چند حکایت کوتاه اما شنیدنی

[mosTafa]

یکی از بزرگان بر سر سفره ی امیری مهمان شد و دو کبک بریان شده میان سفره بود.
آن مرد با دیدن کبک ها خنده اش گرفت وامیر دلیل خنده ی او را پرسید.
مرد گفت:در جوانی ام به تاجری حمله کردم چون خواستم او را بکشم به دو کبک که در کوه بودند گفت: شما شاهد باشید که مرا کشته است.
اکنون که نگاهم به این کبک ها افتاد نادانی آن مرد را به یاد آوردم.
امیر در جواب به او گفت: آن کبک ها به آنچه دیده بودند شهادت دادند.
سپس دستور داد گردن او را بزنند.
:115::115::115::115:
خودمونيم،دهنش سرويس شد

 

[mosTafa]

مردی از نزدیکی عارفی که سبزی و نمک می خورد عبور کرد و به او گفت:

از دنیا به همین راضی هستی؟

وی پاسخ داد:آری می خواهی کسی را به تو نشان دهم که به بدتر از این رضا است؟

گفت:بله! مرد گفت:آن کسی که به جای آخرت به دنیا راضی است.

 

[mosTafa]

نـزد کسری سفره ای مجلل گستردند در این هنگام کمی غذا داخل سفره ریخته شد.

پادشاه به مسئول سفره با خشم و ناراحتی بسیار نگاه کرد و او متوجه شد که پادشاه او را خواهد کشت.

به همین دلیل جـام شرابی را میان سفره ریخت وقتی پادشاه علت را پرسید چنین گفت:

من دانستم که مـرا بخاطر آن خطای ناچیزخواهی کشت و چون چنین کنی مردم بر شما

خرده گیرند که فلانی به خاطـر خطای کوچکی کشته شد و من هم به خاطـر اینکه شما

را به این کار سرزنش نکنند بـر خطای خود افــزودم تا ازسرزنش مــــردم در امـان باشید.

پادشاه با شنیدن این سخنان او را بخشید و از مقربان درگاه خـود قرار داد.

 

[mosTafa]

به حسن بصری گفتند که:

فلان شخص از تـــو به بــدی یـاد کــرده است وی بـــرایــش مقـداری رطب فـرســــتاد و گفت

شنیده ام که خوبیهای خودت را به من نسبت داده ای اکنون این رطب را برای جبران آن بپذیر.

 

[mosTafa]

از امام صادق(ع) نقل شده است که:

شخص نیازمندی نزد رسول خدا آمد در حالیکه شخص ثروتمندی آنجا حضور داشت.

مرد ثروتمند لباس خود را کنار کشید.

رسول خدا فرمودند:چرا این کار را انجام دادی؟

آیا ترسیدی تـو نیـز به فقـر او دچـار شوی یا برعکس؟

گفت:حال که اینگونه است نیمی از ثـروتــم را به او بخشیدم.

رسول خدا به مرد فقیر فرمودند:آیا می پذیری؟

مرد فقیر گفت:نه!قبول نمی کنم چون می ترسم همچو او شوم.

 

[mosTafa]

نزد عبدالله بن مبارک حرف از غیبت شد و او گفت :

اگر می خواستم غیبت کنم از مـادر خودم صحبت می کردم چرا که او بـرای خوبی های من سـزاوارتر است.

 

[mosTafa]

چنین گفته اند که: در یکی از کوههای لبنان شخص زاهدی دور از دیگران داخل غاری زندگی میکرد و هر شب قرص نانی به دست او می رسید

و او نصف آن را هنگام افطار می خورد و نصف دیگر را برای سحر می گذاشت.مدتی گذشت و آن شخص از غـار خارج نشد.یک شب آن قرص نان

به دستش نرسید و او از شدت گرسنگی نتوانست بخوابد.وی آن شب را به نماز ایستاد و امیدوار بود تا غذایی برسد و از گرسنگی نجات یابد اما

چنین نشد.پایین آن کوه مـردمانی غیـر مسلمان زندگی می کردند.مــرد زاهد صبـح آن روز نــزد آنان رفت و غــذا طلبید.یکی از سالمندان دو قرص

نان جو به وی داد.او نیز نانها راگرفت و به طرف کوه به راه افتاد.آن فرد سالمند سگ لاغر و بیماری داشت ناگهان آن سگ پرید و جامه ی مرد زاهد

را گرفت.مرد زاهد هم یکی از آن نانها را به سگ داد تا او را رها کند.اما سگ پس از خوردن نان دوباره به سوی مـرد زاهد پرید و او را گرفت و لباس

او را پاره کرد.زاهد گفت: سبحان الله! تا کنون سگی همچون تـو بی حیـا ندیده بودم! صاحب تو فقط دو نان به من داد و من آنهارا به تــو دادم اکنون

برای چه فریاد میکنی؟ ناگهان سگ به زبان آمد و گفت:من بی حیا نیستم من سالهاست که در این خانه زندگی می کنم و این مــرد غیر مسلمان

به من غـذا میدهد.من نیـز از خانه و گوسفندانش مراقبت می کنم و چه روزها که گرسنه مانـده ام اما من او را رهـا نمی کنم و از آن روز که خود را

شناخته ام هیچ گاه نزد بیگانه ای نرفتـه ام و اگر غـذایی به من رسیده شکر گــزار بــوده ام و گرنه صبــر پیشه کـرده ام.اما تــو همین یک شب که

قرص نان به دستت نرسید از در خـانه ی روزی دهنده ی تمام هستی به خانه ی یک مـرد غیـر مسلمان آمدی و به خـدای خود پشت کرده ای و به

این مــرد که دشمن خداست و ریاکاری می کند روی آوردی.اکنـون بگو که من بی حیــا هستم یا تـــو؟