آش دندونی

[sting]

این آش رو زمانی می پزند که بچه اولین دندونش رو درمیاره. معمولا بعد از شش ماهگی. حالا دخترها و پسرها با هم متفاوتند. دخترها خیلی سریعتر از پسرها دندون درمیارند، می شینند، راه می روند و …. پسر من هفت ماهگی اولین دندونش جیک زد. یه سری رسم و رسومات هست که به جا آوردنش خالی از لطف نیست. یکی از اونها اینه که آش می پزند و به فک و فامیل یا در و همسایه می دن. ( که البته این روزها ارتباط با فک و فامیل به حداقل رسیده وای به حال در و همسایه!) اونها هم یه کادویی به بچه می دن. بریم سراغ آش، تا بعدش یه چیزهای جالبی هم براتون بگم:
مواد لازم:
حبوبات: به میزان متناسب (به جز لپه)
این حبوبات شامل عدس، ماش، لوبیاسفید، لوبیا چیتی و نخود می شه. ( هر کدوم رو هم نداشتید نریزید. وحی منزل که نیست!)
قلم یا آب گوشت یا عصاره قلم
کشک، نعناع داغ، پیاز داغ واسه تزئین و داخل آش
طرز تهیه:
اول کار حبوبات و گندم رو جدا جدا خیس کنید. مثلا از شب قبل این کار رو بکنید تا آشی که فردا می پزید جا بیفته. این آش معمولا با حبوبات (بجز لپه) به علاوه گندم درست می شه. حالا شما این وسط واسه مزه دار شدنش، می تونید هرچی خواستید بهش اضافه کنید. مثلا تو دستور اولیه اش، آب گوشت داره. من خودم عصاره قلم (لینک به قلم گوساله) ریختم.
ابتدا خود گندم رو خیس می کنیم. بعضی ها (مثلا اینجا) معتقدند گندم رو خیس کنیم و روی حرارت بذاریم. قبل از به جوش اومدن، زیر حرارت رو خاموش کنیم. دم کنی بندازیم و بذاریم چند ساعت بمونه تا دو برابر بشه. ولی می تونید فقط خیسش کنید. دیگه بستگی به حوصله و زمان شما داره. بعد واسه اینکه آش مزه دار بشه، بهتره حبوبات رو از قبل خیس کنید. در ابتدا پیاز داغ درست می کنیم و حبوبات خیس خورده و گندم رو اضافه می کنیم و می ذاریم حسابی بپزه.
راز جا افتادن همه آشها، پختن حبوباتشونه. تا حبوبات نپزند، هرچی هم به آش اضافه کنیم، فایده نداره. این آش سبزی نداره و می تونید عدس رو نیم ساعت آخر اضافه کنید چون زودتر از بقیه حبوبات می پزه. آب گوشت و یا اگه عصاره قلم دارید رو هم همین یک ساعت آخر بریزید. اگر هم که قلم دارید که باید بذارید جداگانه بپزه. البته می تونید قلم رو با حبوبات بپزید. دیگه خود دانید. ولی معمولا پخت قلم یه کم طولانیه. خلاصه که پیازداغ رو هم با زردچوبه مخلوط می کنیم و مقداری اش رو به آش اضافه می کنیم و بقیه رو هم می ذاریم واسه تزئین.

این تصویر اولیه بدون تزئینه. شما می تونید اونو با کشک به صورت دندون (با ریشه) تزئین کنید یا بنا به سلیقه خودنون هر جوری که خواستید. وقتی بچه جلوی دست و پای آدم باشه، همین عکس انداختن هم خودش کلی هنره (!)
یه چیز جالب راجع به این آش بگم:
می گن: اگه در حین خوردن این آش، سنگ بره زیر دندون هر کسی، درد دندون بچه مربوطه، به اون شخص منتقل می شه و بچه در جریان درآوردن دندان، درد کمتری متحمل می شه !!!!!!!!!!! اینم از اون حرفهاست. به نظر من کسی که این حرف رو درآورده، حبوبات رو خوب پاک نکرده و سنگ رفته زیر دندون یه بیچاره. بعد واسه اینکه ضایع نشه، مجبور شده این داستان رو دربیاره. البته بگذریم که هر کسی هر نگرشی داشته باشه، واسش اتفاق می افته. و اگر کسی به این حرف باور داشته باشه، حتما واسش پیش میاد. این آش رو مادر همسرم واسه پسرم پخته و زیر دندون کسی هم سنگ نرفت. بیچاره پسرم خودش به تنهایی همه درد دندون رو متحمل شد !!!!!!!!!!!!
نکته ۱: راستش اگه مادر خونه داری هستید و شاغل نیستید، به نظر من بهتره که این آش رو خوب تزئین کنید و یا حتی می تونید یه عنوان گیفت، عکس بچه تون رو هم به همراه آش به دوستاتون بدید. امان از این مادرهای شاغل که همه کارهاشون هول هولکیه!
نکته ۲: این قضیه آش در خونه مردم بردن هم حکایتی شده. اصلا به نظر من آش نذری فلسفه اش دور هم جمع شدن بوده. نه اینکه یه نفر تو خیابون نارمک آش بپزه بعد مجبور بشه با این وضع عزیز بنزین (!) واسه یه نفر تو پونک آش ببره! یه زمانی به یه جایی می رسیم که پول یه کاسه آش رو واسه فامیل، کارت به کارت می کنیم. اونم از طریق اینترنت بانک!
نوش جان ؛ گوارای وجود !