شاهکارهای هنر تزیینی

[R Ǿ ღ ღ Ǿ Y A]

بدون شک هنرمندان ایرانی بیش از همه چیز فریفته تزیینات و هنرهای تزیینی هستند. مهمترین قسمتهای یک کاخ تزیینات سر در و بالای پنجره و کناره دیوارهای آن است . ارزنده*ترین قسمت یک کتاب صفحات مصور آن است. همین اصل در شعر و ادبیات دوره های مختلف تاریخی ایران به کار برده شده. می گویند ساختن جواهرات از خصوصیات مردم چادرنشین است. آریایی*ها پیش از این که خاک ایران را مسکن سکونت خود قرار دهند در دشتها و مراتع وسیع و سبز آسیای مرکزی زیر چادرها زندگی می*کردند و کار عمده آنها بر سایر قبایل آسیا و اروپا همین خصوصیات صحراکردی آنها بود. صحراگردان تا زمانی که در شهرها ثابت نشده بودند مردمان بسیار جنگجو و شجاع و نیرومند بودند و سکونت در شهرها از قدرت سربازی آنها می*کاست.
شاید کلمه چادرنشین امروز برای ما مفهوم دیگر از معنای اصلی آن پیدا کرده است. نباید تصور کرد که چادرنشینان مردمی فقیر یا بی*هنر بوده*اند . در چادرهای مجلل رؤسای قبایل زیباترین قالی و ارزنده*ترین زری و جامهای سیمین و زرین و جواهرات دیده می*شد. وقتی پدران ما وارد سرزمین ایران شدند و تشکیلات معظم شاهنشاهی را به وجود آوردند علاقه به هنرهای تزیینی را از دست ندادند. لباسهای فاخر بر تن کردند .
اسبهایشان را به انواع تزیینات و حتی جواهرات مزین نمودند . فرشهای گرانبها روی زمین تالارهایشان گستردند . می*گویند پرده*ای در مقابل ایوان کسری آویزان بود که به انواع تزیینات و جواهرات آراسته شده بود. الیاف سیم و زر آمیخته با تار و پود این پرده و نقوش بافته آن ، مناظر باغ و گل و بلبل را نشان می*داد .
به لبه*های قبای شاهنشاهان و بزرگان دودمان هخامنشی ، اشکال مختلف زرین آمیخته با سنگهای قیمتی دوخته شده بود. تعدادی از این تزیینات امروز در یکی از قفسه*های موزه ایران باستان دیده می*شود. و در کنار همان قفسه نقوش برجسته ای در روی سنگ دیده می شود که از تخت جمشید به دست آمده و نقش همان تزیینات در لبه آستین و دامن قبای شاهنشاهان و درباریان مشاهده می*گردد.
در طاق بستان نیز نقوش برجسته روی سنگ نشان می*دهد که امرا و بزرگان حتی در مواقع معمولی مانند شکار و مجالس بزم، لباسهای زری منقوش به نقوش زیبا بر تن داشتند .
تعداد زیادی از جواهرات عهد تاریخی ایران در موزه های مختلف دنیا موجود است و مایه افتخار ماست . چه خوب بود در شهر تهران موزه ای مخصوص جواهرات به وجود می آمد و اگر برای ما امروزه امکان ندارد تمام جواهرات قدیم ایران را در یک محل گرد آوریم ولی لااقل در کنار نمونه اصلی می توانیم نمونه های قالب گیری شده از جواهرات اصلی تهیه نموده در معرض نمایش قرار دهیم .
در دوران*های پیش از تاریخ جواهرات و تزیینات را با مردگان به خاک می سپردند تا در موقع احتیاج ، مردگان بتوانند از آن استفاده کنند. البته این عقیده آنها بود و تصور می کردند انسان پس از مرگ مجدداً روی زمین برمی*گردد و احتیاج به لوازم زندگی خود دارد.

به این دلیل است که بیشتر جواهرات متعلق به زمانهای پیش از تاریخ در قبرستانها به دست آمده. خنجر و جام طلای کلاردشت و گردن بندهای زیویه و مارلیک از همین قبیل می*باشد. ولی مردم ایران در زمان هخامنشیان معتقد به خدای یگانه بودند و به رجعت مردگان روی زمین عقیده نداشتند . بنابراین جواهرات مردم در آن زمان از مقبره ها به دست نیامده بلکه بیشتر آنها در باقیمانده*های خانه*ها و کاخ امرا و پادشاهان بوده است.
مقصود از جواهر*سازی فقط ساختن دستبند و گوشواره و گردن بند نیست بلکه سیمین و زرین و تخت و تاج جواهر نشان و تزیینات لباس و مرکب و خیمه و بارگاه را نیز باید جزو آن به حساب آورد.
جام معروف خسرو پرویز که در کتابخانه ملی پاریس محفوظ است و در نمایشگاه هفت هزار سال هنر ایران در معرض نمایش قرار داده شده بود شهرت جهانی دارد . در داخل این جام طلا ، نقش خسرو*پرویز در روی تخت شاهنشاهی در حال نشسته نشان داده شده و اطراف این نقش به سنگهای قیمتی و رنگین مزین گردیده است. جام خسرو*پرویز در همان زمانهای قدیم به عنوان یادگاری از ایران یا هدیه ای از طرف پادشاهان وارد کلیسای سن ونی در پاریس شده و بعداً در قرن اخیر به کتابخانه ملی انتقال داده شد.
تمام جواهرات مکشوفه از زیویه در کردستان وارد موزه ایران باستان نشده اند . قسمتی از آن به خارج ایران رفته و امروز در موزه های اروپا و امریکا و درمجموعه های خصوصی محفوظ می*باشد .
این جواهرات متعلق به حدود سه قرن (در قرن ۱۱ تا قرن ۸ پیش از میلاد مسیح)می باشد و احتمالاً صاحب آن در مقابل حمله دشمن از ترس چپاول و غارت آن را در زیر خاک پنهان کرده بوده است.
در حدود سال ۵۰ سال پیش نظیر چنین دفینه ای در منطقه نامعلومی از استر آباد (گرگان کنونی) پیدا شد و از ایران خارج شد و با اینکه از آن عکسبرداری شد ولی معلوم نیست اکنون در کدام منطقه دنیا می باشد . دفینه دیگری در منطقه ای از آذربایجان به نام حسنلو پیدا شده که قسمتی از آن وارد موزه ایران باستان گردیده و جام طلای معروف حسنلو جزو آن است.
جواهر سازی در دوران*های اسلامی نیز در کشور ما رونق زیاد داشته و مراکز آن شهرهای اصفهان و شیراز و زنجان می*باشد . تخت طاوس که به سنگهای قیمتی نشانده شده کار اصفهان است .