استفاده در مقاوم سازی بتن امتیازاتی از قبیل : مقاومت کششی زیاد ، مقاومت در برابر خورندگی و جذب و توزیع تنش ، استفاده از ژئوگریدها را در بتن مقرون به صرفه می نماید ، نفوذ رطوبت به داخل بتن هیچگونه تاثیر منفی بر روی ژئوگرید نداشته و بدین ترتیب می توان از ضخامت پوشش بتن به نحو قابل ملاحظه ای کاست. کاربرد ژئوگریدها در مسلح کردن خاک ژئوگریدها میتوانند مشکلاتی را که احداث سازه های سنگین و خاک ریزه ها روی خاک های ضعیف دارند بدون نیازبه شمع کوبی و یا عملیات خاکبرداری و خاک ریزی حل نمایند این عمل با قرار گیری لایه های ژئوگرید بر روی خاک سست و لا به لای آن در فواصل مناسبی که سطوح گسیختگی را قطع می نماید میسر می گردد. ژئوگرید یک شبکه پلیمری ساخته شده از مواد pp به روش کاسترود می باشد که با کیفیت و مقاومت بالا تولید می گردد . از ژئوگرید برای مقاوم سازی زمین ، خاک و شیب ها استفاده می گردد . در برابر اشعه ماوراء بنفش مقاوم و در عرض های 8/0 و 2 متر قابل عرضه می باشد و یک عملکرد قابل قبول را ارائه می کند .ژِئوگرید باعث افزایش میزان تحمل ، کنترل افتراق ، کاهش ضخامت لایه ها و افزایش تقسیم بار در سطح می شود . ژئوگرید در زیرسازی جاده ها ، ساخت ساختمان ها ، مقاوم سازی معابر در مزارع ، مقاوم سازی مسیر تاکسی ، هواپیما و غیره می توان استفاده نمود . ژئوگرید برای ایجاد فضای سبز ( Land Scape ) ، ساخت و ساز ، صنایع و عمران مناسب می باشد . ژئوگرید می تواند همراه با یک ژئوتکستایل ( Geotextile) برای ایجاد مقاومت مضاعف در صورت نیاز استفاده شود . ژئوگرید در عرض های 8/0 تا 2 متر و طول نامحدود ( بنا بر سفارش ) قابل عرضه بوده و آسان و سریع نصب می شود .
کارایی بتنتوانایی کار یا کارایی، قابلیت مخلوط تازه بتن برای پرکردن فرم و یا قالب متناسب با کار مورد نظر (ارتعاش) و بدون کاهش کیفیت بتن است. توانایی کار به محتوای آب، سنگ دانه ها ( شکل و اندازه)، مواد سیمانی و سن ( سطح هیدراتاسیون) بستگی دارد و می توان با اضافه کردن مواد افزودنی بتن، مانند فوق روان کننده بتن آن را تغییر داد.بالا بردن مقدار آب و یا افزودن مواد افزودنی بتن ، کارایی را افزایش می دهد. اما باید توجه داشت که آب بیش از حد باعث کاهش کیفیت بتن می شود. کارایی بتن را می توان با آزمایش اسلامپ بتن اندازه گیری کرد. اسلامپ بتن یک اندازه گیری ساده انگارانه از انعطاف بتن تازه است که استانداردهای آزمون ASTM C 143 و یا EN 12350-2 را دنبال می کند. اسلامپ (ریزش) به طور معمول با پر کردن یک "مخروط آبرامز" با بتن تازه اندازه گیری می شود. در این روش مخروط بر روی انتهای بزرگ آن و بر روی یک سطح غیر جاذب قرار می گیرد.
سپس آن را با سه سطح با حجم برابر پر می کنند و هر لایه با یک میله فولادی به منظور تحکیم لایه کوبیده می شود. زمانی که مخروط با دقت برداشته شد، مواد محصور با توجه به گرانش یک مقدار خاصی ریزش پیدا خواهند کرد. نمونه بتن نسبتا خشک دارای ریزش بسیار کمی است و مقدار این ریزش یک یا دو اینچ (25 یا 50 میلی متر) است. در نمونه بتن مرطوب، میزان ریزش ممکن است به 8 اینچ نیز برسد. کارایی را همچنین می توان با استفاده از آزمون جدول جریان اندازه گیری کرد.اسلامپ با اضافه کردن مواد افزودنی بتن مانند روان کننده ها و یا فوق روان کننده بتن بدون تغییر در نسبت آب به سیمان، افزایش پیدا خواهد کرد. برخی از مواد افزودنی بتن دیگر، به ویژه ماده افزودنی حباب هوا (هواکش)، می تواند اسلامپ مخلوط بتن را افزایش دهد.بتن دارای جریان بالا، مانند بتن خود متراکم ، از طریق سایر روش های اندازه گیری جریان، آزمایش می شوند. یکی از این متد ها قرار دادن مخروط بر روی انتهای کوچک و مشاهده چگونگی جریان مخلوط است در حالیکه مخروط به تدریج از روی آن برداشته می شود.
