sting
معـاون ارشـد انجمـن
- تاریخ ثبت‌نام
- Jun 26, 2013
- ارسالی‌ها
- 27,708
- پسندها
- 5,661
- امتیازها
- 113
- محل سکونت
- تهـــــــــــران
- وب سایت
- www.biya2forum.com
- تخصص
- کیسه بوکس
- دل نوشته
- اگه تو زندگی یکی از سیم های سازت پاره شد... آهنگ زندگیتو رو جوری ادامه بده هیچکس نفهمه به تو چی گذشت ، حتی اونیکه سیم رو پاره کرد!
- بهترین اخلاقم
- نــــدارم
- سیم کارت
-
- تیم ایرانی مورد علاقه
-
- تیم باشگاهی مورد علاقه
-
- تیم ملی مورد علاقه
-
برخی محققان تغییرات مشابهی را در بخش دیگری از مغز یافتند که قدرت زیادی دارد. با وجود هورمون هایی چون کورتیزول، این بخش از مغز به نقاط دیگر سیستم عصبی هشدار می دهد که برای مواجهه با خطر آماده شده و نیز خاطراتی را که مربوط به ترس و سایر عواطف می شود، تقویت کند. پژوهشگران اکنون در حال آزمایش این تحقیقات روی انسان ها هستند.
این مطالعات حاکی از آن است که برخی افراد به خاطر آرایش ژنتیکی یا سابقه قبلی قرار گرفتن در معرض استرس نسبت به سایر افراد بیشتر در معرض خطر قرار دارند. به دنبال قطع جریان هورمون هایی مانند کورتیزول در بخش جلوی پیشانی که مسئول شناخت هستند، آنزیم ها به طور طبیعی انتقال دهنده های عصبی را از بین می برند بنابراین، این توقف ادامه نمی یابد. به این طریق، وقتی استرس فروکش می کند، به حالت اولیه و طبیعی خود بر می گردیم. شکل های خاصی از یک ژن قادر به تضعیف این آنزیم هاست و افراد را در مقابل استرس آسیب پذیرتر کرده و در برخی موارد، باعث بروز بیماری های روانی می شود. عوامل محیطی نیز به طور مشابهی قادرند این آسیب پذیری را افزایش دهند به عنوان مثال مسمومیت با سرب جنبه هایی از واکنش به استرس را تداعی کرده و درک و شناخت شما را از بین می برد.
با وجود این، برخی تحقیقات تمرکز خود را روی این مسأله گذاشته اند که وقتی حمله به بخش جلوی پیشانی چند روز یا چند هفته ادامه می یابد، چه اتفاقی رخ می دهد. در ظاهر استرس مزمن، شبکه پیچیده ای از ارتباطات را بین اعصاب مراکز احساسی گسترش می دهد و این در حالی است که حوزه های درگیر در استدلال قابل تغییر و پایدار کم کم از بین می روند. تحت این شرایط، شاخه های سلول های عصبی دریافت کننده سیگنال در بخش بادامی اولیه مغز بزرگ شده و شاخه های سلول های عصبی قشر جلوی پیشانی کوچک می شوند. محققان بر این عقیده اند که با حذف استرس به وجود آمده، شاخه های سلول های عصبی بخش جلوی پیشانی قابلیت رشد دوباره را دارند ولی در صورتی که استرس ایجاد شده شدید باشد، بازگشت به حالت اولیه بسیار دشوار خواهد بود.
این زنجیره احتمال بروز افسردگی، اعتیاد و اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد. پاسخ منطقی به درک ما از عصبانیت ها تدابیر مفیدی است که به منظور سالم نگه داشتن مرکز کنترل عصبی به کار گرفته می شود. دانشمندان امیدوارند شناخت رویدادهای مولکولی که باعث حرکت انحطاطی مغز از حالت انعکاسی به بازتابی می شود، منجر به درمان هر چه بهتر اختلالات اضطرابی شود. صحبت کردن در جمع برای کسی که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار است، باعث شادی و نشاط او می شود ولی این حالت در افراد دیگر موجب ترس و وحشت شده و تمرکز ذهنی آنها را بر هم می زند.
● استرس مرد و زن نمی شناسد
جنسیت یکی از عواملی است که در نحوه واکنش ما نسبت به استرس نقش تعیین کننده ای را ایفا می کند. در خانم ها هورمون استروژن حساسیت آنها را تشدید می کند. به عنوان مثال، استرس هایی که در طول زندگی رخ می دهند خطر بروز افسردگی را در خانم ها به نسبت آقایان افزایش داده و نیز کاهش پرهیز از رفتارهای عادتی مانند سیگار کشیدن خانم ها در مقایسه با آقایان بسیار کمتر است. در مردان استرس نقش اصلی را در برانگیختن تمایلات و بروز رفتارهای عادی دارد.
این مطالعات حاکی از آن است که برخی افراد به خاطر آرایش ژنتیکی یا سابقه قبلی قرار گرفتن در معرض استرس نسبت به سایر افراد بیشتر در معرض خطر قرار دارند. به دنبال قطع جریان هورمون هایی مانند کورتیزول در بخش جلوی پیشانی که مسئول شناخت هستند، آنزیم ها به طور طبیعی انتقال دهنده های عصبی را از بین می برند بنابراین، این توقف ادامه نمی یابد. به این طریق، وقتی استرس فروکش می کند، به حالت اولیه و طبیعی خود بر می گردیم. شکل های خاصی از یک ژن قادر به تضعیف این آنزیم هاست و افراد را در مقابل استرس آسیب پذیرتر کرده و در برخی موارد، باعث بروز بیماری های روانی می شود. عوامل محیطی نیز به طور مشابهی قادرند این آسیب پذیری را افزایش دهند به عنوان مثال مسمومیت با سرب جنبه هایی از واکنش به استرس را تداعی کرده و درک و شناخت شما را از بین می برد.
با وجود این، برخی تحقیقات تمرکز خود را روی این مسأله گذاشته اند که وقتی حمله به بخش جلوی پیشانی چند روز یا چند هفته ادامه می یابد، چه اتفاقی رخ می دهد. در ظاهر استرس مزمن، شبکه پیچیده ای از ارتباطات را بین اعصاب مراکز احساسی گسترش می دهد و این در حالی است که حوزه های درگیر در استدلال قابل تغییر و پایدار کم کم از بین می روند. تحت این شرایط، شاخه های سلول های عصبی دریافت کننده سیگنال در بخش بادامی اولیه مغز بزرگ شده و شاخه های سلول های عصبی قشر جلوی پیشانی کوچک می شوند. محققان بر این عقیده اند که با حذف استرس به وجود آمده، شاخه های سلول های عصبی بخش جلوی پیشانی قابلیت رشد دوباره را دارند ولی در صورتی که استرس ایجاد شده شدید باشد، بازگشت به حالت اولیه بسیار دشوار خواهد بود.
این زنجیره احتمال بروز افسردگی، اعتیاد و اختلالات اضطرابی را افزایش می دهد. پاسخ منطقی به درک ما از عصبانیت ها تدابیر مفیدی است که به منظور سالم نگه داشتن مرکز کنترل عصبی به کار گرفته می شود. دانشمندان امیدوارند شناخت رویدادهای مولکولی که باعث حرکت انحطاطی مغز از حالت انعکاسی به بازتابی می شود، منجر به درمان هر چه بهتر اختلالات اضطرابی شود. صحبت کردن در جمع برای کسی که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار است، باعث شادی و نشاط او می شود ولی این حالت در افراد دیگر موجب ترس و وحشت شده و تمرکز ذهنی آنها را بر هم می زند.
● استرس مرد و زن نمی شناسد
جنسیت یکی از عواملی است که در نحوه واکنش ما نسبت به استرس نقش تعیین کننده ای را ایفا می کند. در خانم ها هورمون استروژن حساسیت آنها را تشدید می کند. به عنوان مثال، استرس هایی که در طول زندگی رخ می دهند خطر بروز افسردگی را در خانم ها به نسبت آقایان افزایش داده و نیز کاهش پرهیز از رفتارهای عادتی مانند سیگار کشیدن خانم ها در مقایسه با آقایان بسیار کمتر است. در مردان استرس نقش اصلی را در برانگیختن تمایلات و بروز رفتارهای عادی دارد.