مجموعه اشعار شمس لنگرودی

[*مینا*]

تولد ترانه

بی*آن*که بوی تو مستم کندتا ده می*شمارمانگشتانم گرد کمرگاه مدادم تاب می*خورندو ترانه*ای متولد می*شودکه زاده*ی دست*های توستشاعرمبه از تو سرودن معتادم

 

[*مینا*]

شعر الفبا


الفبا برای سخن گفتن نیست
برای نوشتن نام توست
اعداد ...
پیش از تولد تو به صف ایستادند
تا راز زادروز تو را بدانند
دست*های من
برای جست و جوی تو پیدا شدند
دهانم
کشف دهان توست
ای کاشف آتش
در آسمان دلم توده برفی است
که به خنده*های تو دل بسته است

 

[*مینا*]

شکرانه



آن قدر به تو نزدیک بودم
که تو را ندیدمدر تاریکی خود، به تو لبخند می زنم
شکرانۀ روزهایی
که کنار تو
راه رفته ام.

 

[*مینا*]

خلاصه بهاری دیگربی حضور تواز راه می رسدو آن چه که زیبا نیستزندگی نیستروزگار است...

 

[*مینا*]

امشبدریاها سیاه*اندباد زمزمه*گر سیاه استپرنده و گیلاس*ها سیاه*انددل من روشن استتو خواهی آمد.

 

[*مینا*]

آسان است برای منکه خیابان ها را تا کنمو در چمدانی بگذارم که صدای باران را به جز تو کسی نشنودآسان است به درخت انار بگویم انارش را خود به خانه ی من آوردآسان است آفتاب را سه شبانه روز بی آب و دانه رها کنمو روز ضعیف شده را ببینم که عصا زنان از آسمان خزر بالا می رودآسان است یک چهچه گنجشک را ببافمو پیراهن خوابت کنمآسان است برای من که به شهاب نومید فرمان دهم که به نقطه ی اولش برگرددبرای من آسان است به نرمی آبها سخن بگویمو دل صخره را بشکافمآسان است ناممکن ها را ممکن شومو زمین در گوشم بگوید : " بس کن رفیق" اماآسان نیست که معنی مرگ را بدانموقتی تو به زندگی آری گفته ای ....

 

[*مینا*]

می*خواهم دوباره به دنیا بیایم بیرون در، تو منتظرم بوده باشی و بی*آنکه کسی بفهمد جای بیداری و خواب را به رسم خودمان درآریم چه بود بیداری که زندگی*اش نام کرده بودند.​

 

[*مینا*]

چه شغل عجیبی !شروع هفته تو را می بینمباقی هفتهبه خاموش کردن خودم در اتاقم مشغولم .​

 

[*مینا*]

چرا خاموشی
می*گویم زغال چرا خاموشی!
گل سرخ هائی در دهانت پنهان است
چرا سخنی نمی گوئی
مگر كه بسوزانندت.

 

[*مینا*]

حرفت رابر خود می كشم و گرم می شوميخبندان چنان استكه دو پنگوئن در من راه می روندو سپاسم می گويند.