فضیلت های روز عرفه

[sayna]

شکّی در این نیست که روز عرفه روز بسیار بزرگی است و یکی از روزهای پرفیض و برکت خداوند می*باشد و در واقع بزرگترین مجمعی از مجامع خیر و نیکی، ایمان و تقوی و زمان بسیار مهمّی است برای انجام طاعت و عبادت، آری، عرفه روزی است که در آن پندها و ناشناخته*ها آموخته و شناخته می*شود، دعاها و خواهشها، تضرع و زاریها به آسمان می*رود، رحمتها و برکتها فرود می*آید، گناهان و لغزشها بخشیده می*شود، امیدها و آرزوها، فروتنیها و پشیمانیها ابراز می*گردد، بیگمان روز عرفه روزی بسیار بزرگ و مبارک است به طوری که خورشید بر هیچ روزی بزرگتر و بافضیلت*تر از آن نتابیده است.
بنابراین در حقیقت روز عرفه، چنان مزایای ارزشمند، خصوصیات عظیم، صفات عالی و فضائل بی*انتهایی را به همراه دارد که برشمردن و احاطه *نمودن بر آنها بسیار مشکل بلکه غیرممکن می*باشد، از همه مهمتر اینکه روز عرفه عید بزرگ را برای امت مسلمان کامل فرمود، چنانکه می*فرماید: … الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا… (مائده/ ۳)
«امروز (احکام) دین شما را برایتان کامل کردم و نعمت خود را بر شما تکمیل نمودم و اسلام را به عنوان آیین خداپسند (و جاودان) برای شما برگزیدم».
باید دانست بعد از نزول این آیه، دیگر حکم هیچ حلال و حرامی نازل نشد. از طارق ابن شهاب رضی الله عنه آمد و گفت: ای امیرمؤمنان! شما آیه*ای را در کتاب آسمانیتان می*خوانید که اگر بر ما یهودیان نازل می*شد هر سال آن روز را جشن می*گرفتیم، پرسید: کدام آیه؟ آن مرد یهودی گفت: این آیه: «الیوم أکملت لکم دینکم…» تا آخر آیه. عمر رضی الله عنه گفت: به خدا سوگند من به طور دقیق می*دانم که این آیه در کجا و در چه روزی و در چه ساعتی بر پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم نازل گردیده است، و آن در (عرفات) شامگاه روز عرفه مصادف با روز جمعه بود.»[SUP][SUP][۲][/SUP][/SUP]
خداوند در این روز خجسته و پربرکت بسیاری از بندگان خود را از آتش دوزخ رها می*کند و آنان را مورد عفو و بخشش قرار می*دهد، و با بندگان مؤمنش بر فرشتگان مقرّب و معتبر خود فخر و مباهات می*ورزد، چنانکه از امّ*المؤمنین عایشه رضی الله عنها روایت شده که پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم فرموده است: «ما من یوم أکثر من أن یعتق الله فیه عبداً من النّار من یوم عرفه و إنّه لیدنو ثمّ یباهی بهم الملائکه فیقول: ما أراد هؤلاء؟»[SUP][SUP][۳][/SUP][/SUP]: خداوند در روز عرفه، بیشتر از هر روز دیگری بندگان خود را از آتش دوزخ آزاد می**کند، خداوند مهربان در آن روز ـ آنطوری که فقط خودش می*داند ـ به بندگانش نزدیک می*شود، آنگاه با حضور آنان بر فرشتگانش فخر می*ورزد و از روی فخر و مباهات می*فرماید: اینان چه می*خواهند؟ (مگر جز خشنودی من، و آمرزش گناهانشان آرزوی دیگری دارند؟!)»
ابن عبدالبرّ می*گوید: «این روایت دلالت دارد بر اینکه آنان آمرزیده می*باشند زیرا ممکن نیست که خداوند به کسانی فخر و مباهات ورزد که اهل گناه و خطا باشند مگر بعد از اینکه از تمام گناهان و لغزشهای خود توبه کنند و خالصانه از پیشگاه خداوند طلب آمرزش نمایند،»[SUP][SUP][۴][/SUP][/SUP] همچنین از عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما روایت شده که: پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم فرموده است: «إنّ الله تعالی یباهی ملائکته عشیه عرفه بأهل عرفه، یقول: أنظروا إلی عبادی أتونی شعثا غبرا»[SUP][SUP][۵][/SUP][/SUP]: بیگمان خداوند متعال در شامگاه روز عرفه به وسیله کسانی که در عرفه (و در صحرای عرفات) حاضر شده*اند بر فرشتگان فخر می*ورزد و می*فرماید: ببینید که بندگانم چگونه با حالت ژولیده و غبارآلود پیش من آمده*اند.