درامتداد باران...

[v!olet]

درامتداد بآرانـــــــــــــــــ ...

باران بهانه بود تا​

​

تو زیر چتر من ​

​

تا انتهای کوچه بیایی و​

​

دوستی مثل گلی شکوفه کند​

​

بر لبانمان...


​

 

[v!olet]

هـــــــوا...

هـــــــواي غــــــ ـــــــــــ ـــــــــــم است

هــــــوا...

هـــــواي دلتنگــــــ ــــــي ست

هــــــوا...

هـــــواي بغــــ ـــ ــــ ــ ــــ ــــض هـاي نشکستــــه است

هــــــوا...

هــــــواي دل مـــ ــــ ـــن است

هــــــوا...

هــــــواي فـاصلــــ ـــ ـــــ ـــــ ـــ ــه است

هــــــوا...

هــــواي دور بـــــــودن هـا ست

هــــــوا...

هــــــواي نبـــــــــــــــــــــــــــودن تــوست

هـــــوا...

همــان هـــــــــــــواي ســــــــــــــردي ست

​

​

کـه بــارش ايـن بــــاران اسفنـــــــــــدي هـم
​

دو نفــــره اش نکـــــــــــــــــــرد

آري...

هميـــن بــارانـــــ را مـي گـويــــم
​

هميـــن بـــاران کـه بـــــوي نمنــــــــــاک بهـارانـه اش
​

بـوي نفــــس هـاي تــــــــو را بـه يـــــادم مي آورد

آه...

دلــــم بدجـــور تنگـــــــــــــــ است​

​

آن قـــدر کـه خـاطــــــره ي هـر کوچــــــه بـاغ
​

خفــــه ام کـــرده است
​

دلــــــم از نبــــــــــــــودن ت پـــر است
​

آن قــدر کـه اضافــــه اش از چشمــــــانـم مـي چکــــــد
​

و بـارانـــي مـي شـــود و
​

مـي بـارد بر سقـف لحظـــه هـاي تنهـــــــــــايـي ام
​

و مــــن از پشـــت پنجـــــــره هـاي بـارانــــي ام
​

​

دختـــرکـي را مـي بينــــــــم
​

کـه در دالان هـاي تنگــــــــــــــــــــ دل کـوچــک ش
​

از دوري مـــرغ عشــــــــــــق ش
​

تمــــــام کـــوچـه بــاغ هـا را
​

زيــر بـــاران چشمــــــان منتظــــــــــــــــــــــــرش
​

يـک نفـــــــره
​

بـا يـــــــــــــــــــــــــاد او
​

قـــــــــــــــدم مــــــــــــي زنـــــــــــــــــــد . . .
​

 

[v!olet]

وای باران، باران
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست؟
آسمان سربی رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می پرد مرغ نگاهم تا دور
وای باران باران
پر مرغان نگاهم را شست.
​

 

[v!olet]

كاش بارانی ببارد قلبها را تر كند
بگذرد از هفت بند ما صدا را تر كند


قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه ها
رشته رشته مویرگهای هوا را تر كند

بشكند در هم طلسم كهنه ی این باغ را
شاخه های خشك بی بار دعا را تر كند


مثل طوفان بزرگ نوح در صبحی شگفت
سرزمین سینه ها تا نا كجا را تر كند

چترها تان را ببندید ای به ساحل مانده ها

شاید این باران كه می بارد شما را تر كند
​

 

[v!olet]

باز ای باران ببار
بر تمام لحظه های بی بهار
بر تمام لحظه های خشک خشک
بر تمام لحظه های بی قرار

باز ای باران ببار
بر تمام پیکرم موی سرم
بر تمام شعر های دفترم
بر تمام واژه های انتظار

باز ای باران ببار
بر تمام صفحه های زندگیم
بر طلوع اولین دلدادگیم
بر تمام خاطرات تلخ و تار

باز ای باران ببار
غصه های صبح فردا را بشوی

تشنگی ها خستگی ها را بشوی
​

 

[v!olet]

باران
چکه میکند روی بلندترین سکوت
ومن
اینجا
روی شیروانی خاطره ها
نگاهش میکنم
​

​

​

 

[v!olet]

من متولدِ پاييزم،
فصل ِ زردي
فصل ِ بادِ وحشي
فصل ِ شاعرهاي پير
فصل ِ نقاشان بي نظير
کس چه مي داند!
شايدم بس دلگير!!

از آن اولين پاييز تا آخرينش
از عطر فروردين تا باد پاييزي
از نياز آن عاشق تا ناز آن معشوق
از کنج آن مسجد تا بعدِ ميخانه!
من همه را پيموده ام!
​

​

من متولد پاييزم
فصل ديدن رنگ در بعد نگاه

فصل آرامش دل
فصل غوغاي نگاه
فصل سايه
فصل باران
باران باران باران !!!
​

 

[v!olet]

باران که می بارد باید آغوشی باشد

پنجره ی نیمه باز
موسیقی
باران
بوی خاک
سرمای هوا
گره دست ها و پاها
صدای تپش قلبها
خواب هشیار عصرانه
باران که می بارد
باید کسی باشد
یکی مثل تو
​

 

[v!olet]

كوير تشنه باران است
تشنه خوبي

به من محبت كن !
كه ابر رحمت اگر در كوير مي باريد
به جاي خار بيابان
- بنفشه مي روئيد
و بوي پونه وحشي به دشت بر مي خاست

چرا هراس ؟
چراشك ؟
بيا
كه من
- بي تو
درخت خشك كويرم كه برگ و بارم نيست
اميد بارش باران نو بهارم نيست
......
...​

​

 

[v!olet]

مثل قطره باراني كه بر شيشه ي غبار
گر فته ي

پنجره ي خانه ي متروكي مي بارد تو بر
زندگي من باريدي

آن چنان باريدي كه
ناگاه

برهنه به لمس قطره قطره ي حجم ات شتافتم
و آن گاه

چيزي در من روييد
چيزي از من تابيد

و فاصله....
رنگين كماني شد.



باران باشد ، تو باشی
یک خیابان بی انتها باشد
به دنیا میگویم خداحافظ !!



​

 

[v!olet]

به او گفتم
باران که ببارد
عادت خواهی کرد به گریستن در باران
و اشک های توبارانی خواهد شد
هم چون تمام باران ها ،
خندید؛ او عادت را نمی فهمید ...​

​

 

[v!olet]

وقتي* باران
* شاعرانه*ترين* آهنگ* دريايي*اش* را مي*نوازد
لحظه*هاي* انتظار را به* اميد ديدار ترانه* كن*.
باش*
.در لحظه*ها باش* و تا مي*تواني* زندگي* كن*.​

​

 

[v!olet]

بارانی باید...

همه چیز اگر کمی تیره می نماید...
باز روشن می شود زود
تنها فراموش مکن این حقیقتی است:
بارانی باید، تا که رنگین کمانی برآید
و لیموهای ترش تا که شربتی گوارا فراهم شود
و گاه روزهایی در زحمت
تا که از ما، انسان هایی تواناتر بسازد.
خورشید دوباره خواهد درخشید، زود
خواهی دید.​

​

 

[v!olet]

باز باران بی ترانه ....
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم ...

من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست ....

نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست ...
نمی فهمم ....

کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد ....
نمی دانم ...

نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست ...
نمی فهمم ....

یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران ، از برای نان ...

مادرم افتاد...
مادرم در کوچه های پست شهر آرام جان می داد
فقط من بودم و باران و گِل های خیابان بود...
نمی دانم...
کجــــای این لجـــــن زیباست....

بشنو از من کودک من
پیش چشم مرد فردا
که باران هست زیبا از برای مردم زیبای بالا دست...
و آن باران که عشق دارد فقط جاریست برای عاشقان مست...

و باران من و تو درد و غم دارد
خدا هم خوب می داند
که این عدل زمینی ، عدل کم دارد​

​