saadati.amirreza
کاربر انجمن
- تاریخ ثبت‌نام
- Oct 11, 2015
- ارسالی‌ها
- 59
- پسندها
- 7
- امتیازها
- 0
در مقالات گذشته به تکرر راجع به پارتیشن و انواع پارتیشن دوجداره و پارتیشن اداری به طور مفصل صحبت کردیم. امروز می خواهیم در مورد مبلمان راحتی و اکازیون صحبت کنیم.
مبلمان شزلانگ
از مبلهای شزلانگ در بخشهای مختلف داخلی و خارجی خانه و یا هتل استفاده می شود. قابلیت های یک مبل تک نفره شزلانگ بسیار بالا بوده و از آفتاب گرفتن روی آن درکنار استخر در یک روز آفتابی گرفته تا لم دادن در خانه هنگامی که آسمان طوفانی است و در تمامی این موقعیت ها این مبلمان پیوسته نمایی زیبا خواهد داشت.
تاریخچه مختصر شزلانگ
شزلانگ برای اولین بار در قرن شانزدهم در فرانسه ساخته شد. پس از آن در اروپا طرفدار پیدا کرد و سپس در 1930 به ایالات متحده راه یافت که در آنجا بیشتر به عنوان محلی برای نشستن در خارج از خانه و پاسیو و یا یک صندلی راحتی در ساختمان استفاده می شد. از آن موقع تا به امروز طراحی شزلانگ در دو سوی اقیانوس به گونه ای بوده که علاوه بر زیبایی، چند کاره و کاربردی هم باشد.
مبنای طراحی
اساسا شزلانگ یک صندلی دراز مشابه یک مبل راحتی است با دو تفاوت عمده، اول اینکه قسمت پشتی صندلی به سمت عقب خمیده و شیب دار است، بنابراین حالت لم دادن و دراز کردن کامل پاها امکان پذیر است؛ دوم اینکه دسته های صندلی لزوما در شزلانگ وجود ندارند.
مواد بکار رفته
در سالهای اولیه ساخت شزلانگ، از مواد طبیعی مانند چوب و خیزران در ساخت آنها استفاده می شد که اغلب در سبک های خاصی طراحی می گردید. اما در سالهای اخیر از موادی مانند پلاستیک و آهن هم استفاده می شود اما جنس چوبی آن به علت زیبایی، ماندگاری و چند کاره بودن هنوز به عنوان پرطرفدارین نوع محسوب می شود.
امروزه مشهورترین نوع چوبی مبل های شزلانگ از جنس های سرو و ساج است. این چوب ها به علت مقاومت در برابر آب و هوا بسیار معروف هستند.
استفاده های کاربردی
زیبایی مبل شزلانگ به این دلیل است که در تمام فضاهای داخل و خارج ساختمان قابل استفاده است. در نتیجه می توان آن را از اتاق خواب، اتاق نهار خوری و یا اتاق نشیمن به سرسرا، کنار استخر و یا حتی حیاط خلوت منتقل کرد. نیاز به گفتن نیست که اغلب شزلانگ های چوبی دارای کوسن های جداشدنی هستند.
مدل های شزلانگ
صاحب خانه ها دارای انتخاب های بسیاری در مورد مبل های شزلانگ دارند که شامل سبک های زیر است:
شزلانگ های یک دسته ای طبیعتا تنها از یک دست چپ و یا راست پشتیبانی می کند. این مدل دوره ملکه ویکتوریا را هنگامی که این مبل ها مکانی برای استراحت و اریکه زدن بانوان بود، یادآوری می کند.
شزلانگ های بدون دسته بر اساس شکل طبیعی بدن طراحی شده اند و به همین دلیل نیاز به دسته مبل را برطرف کرده اند. سر و گردن بوسیله قسمت پشتی مبل حمایت می شود در حالیکه بدن توسط نشیمن گاه آن پشتیبانی می شوند.
شزلانگ های مختص روز به جای حالت خمیده برای نشستن، مستقیم طراحی شده اند. طراحی این مبل ها ممکن است مانند سایر مدل ها راحت و آسوده نباشند، اما دارای اهداف مختص به خود است.
مبلمان شزلانگ
از مبلهای شزلانگ در بخشهای مختلف داخلی و خارجی خانه و یا هتل استفاده می شود. قابلیت های یک مبل تک نفره شزلانگ بسیار بالا بوده و از آفتاب گرفتن روی آن درکنار استخر در یک روز آفتابی گرفته تا لم دادن در خانه هنگامی که آسمان طوفانی است و در تمامی این موقعیت ها این مبلمان پیوسته نمایی زیبا خواهد داشت.
تاریخچه مختصر شزلانگ
شزلانگ برای اولین بار در قرن شانزدهم در فرانسه ساخته شد. پس از آن در اروپا طرفدار پیدا کرد و سپس در 1930 به ایالات متحده راه یافت که در آنجا بیشتر به عنوان محلی برای نشستن در خارج از خانه و پاسیو و یا یک صندلی راحتی در ساختمان استفاده می شد. از آن موقع تا به امروز طراحی شزلانگ در دو سوی اقیانوس به گونه ای بوده که علاوه بر زیبایی، چند کاره و کاربردی هم باشد.
مبنای طراحی
اساسا شزلانگ یک صندلی دراز مشابه یک مبل راحتی است با دو تفاوت عمده، اول اینکه قسمت پشتی صندلی به سمت عقب خمیده و شیب دار است، بنابراین حالت لم دادن و دراز کردن کامل پاها امکان پذیر است؛ دوم اینکه دسته های صندلی لزوما در شزلانگ وجود ندارند.
مواد بکار رفته
در سالهای اولیه ساخت شزلانگ، از مواد طبیعی مانند چوب و خیزران در ساخت آنها استفاده می شد که اغلب در سبک های خاصی طراحی می گردید. اما در سالهای اخیر از موادی مانند پلاستیک و آهن هم استفاده می شود اما جنس چوبی آن به علت زیبایی، ماندگاری و چند کاره بودن هنوز به عنوان پرطرفدارین نوع محسوب می شود.
امروزه مشهورترین نوع چوبی مبل های شزلانگ از جنس های سرو و ساج است. این چوب ها به علت مقاومت در برابر آب و هوا بسیار معروف هستند.
استفاده های کاربردی
زیبایی مبل شزلانگ به این دلیل است که در تمام فضاهای داخل و خارج ساختمان قابل استفاده است. در نتیجه می توان آن را از اتاق خواب، اتاق نهار خوری و یا اتاق نشیمن به سرسرا، کنار استخر و یا حتی حیاط خلوت منتقل کرد. نیاز به گفتن نیست که اغلب شزلانگ های چوبی دارای کوسن های جداشدنی هستند.
مدل های شزلانگ
صاحب خانه ها دارای انتخاب های بسیاری در مورد مبل های شزلانگ دارند که شامل سبک های زیر است:
شزلانگ های یک دسته ای طبیعتا تنها از یک دست چپ و یا راست پشتیبانی می کند. این مدل دوره ملکه ویکتوریا را هنگامی که این مبل ها مکانی برای استراحت و اریکه زدن بانوان بود، یادآوری می کند.
شزلانگ های بدون دسته بر اساس شکل طبیعی بدن طراحی شده اند و به همین دلیل نیاز به دسته مبل را برطرف کرده اند. سر و گردن بوسیله قسمت پشتی مبل حمایت می شود در حالیکه بدن توسط نشیمن گاه آن پشتیبانی می شوند.
شزلانگ های مختص روز به جای حالت خمیده برای نشستن، مستقیم طراحی شده اند. طراحی این مبل ها ممکن است مانند سایر مدل ها راحت و آسوده نباشند، اما دارای اهداف مختص به خود است.