پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل تیشه‌ ای بود که شد باعث ویرانی من یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند مرگ ، گرگ تو شد ، ای یوسف کنعانی من مه گردون ادب بودی و در خاک شدی خاک ، زندان تو گشت ، ای مه زندانی من از ندانستن من ، دزد قضا آگه بود چو تو را برد ، بخندید به نادانی من آن که در زیر...

می ترسم از خودم که گناه مکررم در کار و بار شخص خدا دست می بَرم انسانی از تبار نمی دانم از کجا شیطانی از حوالی ِدنیای دیگرم خواناترین نوشته ی تاریخ کافری مبهم ترین نشانه ی تکفیر آخرم آتش بیار ِمعرکه ی ارتداد محض با سوره های روشن ایمان مغایرم اینم،همین که یکسَره آتش نوشته اند از فکر ِعامیانه ی...