امامزاده (قل*قلی)+عکس

[sting]

ام اصلی*اش «محمد بن حَنفیه» است؛ اما مردم محلی آن را «امامزاده قل*قلی» یا «غلتان» نامیده*اند، حکایت این نام هم

در روایت برخی مردم ریشه دارد که معتقدند برای حاجت گرفتن باید مسیری را غلتان طی کرد.


به گزارش ایسنا، امامزاده حنفیه یا قل*قلی را در راه قزوین - گیلان می*توان یافت، در 15 کیلومتری شهر «لوشان» و در

روستای مرتفع «بیورزن». آرامگاه این امامزاده را در ارتفاع 1045 متری ساخته*اند. سنگ بنای آن در زمان آل* بویه گذاشته شد

و در هر دوره، این بنا را به نحوی بازسازی کرده*اند؛ اما ساختمان تاریخی امامزاده در زلزله*ی رودبار سال 1368 کاملا فرو ریخت

و دوباره ساخته شد. حالا شکل آن شبیه بیشتر امامزاده*هایی است که در شمال کشور دیده می*شود، ساختمانی آجری و

مکعبی*شکل با درها و پنجره*های فلزی سبز رنگ و گنبد و مناره*هایی طلایی.

امامزاده حنفیه را بیشتر، مردم محلی و گیلک*ها می*شناسند؛ ولی با همان نام «قل*قلی». هر سال هم جمعیت زیادی

به*مناسبت رحلت رسول اکرم (ص) برای زیارت به این امامزاده می*آیند، خیلی*ها هم این باور را دارند که برای گرفتن

حاجت*شان باید در این امامزاده غلت بزنند.


اندک اطلاعات مربوط به این امامزاده را می*توان در پورتال استانداری گیلان رودبار پیدا کرد، البته نه با نام امامزاده قل*قلی یا

غلتان، بلکه با همان نام محمد بن حنفیه؛ ولی همین* نام عجیب محلی*اش است که تا به حال توجه خیلی*ها را جلب کرده

و حتا به آن مکان کشانده است، نامی که از روایت*های دهان به دهان مردم باقی مانده و ظاهرا هم هیچ سند مکتوب و

مستندی که تأییدکننده*ی رفتار مردم در این امامزاده برای گرفتن حاجت*شان باشد، وجود ندارد.


روایت است به این دلیل، این امامزاده را قل*قلی می*نامند که در زمان حیات حنفیه، ایشان داخل چاه می*افتد یا شاید به چاه

انداخته می*شود، اسب ایشان طناب را داخل چاه می*اندازد و با غلتیدن، محمد بن حنفیه را بیرون می*آورد.


نقل دیگری هم وجود دارد؛ بین یکی از امامزادگان و کفار درگیری می*شود و در محلی که به شهیدگاه معروف است، به

ایشان (محمد بن حنفیه) ضربه وارد می*شود و از اسب می*افتد و به حالت غلتان از آن مکان به محل دفن کنونی*اش

می*رسد و به شهادت می*رسد. برای همین سال*ها است مردمی که به این امامزاده می*آیند، طبق همین روایت*ها، مسیری

را غلت می*زنند تا حاجت بگیرند.

آن*ها جلوی ورودی اما*مزاده دراز می*کشند، نیت می*کنند و سپس غلت می*زنند و از پله*ها پایین می*روند، همان*طور هم

غلت*زنان به سر جای اول*شان برمی*گردند و معتقدند اگر در این غلت زدن آسیب نبینند، حاجت خود را می*گیرند.


البته معلوم نیست سازمان اوقاف که متولی امامزاده*ها در کشور است، آیا تا به حال برای بررسی این روایت*ها و وجود

مستنداتی که تأییدکننده*ی باور مردم باشد، اقدامی انجام داده است یا خیر؟
​