مدوفشن

[*مینا*]

صحبت کردن از مد لباس و پوشش یک طرفه نمی شود . این که بانیان نظارت چه فکر می کنند بدون توجه به مخاطبان و تولید کنندگان بی فایده است . گروهی از تولیدکنندگان درس های تخصصی خوانده اند و خود را صاحب حق می دانند . خب ، حق هم دارند . به طور مشخص دانشجویان رشته ی طراحی لباس از این گروه اند . به همین خاطر به عنوان صاحبان حق حوزه ی پوشاک به سراغ آن ها رفته ایم و نظرشان را درباره ی رشته و بازار کارشان جویا شدیم . گوشه ای از محوطه دانشگاه الزهرا مشغول طراحی اند. نغمه ، عاطفه و سعیده دانشجو ترم های آخر رشته طراحی لباس هستد و اعظم فارق التحصیل شده است . گفتگو را با سؤال در مورد رشتشون شروع کردم. عاطفه رشته طراحی لباس را اینگونه توضیح میده: عاطفه : رشته ی طراحی لباس جز هنر تجسمی-کاربردی است. از زیر گروههای هنر تجسمی است. ما در طی ۴سال معیارهایی که برای طراحی لباس مطرح هستند و باید بر اساس در نظر داشتن اونها به طراحی و الگوی لباس پرداخت را یاد میگیریم. علاقه در این رشته خیلی مهمه. خیلی ها همینطوری بدون شناخت این رشته را انتخاب میکنند و در اواسط درس این سؤال را میپرسند که اصلاً این رشته چیه و واسه چی اومدم این رشته. در مورد این رشته آگاهی کافی داده نمیشه چرا که حمایت نمیشه.

 

[*مینا*]

اون موقع طراحی لباس محدود به طراحی لباس و دوخت بود، الان تخصصی تر شده. ما با نرم افزار هم کار میکنیم در صورتی که تیتر یا سرفصلی در کتابها برای این مورد(نرم افزار) نداریم. بر اساس نیاز، خود اساتید یه سری سرفصلها را ارائه میدن اما خیلی ضعیف عمل شده. رشته ما از یه جهت خیلی نیاز جامعه است ولی متاسفانه توی دانشگاه به اون بها نمیدن. همون چیزهایی که از قدیم بوده، در صورتی که در بازار کار این سبکی که به ما تدریس میشود پذیرفته نمیشه چون فوق العاده کارها کامپیوتری شده. با نرم افزار کار میکنند. کارها همش دستی نیست. میشه گفت رشته ما یه چیزی بین هنر و صنعته نه هنر صرف مثل نقاشی و گرافیک، و فوق العاده به کارخانه و صنایع وابسته است و البته سطح بسیار پایین آن در حد یک مزون خصوصی است. رشته ما نیاز جامعه است. برای تغییر در دروس اون باید یه تغییر و تحول هایی در وزارتخانه انجام بشه. چیزهایی که ما آموزش میبینیم اون چیزی نیست که جامعه میخواد یا کارخانه می پسنده یا یک تولیدی میخواد. نغمه: ما حتی از نظرمنابعی که در این رشته بتونه از نطر آموزشی کمکمون کنه کمبود داریم. منابع فارسی که خیلی کمه، میشه گفت اصلاً نیست و منابعی که موجوده بیشتر به تاریخ لباس پرداخته. متن تخصصی به نام طراحی لباس نداریم. یه مشکل دیگه اینکه ما در این رشته زبان تخصصی نداریم برای همین زبان بچه ها ضعیفه و اغلب به سراغم منابع لاتین نمیرن. مهمتر ازهمه اینکه اگه بخواهیم به اینترنت رجوع کنیم کلمه مد و فشن (fashion) و این دست عبارات همیشه فیلتر میشه. میشه گفت رشته ما خیلی خیلی مهجور مونده در صورتی که فوق العاده نیاز جامعه است. از طراحی تون برام بگید. الگوی طرح هاتون ؟ اونها را از چه منابعی اخذ میکنید؟ نغمه :خیلی از طرحهایی که ارائه میشه کار خود بچه هاست. کم هستند اساتیدی که خودشون طرح ارائه بدهند. ما باید توی درسهامون درس چهره شناسی داشته باشیم که خیلی به ما در چگونگی و کیفیت طراحی کمک میکنه اما این درس ارائه نمیشه و سرفصلی به نام اندام شناسی در سطحی ضعیف ارائه میشه که پاسخگو نیست. ما برای طراحی معیارهای مختلفی از جمله فرهنگ و بومی بودن را در نظر میگیریم. کار نباید کپی باشه در صورتیکه بچه ها به خاطر اینکه در ارائه طرح ضعیف هستند- چرا که اصلاً نمیدونن چطوری باید طرح را رسم کنند- از مدلهای خارجی کپی برداری میکنند یا مخلوطی از کارها را ارائه میدن. خیلی کم هستند دانشجویانی که خودشون به طور خلاق و ابداعی طرح ارائه میدن. از طرف دیگه به خاطر همون عدم حمایتی که گفتم خیلی سرخورده هستند. ما یکبار از طرف انجمن نمایشگاهی به راه انداختیم که دانشجوهای دیگه طراحی بچه های ما را ببینن؛ حتی خیلی ها نمیدونستن که دانشگاه رشته طراحی لباس هم داره. توی اون نمایشگاه تعدادی از بچه ها حتی کار دوخت هم داشتند مثل مانتو، لباس فرم و خود من لباس عروس برای اون نمایشگاه آماده کردم. هدفمون هم از برپایی این نمایشگاه ارائه ایده ها و طرح های نو از جانب بچه ها بود. خیلی از کارها با ایده هایی تازه بود. طرز دوخت، بسته شدن دکمه ها و … و ما دیدیم که در همون نمایشگاه بچه ها به خوبی خلاقیت خودشون را به نمایش گذاشتند.