بی شک یکی از پدیده های مثبت تئاتر معاصر جهان که نگاه خود را عمدتا به فرد و جامعه می اندازد واقع گرایی در ادبیات نمایشی است ، شیوه ای که به اسانی با مخاطب خود ارتباط برقرار می کند و با عنایت به طبیعت زندگی چگونه زیستن را به بشر می اموزد .بشری که با خوبیها و بدیهایش زشتیها و زیباییهایش ،شقاوتها و نیک بختیهایش ، ترحم و سنگدلیش درندگی و انسانیتش و...برعرصه زندگی می تازد و خویشتن را در بوته ازمایش قرار می دهد...
