SoHeIl
مــدیـر بـازنشـسـتـه
- تاریخ ثبتنام
- Sep 24, 2013
- ارسالیها
- 4,988
- پسندها
- 268
- امتیازها
- 0
اعتبار :
ورودی/خروجی حافظه*ای و ورودی/خروجی درگاهی (به انگلیسی: Memory-Mapped I/O و Port-Mapped I/O به اختصار MMIO و PMIO) دو روش مکمل برای پیاده*سازی ورودی/خروجی بین پردازنده و دستگاههای جانبی در یک رایانه میباشند. یک راه دیگر میتواند استفاده از یک پردازنده اختصاصی که دستورات مخصوص خود را دارا میباشد باشد.[۱]
در هر دو این روشها، پردازنده و دستگاه*جانبی هردو دسترسی مستقیم به یک فضای حافظه*ای (که میتواند بسیار کوچک باشد) که بر روی آن دستگاه*جانبی قرار دارد، دارند و از این طریق دستورات و داده*های خود را داخل آن فضا کپی کرده و با یکدیگر ارتباط برقرار مینمایند.
تفاوت این روشها در نحوه آدرس*دهی در داخل این فضای حافظه مشترک است. یکی از این روشها از آدرسهای حافظه*ای (Memory-Mapped I/O) استفاده نموده در حالیکه دیگری از آدرس*دهی درگاهی (Port-Mapped I/O) استفاده مینماید. مسلماً پردازنده*هایی که از آدرس*دهی درگاهی استفاده میکنند با توجه به اینکه تعداد آدرسهای درگاهی به نسبت آدرسهای حافظه*ای بسیار محدودتر میباشند، انتخابهای کمتری دارند.
پردازنده*های جدید اصولاً از سیستم آدرس*دهی ورودی/خروجی حافظه*ای استفاده میکنند. هرچند که پردازنده*های اینتل به دلایل سنتی از هر دو نوع آدرس*دهی استفاده میکنند.
در هر دو این روشها، پردازنده و دستگاه*جانبی هردو دسترسی مستقیم به یک فضای حافظه*ای (که میتواند بسیار کوچک باشد) که بر روی آن دستگاه*جانبی قرار دارد، دارند و از این طریق دستورات و داده*های خود را داخل آن فضا کپی کرده و با یکدیگر ارتباط برقرار مینمایند.
تفاوت این روشها در نحوه آدرس*دهی در داخل این فضای حافظه مشترک است. یکی از این روشها از آدرسهای حافظه*ای (Memory-Mapped I/O) استفاده نموده در حالیکه دیگری از آدرس*دهی درگاهی (Port-Mapped I/O) استفاده مینماید. مسلماً پردازنده*هایی که از آدرس*دهی درگاهی استفاده میکنند با توجه به اینکه تعداد آدرسهای درگاهی به نسبت آدرسهای حافظه*ای بسیار محدودتر میباشند، انتخابهای کمتری دارند.
پردازنده*های جدید اصولاً از سیستم آدرس*دهی ورودی/خروجی حافظه*ای استفاده میکنند. هرچند که پردازنده*های اینتل به دلایل سنتی از هر دو نوع آدرس*دهی استفاده میکنند.