لالایی آوازو شعری است که برای نوزادان و کودکان کوچک خوانده می شود. اولین ارتباط کلامی و احساسی نوازاد با مادر به وسیله خواندن لالایی ایجاد می شود. زمانی که کودک صدای گرم و دلنشین مادررا درقالب لالایی می شنود آرام می گیرد وتمام وجودش از عشق مادرش پر می شود. لالایی از سالیان بسیار دور وجود داشته و همواره پل ارتباطی میان مادران و نوزادان محسوب می شده است. در اینجا قصد داریم تا از تاریخچه لالایی و مزایای آن برای شما بگوییم. پس همراه ما تا پایان این مقاله باشید تا از لالایی بیشتر بدانید.
لالایی از گذشته های دور تا به امروز
لالايی یکی ازانواع ادبيات شفاهی در هر کشوری است که به وسیله مادران و بدون نوشته ای برای کودکان خوانده می شود. هیچ مادری نمی داند از کجا و چگونه خواندن لالایی را فراگرفته است، گویا خواندن لالایی جزئی از وجود مادران است که همواره و همیشه با آنها همراه بوده و هست. لالایی بخشی از وجود زن است که مادربودن و یا نبودن تاثیری در بلد بودن لالایی و لحن خواندن لالایی ندارد. تنها مادربودن زمینه خواندن لالایی را فراهم می کند که این هنر ذاتی زن ، خود را نشان دهد. لالایی از قدیمی ترین ترانه ها در ادبیات شفاهی است که قدمت تاریخی آن اگرچه مشخص نیست امابه تولد اولیه انسان و ساخت اولین گهواره بازمی گردد که مادران را به خواندن لالایی برای نوزادان خود کشانده است.
اجزای تشکیل دهنده لالایی کودکان
لالایی از دو بخش تشکیل شده است، یکی آهنگ و دیگری شعر. شعراز آن مادراست و از وجود او سرچشمه می گیرد وآهنگ لالایی به کودک می رسد که با شنیدن آن به خواب می رود. مهم ترین بخش لالایی، آهنگ لالایی است . شعرلالایی که برای کودک خوانده می شود، ارزش کمتری نسبت به آهنگ لالایی دارد زیرا نوزاد واغلب کودکان معنای شعر لالایی را نمی دانند و اگرهم بدانند قدرت درک کامل آن را ندارند اما آهنگ لالایی بیشترین بازخورد توسط کودک را دارد. کودک آهنگ لالایی را می شنود، با آن آرام می شود ودر نهایت لذت شنیدن آن را با تمام وجود درک می کند. بنابراین برای کودکان آهنگ لالایی ارزش بیشتری دارد و تاثیرگذارتر است.
مزیتی که آهنگ لالایی نسبت به شعر لالایی دارد
همانطورکه گفته شدآهنگ لالایی برای کودکان باارزش تراست. آنچه در واقع لالایی رابرای کودکان دلنشین می کند، آهنگ لالایی است ونه شعر لالایی. مادران ممکن است قصه دردهاو رنج ها وآرزوهای خود را در قالب لالایی برای کودکان بخوانند و کودکان چیزی از آن نفهمند اما لحن صدای مادرو قدرت بیان او کودکان را جادو می کند. این موضوع ثابت شده است که لالایی را کودکان در خاطر می سپارند اما واقعیت این است که آنچه کودکان به خاطرمی سپارند، آهنگ لالایی است ونه مضمون لالایی. کودکان شاید شعر لالایی را هیچ گاه به یاد نیاورند اما با کوچک ترین آهنگی که به لالایی دوران کودکانه آنها شبیه باشد به یاد لالایی خواندن مادر خود بیفتند و حتی آن را به طور غیرارادی زمزمه هم بکنند.
احساسی که در شعر لالایی به کودکان منتقل می شود
شعرلالایی برای مادراست. مادران لالایی را بدون آنکه از روی نوشته یاد گرفته باشند برای کودکان خود می خوانند. خواندن لالایی هنری غریزی است که از کودکی در وجود دختران وجود دارد و با آنها بزرگ می شود ورشد می کند. مادران درکنار گهواره نوزاد خود شعرهای ساده لالایی را می خوانند و با آنکه می دانند که نوزادان از آن چیزی نمی فهمند با تمام وجود واز روی عشق و احساس لالایی می خوانند. عشقی که مادران بی دریغ و بدون چشم داشت در خواندن
لالایی نثار کودکانی می کنند که حتی ممکن است در خواب باشند تنها چیزی است که از چون دل برمی آید بردل نیز می نشیند. این احساس عاشقانه با شیره جان مادر تنها معلمی است که الفبای دوست داشتن بدون پاسخ را از دوران کودکی در کودک می تواند پرورش دهد. چیزی که هیچ مکتب و درسی نمی تواند آن را آموزش دهد.
