سختی های شیرین

[sting]

دعام همش اینه که لیاقت این موهبت الهی رو داشته باشیم.اینه که بتونیم شکر این نعمت رو بجا بیاریم.​

احساس میکنم وظیفه خیلی سنگینی روی دوشمون هست.در مقابلش مسئولیم.نه تنها درمورد مسائل مالی بلکه درمورد مسائل تربیتی و معرفتی.این که بتونیم فرزندی رو توی این جامعه تربیت کنیم که سربار جامعه نباشه.ایمان داشته باشه.انسان باشه.اینکه بتونیم مسئولیت ها و وظایفی که در قبالش داریم رو درست انجام بدیم.این که طوری زندگی کنیم و براش سرمشق باشیم که چه در دوران کودکی و چه در جوانی و ... بهمون افتخار کنه.امیدوارم خدا کمکمون کنه.و لطفش شامل حالمون بشه.همونطور که تاحالا شده.همون طور که تو این چند ماه تو تک تک لحظات لطف خدا رو بیشتر و بیشتر حس کردم.لحظاتی که هم خیلی شیرین بودند وهم پر از دلهره ها و نگرانی ها.لحظاتی که قابل توصیف نیست.لحظاتی که تا اون موقع درکش سخت بوده و باورنکردنی. اما با اولین تکون خوردن هاش حسی به آدم دست میده که شیرن ترین حس دنیاست.این که حس میکنی خدا موجودی رو در وجود تو قرار داده تا پرورش پیدا کنه.واین جاست که اون ترس و دلهره میاد سراغت که ایا میتونی این وظیفه رو درست انجام بدی یا نه.این که از همان لحظات تو در سلامتی اش و آینده اش و ایمان و اعتقاداتش سهیم هستی.تاحالا که خدا خیلی کمکمون کرده.امیدوارم باقی این دوران هم به خیر و خوشی بگذره و این شیرینی تکمیل بشه و خداوند هم توان و معرفتی بهمون بده تا بتونیم این وظیفه رو درست انجام بدیم.​