سانسکریت زبان باستانی مردم هندوستان و زبان دینی مذاهب هندوییسم، بودیسم و جاینیسم می‌باشد که از لحاظ زبان‌شناسی با پارسی باستان هم‌ریشه‌است. زبان سانسکریت؛ از خانوادهٔ زبان‌های هندواروپایی به حساب می‌آید. نسک ارجمند وداها به این زبان است. در دورهٔ نوین دانش سانسکریت کمک بسیاری به خوانش نبشته‌های این دو زبان باستانی نموده‌است.شاخه هندی گروه زبان هند و ایرانی، زبانی را دربرمی‌گیرد که هندی‌ها پس از جدایی از ایران به کار می‌بردند. این زبان هر چند در آغاز با شاخه ایرانی خود تفاوت نداشت به تدریج ویژگی‌هایی به خود گرفت که آن را از شاخه ایرانی خود ممتاز ساخت. هندی‌های باستان برای این زبان کهن خود واژه سنسکریت را به کار برده‌اند که اصطلاحا به معنی «پخته، پرورده، فصیح و کامل» است. برای دانلود جلداول کلیک کنید.
