از بین گلها کدوم گل رو تقدیم قبلیت میکنی؟؟!!

sting · Aug 19, 2013

گل ارکیده : تنهاییم را با تو قسمت میکنم

گل سرخ : عشق آتشین مرا بپذیر

غنچه گل : برای نخستین بارقلبم به خاطر تو لرزید

گل میخک : قلبم را به تو تقدیم میکنم

گل شقایق : زندگیم فقط به خاطر عشق توست

گل بنفشه : همیشه به یاد من باش

گل اطلسی : نمیدانم مرا دوست داری یا نه

گل محمدی : ترا از صمیم قلب دوست دارم

گل شب بو : در شب مهتاب ، رویت را می بوسم

گل همیشه بهار : محبت تو برای همیشه در قلب
من رخنه کرده

گل داوودی : از صدای دل پذیر تو لذت می برم

گل اشرفی : هدیه ام را بپذیر

گل اقاقیا سفید : عشق پاک ، نتیجه ازدواج و خوشبختی

گل میمون : یک بوسه می خواهم نه بیشتر

گل یخ : از دوستی و محبت تو نا امیدم

گل تاج خروس : از دوریت سرگردان شده ام

گل لادن : گاهی از من یاد کن

گل سفید : میسوزم و میسازم

گل مینا : بی وفا به دلداده خود رحم نکردی

گل کامیلیا : فداکاری در راه عشق خوشبختی می آورد

گل زرد : از تو بیزارم

گل نسترن : شهرت را بر دوستی و محبت رجحان دادی

گل ساعتی : تا واپسین دم زندگی ، خوشبختی تو را می خواهم

گل پژمرده : افسوس که بهای عشقت را ناچیز پنداشتی

گل مریم : به پاکدامنی تو دورود می فرستم

گل کوکب : چرا بیهوده قلبم را افسرده می سازی

گل رازقی : شفا و بهبودی تو را آرزو دارم

گل لاله : تو که دل من را غم زده می خواستی ، این من و این دل دردمند من

گل سنبل : تو به منزله باغ پر گلی هستی که دل کندن از تو نتیجه ای ندارد

گل بیدمشک : اگر می سوزم ، گناه از بخت بد من است ؛ ترا می بخشم

گل رازیانه : هرچند درکنارم نیستی ولی نگاهت مونس من است

گل ناز : ناز و دلبری جامه ایست که به قامت تو دوخته اند

گل یاسمن : دستی است که دامن دلدار می گیرد و زبانی است که تمنا میکند

گل یاس : از من نخواه که جز راستی سخن گویم ، من شیفته تو هستم

گل چای : بختم بیدار و طالعم میمون است

گل هرزه : حساس و موشکافم و بر عشق گذشته حسرت می خورم

گل حنا : بیشتر از این دیگر فریب تو را نمی خورم

گل شیپوری : به تو اطمینان میدهم که جنجال دگران در دوستی ما اثر نخواهد کرد

گل مروارید : این آواز حزین دلداده ایست که برای آخرین بار سخن می گوید

گل سوری : عزیزم با من مهربان تر از گذشته باش

گل عباسی : تو مایه امید و سرچشمه آرزوهای منی

گل شمعدانی : عشق لازمه زندگی است و بدون عشق نمی توان زنده بود

گل نرگس : خود را سزاوار اینهمه عتاب نمی بینم ، دلم از نا مهربانی تو به ستوه آمده است