آشنای دلخســته

[sting]

خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من ورنه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت




صدای ناله می آید از اینجا

ناله ای بی رمق

خسته ام , خسته تر از

چشمان پیرمردی که به انتظار

استخوان های فرزندش

روزگار میگذراند

او به امید آن استخوان ها

زندگی میکند اما من چه

من به امید چه زندگی کنم؟؟

خسته ام ؛ خسته

آری من همان

آشنای دلخسته ام . . .

​

 

[sting]

می توان همچون عروسک های کوکی بود

با دو چشم شیشه ای دنیای خود را دید


می توان در جعبه ای ماهوت


با تنی انباشته از کاه


سالها در لابلای تور و پولک خفت


می توان با هر فشار دست هرزه ای


بی سبب فریاد کرد و گفت


آه من بسیار خوشبختم
​