گوش های ما مسئول دو حس حیاتی اما کاملا متفاوت هستند: شنوایی و تعادل. صداهای تشخیص داده شده از طریق گوشها، اطلاعات اساسی را درباره محیط خارجی به ما می‌دهند و به ما اجازه می‌دهند با روشهای پیچیده‌ای چون گفتار و موسیقی ارتباط برقرار کنیم. علاوه بر این گوش ها در حس تعادل ما نیز سهم دارند. درک ناخود آگاه وضعیت بدن در فضا به ما اجازه می‌دهد تا بایستیم و حرکت کنیم بدون آنکه زمین بخوریم. گوش دارای اندام های مجزای شنوایی و تعادل است که صداهای دنیای اطرافمان و اطلاعات درونی درباره وضعیت و حرکتمان را تشخیص می‌دهد. ساختمانهای حسی داخل گوش، اشکال متفاوت اطلاعات را به صورت ایمپالس های عصبی برگردانده تا از طریق اعصاب به قسمتهای مختلف مغز جایی که اطلاعات تجزیه و تحلیل می‌شوند، فرستاده شوند. توانایی ما در تفسیر اصوات و استفاده از اطلاعات ، درباره تعادل در زمان نوزادی و کودکی شکل می‌گیرد. بینی جزئی از صورت و بخشی از دستگاه تنفسی می باشد. عملکرد اصلی بینی تخلیه هوای تنفسی است. بینی هوای ورودی به دستگاه تنفسی را گرم و مرطوب می نماید و تا حدی آلودگی ها و ذرات گرد و غبار را از هوا حذف می کند و به ریه ها هدایت می کند. بینی از یک طرف به هوای آزاد و از طرف دیگر با حلق در ارتباط است. بینی دارای یک حفره تو خالی است که توسط یک تیغه به نام سپتوم به دو بخش مساوی تقیسم می شود. این حفره ها مانند اتاقک هایی هستند که هرکدام از آنها به ۴ اتاقک خالی به نام سینوس متصل هستند.
