سيپروفلوكساسين ciprofloxacin
در مورد اين دارو
سيپروفلوكساسين يك داروي ضدميكروبي رايج است كه در درمان عفونت هاي گوناگون از قبيل عفونت پوست و بافت هاي نرم ، برونشيت ، سينه پهلو (پنوموني )، عفونت هاي دستگاه ادراري ، گاستروانتريت (اسهال شديد)، و نيز عفونت هاي كلاميديايي و گنوره اي (مثل سوزاك ) به كار مي رود.
چگونگي مصرف
سيپروفلوكساسين را مي توان با شكم خالي همراه يك ليوان پر از آب مصرف كرد. اگر معده تان را ناراحت كرد آن را با غذا بخوريد. بهتر است اين دارو در طي شبانه روز در نوبت هايي با فواصل برابر مصرف شود تا سطح دارو در خون يكسان باقي بماند. مثلاً، اگر قرار است روزي 2 بار آن را مصرف كنيد، هر 12 ساعت بايد بخوريد. اگر اين زمانبندي با برنامه كار يا خواب شما تداخل داشت از پزشكتان بخواهيد در تعيين يك برنامه مناسب تر به شما كمك كند. مهم است كه دارو را سر وقت و به طور كامل مصرف كنيد، حتي اگر احساس بهبودي مي كنيد. اگر پيش از اتمام سيپروفلوكساسين مصرفش را قطع كنيد، علايمتان ممكن است عود كند. اگر يك نوبت را فراموش كرديد ، به مجردي كه به ياد آورديد مصرفش كنيد. البته ، اگر تقريباً موقع نوبت بعدي رسيده است ، نوبت فراموش شده را رها كرده ، به برنامه دارويي معمولتان بازگرديد. مقدار دارو را دوبرابر نكنيد.
هشدارها و عوارض جانبي
در صورت بروز هريك از علايم زير با پزشكتان تماس بگيريد: اضطراب ، گيجي ، لرزش دست ، توهم ، رفتارهاي غيرمنطقي ، بثورات جلدي يا خارش ، كمردرد، ادرار خوني يا كدر، تب ، يا تورم پاها يا ساق پا. علايم ديگري هم ممكن است مشاهده شوند ولي فقط در صورتي كه مشكل ساز شوند. اينها عبارتند از: سرگيجه ، خواب آلودگي ، سياهي رفتن چشم ، سردرد، بي خوابي ، درد شكمي (دل پيچه )، تهوع و استفراغ ، اسهال ، يا افزايش حساسيت به نور خورشيد.
موارد احتياط
در صورت وجود هريك از موارد زير پيش از مصرف سيپروفلوكساسين ، پزشكتان را مطلع سازيد:
حساسيت به سيپروفلوكساسين يا ديگر داروهاي ضدباكتريايي فلوروكينولون .
سن كمتر از 18 سال ، بارداري ، يا شيردهي .
مصرف داروهاي ديگر، به ويژه گشادكننده هاي برونشي (آمينوفيلين ، اكستريفيلين ، تئوفيلين )؛ آنتي اسيدها؛ قرص آهن ؛ سوكرالفات ؛ كافئين ؛ ديدانوزين ، يا ضدانعقادها (رقيق كننده هاي خون مثل وارفارين ).
سابقه يا ابتلا به بيماري هاي تشنجي ، كليوي يا كبدي .
هنگام مصرف سيپروفلوكساسين توصيه مي شود
حتي در صورت احساس بهبود، دارو را تا انتها مصرف كنيد تا عفونت تان درمان شده ، از عود آن جلوگيري شود.
روزي هشت ليوان آب بنوشيد، مگر اينكه پزشكتان دستور ديگري داده باشد.
سيپروفلوكساسين را دور از دسترس كودكان ، و دور از گرما، نور مستقيم و حرارت مرطوب نگهداري كنيد (سيپروفلوكساسين در اين شرايط فاسد مي شود).
از آفتاب ساعت 10 صبح تا 3 بعدازظهر و دستگاه هاي برنزه كننده اجتناب كنيد. نواحي در معرض آفتاب پوست بدنتان را با يك كرم ضدآفتاب با قدرت محافظتي (اس پي اف ) حداقل 15 بپوشانيد.
اگر ظرف 3 روز از آغاز درمان با سيپروفلوكساسين احساس بهبودي نداريد با پزشكتان مشورت كنيد.
هنگام مصرف سيپروفلوكساسين نبايد
داروهاي آنتي اسيد، سوكرالفات ، يا داروهاي حاوي آهن را همزمان مصرف كنيد. اين داروها را حداقل 6 ساعت قبل يا 2 ساعت پس از سيپروفلوكساسين مصرف كنيد.
تا مشخص نشدن پاسخ بدنتان به دارو، رانندگي كنيد يا اقدام به انجام كارهايي كنيد كه نياز به هوشياري دارد. اين دارو ممكن است شما را خواب آلوده يا گيج كند.
tenolol آتنولول
در مورد این دارو
آتنولول به علل گوناگونی مثل افزایش فشار خون؛ تسکین درد قلبی؛ پیشگیری از سردردهای میگرنی؛ و درمان بینظمی ضربان قلب تجویز میشود. همچنین برای جلوگیری از دومین حمله قلبی در افرادی که یک بار دچار حمله قلبی شدهاند، کاربرد دارد. ممکن است در شرایط دیگری نیز پزشکتان این دارو را برایتان تجویز کند. آتنولول با مسدود کردن برخی تکانههای عصبی به بخشهای خاصی از بدن عمل میکند؛ به همین علت آن را یک مسدودکننده بتا میشناسند. با مسدود کردن این تکانهها، آتنولول به قلب کمک میکند تا منظمتر و مؤثرتر بزند و در نتیجه بار کاری قلب کاهش یابد.
چگونگی مصرف
آتنولول معمولاً روزی یک بار مصرف میشود. مهم است که دارو را هر روز سر ساعت معینی بخورید. معمولاً بهتر است دارو را صبح پیش از صبحانه مصرف کنید تا فراموشش نکنید. آتنولول را میتوان با یا بدون غذا مصرف کرد. هر روز پیش از خوردن آتنولول نبضتان را بشمارید. اگر زیر 50 در دقیقه بود پیش از خوردن داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید. هیچگاه بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر کمتر از 8 ساعت تا نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم داروییتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید و دارو را بدون هماهنگی با پزشکتان قطع نکنید. با قطع مصرف آتنولول ممکن است در معرض خطر یک حمله قلبی باشید. در اکثر مواردی که آتنولول تجویز میشود، بیماری مهار می شود ولی درمان نمی شود. و این بدین معناست که ممکن است لازم باشد چندین سال یا تا پایان زندگی آن را مصرف کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف آتنولول را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید:
- اشکال در تنفس تنگی نفس، یا خسخس سینه؛
- سرد شدن کف دست و پا؛
- ضربان قلب زیر 50 در دقیقه؛
- سرگیجه یا سیاهی رفتن چشم در هنگام بلند شدن از حالت خوابیده یا نشسته
- تورم دستها و پاها یا افزایش وزن ناگهانی (5/1 کیلو در 48-24 ساعت)؛
-افسردگی، گیجی، یا توهم (شنیدن، دیدن، یا احساس چیزهایی که وجود ندارند)؛
- درد قفسه سینه، مفاصل یا کمر؛
- تب؛ گلودرد؛
- بثورات جلدی؛
- یا هرگونه کبودی یا خونریزی غیرعادی.
نشانههای زیر تا هنگام عادت کردن بدنتان با دارو ممکن است مشاهده شوند:
خوابآلودگی، خستگی، مشکل در خوابیدن، اضطراب، یبوست یا اسهال، کابوس، یا کاهش توانایی جنسی، اگر این علایم ادامه یافتند یا مشکلساز شدند، وضعیت را با پزشکتان در میان بگذارید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آتنولول پزشکتان را مطلع سازید:
- حساسیت به آتنولول یا دیگر داروهای مسدودکننده بتا
بارداری یا شیردهی.
- در حال مصرف داروهای دیگر، به ویژه تزریقات حساسیتزدایی، کافئین، داروهای آسم (آمینوفیلین، دیفیلین، اکستریفیلین، تئوفیلین)، داروهای دیابت (انسولین، داروهای خوراکی پایینآورنده قند)، دیگر داروهای کاهنده فشار خون (مسدودکنندههای کانالهای کلسیمی، کلونیدین، گوانابنز)، کوکائین، یا مهارکنندههای مونوآمیناکسیداز.
- سابقه یا ابتلا به حساسیت، آسم، یا آمفیزم؛ مشکلات احتقانی قلب؛ بیماری قند؛ پرکاری تیرویید؛ افسردگی؛ یا بیماریهای کلیوی یا کبدی. اگر بیماری قند دارید، آتنولول ممکن است قند خون شما را افزایش دهد و نیز ممکن است علایم افت قند خون را مخفی کند. اگر دچار حساسیت باشید با مصرف آتنولول واکنشهای حساسیتیتان ممکن است تشدید شود.
هنگام مصرف آتنولول توصیه میشود
بهطور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودیتان را زیر نظر داشته باشد.
-در مورد میزان فعالیت قابل قبول بر اساس وضعیت بدنیتان با پزشکتان مشورت کنید. آتنولول ممکن است درد قفسه سینه را کاهش دهد یا از آن جلوگیری کند و در نتیجه باعث شود تا از آن حد که برایتان بیخطر است فعالتر باشید. که این خود موجب درد قفسه سینه و علایم جدی دیگر میشود.
- وزنتان را نسبت به قد و استخوانبندیتان در یک محدوده مناسب نگاه دارید. در صورت نیاز برای کاهش وزن از پزشکتان کمک بگیرید.
-اگر برای کاهش فشار خون آتنولول مصرف میکنید، مصرف سدیم (نمک) خود را محدود کنید. از پزشکتان درخواست کنید دستوارات تغذیهای در اختیارتان بگذارد یا شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کند.
-اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید، از پزشکتان بخواهید شما را به یک مشاور یا گروه ترک سیگار معرفی کنید.
الکل ننوشید.
- از وضعیت خوابیده به نشسته یا ایستاده و یا از حالت نشسته به ایستاده آرام تغییر وضعیت دهید تا دچار سرگیجه، سیاهی رفتن چشم یا غش نشوید.
در هوای سرد لباس گرمتر بپوشید، چرا که آتنولول ممکن است شما را به سرما حساستر کند.
برای روزهای تعطیل مقدار کافی دارو در دسترس داشته باشید.
یک برگه شناسایی پزشکی که نشان دهد آتنولول مصرف میکنید به همراه داشته باشید.
پزشکان دیگر را از اینکه آتنولول مصرف میکنید مطلع سازید؛ زیرا آتنولول ممکن است بر روی برخی آزمونهای آزمایشگاهی اثر بگذارد.
آتنولول را دور از دسترس کودکان، و دور از گرما، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آتنولول فاسد میشود).
آتنولول تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف آتنولول نباید
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو رانندگی کنید یا با وسایل خطرناک کار کنید. اگر خوابآلودگی یا سرگیجه مشکلساز شد، با پزشکتان مشورت کنید.
بدون مشورت با پزشکتان دارویی مصرف کنید؛ به ویژه داروهای محرک و داروهای سرفه یا سرماخوردگی که بدون تجویز پزشک قابل تهیه هستند.
در مورد این دارو
آسیکلوویر یک داروی ضدویروسی رایج است. از این دارو برای جلوگیری و درمان عفونتهای ویروسی نظیر هرپس سیمپلکس و هرپس ژینتالیس، و درمان آبلهمرغان استفاده میشود. اگر برای جلوگیری از تبخال راجعه استفاده شود، آسیکلوویر باید به مجردی که احساس گزگز یا سوزش (که اولین علامت عود مجدد است) آغاز شد مورد استفاده قرار گیرد. در مورد آبلهمرغان اگر درمان ظرف 24 ساعت اول از شروع پیدایش بثورات جلدی آغاز شود بیشترین تأثیر را خواهد داشت. زویراکس نام تجاری آسیکلوویر است.
چگونگی مصرف
کپسول، قرص، و سوسپانسیون خوراکی آسیکلوویر را میتوان با غذا مصرف کرد. دارو در هر نوبت باید با یک لیوان پر از آب مصرف شود. بهتر است برای حفظ یک سطح ثابت دارو در خون، آسیکلوویر در فواصل یکسان در طی 24 ساعت مصرف شود. آسیکلوویر معمولاً هر 4 ساعت، 5 بار در روز تجویز میشود. برنامه زمانی مصرف دارو میتواند 6 صبح، 10 صبح، 2 بعدازظهر و 6 عصر و 10 شب باشد. اگر این برنامه با برنامه کاری یا خواب شما تداخل میکند از پزشکتان بخواهید در تعیین یک برنامه دارویی که برای شما مناسبتر بوده و در عین حال اهداف درمانی را برآورده سازد، به شما کمک کند. بسیار مهم است که دارو سر وقت و به مقدار تجویز شده کامل مصرف شود، حتی اگر احساس میکنید حالتان بهتر شده است. اگر پیش از مصرف کامل دارویتان آن را قطع کنید، علایمتان ممکن است مجدداً ظهور کنند. پیش از مصرف سوسپانسیون خوراکی، شیشه را به خوبی تکان دهید و از وسیلهای اندازهگیری همراه دارو برای تعیین مقدار مصرفی در هر نوبت استفاده کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید ، آن را به مجردی که به یاد آوردید مصرف کنید. البته اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی رسیده است، نوبت قبلی را رها کرده به برنامه دارویی خود برگردید، مقدار دارو را دو برابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، سردرد، یا سیاهی رفتن چشم.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آسیکلوویر پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت نسبت به آسیکلوویر یا گانسیکلوویر [vitrasert ،cytovene].
بارداری یا شیردهی.
در حال مصرف دیگر داروها، به ویژه آنهایی که ممکن است برای کلیههایتان مضر باشند، مثل مقادیر بالای استامینوفن تیلنول، داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (NSAID) مثل ایبوپروفن، سیکلوسپورین، فوسکارنت، لیتیم، ریفامپین، سولفونامیدها و تتراسایکلینها.
دارای سابقه یا دچار دهیدارتاسیون (کاهش آب بدن) یا بیماری کلیوی.
هنگام مصرف توصیه میشود
دوره درمان با آسیکلوویر را بهطور کامل طی کنید تا عفونت در بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود؛ حتی اگر احساس بهبود میکنید.
اگر خانمی هستید که به علت هرپس ژینتالیس (تبخال در ناحیه تناسلی) آسیکلوویر مصرف میکنید، هر ساله یک آزمون گستره پاپانیکولا (پاپ) انجام دهید؛ زیرا این عفونت با افزایش احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم همراه است.
منطقه مبتلا را تا آنجا که میتوانید تمیز و خشک نگاه دارید. لباس زیر گشادتری بپوشید تا ضایعات آزرده نشوند.
آسیکلوویر را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید (در این شرایط آسیکلوویر فاسد میشود).
اگر آسیکلوویر مصرف میکنید و در عرض چند روز بهتر نشدهاید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف نباید
با همسرتان، اگر دچار تبخال ناحیه تناسلی است، نزدیکی داشته باشید. کاندوم میتواند به جلوگیری از سرایت هرپس کمک کند، ولی ژلهای اسپرمکش یا دیافراگم در پیشگیری از سرایت این بیماری نقشی ندارند.
از آسیکلوویر تاریخ گذشته استفاده کنید.
تا وقتی که دارو تمام نشده است مصرف آن را قطع کنید مگر اینکه پزشکتان چنین دستور دهد.
در مورد این دارو
آلبوترول تجویز میشود تا لولههای برونش (مجاری هوایی) را در ریهها باز کند تا راحتتر نفس بکشید؛ به آن گشادکننده برونش میگویند. آلبوترول اسامی تجاری متفاوتی دارد. این دارو تحت عنوان سالبوتامول هم شناخته میشود.
چگونگی مصرف
آلبوترول را میتوان به صورت استنشاقی، یا خوراکی به شکل قرص، محلول، یا شربت مصرف کرد. هیچگاه بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر طبق یک برنامه منظم از این دارو مصرف میکنید و یک نوبت را فراموش کردید ، به مجردی که به یاد آوردید آن نوبت را مصرف کنید. نوبتهای باقیمانده در روز را با فواصل زمانی منظم مصرف کنید. مقدار دارو را دو برابر نکنید.
آئروسل استنشاقی آلبوترول برای درمان و جلوگیری از انقباض برونشی (تنگ شدن مجاری هوایی ریه) استفاده میشود. دارو را 15 دقیقه پیش از شروع ورزش مصرف کنید تا از انقباض برونشی ناشی از ورزش پیشگیری شود. پیش از استفاده، ظرف حاوی دارو را به خوبی تکان دهید. یک پُف از دارو را استنشاق کنید، نفستان را 5 شماره نگاه دارید و سپس نفستان را بیرون دهید. بیش از دو بار در یک زمان با 2-1 دقیقه فاصله استنشاق نکنید. از اسپری کردن به سمت چشمها خودداری کنید. هر کپسول دارو حاوی 200 بار اسپری است، اگرچه یک نوع کانادایی 80 بار اسپری دارد.
محلول استنشاقی آلبوترول سولفات از طریق دستگاه تنفس با فشار مثبت متناوب (ippb) یا یک نبولایزر با استفاده از یک ماسک صورت یا قطعه دهانی مصرف میشود. اطمینان حاصل کنید که در مراقبت و نحوه استفاده از این وسایل به خوبی توجیه شده باشید. پزشکتان یک دستورالعمل برای دستگاه ippb تجویز میکند و درمان در هر نوبت 5 تا 20 دقیقه به طول میانجامد. معمولاً نبولایزر از 10-6 لیتر هوا یا اکسیژن فشرده در دقیقه استفاده میکند، و درمان معمولاً در حدود 10 دقیقه طول میکشد. دو محلول وجود دارد. یکی حاوی 83/0 میلیگرم دارو در هر میلیلیتر است و به همین صورت قابل استفاده میباشد. محلول دیگر حاوی 5 میلیگرم در هر میلیلیتر است و لازم است که قبل از استفاده رقیق شود. مطمئن شوید که دستورات خاص را از پزشکتان گرفته باشید. محلول رقیق شده را میتوان تا 24 ساعت در دمای اتاق یا 48 ساعت در یخچال نگهداری کرد.
آلبوترول سولفات برای استنشاق نیز برای درمان و جلوگیری از انقباض برونشی (تنگ شدن مجاری تنفسی) استفاده میشود. برای پیشگیری از انقباض برونشی ناشی از ورزش، 15 دقیقه پیش از ورزش از دارو استفاده کنید. این دارو به شکل یک کپسول است و به وسیله خاصی نیاز دارد تا بتوان از آن استفاده کرد. این وسیله کپسول را به دو نیم میکند و دارو را آزاد میسازد. اطمینان حاصل کنید که روش استفاده از این وسیله را میدانید. هر پرسشی داشتید از پزشک یا داروسازتان بپرسید.
شکلهای خوراکی آلبوترول [محلول، شربت، قرص، و قرصهای طولانیاثر] باید در زمانهای تجویز شده مصرف شوند. قرصهای طولانیاثر باید به همان شکل خورده شوند و نباید آنها را شکست، خرد کرد یا جوید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از نشانههای زیر آلبوترول را قطع کرده و با پزشکتان تماس بگیرید: آبی شدن پوست؛ گیجی شدید؛ احساس غش؛ افزایش خسخس سینه یا تنگی نفس؛ بثورات جلدی یا کهیر؛ تورم صورت، لبها، یا پلکها. سایر علایم نادر که ممکن است رخ دهند و باید بلافاصله گزارش شوند عبارتند از: درد قفسه سینه؛ ضربان قلب نامنظم؛ گزگز یا احساس خواب رفتگی انگشتان دست یا پا؛ خونریزی یا کبود شدگی غیرعادی. اثرات معمول این دارو عبارتند از برآشفتگی و لرزش که معمولاً با مصرف دارو به تدریج بهبود مییابند. سرفه، خوابآلودگی، خشکی دهان، نبض تند، سردرد، دردهای عضلانی، تهوع، یا بیخوابی گاهی ممکن است رخ دهند. شستن دهان با آب گرم پس از استفاده از اسپری ممکن است خشکی دهان را کاهش دهد. در صورت بروز سردرد در مصرف این دارو، از استامینوفن استفاده کنید. در صورتی که این علامتها مشکلساز شدند یا اگر پس از دریافت مقدار معمول آلبوترول هنوز مشکلات تنفسی داشتید با پزشکتان مشورت کنید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلبوترول پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به هر نوع ماده غذایی، نگهدارنده، رنگهای خوراکی یا دارو.
بارداری یا شیردهی.
مصرف دیگر داروها، به ویژه داروهای ضدافسردگی، داروهای فشارخون، محرکها، کوکائین، داروهای قلبی (دیگوکسین)، یا داروهای میگرن.
سابقه یا ابتلا به مشکلات قلبی، بیماری قند، پرکاری تیرویید، یا فئوکروموسیتوما.
هنگام مصرف توصیه میشود
مراجعات منظمی به پزشکتان داشته باشید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
برگهای همراه داشته باشید که نشان دهد دچار مشکل تنفسی هستید و آلبوترول و داروهای دیگر مصرف میکنید.
آلبوترول را دور از دسترس کودکان و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگاه دارید. (در این شرایط آلبوترول فاسد میشود). محلول آلبوترول از انجماد حفظ کنید.
آلبوترول تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید (بهجز ظرف حاوی آئروسل را). هیچگاه ظرف آئروسل را حتی در صورت خالی بودن سوراخ نکنید، به آتش نیاندازید و نشکنید.
هنگام مصرف نباید
هیچ دارویی (حتی فراوردههای گیاهی و داروهایی که نیاز به نسخه ندارند) را بدون مشورت با پزشکتان مصرف کنید.
اطلاعات دیگر
شکلهای ژنریک آلبوترول ارزانتر هستند و عموماً به همان اندازه انواع با اسامی تجاری مؤثر میباشند.
در مورد این دارو
آلپرازولام برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب، و اختلالات هراس تجویز میشود. آلپرازولام دارای چندین نام تجاری متفاوت است.
چگونگی مصرف
آلپرازولام در مقادیر متفاوت برای مشکلات متفاوت تجویز میشود. هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. به دقت از دستورات پزشکتان پیروی کنید. شکل مایع آلپرازولام را میتوان با مایعات یا غذاهای نیمهجامد مثل مارمالاد پودینگ مخلوط کرد. اجازه ندهید آلپرازولام مایع یخ بزند. اگر یک نوبت دارو را فراموش کردید، به مجردی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید. اگر نزدیک نوبع بعدی بود، نوبت بعدی را حذف کنید و سپس به برنامه دارویی منظمتان بازگردید. مقدار دارو را دوبرابر نکنید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، آلپرازولام را قطع کرده با پزشکتان تماس بگیرید: گیجی، کند شدن قوای ذهنی، خوابآلودگی شدید، تکلم کند، کاهش ضربان قلب، تنگی نفس، عدم تعادل، بثورات جلدی، گلودرد، تب، لرز، کبود شدگی یا خونریزی غیرعادی، زخمهای دهانی، زردی پوست یا چشم، کاهش حافظه، بیخوابی، آشفتگی، یا تحریکپذیری. آلپرازولام میتواند اعتیادآور باشد و اگر دارو بهطور ناگهانی قطع شود علایم قطع ممکن است مشاهده شوند که عبارتند از: گیجی، کند شدن قوای ذهنی، معدهدرد، افزایش تعریق، تهوع، استفراغ، حساسیت به نور و صدا، یا احساس گزگز یا سوزن سوزن شدن. در صورتی که بخواهید آلپرازولام را قطع کنید با پزشکتان مشورت کنید، تا احتمالاً این کار به شکل تدریجی انجام شود. علایم زیر ممکن است رخ دهند ولی فقط در صورتی که مشکلساز شوند باید گزارش شوند: سرگیجه، خوابآلودگی، خشکی دهان، سردرد، تهوع، یبوست، اسهال، ضربان قلب تند یا شدید، یا لرزش.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آلپرازولام پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آلپرازولام یا دیگر بنزودیازپینها، یا به هر نوع ماده غذایی، رنگهای خوراکی، یا نگهدارندهها.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه الکل، آرامبخشها، ضدافسردگیها، و داروهای ضدصرع و تشنج.
سابقه یا ابتلا به گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم)، سوءمصرف الکل یا مواد مخدر، میاستنی گراو، بیماری انسدادی ریوی مزمن شدید، یا آمفیزم.
هنگام مصرف توصیه میشود
مراجعات مقطعی به پزشکتان داشته باشید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
تا هنگامی که پاسخ بدنتان به آلپرازولام مشخص نشده است در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید. برخی افراد در طی مصرف این دارو دچار خوابآلودگی و کاهش سطح هوشیاری میشوند.
اگر به مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد این دارو مشکوک هستید، بلافاصله تقاضای کمک پزشکی کنید.
اگر در طی درمان با آلپرازولام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید، حتماً موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید.
همیشه برگهای همراه داشته باشید که نشان دهد تحت درمان با آلپرازولام قرار دارید.
آلپرازولام را دور از دسترس کودکان، و دور از حرارت، نور مستقیم، و حرارت مرطوب نگهداری کنید. (در این شرایط آلپرازولام فاسد میشود).
آلپرازولام تاریخ گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
هنگام مصرف نباید
نوشیدنیهای الکلی یا دیگر داروهای خوابآور استفاده کنید؛ این خوابآلودگی را افزایش و هوشیاری را کاهش میدهد.
آلپرازولام را بهعنوان یک قرص خوابآور استفاده کنید، مگر آنکه برنامه درمانی شما اجازه دهد تا 8-7 ساعت خواب داشته باشید؛ در غیر این صورت تا زمان خروج دارو از بدنتان ممکن است خوابآلوده بوده، اختلال حافظه داشته باشید.
در مورد این دارو
انسولین رگولار یک داروی قابل تزریق برای درمان دیابت نوع یک (دیابت وابسته به انسولین دیابت نوع 1) است. این نوع دیابت وقتی ایجاد میشود که لوزالمعده نتواند مقدار کافی انسولین برای کمک به سلولهای بدن جهت استفاده از غذای خوردهشده تولید کند. انسولین رگولار جایگزینی برای آن انسولین میباشد. انسولین رگولار با اثر بر روی سلولهای بدن مقدار قند یا گلوکز خون را پایین میآورد. هدف از تجویز انسولین، کاهش قند خون تا سطح طبیعی است. شما باید قند خونتان را به طور مرتب زیرنظر داشته باشید تا ببینید بدنتان برای یک کارکرد طبیعی و نیز پیشگیری از عوارض دیابت به چقدر انسولین نیاز دارد. حتماً باید یک برنامه غذایی کمچربی و کمقند در سه وعده اصلی و سه میان وعده داشته باشید. اگر هنوز به یک متخصص تغذیه مراجعه نکردهاید، از پزشکتان بخواهید شما را به چنین شخصی معرفی کند. انسولین انسانی رگولار در آزمایشگاه ساخته میشود.این نوع انسولین برای یک دوره زمانی کوتاه دارای اثر است. ظرف نیم تا یک ساعت اثرش شروع میشود، در 4-2 ساعت به حداکثر میرسد و در حدود 7-5 ساعت باقی میماند. انسولین انسانی رگولار را یک انسولین کوتاه اثر میدانند، و شما ممکن است انسولین طولانی اثری مثل انسولین انسانی nph هم همزمان استفاده کنید.
چگونگی مصرف
مقدار تجویز انسولین انسانی رگولار میتواند بسیار مفید باشد. مقدار مصرفی انسولین را پزشکتان براساس پاسخ بدن شما به انسولین تعیین میکند. با رساندن مقادیر مناسبی از انسولین کوتاه اثر و شاید طولانی اثر در طی 24 ساعت از عوارض طولانی مدت دیابت میتوان جلوگیری کرد. انسولین رگولار معمولاً روزی 3 یا 4 نوبت، 30-15 دقیقه پیش از هر وعده غذایی استفاده میشود. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. انسولین را در یخچال نگهداری کنید، اما مراقب باشید منجمد نشود. از یک نوع سرنگ استفاده کنید. اگرمی خواهید نوعی سرنگتان را تغییر دهید با پزشکتان مشورت کنید؛ در سرنگهای مختلف مقدار «فضای مرده» متفاوت است. این فضا عبارت است از مقدار فضای موجود بین نوک سوزن تا عدد صفر روی بخش مدرج سرنگ.
شیشه دارو را به آرامی میان دو کف دست بچرخانید تا انسولین به خوبی مخلوط شود. آن را به شدت تکان ندهید زیرا انسولین کف آلوده شده، اندازهگیری دقیق مشکل میشود. اگر محلول انسولین یکنواختی خود را از دست داده یا دانهدانه است و به کف یا جدار شیشه دارو (و یال) میچسبد از آن استفاده نکنید. به همان اندازه که قصد دارید از شیشه دارو انسولین بکشید، هوا داخل سرنگ بکشید؛ بخش لاستیکی روی شیشه انسولین را با یک پنبه الکل ضدعفونی کنید. سوزن را از راه بخش لاستیکی وارد شیشه کرده و هوا را تزریق کنید. سپس شیشه دارو را سروته گرفته و مقدار انسولین موردنظر را به آرامی داخل سرنگ بکشید. برای جلوگیری از ایجاد حباب هوا داخل سرنگ مراقب باشید نوک سوزنتان در داخل شیشه دارو زیر سطح دارو قرارگیرد. وقتی به مقدار دلخواه انسولین داخل سرنگ کشیدید، سوزن را از شیشه دارو خارج کنید. سپس یک ناحیه از پوست را برای تزریق پاک کنید. میتوانید یک قسمت از پوست را بین دو انگشت بگیرید و نوک سوزن را با زاویه 45-30 درجه درست داخل چین یا در پایه آن فرو کنید.
انسولین را داخل بافت چربی تزریق کنید. منطقه تزریق را مالش ندهید زیرا اینکار سرعت جذب انسولین را تغییر میدهد. ممکن است بخواهید منطقه تزریق را به طور گردشی تغییر دهید، ولی از یک الگو مشخص تبعیت کنید؛ مثلاً صبحها همیشه داخل پوست شکم و عصرها همیشه داخل پوست رانها. انتخاب محل تزریق به شکل تصادفی روی جذب انسولین اثر میگذارد. محل تزریق در ناحیه موردنظر نیز باید به طور گردشی تغییر داده شود. یک راه خوب این است که اولین تزریق را با یک چسب زخم کوچک روی پوست مشخص کنید. سپس در نوبت بعدی تزریق در همان منطقه، علامت مزبور را مرکز یک ساعت فرض کنید و تزریق جدید را در ساعت 12نسبت به مرکز انجام دهید. تزریقات بعدی به ترتیب در ساعت 3، 6 و 9 انجام خواهدشد. سپس یک مرکز جدید برای تزریق انتخاب کنید به طوری که حدود 5/2 سانتیمتر بین نزدیکترین محلهای تزریق از دو دایره فاصله باشد (شکل را ببینید). با این کار در هر دایره 5 تزریق انجام میدهید (یکی در مرکز و 4 تزریق در محیط) پس از دو یا سه بار حمامرفتن چسب زخم شل میشود و شما آماده خواهیدبود تا یک دایره جدید را آغاز کنید. اگر در حین مصرف انسولین بیشتر از معمول ورزش کنید، مقادیر زیادی الکل بنوشید، یا غذای معمولتان را نخورید، ممکن است دچار افت سطح قند خون شوید (هیپوگلیسمی).
علایم افت قند خون عبارتند از: احساس اضطراب، تشویش، لرزش بدن، مشکل در راهرفتن، بیهوشی و تشنج. به مجردی که دچار این علایم شدید چیزی حاوی قند بخورید یا بنوشید. از منابع سریع و خوب قند آب میوه، عسل، نوشابههای غیررژیمی یا شربت قند است. بعضی از بیماران همیشه مقداری قرص یا آبنبات قندی همراه دارند. کیکهای آماده به راحتی در جیب یا کیفدستی قابل حمل هستند ولی نتوان آنها را به مدت طولانی نگهداری کرد. در این شرایط ممکن است بخواهید منابع طولانی اثرتری مصرف کنید، مثل پنیر و بیسکویت. اگر هم نتوانستید قندخونتان را اندازه بگیرید و در اسرع وقت به پزشکتان اطلاع دهید. اگر احساس میکنید که در حال غش یا تشنج هستید، چیزی نخورید و ننوشید (ممکن است دچار خفگی شوید)، و بلافاصله تقاضای کمک پزشکی اورژانس کنید. حتی اگر با خوردن مواد قندی علایمتان رفع شد، با پزشکتان تماس بگیرید؛ علایمتان ممکن است مجدداً عودکنند. اگر علایمتان رفع نشد از کسی بخواهید شما را به بخش فوریتهای یک بیمارستان برساند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، ممکن است دچار افزایش قندخون (هیپرگلیسمی) شوید.
علایم هیپرگلیسمی عبارتند از: تشنگی، تکرار ادرار، خواب آلودگی، پوست برافروخته و گر گرفته، بوی تنفس میوهای، یا اغماء. یکی در خانواده باید روش اندازهگیری قندخون و تزریق انسولین را بلد باشد تا احیاناً اگر شما قادر به انجامشان نبودید به شما کمک کند. با پزشکتان مشورت کنید؛ برای مقابله با چنین وضعیتی نقشه و طرحی از پیش تعیینشده داشته باشید.
هشدارها و عوارض جانبی
اگر به دنبال یک بیماری دچار استفراغ شدید شدهاید، علایم کاهش قند خون پیدا کردهاید، یا در هر صورت اگر سطح قندخونتان کنترل شده نیست، با پزشکتان تماس بگیرید
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف انسولینانسانی رگولار، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به انسولین.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه داروهای مسدودکننده بتا (داروهای قلبی و پرفشاری خون) که ممکن است علایم کمبود قند خون را مخفی کنند؛ کورتیکواستروئیدها، داروهای خوراکی برای درمان دیابت، داروهای مدر؛ یا الکل
سابقه یا ابتلا به مشکلات غددی (تیروئید، غددفوق کلیوی، هیپوفیز) یا بیماریهای کلیوی
در هنگام مصرف توصیه میشود
به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیرنظر داشته باشد.
یک برنامه غذایی متعادل از نظر مقادیر کربوهیدراتها، پروتئینها و چربیها را که برای شما تجویز شده رعایت نمایید. یک متخصص تغذیه به شما کمک خواهد کرد تا با اجرای یک برنامه غذایی به وزن مطلوبتان برسید. وعدههای اصلی و میان وعدهها طوری طراحی میشود تا در تمام مدت روز انرژی لازم به بدنتان برسد. اگر مطمئن نیستید چگونه برنامه غذایی خود را کنترل کنید، در خواست کمک نمایید یک برنامه غذایی مناسب برای کنترل دیابت ضروری است.
اگر بیمار گردیدید نیز به مصرف انسولین ادامه دهید. در صورت بروز تهوع و استفراغ زیادتر مایعات مصرف کنید. در صورت بروز تب یا علایم دیگر با پزشکتان مشورت کنید.
الکل ننوشید.
در مورد یک برنامه ورزشی با پزشکتان مشورت کنید.
در مورد دفعات انجام آزمونهای خونی برای سنجش قند خون و موارد دیگر از پزشکتان نظر خواهی کنید.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد دیابت دارید و انسولین انسانی رگولار مصرف میکنید.
در هنگام مصرف نباید
بدون مشورت با پزشکتان هرگونه دارویی اعم از داروهای قابل تهیه بدون نسخه یا فرآوردههای گیاهی مصرف کنید.
الکل بنوشید.
مواد قندی زیاد بخورید. * اگر مجبورید انسولین رگولار و nph را با هم مخلوط کنید. ابتدا به مقادیر موردنظر داخل هر دو شیشه دارو هوا تزریق کنید (ابتدا nph سپس انسولین رگولار). سپس مقدار انسولین رگولار مورد نیاز را داخل سرنگ بکشید، سپس سرنگ را وارد شیشه nph کرده و مقدار nph موردنظر را داخل همان سرنگ قبلی بکشید. این مخلوط باید در عرض 15 دقیقه تزریق شود، در غیراینصورت این دو انسولین برهم اثر کرده، ظهور اثرات انسولین رگولار به تأخیر میافتد.
