کاشت کاکتوس راکتی( زبان مادرشوهر!)

[v!olet]

اُپونتيا ميكروداسيس Opuntia microdasys: يا كاكتوس راكتي كه در ايران به زبان مادر شوهر معروف شده است گياهي است بند بند و ساقه آن شبيه راكت تنيس ميباشد كه بومي مكزيك بوده و طول آن در وطن اصلي بيك متر ميرسد .

ساقه هاي جديد از كناره ساقه هاي قديمي ميرويند و رنگ ساقه سبز و طول هر راكت بطور متوسط 10 تا 15 سانتيمتر ميباشد اين ساقه بدون خارهاي بزرگ ولي داراي دسته خارهاي ريز زرد رنگ مجتمع در يك نقطه مي باشد .

خارهاي تيز آن بسادگي پوست بدن را خراش ميدهد و بسختي به دست چسبيده و در آوردن آن با اشكال صورت ميگيرد .

بنابراين بايد با احتياط كامل به آن دست زد .

گلهاي اين گياه معمولا زرد يا قرمز و بشكل زنگوله اي پهن ميباشد و از كنار ساقه ها در ماههاي تير ـ مرداد آشكار مي شود ولي بندرت در گلدان بگل مي نشيند .
نيازهاي گونه هاي مختلف اُپونتيا Opuntia كاملا با يكديگر متفاوت است ولي تمام آنها به آفتاب و حرارت احتياج دارند .

تمام گونه هاي اُپونتيا Opuntia به خاك غني و به آب نسبتأ زياد در تابستان نياز دارند .

در ماههاي اسفند و فروردين ميتوان گلدانها را عوض نمود .

گونه اُپونتيا ميكروداسيس Opuntia microdasys تا هفت درجه سانتيگراد را تحمل ميكند در طول زمستان به آبياري كم احتياج دارد و گلدان آن بايد بخوبي آب را ردكند .

آفات : اين گياه در بيشتر موارد مورد حمله شپشك آرد آلود و يا ساير شپشك هاي گياهي واقع ميشود .

كود:
كاكتوس در طي پاييز و زمستان تنها هر دو تا سه ماه يك مرتبه به كود احتياج دارد. يك كود كم ازت براي كاكتوس مناسب است. كودهايي كه به تدريج در خاك آزاد ميشوند نيز براي كاكتوس مناسب هستند، اما اين كودها تنها يك مرتبه در بهار به خاك افزوده ميشوند.

روش كاشت و تكثير :

زياد كردن اين گياهان بادو روش كاشتن بذر و قلمه زدن انجام ميگيرد .

الف ـ قلمه زدن : قسمتي از ساقه راكت مانند و رسيده گياهان را در ماههاي خرداد و تير بريده و آنرا دوتا سه روز براي اينكه مقطع آن خشك شود نگاهداشته و سپس در ماسه ميكارند و پس از ريشه دادن آنرا بخاك اصلي منتقل مينمايند .

بايد توجه داشت كه آب زياد باعث گنديدن قلمه ها مي شود .

ب ـ كاشتن بذر : بذر كاكتوس راكتي داراي پوشش سختي ميباشد و ممكن است هفته هاي متوالي براي سبز شدن آن طول بكشد .

بنابراين خيساندن آن قبل از كاشت در جوانه زدن آن موثر ميباشد و بذور را بايد در ابتداي بهار و زماني كه درجه حرارت به 21 درجه سانتيگراد رسيد كاشته شوند .

در نيمي از يك گلدان يا تغاري سنگريزه يا تيله بقسمي ميريزند كه سنگريزه هاي درشت در ته گلدان و سنگريزه هاي ريزتر در روي آن قرار گيرند .

روي سنگريزه را يك ورقه زغال ريز و خرد شده ميريزند (زغال نبايد بصورت پودر باشد ) روي زغال يك ورقه از مخلوط خاك برگ خيلي پوسيده و ماسه شسته رودخانه بنسبت مساوي مخلوط كرده اند ريخته و بذر را مي پاشند روي بذر يك ورقه ماسه شسته بقطر بذرها ميپاشند اين تغار يا گلدان را داخل ظرف ديگري كه محتوي آب است ميگذارند تا خوب خيس شود .

بعد آنها را از ظرف بيرون آورده و نزديك پنجره ميگذارند بدون اينكه آفتاب مستقيمأ روي آن بتابد روي تغار يا گلدان را يك شيشه اي ميگذارند .

بذور در ظرف يك ماه يا كمي بيشتر سبز مي شوند .

ممكن است اين عمل را درگلخانه اي انجام دهند كه حرارت روز30 ـ 35 درجه و حرارت شب 15 ـ 25 درجه باشد .

پس از سبز شدن بذر مختصري شيشه را بر ميدارند تا بذرهاي سبز شده هوا بخورد .

وقتي نشاء ها باندازه يك نخود شد آنرا جابجا ميكنند .

موقع بذركاري در آپارتمان ها در اوائل بهار و در گلخانه ها در حوالي بهمن ماه می باشد.