به علت مصدومیت مچ دستش ناچار به کناره گیری شد . بعد از اینکه مچ دست او بهبود یافت ، به ارتش فرانسه ملحق شد . ولی به علت مخالفت هایی که با سختگیری رژیم داشت از ارتش خارج شد و این بار سعی کرد که توانایی غلبه بر موانع را در زندگی به کار گیرد . دیوید بل یکی از ۳ نفری بود که به طور جدی شروع به تمرینات پارکور کرد . دو نفر دیگر یان هنوترا ( Yann Hnautra ) و دیوید مالگوگن ( David Malgogne ) بودند . مالگوگن زیاد با آنها نماند و در آخر دیوید بل و یان اولین گروه پارکور را با نام یاماکاسی ( Yamakasi ) در سال (1376ه.ش)۱۹۹۷ تشکیل دادند و بر هنر جابه جایی تمرکز کردن . این نام ( Yamakasi ) از زبان لینگالا کنگو ، و به معنی روح قوی ، بدن قوی ، مرد قوی و استقامت است . ( اعضای گروه یاماکاسی عبارتند از David Belle, Laurent Piemontesi, Sébastien Foucan, Yann Hnautra Charles Perrière, Malik Diouf, Guylain N’Guba-Boyeke, Châu Belle-Dinh, Williams Belle ) بعد از مدتی اختلاف نظر بین بل و سباستین فوکان منجر به جدایی این دو شد و سباستین که بر این عقیده بود که رسیدن از نقطه ی A به نقطه ی B باید با حرکت یا حالت زیبایی همراه باشد ، سبک جدیدی به نام Freeruning(دوی آزاد) را بنیان گذاری کرد . سپس دیوید بل گروه یاماکاسی را ترک کرد و کم کم پیشرفتهای چشم گیری در پارکور به وجود آمد .تا آنجایی که امروزه پارکور به تمام نقاط جهان منتشر شده ونسبت به سنش پیشرفت زیادی داشته است. در مورد پارکور چندین فیلم نیز تولید شده است که بیشتر آنها ساخت فرانسه است و مهمترین آنها فیلم های بلوک 13 می باشند.نقش اول این فیلم ها همان دیوید بل است که با بازی زیبایش هیجان زیادی به فیلم بخشیده و باعث جذب افراد زیادی به این رشته شد. به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود. پارکور در ایران اولین نشانه از حضور پارکور به صورت حرفه‌ای در ایران، حضور امیرحسین ایمانی و کوشا فتحی‌نژاد در مستند سال ۲۰۰۳ لندن بپر (بهانگلیسی: Jump London) بود. هدف این فیلم نشان دادن گسترش پارکور در دنیا بود، برای همین منظور از گروه‌های مطرح و فعال پارکور در دنیا تقاضای همکاری نمودند و گروه irPk که بعدا به رها تغییر نام داد نیز در این پروژه همکاری کرد. در آن زمان(۱۷ سپتامبر ۲۰۰۴) گروه اینترنتی Parkour_Iran توسط گروه irPk تشکیل شد که با وجود غیرفعال بودن هنوز دارای بیشترین عضو در بین گروه‌های پارکور است. با گسترده شدن پارکور در ایران و احساس نیاز به آموزش حرفه‌ای تر، امیرحسین ایمانی در تابستان سال ۲۰۰۴ برای آموزش دیدن زیر نظر یکی از موفق ترین گروه‌های پارکور دنیا به لندن رفت. و سایت http://www.urbanfreeflow.ir از تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۰۴ با اجازه آن گروه شروع به کار کرد. در پاییز همان سال بود که این گروه به رها تغییر نام داد و اولین دوره کلاس‌های پارکور با هدف انتقال تجربه‌هایشان در مجتمع ورزشی شهید چمران (بولینگ عبدو) برگزار کردند و وبگاه http://www.parkour.ir نیز شروع به کار کرد.توجه رسانه‌ها با اجرای نقش دو نفر از اعضای گروه رها (احسان دادفر و آرمان خاشعی) در کلیپی به نام کبوتر (تابستان ۱۳۸۴) ، تولید فیلمی کوتاه برای جشنواره پلیس ، مصاحبه با نشریات مختلف (مانند ۴۰چراغ وTeenager) و خبرگزاری Ascosiated Press و شرکت در نمایشگاه بین المللی ورزش ۲۰۰۸ ... به این ورزش بیشتر شده و علاقه‌مندان بسیاری شروع به تمرین کرده‌اند. هم چنین گروه رها برای آشنا شدن مخاطبان با این ورزش به دعوت رییس کمیته ایروبیک حرفه‌ای و مهارتی در مراسم افتتاحیه اولین دوره مسابقه ایروبیک حرفه‌ای کشور (۲۵ آبان ۱۳۸۵) در ورزشگاه شهید چمران به ایفای نقش پرداختند. به مرور زمان گروه‌های دیگری در سطح ایران شروع به فعالیت کردند که می‌توان به گروه‌های شفق، بن هدز، فراز اشاره کرد که گروه شفق اولین همایش پارکور در تهران با حضور اکثر علاقه‌مندان به این رشته را در تابستان ۸۷ برگزار کرد. اولین دورهٔ مربیگری توجیهی پارکور در بهار ۱۳۸۸ توسط فدراسیون آمادگی جسمانی و ایروبیک ایران به مدرسی خانم زینب دمیرچی برگزار گردید. فلسفه پارکور پارکور یک رشتهٔ ورزشی است، اما فلسفه‌ای با ارزش‌های خاص خود و برای آگاهی از تواناییهای خویشتن، مبارزه علیه خود و پرورش جسم و روح دارد. پارکور گذشته از یک ورزش و هنر، یک شیوهٔ زندگی کردن و یک فلسفهٔ روزانه‌است. یکی از فلسفه‌های این ورزش، اتکا به تواناییهای جسمی و ذهنی افراد برای کمک کردن به کسانی است که در شرایط خاصی قرار دارند. به همین دلیل است که در این ورزش خبری از مسابقه و رده‌بندی ورزشکاران و غیره نیست، زیرا هر کسی تنها برای خودش و نه برای اثبات برتری خود، تمرین می‌کند. بسیاری پس از آشنایی با پارکور، اصول آن را در زندگی خود نیز به کار می‌برند. به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود. هنر پشت سر گذاشتن کارای موانع، با به چالش کشیدن فیزیکی و جسمی خود باعث می‌شود که با موقعیت‌های زندگی روزانه آسان‌تر کنار بیاییم. وقتی که یک مانع یا به عبارتی وضعیتی دشوار در زندگی ما پدیدار شود، یک تراسور همانگونه که در پارکور یاد گرفته، سریع و کارا بر آن غلبه می‌کند و بدون تغییر مسیر به راه خود ادامه می‌دهد. جدا از حرفه‌ای شدن در حرکات، قسمت اصلی آموزش و تمرین صحیح پارکور، توانایی غلبه بر ترس و استفاده از آن در زندگی است، چرا که ابتدا باید بتوان بر ذهن و تفکر خود چیره شد تا توانایی حرفه‌ای شدن در پارکور در ما بوجود آید. کسانی که پارکور تمرین نمی‌کنند معمولا دربارهٔ آین موضوعات چیزی نشنیده یا ندیده‌اند؛ در صورتی که به گفتهٔ بنیان‌گذار این هنر، «فلسفه» جزء درونی پارکور است پارکور چه نیست؟ پارکور حرکات آکروباتیک، بدل کاری، رقص، حرکات احمقانهٔ بدون توجه به عواقب آن و پرش‌های بلند بدون دلیل نیست. هم چنین پارکور «حرکت‌های دلخواه» نیست بلکه مجموعه‌ای از حرکات از پیش تعریف شده و هدفمند است در پارکور خبری از مسابقه و کل‌کل هم نیست. یک کمپین از یکم ماه مه سال ۲۰۰۷ توسط وبگاه رسمی پارکوربرای حفاظت از پارکور و فلسفهٔ آن در مقابل مسابقه و رقابت آغاز شده‌است. اعضای این کمپین اعتقاد دارند که «مسابقه» افراد را تحریک می‌کند که با دیگران برای رضایت تماشاگران یا اثبات برتری‌های خود و یا احیانا سودهای مالی مبارزه کنند؛ در حالی که در پارکور، افراد در کنار یکدیگر و فقط برای خودشان تمرین می‌کنند. پس پارکور نمی‌تواند تبدیل به یک رشتهٔ مسابقه‌ای شود، مگر آن که اساس وجودی آن یعنی «پرورش خود» نادیده گرفته شود. تفاوت دو آزاد و پارکور دو آزاد (به انگلیسی: Free running) در ابتدا معادل انگلیسی واژهٔ پارکور بود، اما اکنون خود به عنوان شاخه‌ای مستقل از ورزش شناخته می‌شود. دو آزاد در مقایسه با پارکور دارای حرکاتی با جزئیات بیشتر است. حرکات دو آزاد مانند چرخش‌ها و گردش‌ها برای خلاقانه‌تر شدن، زیبایی و جذاب شدن ورزش است هدف پارکور رسیدن سریع و کارا و در مسیری مستقیم است، در حالی که دو آزاد هنر حرکت کردن در محیط اطراف، به هر صورت دلخواه و در مسیر دلخواه است دوندگان آزاد حرکاتی را تمرین کرده و به کار می‌گیرند که لزوماً برای غلبه کردن بر موانع انجام نمی‌شود. مهمترین عنصر در دو آزاد، هارمونی بین دونده و مانع است و حرکات باید بدیع، زیبا و خلاقانه باشد حرکات پارکور بر خلاف سایر ورزش ها،حرکت از قبل تعریف شده ی زیادی ندارد.هر مانع ،یک رویارویی منحصر به فرد برای شخص است که بستگی به فیزیک جسمی و سرعت شخص و زاویه ی رسیدن به مانع دارد.هدف پارکور ،ورزیده کردن جسم و فکر شخص است تا بتواند در مقابل هر مانع ، عکس العمل مناسب را نشان دهد.تنها نکته این است که اگر شما از نقطه "الف" به "ب" می روید قادر باشید از "ب" به "الف" نیز برگردید.با این وجود از این رو گاهی حرکات پارکور را با توجه به شکل بدن نام گذاری می کنند. محل تمرین بر خلاف بسیاری ورزش های دیگر پارکور تا کنون در زمین یا ورزشگاه اختصاصی تمرین نمی‌شود ، البته تلاش هایی در این رابطه صورت گرفته است تراسورها در محیط های شهری مانند سالن های ورزش ، پارک ها ،زمین های بازی و سازه‌ها و ساختمان های رها شده تمرین می‌کنند که باعث به وجود آمدن نگرانی هایی مانند تجاوز به حریم شخصی ،آسیب رساندن به اموال عمومی و آسیب رسیدن به خود فرد و تمرین در مکان های نامناسب شده است. وسایل و تجهیزات پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسور ها معمولا لباس های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می پوشند . تنها چیزی که توصیه شده است یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است . بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می‌کنند . برخی نیز از دستکش های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می‌کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها می‌شود. توصیه می شود که آماتور ها حتما از این وسایل استفاده کنند.
پارکور چیست؟اساس پارکورچگونه وارد پارکور شویم؟تاریخچه پارکورتفاوت parkour با free runingمحل تمرین و وسایل و تجهیزات
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]پارکور چیست؟[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]پارکور به طور اساسی هنر حرکت کردن است وقتی که ورزشکار از موانع موجود در محیط اطرافش برای ایجاد شیوه های حرکتی جدید و زیبا استفاده کند.پارکور شامل دویدن, پریدن , جهش و صعود کردن می باشد. به طوری که هدف نهایی این است که این حرکات در روان ترین حالت انجام شود. برای افراد ناآشنا با پارکور بهترین تصویر قابل رسم این است که کاری که ما انجام می دهیم تقریبا شبیه ماتریکس یا اسپایدرمن بدون نیاز به جلوه های ویژه می باشد.چیزی که شما در پیش رو دارید یک نظم و آمادگی عمیق می باشد. در ابتدا شما خودتان را در حال تمرین تعداد زیادی حرکت تنها می یابید ولی وقتی که ماهرتر شدید ٫متوجه می شوید که به صورت خود به خود حرکات را با هدف تبدیل شدن به یک حرکت روان و بدون تردید به هم متصل می کنید.[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اساس پارکور[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]اساس پارکور می تواند مربوط به کونگ فو یا هنر های رزمی باشد. قانون و نیاز ماهیت پارکور می باشد. قانون داشتن پارکور نیاز است ولی ضروری نیست. همه می توانند یک پرش بلند انجام دهند٫ تفاوت آن در فرود آمدن است. بعضی به خاطر فرود نا مناسب آسیب می بینند در حالی که دیگران حتی کوچکترین ضربه ای احساس نمی کنند به این دلیل که آن ها برای نرم بودن این حرکت تمرین کرده اند.این جاست که ابعاد پارکور مطرح می شود : بعد تکنیک ( کار کردن روی کیفیت حرکت و افزایش قدرت درک شرایط ) و بعد احساس ( احساس روان بودن ). این ضروری است که پارکور را مجموعه ای از این دو بعد به صورت کاملا مرتبط با یکدیگر بدانیم. امروزه افرادی ( مانند اسکیت بازها ) از محافظ و گارد استفاده می کنند ولی ما دوست نداریم از گارد استفاده کنیم یا بر روی تشک بپربم زیرا این کار ریسک و خطر را از ما می گیرد در حالی که ما به آن نیاز داریم که جلو برویم و بر موانع پیروز شویم. در پارکور باید زمین خوردن ٫ زخمی شدن و آسیب دیدن ( ولی نه آسیب جدی!) را پذیرفت. این برای یادگیری و پیشرفت مهم است و ما را قوی تر می کند.[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چگونه وارد پارکور شویم؟[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]زیبایی پارکور در این است که هر کسی می تواند وارد آن شده و پیشرفت کند. فقط اراده مهم است. هیچ قانونی برای پیروی وجود ندارد ولی گویا تاکید می کنیم که به پایه ها و اساس ها بسیار توجه کنید. در پایان دارا بودن فیزیک مناسب پیشرفت شما را آسان تر می کند زیرا شما به بنیانی محکم برای ساختن بر روی آن نیاز دارید[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif].[/FONT][/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تاریخچه پارکور[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]پارکور از قدیم و زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشت وجود داشته است اما جرقه های پارکور به معنی امروزی توسط یک سرباز فرانسوی جنگ ویتنام به نام ریموند بل (Raymond Belle) زده شد. او در جنگ نیاز به هنری برای تعقیب و فرار ، امداد و نجات داشت. او از جمله آتش نشان های دلیر نیز بود و چندین ماموریت بسیار خطرناک را انجام داده بود. حدودآ ۲۸ سال پیش در یکی از روستاهای اطراف فرانسه پسر ریموند ، دیوید بل (David Belle) بعضی از این حرکات پدر خود را با بازی های کودکانه با دوستانش آمیخته بود. وقتی بزرگتر شدند روی این هنر کار کردند و آن را به این شکل امروزی تبدیل کردند. در اصل پدران این رشته دیوید بل و سباستین فوکان (Sebastian Foucan) هستند.[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تفاوت پارکور و فری رانینگ[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بعد از مدتی بین سباستین فوکن و دیوید بل اختلافاتی بر سر عقاید مختلف بوجود آمد که منجر به تقسیم شدن این رشته به دو بخش متفاوت شد. سباستین معتقد بود که در پارکور باید کمی حرکات نمایشی و خلاقانه و زیبا وجود داشته باشد ، اما دیوید می گفت زیبایی حرکات هیچ اهمیتی در پارکور ندارد. پس سباستین رشته جدیدی به نام Free Running را پایه گذاری کرد.[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تفاوت Free Running با Parkour در طرز تفکر برای گذر از موانع است:[/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]Parkou[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]r[/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif] : رسیدن از نقطه A [FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]به B در سریعترین زمان ممکن با[/FONT] استفاده از توانایی های بدن انسان.[/FONT][/FONT] [FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]Free Running : رسیدن از نقطه A به B با زیبا ترین ، خلاقانه ترین ، هارمونیک ترین حرکات در کوتاه ترین زمان ممکن با [FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]استفاده از توانایی های بدن انسان. [/FONT][/FONT] محل تمرین و وسایل و تجهیزات بر خلاف بسیاری ورزش های دیگر پارکور تا کنون در زمین یا ورزشگاه خاصی تمرین نمی شود، البته تلاش هایی در این رابطه صورت گرفته است تراسور ها در محیط های شهری مانند سالن های ورزش، پارک ها، زمین های بازی، سازه ها و ساختمان های رها شده تمیرن می کنند که باعث به وجود آمدن نگرانی هایی مانند تجاوز به حریم شخصی، آسیب رساندن به اموال عمومی و تمرین در مکان نامناسب شده است. پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و تراسور ها معمولا لباس های ورزشی یا معمولی سبک و راحت می پوشند. تنها چیزی که توصیه می شود یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است. بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می کنند.برخی نیز از دستکش های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده می کنند که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسور ها می شود.
سایر وسایل : از آنجایی که تریسر نباید برای عبور از موانع نیازی به زانو بند ، ساق بند ، دستکش و ... داشته باشه ما هیچ وسیله ای رو به تریسر هایی که چند ماه کار کردن پیشنهاد نمیکنیم . اما برای افراد تازه کار استفاده از زانو بند ها ، ساق بند ، بیضه بند ، دستکش ها پنجه بریده و ... میتونه خیلی موثر باشه . اما بعد از مدتی باید کم کم این وسایل رو کنار بذارن .
سایر وسایل : از آنجایی که تریسر نباید برای عبور از موانع نیازی به زانو بند ، ساق بند ، دستکش و ... داشته باشه ما هیچ وسیله ای رو به تریسر هایی که چند ماه کار کردن پیشنهاد نمیکنیم . اما برای افراد تازه کار استفاده از زانو بند ها ، ساق بند ، بیضه بند ، دستکش ها پنجه بریده و ... میتونه خیلی موثر باشه . اما بعد از مدتی باید کم کم این وسایل رو کنار بذارن .
