من کجای این تنهایی کجای این دلتنگی که برسم می آیی...؟ [ لیلا مقربی ]

من بــرای آنکـه چیـــزی از خــود به تو بفهمانـم جــز چشم هایـم چیزی نـدارم...

درگیر رویای توام منو دوباره خواب کن دنیا اگه تنهام گذاشت تو منو انتخاب کن دلت از آرزوی من انگار بی خبر نبود حتی توتصمیمای من چشمات بی اثر نبود *** خواستم بهت چیزی نگم تا با چشام خواهش کنم درارو بستم روت تا احساس آرامش کنم باور نمی کنم ولی انگار غرور من شکست اگه دلت می خواد بری...

مــن مـُــرده اَم بــی هیــچ حسِ نیــاز مـن مــرده اَم بـــی هیــچ انعکاس من مــــرده اَم تو همچنان در امتدادِ قصّه ای من آرام در تماشای تو نشسته اَم تو را انتظار سخنــی از من من مرده اَم مگـــــر نمی بینی نیست انعکاسی از من من مرده اَم با اشکم مرا غسل دادن آغوشت هفتاد...

*** روزگاری پایبند عشقی بودم *** حال ببین !!! حال و روزم همچون مرغکی پر شکسته است پس آرزوهایم , خوشی هایم , چه می شود ؟؟؟ این عشق مرا خانه نشینم کرده , پر پرواز رو ازم گرفته و مرا نقش زمینم کرده هنوز مات مبهوتم ! غفلتم ز کجا بوده که این عشق مرا گوشه نشینم کرده وای چه تاوان سنگینی ! وقتی...

سراب... كانت الحقيقه الوحيده في حياتي... و كانت اجمل و اعظم معني لوجودي ليت الزمن توقف هنا... و لكن مرت الايام و الليالي كالبرق و جاءت الساعه كان يوماً مشئوما في عمرى... كانت مفاجأه القدر ان نفترق...

كيف انساه و كلامه المعسول يرن ... كالجرس في ذهني و افكارى و اسمه من نبضات قلبي... و صورته في زوايا تخيلاتي تحرك بي كل لحظه اشواقي و اشجاني

ها أنا اليوم تلتهم الأيام عمري... مازالت حتّي اليوم اكتب اسمه علي شاطئ البحر... و الموج يمسحه عمري ضاع من اجله غاب عني و رحل كالعاصفه و بقيت انا جثه بلا روح

اين سعادتي?! هل كانت مجرد وهم و سراب?! ام طيشا طفوليا عابرا... ام حقيقه كاذبه... مرت كالسحاب في فصول حياتي

و يمضي العام ... بعد العام... بعد العام... و تسقط بيننا الايام ... رماد انت في عيني ... بقايا من حريق ثار في دمنا ... و نام ... و يمضي العام ... بعد العام ... بعد العام... فلا انت التي كنت ... ولا انا ... فارس الاحلام

خدایا گله نمی کنم ولی... کمی آرامتر امتحانم کن به خودت قسم خسته ام ...

خدایا برای خاموشیِ شب های انتظارم فقط یک فوت کافیست! خاموشم کن ... خسته ام...

از زنـــدگی خسته ام از نبــودن و از بودن خسته ام از دردها و شادی بی سود خسته ام از این هوای ابــری پـر دود خسته ام

تو دوری و دستای من نمی رسه به گرد تو صدای تکه پارمو بردار و از اینجا برو تو دست من یه عکسِ پاره ست نبودی و مرگه ستاره ست بذار تنها ببوسم اینجا صدام نمی رسه به فردا... بگذر از این شکسته از این دوباره خسته رد شو از این حقیر کم من دیگه حرف نمی زنم نمی خوامت زیباترینم آغازی از مرگ زمینم...

شاید بپرسی از خودت کجام و در چه حالی ام برای دلخوشیت میگم خوش باش عزیزم عالی ام اما حقیقت اینه که بدون تو شکسته ام تو مرز مرگ و زندگی بدون تو نشسته ام شاید بپرسی از خودت چی شد کجا رفته صدام حق بده بهم که بعد تو نخوام با دنیا را بیام شاید بپرسی از خودت چی شد که بی نشون شدم برای دل کندن ازت...

گریه کن تو می تونی، پیش اون نمی مونی‏ اون دیگه رفته، بسه تمومش کن‏ گریه کن ته خطِ عشق تو دیگه رفته، تو دل یکی دیگه نشسته ‏تمومش کن چشم به راه نشین اینجا، می مونی دیگه تنها، گریه نکن دیگه اون ‏نمیاد خونه دست بکش دیگه از اون طفلکی دلِ داغون، اون دیگه خوشه، فک ‏نکن حالتو می دونه تنها می مونی،...

امشبم مثل هر شب دوباره برات گریه کردم گریه کردم گریه کردم که شاید بدونی بگی بر می گردم امشبم زُل زدم مثل هرشب به عکست رو دیوار گریه کردم، گریه کردم، که شاید بگیری تو، دستای سردم کجایی بیا خیلی تنهام کجایی که تاریکه دنیام برات می نویسم یه نامه کجایی که غم تو چشامه کجایی که من بی قرارم...

چشم به راه کسی بمان که آمدنش بوی ماندن بدهد... بی قرار قدم هایش شوی و بیتاب آغوشت شود بوسه بارانش کنی و بوسه بارانت کند طوری در آغوشت بگیرد که خودت را مچاله آغوشش کنی و بگویی: "من دلم گم شدن می خواهد" گم شدن میان آغوشت...

هر روز دوست داشتنم را در گوشت تمدید می کردم اما تو ... هیچوقت گوش دلت را به زبان دلم نسپردی...

باور کن آنکس که وعده همیشه ماندن را می دهد رفتنی تر است دل نبند...

گاهی یادش به خیر می گویم برای تمام ندیده هایم... گاهی می خندم به کوله بارم و گاهی افسوسی کوتاه... گاهی کابوسی در خواب وگاهی سکوت صدایم گاهی تردید ... و گاهی ترس... گاهی چشمانم را پر می کنم از: صدای تو... حرفهای تو... گاهی بی تفاوت به تو... به همه... و گاهی خسته از تمام راه رفتن ها...

چشم من بیا منو یاری بکن، گونه هام خشکیده شد کاری بکن غیر گریه مگه کاری میشه کرد؟ کاری از ما نمیاد زاری بکن اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد، تا قیامت دل من گریه میخواد هرچی دریا رو زمین داره خدا، با تموم ابرای آسمونا کاشکی میداد همه رو به چشم من، تا چشام به حال من گریه کنن اون که رفته دیگه...

در تمام روزهای عاشقی که گذشت حتی یک لحظه از آن روزها نیز از یادم نرفت با اینکه قلبم بارها شکست اما دلم باز هم به پای تو نشست به هیچکسی دل نبست با خودش عهد بست، که این عشق اول و آخر است همین و بس!

خدایا نگام کن، همون دل شکستم نگو قهری با من، تو بودی که هستم تو بودی همیشه، توی تار و پودم منم که یه وقتا، به یادت نبودم یه عمره که بغضت، رفیقه با شبهام خدایا رسیدم، به بن بست دنیام هوامو گرفته، ته کوچه بسته اس نگاتو نگیر از یه مردی که خسته اس به گوشت می دونم صدایم آشناست خدا...

خدایا ... از خودم بهتر, غریبی هامو می شناسی نمی خوام چتر دنیا رو... که تو بارون احساسی خدایا دوستت دارم. واسه هر چی که بخشیدی همیشه این تو هستی که ... ازم حالم رو پرسیدی

منو تو توی این دنیا یه درد مشترک داریم دو تامون خسته ی دردیم رو قلبامون ترک داریم منو تو کوه دردیمو یه گوشه زخمی افتادیم داریم جون می کنیم انگار رو زخمامون نمک داریم تموم زندگیمون سوخت تمومه لحظه هامون مرد هوای عاشقیمونو هوای بی کسیمون برد منو تو مال هم بودیم منو تو جون هم بودیم خوره...

برای من همین خوبه که با رویات می شینم تو رو از دور می بوسم تو رو از دور می بینم برای من همین خوبه بگیرم رد دنیاتو ببینم هر کجا می رم از اونجا رد شدم با تو همین که حال من خوش نیست همین که قلبم آشوبه تو خوش باشی برای من همین بد بودنم خوبه... برای من همین خوبه بدونی بی تو نابودم اگه...

عشق تو... شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد ! زیبا بود امّا... شوخی بود ! حالا ... تو بی تقصیری ! خدای تو هم بی تقصیر است ! من تاوان اشتباه خود را پس میدهم . . . ! تمام این تنهایی تاوان « جدّی گرفتن آن شوخی » است ...

گاهی وقتا دور و برت پر از آدمه آدمایی که براشون اهمیت داری... دوستت دارن و دوستشون داری... باهاشون خوش می گذرونی... لحظه هایی که با اونایی باعث میشه خیلی چیزا رو حتی برا یه لحظه هم که شده فراموش کنی و بهشون فکر نکنی. تا اینجاش خیلی خوب پیش میره چون خوشحالی... ولی تو همین لحظه هاس که یهو...