1001 داستان از زندگانى امام على (عليه السلام)

[eLOy]

59- على (ع) در دامان مهر نبوى (ص)

59- على (ع) در دامان مهر نبوى (ص)


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


موقعى كه على (عليه السلام) را نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم آوردند، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به مادر على (عليه السلام) فاطمه فرمود: برو حمزه را از ولادت على (عليه السلام) با خبر كن، فاطمه بنت اسد گفت: يا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم اگر من بروم، چه كسى على را شير مى دهد؟ رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: تو برو من على را سيراب خواهم كرد و پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم زبان مبارك خود را در دهان على (عليه السلام) گذاشت، وقتى كه فاطمه بنت اسد برگشت، على (عليه السلام) را نظير كودكان ديگر در ميان جامه اى پيچيده و بست. پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: گهواره على (عليه السلام) را نزديك رختخواب من بگذاريد. رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شخصا تربيت اميرالمؤ منين (عليه السلام) را بر عهده گرفت. على (عليه السلام) را شستشو مى داد، شير در گلوى آن حضرت مى ريخت، در وقت خواب گهواره على (عليه السلام) را تكان مى داد و در موقع بيدارى با على (عليه السلام) سخن مى گفت: و على (عليه السلام) را به سينه خود مى چسبانيد، آن حضرت را براى گردش به كوههاى مكه، شكاف كوهها، رودها و جاده ها مى برد و علوم و اسرار الهى را به گوش آن بزرگوار مى خواند.

 

[eLOy]

60- على (ع) و ابليس ملعون

60- على (ع) و ابليس ملعون


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


على (عليه السلام) مى فرمايد روزى در كنار خانه كعبه نشسته بدم پيرمردى قد خميده را ديدم با موهاى سفيد و بلند كه ابروان او بر چشمانش افتاده بود با عصايى بر دست و كلاهى قرمز و جامه اى پشمين، پيرمرد نزديك شد و در حضور رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كه بر ديوار كعبه تكيه زده بود نشست. سپس گفت: اى فرستاده خدا آيا مى شود در حق من دعا كنى و از درگاه خدا برايم طلب مغفرت كنى؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: پيرمرد كوشش تو فايده ندارد، اعمال تو تباه گشته و درخواست مغفرت در حق تو پذيرفته نخواهد شد. پيرمرد با سرافكندگى از محضر آن حضرت خارج شد و از راهى كه آمده بود بازگشت. در اين هنگام رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من فرمود: يا على (عليه السلام) آيا او را شناختى؟ گفتم: نه. حضرت فرمود: او همان ابليس ملعون است. على (عليه السلام) مى فرمايد با شنيدن اين جمله برخاستم و خود را به آن پيرمرد رساندم و با او درگير شدم و بر زمينش كوفتم و بعد بر سينه اش نشستم، با دستانم گلويش را به سختى مى فشردم تا او را هلاك كنم در همين حال او مرا به نام صدا زد و از من خواست كه دست از او بردارم و وى را به حال خود رها كم. آنگاه گفت: فانى من المنظرين الى يوم الوقت الملعوم يعنى؛ مرا تا روز قيامت (معلوم) مهلت زندگى داده اند و من تا آن روز زنده خواهم ماند سپس گفت: يا على به خدا سوگند من تو را بسيار دوست دارم (پس اين جمله را از من بگير و نگه دار) آن كس كه در مورد تو به دشمنى و خصومت برخيزد و از تو در دل خود كينه داشته باشد بايد در مشروعيت ولادت خود ترديد كند و مرا در كار پدر خود شريك به شمارد... على (عليه السلام) مى فرمايد: من از حرف او خنده ام گرفت و رهايش ساختم.(78)

 

[eLOy]

61- صديق واقعى

20


61- صديق واقعى


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


على (عليه السلام) مى فرمايد روزى در كنار پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در غار حرا ايستاده بودم كه ناگهان كوه به لرزه درآمد و تكان سختى خورد، حضرت به كوه اشاره فرمود و گفت: اى كوه آرام بگير، كه بر بالاى تو جز پيامبر و صديقى كه شاهد اوست كس ديگرى نيست. حضرت مى فرمايد: ديدم كه كوه فورا ساكت شد و در جاى خود قرار گرفت و اطاعت خود را از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نشان داد.(79)

 

[eLOy]

2- مأموريتى شبانه




2- مأموريتى شبانه

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


على (عليه السلام) مى فرمايد: در تاريكى شبى از شبهاى ظلمانى، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم كسى را به دنبال من فرستاد و مرا احضار كرد، آنگاه فرمود: هم اينك شمشير خود را برگير و برفراز كوه ابوقبيس (80) برو و هر كه را بر قله آن يافتى هلاك گردان. على (عليه السلام) فرمود: من طبق فرمان رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به راه افتادم و از كوه ابوقبيس بالا رفتم ناگهان مردى سياه چهره و مخوف با چشمانى به سان كاسه آتش در برابر من ظاهر شد. اما همين كه مرا با نام صدا كرد جلو رفتم و با يك ضربه شمشير او را دو نيم كردم در اين هنگام صداى فرياد و ناله بلندى شنيدم كه از ميان خانه هاى مكه برمى خاست، در بازگشت هنگامى كه به محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شرفياب شدم آن حضرت در منزل همسرش خديجه بود، من ماجراى مرد مقتول و فريادهاى همزمان را كه شنيده بودم براى آن حضرت باز گفتم. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: يا على (عليه السلام) مى دانى چه كسى را كشتى؟ گفتم: خدا و رسول او آگاه ترند.حضرت فرمود: تو بت بزرگ لات و عزى را درهم شكستى، به خدا سوگند از اين پس هرگز آن بتها پرستش و ستايش * نگردند.(81)

 

[eLOy]

63- بت شكن آخر

63- بت شكن آخر


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


على (عليه السلام) مى فرمايد: شبى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مرا نزد خويش فرا خواند. من در منزل همسرش خديجه نزد او حاضر شدم آنگاه فرمود على (آماده باش) و از پى من حركت كن. سپس خود در جلو حركت كرد و من هم به دنبال آن حضرت حركت كردم تا آنى كه در دل آن شب به خانه خدا كعبه رسيديم... رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم آهسته فرمود: على از دوش من بالا برو، آنگاه خود خم شد و من از كتف مبارك او بالا رفتم و بر بام كعبه قرار گرفتم و هر چه بت در آنجا بود پايين انداختم، آنگاه از مسجدالحرام خارج شديم و راهى منزل خديجه شديم. در بازگشت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من فرمود: نخستين كسى كه بتها را درهم شكست جد تو ابراهيم (عليه السلام) بود و آخرين كسى كه بتها را شكست تو بودى بامداد روز بعد هنگامى كه اهل مكه سراغ بتهاى خود رفتند ديدند كه بتهايشان برخى شكسته و برگشته و بر زمين افتاده است. آنها با خود اين اعمال از كسى جز محمد صلى الله عليه و آله و سلم و پسر عمويش على (عليه السلام) سر نمى زند...(82)

 

[eLOy]

64- قضاوت على (ع)

64- قضاوت على (ع)


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


اعراب به كثرت نسل خود خيلى علاقمند بودند و اصرار زيادى مى ورزيدند تا در خانواده شان جنس ذكورى باشد لذا روزى سه مرد در طهر واحد با زنى هم بستر شدند و اين زن پسرى زائيد هر سه اين مرد ادعا داشتند كه پدر اين پسر هستند هنوز سوره ى مباركه نور نازل نشده بود تا زناكاران به مجازات خود برسند، لذا آنها با هم اختلاف نزاع داشتند تا اينكه خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم هم اين قضاوت را به على (عليه السلام) احاله فرمود. اميرالمؤ منين (عليه السلام) دستور داد: نام اين سه مرد را بر 3 ورقه كوچك بنويسند و آن سه ورقه را مثل قرعه لوله كرد و جلوى بچه بيندازند آن قرعه را كه كودك از زمين برمى دارد بنام پدرش خواهد بود. رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم اين قضاوت على (عليه السلام) را به قضاوت حضرت داود (عليه السلام) تشبيه فرمود: الحمد الله الذى جعل فينا اهل البيت من يقضى على سنن داوود.(83)

 

[eLOy]

65- عادل دادگر

21


65- عادل دادگر



بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


روى گاوى با شاخ تيز خود شكم خرى را دريد. صاحب خر شكايت خود را به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم عرضه داشت هنوز خدا صلى الله عليه و آله و سلم سخن نگفته بود كه ابوبكر عقيده اش را اظهار كرد و گفت حيوان زبان بسته اى حيوان زبان بسته ى ديگرى را كشت به كسى مربوط نيست. ولى اميرالمؤ منين (عليه السلام) فرمود: اگر آن گاو آزاد بود و به خر حمله آورد و شاخش زده صاحب گاو مسئول اين جنايت است زيرا گاو وحشى خود را آزاد گذاشته تا به مال مردم تعدى و تجاوز كند. ولى اگر آنجايى كه گاو بسته بوده و خر با پاى خود به پيش گاو رفته و سرانجام كشته شده صاحب گاو گناهى ندارد و از دادن تاوان معاف است.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: قضاوت على كافيست.(84)

 

[eLOy]

66- سلام خضر نبى به پيامبر (ص) و على (ع)

66- سلام خضر نبى به پيامبر (ص) و على (ع)


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


روزى على (عليه السلام) همراه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در يكى از راههاى مدينه عبور مى كردند ناگاه مردى بلند قامت و چهارشانه... جلو آمد و بر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سلام كرد و احترام شايانى نمود سپس رو به على (عليه السلام) كرد و گفت: سلام و رحمت و بركات خداوند بر تو اى خليفه چهارم، آنگاه به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم رو كرد و گفت: آيا اين گونه نيست كه گفتم؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: آرى چنين است. آن شخص ناشناس از آنجا رفت على (عليه السلام) از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم پرسيد: اين چه لقبى بود كه اين مرد ناشناس به من داد و تو هم آن را تصديق كردى، من خليفه ام چهارم هستم؟ پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: حمد و سپاس خدا را، همانگونه كه او گفت تو خليفه چهارم هستى زيرا اولين خليفه آدم (عليه السلام) است (85). و دومين خليفه داود (عليه السلام) است.(86) و سومين خليفه هارون برادر موسى (عليه السلام) است كه خليفه موسى شد(87) و خداوند در (آيه 3 سوره توبه) مى فرمايد:
و اين اعلامى است از طرف خدا و رسولش بر عموم مردم در روز حج اكبر (عيد قربان) كه خداوند و پيامبرش از مشركان بى زار است.
اى على ابلاغ كننده برائت از مشركان از جانب خدا و رسولش تو هستى و تو وصى و وزير من مى باشى و دين مرا ادا مى كنى... پس تو چهارمين خليفه مى باشى چنانكه آن شخص با اين عنوان بر تو سلام كرد آيا مى دانى او چه كسى بود؟
او برادرت خضر (عليه السلام) بود.0(88)

 

[eLOy]

67- على (ع) هم نيكو شوهرى است

67- على (ع) هم نيكو شوهرى است


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


على (عليه السلام) مى فرمايد: چون آفتاب غروب كرد، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به ام سلمه فرمود كه فاطمه عليهاالسلام را نزد او بياورد.ام سلمه فاطمه عليهاالسلام را در حالى كه پيراهنش بر زمين كشيده مى شد آورد، دانه هاى درشت عرق از چهره فاطمه عليهاالسلام بر زمين مى چكيد از حجب و حيا چون نزديك پدر رسيد پاى وى لغزيد و بر زمين آمد رسول خدا فرمود: دخترم خداوند تو را در دنيا و اختر از لغزش حفظ كند، همين كه در برابر پدر ايستاد حضرت پرده از رخسار منورش بر گرفت و دست او را در دست شويش گذارد و گفت: خداوند پيوند تو با دخت پيامبر را مبارك گرداند، على، فاطمه نيكو همسرى است، آنگاه فرمود: فاطمه! على هم نيكو شوهرى است. سپس * فرمود: به اتاق خود رويد و منتظر من بمانيد...(89)

 

[eLOy]

68- رسول خدا (ص) از جنگ جمل خبر مى دهد

22

68- رسول خدا (ص) از جنگ جمل خبر مى دهد


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


عبدالله بن مسعود گفت: به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم عرض كردم: يا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم هر گاه از دنيا رحلت كردى چه كسى شما را غسل مى دهد؟ فرمود: هر پيغمبر را وصى او غسل مى دهد. عرض كردم يا رسول صلى الله عليه و آله و سلم وصى شما كيست؟ فرمود: على بن ابيطالب. عرض كردم: يا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم پس از شما چه مدت زندگى مى كند؟ فرمود: سى سال همانند يوشع بن نون كه وصى حضرت موسى بود او بعد از موسى نيز سى سال زندگى كرد و صفورا همسر حضرت موسى دختر شعيب پيامبر بر يوشع بن نون خروج كرد و گفت من از تو به امر پيشوايى و رهبرى سزاوارترم. پس يوشع با وى جنگيد و به خوبى با وى كارزار كرد و اسيرش نمود و در حال اسيرى به نيكى با وى رفتار كرد.
حضرت على (عليه السلام) نيز با وى عايشه مى جنگد و به خوبى با او مى جنگد و اسيرش مى كند و با وى به نيكى رفتار مى كند، و خدا درباره او نازل فرموده كه: و قرن فى بيوتكن و لا تبرجن تبرج الجاهلية الاولى (90) يعنى در خانه هايتان قرار بگيريد و همچون جاهليت پيشين، خودآرايى و جلوه گرى نكنيد و مقصود پروردگار از جاهليت قديم در اين آيه صفورا دختر شعيب است.(91)

 

[eLOy]

69- تيرهاى مرگ به خطا نمى رود

69- تيرهاى مرگ به خطا نمى رود


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

اميرمؤ منان على (عليه السلام) وصى و جانشين پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم اشعار زير را در سوگ جانسوز پيامبر
صلى الله عليه و آله و سلم خواند:


الموت لا والد يبقى و لا ولدا

هذا السبيل الى ان لاترى احدا
هذا النبى و لم يخلد لامته
لو خلد الله خلقا قبله خلدا
للموت فينا سهام غير خاطئة
من فاته اليوم سهم لم يفته غدا

مرگ حتى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم اشعار زير را در سوگ جانسوز پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم خواند:


الموت لا والد يبقى ولا ولدا

هذا السبيل الى ان لاترى احدا
هذا النبى ولم يخلد لامته
لو خلد الله خلقا قبله خلدا
للموت فينا سهام غى خاطئة
من فاته اليوم سهم لم يفته غدا

مرگ نه پدر و نه فرزند را باقى نمى گذارد و برنامه مرگ همچنان ادامه دارد تا همه بميرند.


مرگ حتى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم را براى امتش باقى نگذاشت اگر خداوند كسى را قبل از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم باقى مى گذاشت او را نيز باقى مى گذاشت ناگزير ما آماج تيرهاى مرگ كه خطا نمى روند واقع مى شويم كه امروز مورد اصابت تير مرگ نشديم فردا او ما را از ياد نمى برد.(92)

 

[eLOy]

70- شمشير ذوالفقار

70- شمشير ذوالفقار


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


ذوالفقار نام شمشير معروف على (عليه السلام) است در اينكه آن چرا ذوالفقار (صاحب دو سر، يا صاحب حفره و خالها) و از كجا بدست آمده مطالب مختلفى نقل شده است (93) يكى از اقوال آن است كه اين شمشير در جنگ بدر از ناحيه دشمن به دست على (عليه السلام) رسيد.


ماجراى آن چنين است نبيه و منبه پسران حجاج سهمى از مشركان سبك سروبى تربيت قريش بودند و همواره پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم را مى آزردند و با گفتار ناپسند خود آن حضرت را سرزنش مى كردند اين دو با پسر منبه كه عاص نام داشت در سال دوم هجرت در جنگ بدر شركت كرد و سرانجام نيز با تيغ بران آن حضرت كشته شدند. ذوالفقار كه شمشيرى داراى دو سر از فولاد، نابود در دست عاص بن منبه بود كه پس * از كشته شدن او، آن شمشير به دست على (عليه السلام) افتاد و على (عليه السلام) آن را نزد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آورد و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آن را به على (عليه السلام) بخشيد(94)

 

[eLOy]

71- مؤ من واقعى

23


71- مؤ من واقعى


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


روزى اميرالمؤ منين (عليه السلام) از كنار عده اى كه نشسته بودند عبور مى كرد، و ديد آنها لباسهاى سفيد و گران قيمت پوشيده و (نشانه تكبر در آنها مشهود است) رنگ صورتشان برافروخته است و خنده آنها بلند و زياد است و با انگشت خود هر كس را كه از كنارشان رد مى شود مسخره مى كنند. سپس به عده ديگر رسيد كه لاغر اندام و رنگ آنها زرد و در هنگام سخن گفتن متواضع بودند. آن حضرت در حالى كه تعجب كرده بود خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم رسيد و عرض كرد يا رسول الله دو گروه متفاوت را ديدم و هر دو گروه خود را مؤ من مى دانستند؟ صفت مؤ من چيست؟ پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم سكوتى كرد و در پاسخ حضرت على (عليه السلام) فرمود يا على مؤ من بيست خصوصيت دارد كه اگر يكى از آنها در او نباشد ايمانش كامل نيست:


1- به نماز (جماعت) حاضر مى شود
2- زكات را در وقت خود مى پردازد.
3- به مستمندان رسيدگى مى كند.
4- يتيم را نوازش مى كند
5- لباسهاى پاك و پاكيزه مى پوشند.
6- كمر به عبادت حق بسته اند.
7- راست مى گويد
8- به وعده خود وفا مى كند.
9- در امانت خيانت نمى كند.
10- زاهد شب و شير روز هستند.
11- در روز روزه دار و در شب بيدار و عابد هستند.
12- همسايه را آزار نمى دهد.
13- متواضعانه راه مى روند
14- تشييع جنازه مى كند و...(95)

 

[eLOy]

72- منزلت على (ع) در نزد پيامبر (ص)

72- منزلت على (ع) در نزد پيامبر (ص)


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


صبح آن شب كه فاطمه زهرا عليهاالسلام به خانه شوهر رفت، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم ظرفى شير به خانه آنها برده و فرمودند: فاطمه جان پدرت فداى تو باد از اين شير بياشام، سپس رو به على (عليه السلام) كردند و فرمودند: پسر عمويت فدايت شود تو هم از اين شير بنوش.(96)

 

[eLOy]

73- وصيتى از رسول خدا (ص)

73- وصيتى از رسول خدا (ص)


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


اميرالمؤ منين (عليه السلام) فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ضمن وصيت خود به من فرمود: يا على هر كس كه همسر خود را اطاعت كند خداوند او را به رو در آتش افكند. على (عليه السلام) عرض كرد: اين اطاعت در چه مواردى است؟ رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: كسى كه به همسر خود اجازه دهد به حمامهاى بيرون از خانه و يا مجالس عروسى و مجالس نوحه سرايى برود و جامه هاى بدن نما بپوشد.(97)

 

[eLOy]

74- دعاى مخصوص

74- دعاى مخصوص


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


ابن عباس گويد: على ابن ابيطالب (عليه السلام) نزد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آمد و چيزى از آن حضرت در خواست كرد پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم به او فرمود: يا على به حق آنكه مرا به پيغمبرى فرستاد سوگند كه نزد من هيچ از كم و بيش نيست ولى تو را چيزى مى آموزم كه دوست من جبرئيل براى من آورد و گفت: يا محمد اين هديه اى است از نرد خداى عزوجل كه تو را با آن گرامى داشته و به هيچ كس از پيغمبران پيشين اين هديه را نداده است و آن نوزده جمله است كه هر دلسوخته و هر مصيبت زده و هر اندوهناك و هر غمناك و هر كسى كه در خطر دزد و آتش * سوزى باشد آنها را بخواند و هر بنده اى كه از پادشاهى بترسد آن كلمات را بگويد خداوند براى او وسيله رهايى فراهم سازد و آن نوزده جمله است كه چهار جمله آن بر پيشانى اسرافيل نوشته شده و چهار جمله اش * بر پيشانى ميكائيل و چهار جمله آن بر گرداگرد عرش و چهار جمله اش بر پيشانى جبرئيل و سه كلمه آن در جائى كه خدا خواسته است نوشته شده است. على (عليه السلام) عرض كرد: يا رسول الله چگونه آنها را بخوانيم؟ حضرت فرمود: بگو يا عماد من لا عماد له و يا كريم العفو و يا حسن البلاء و يا عظيم الرجاء و يا عون الضعفاء و يا منقذ الغرقى و يا منجى الهلكى يا محسن يا مجمل يا منعم يا مفضل انت الذى سجد لك سواد الليل و نورالنهار و ضوء القمر و شعاع الشمس و دوى الماء و خفيف الشجر يا الله يا الله يا الله انت وحدك لا شريك لك آنگاه مى گويى بارالها! با من چنين و چنان كن كه بطور مسلم از جاى خود بر نخيزى تا اينكه دعاى تو مستجاب شود.(98)

 

[eLOy]

75- حضور شخصى بزرگ

24

75- حضور شخصى بزرگ


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


امام حسن (عليه السلام) در دوران هفت سالگى، به مسجد مى رفت و پاى منبر رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى نشست، و آنچه در مورد وحى، از آن حضرت مى شنيد به منزل باز مى گشت و براى مادر فاطمه زهرا عليهاالسلام نقل مى كرد (به اين ترتيب كه همچون يك خطيب روى متكائى مى نشست و سخنرانى مى نمود و در ضمن سخنرانى آنچه از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرا گرفته بود بيان مى كرد) حضرت على (عليه السلام) هر گاه وارد منزل مى شد و با فاطمه زهرا عليهاالسلام سخن مى گفت در مى يافت كه فاطمه عليهاالسلام آنچه از آيات قرآن نازل شده اطلاع دارد از او پرسيد با اينكه شما در منزل هستيد چگونه به آنچه كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم در مسجد بيان كرده آگاه هستى؟! فاطمه زهرا عليهاالسلام جريان را به عرض رساند كه اين آگاهى از ناحيه فرزندت حسن (عليه السلام) به من انتقال مى يابد. روزى على (عليه السلام) در منزل مخفى شده، حسن (عليه السلام) كه در مسجد، وحى الهى را شنيده بود، وارد منزل شد و طبق معمول، بر متكا نشست، تا به سخنرانى بپردازد، ولى لكنت زبان پيدا كرد، حضرت زهرا عليهاالسلام تعجب نمود! حسن (عليه السلام) به مادر عرض كرد: تعجب مكن، چرا كه شخص بزرگى، سخن مرا مى شنود و استماع او مرا از بيان مطلب، باز داشته است.
در اين هنگام على (عليه السلام) از مخفيگاه خارج شد و فرزندش، حسن ع را بوسيد(99)

 

[eLOy]

76- انوار رحمت خداونديم

76- انوار رحمت خداونديم


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


ابن عباس مى گويد: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم دست على (عليه السلام) را گرفته و بيرون آمد و مى گفت: اى گروه انصار و اى گروه بنى هاشم اى كروه بنى عبدالمطلب من محمدم، من رسول خدايم، هان، من در جزء چهار نفر از افراد خانواده ام هستم كه از سرشتى كه انوار رحمت بر آن تابيده بود آفريده شديم من و على و حمزه و جعفر. كسى گفت: يا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم اينانند كه با تن در روز قيامت سوار هستند. حضرت فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، همانا آن روز بجز چهار كس هرگز كسى سواره نباشد جز من و على و فاطمه و صالح پيغمبر، اما من سوار بر براقم و اما دخترم فاطمه بر شترى از اشتران بهشتى كه لجامش از ياقوت است و دو جامه سبز بر روى آن انداخته شده ميان بهشت و دوزخ مى ايستد آن روز مردم شديدا عرق مى كنند پس بادى از جانب عرش وزيدن گيرد كه عرق مردم را خشك كند فرشتگان و پيغمبران و صديقين مى گويند اين بجز فرشته مقرب و يا پيغمبرى مرسل نبايد باشد پس آواز دهنده اى خبر دهد كه اين نه فرشته مقرب است و نه پيغمبر و مرسل بلكه على بن ابيطالب (عليه السلام) است كه برادر رسول خداست در دنيا و آخرت.(100)

 

[eLOy]

77- آن شب خطرناك

77- آن شب خطرناك


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


گروهى از قريش و اشراف مكه از قبايل مختلف در محل تشكيل جلسات مشورتى بزرگان مكه به نام دارالندة جمع شدند تا درباره خطرى كه از ناحيه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم آنها را تهديد مى كرد بينديشند. در اثناء راه پير مرد خوش ظاهرى به آنها برخورد كرد كه در واقع همان شيطان بود از او پرسيدند: كيستى؟ گفت: پيرمردى از اهل نجد. جلسه تشكيل يافت و درباره اينكه چگونه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم را به عنوان مانعى از سر راه بردارند گفتگو مى كردند يكى گفت او را از ميان خون بيرون كنيد تا از دست او راحت شويد، پيرمرد گفت اين هم درست نيست زيرا اگر اين كار را انجام دهيد به سراغ قبايل ديگر عرب مى رود و با گفتار شيرينش در آنها نفوذ مى كند، ابوجهل كه تا آن وقت ساكت بود به سخن آمد و گفت به نظر من از هر قبيله اى يك جوان شجاع و شمشير زن را انتخاب كنيد تا در فرصتى مناسب به طور دسته جمعى به محمد صلى الله عليه و آله و سلم حمله كنند و او را بكشند اين طور خون او در بين همه قبايل پخش مى شود و بنى هاشم نمى تواند به خونخواهى او قيام كند، پيرمرد نجدى خوشحال شد و گفت: به خداى راءى صحيح همين است نتيجتا همه ى با اين تصميم موافقت كردند.

---

25
جبرئيل فرود آمد و به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم گفت: تا شب را در بستر خود نخوابد، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم شبانه به سوى غار ثور حركت كرد و سفارش نمود على (عليه السلام) در بستر او بخوابد تا كسانى كه خانه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را تحت نظر داشتند متوجه عدم حضور پيامبر نگردند. على (عليه السلام) كه در آن موقع جوانى 23 ساله بود در بستر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم خوابيد هنگامى كه صبح شد و طبق نقشه، جوانان قبائل مختلف جهت قتل پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به خانه ريختند، على (عليه السلام) را در بستر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ديدند، صدا زدند پس محمد صلى الله عليه و آله و سلم كجاست؟ حضرت امير (عليه السلام) فرمود: نمى دانم. لذا با اين جانفشانى حضرت على (عليه السلام)، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از گرداب مرگ نجات يافت.(101)

 

[eLOy]

78- صاحب سر پيامبر (ص)

78- صاحب سر پيامبر (ص)


بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ


از ابوذر غفارى روايت شده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مرا براى احضار على (عليه السلام) به خانه آن حضرت فرستاد من به در خانه على (عليه السلام) آمدم و او را صدا زدم ولى كسى جواب نگفت.
من تعجب كردم موقعى كه ديدم آسياى دستى در خانه آن حضرت خودبخود مى گردد بدون اينكه كسى او را به گردش آورد. من على (عليه السلام) را صدا كردم و آن حضرت نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم آمد. پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم با او آهسته سخنى گفت كه من نفهميدم آنگاه به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم عرض كردم جاى تعجب است از آسيابى كه در خانه على (عليه السلام) خودبخود مى گردد، بدون اينكه كسى آن را به حركت در آورد. رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: خداوند قلب و جوارح دخترم فاطمه عليهاالسلام را از ايمان و يقين پر ساخته و البته خدا از ضعف بدنى او آگاه است و او را در كارهايش كمك مى نمايد. آيا نمى دانى كه خداوند را فرشتگانى است كه آنها را براى كمك به آل محمد صلى الله عليه و آله و سلم گمارده است.(102)