پــــــــــرستو
مــدیـر بـازنشـسـتـه
- تاریخ ثبتنام
- Jun 26, 2013
- ارسالیها
- 824
- پسندها
- 1,491
- امتیازها
- 93
- محل سکونت
- شیراز
- تخصص
- ضــــد حال زدن , رک گویی
- دل نوشته
- قلــبها دریچه نفوذند انکــس که صادقانه نفوذ کند پایدارترین مهمان دل استـ
اعتبار :
24 سال پس از پرواز نخستین هواگرد ترکیبی جهان و علیرغم موفقیت هواپیمای V22، ارتش ایالات متحده برنامه*های تازه*ای برای ارتقاء توان ناوگان عمودپرواز خود در دست اجرا دارد.
مطمئنا مردم ایران هیچ*گاه حادثه طبس را از یاد نخواهند برد؛ حادثه*ای که طی آن معجزه الهی در قالب طوفان شن نمایان شد و کماندوهای آمریکایی را که برای نجات گروگان*های خود نقشه*ای در ظاهر بی*نقص را طراحی کرده بودند زمین*گیر کرد. اما فقط ما ایرانی*ها نبوده*ایم که این حادثه را فراموش نکرده*ایم.
پس از آنکه طی عملیات طبس (عملیات پنجه عقاب) در اردیبهشت 1359، سه فروند از هشت بالگرد سی*اچ-53 آمریکایی سقوط کردند و باعث شکست ماموریت شدند؛ طراحان نظامی با واقعیتی دردناک روبه*رو شدند: ناوگان هوایی آمریکا به شدت نیازمند وسیله*ای بود که بتواند سرعت و برد پروازی جت را با قابلیت پرواز عمودی بالگرد ترکیب کند. در پاسخ به این نیاز، آنها هواگرد (Tilt-Rotor) آسپریV-22 را طراحی کردند. هواگرد V-22 با برد 1850 کیلومتر می*توانست 25 سرباز را با سرعت 400 کیلومتر بر ساعت جابه*جا کند. این هواگرد یکی از همه*کاره*ترین پرنده*های ناوگان عمودپرواز آمریکا (VTOL) است؛ ناوگانی که شامل بالگردها و جامپ جت*ها می*شود. این هواگرد همچنین جوان*ترین عضو ناوگان مذکور به شمار می*آید: V-22 آخرین عضو اضافه شده به زرادخانه VTOL طی بیش از 20 سال گذشته است.
شرح عکس: نمایی از هواپیمای آسپری V22.
هواپیمای ترابری عمودپرواز V22
با تکامل نبردهای امروزی که مانند حمله به مخفیگاه بن*لادن، نیازمند حملاتی برق*آسا و پنهان*کارانه است؛ VTOL ها مجددا به اولویت طراحان نظامی آمریکا تبدیل شده*اند. در سال جاری دو برنامه مختلف آغاز شده است تا سرعت، برد پرواز و کارایی پرواز ثابت هواگردهای VTOL را بهبود بخشد.
در ماه مارس / فروردین*ماه، ارتش آمریکا برنامه*ای را شروع کرد که با پذیرش طرح*هایی برای فناوری*های قابل استفاده در نسل بعدی هواگردها رسما آغاز به کار کرد. شرکت*های سیکورسکی و بوئینگ پیشنهاد مشترکی را بر مبنای سیستم پیشرانه و روتور Sikorsky X2 ارائه کرده*اند. شرکت Bell Helicopter که در توسعه و ساخت V-22 مشارکت داشت، طرح به روزرسانی شده*ای از یک هواگرد را ارائه کرده است؛ و غول صنعت هوایی اروپا، EADS، با طرحی مشابه طرح آزمایشی Eurocopter X3 قدم به میدان نهاده است.
در ماه فوریه / بهمن*ماه 1391، دارپا (آژانس پروژه*های پیشرفته تحقیقاتی وزارت دفاع آمریکا) نیز از برنامه*ای 130 میلیون دلاری با عنوان VTOL X-Plane رونمایی کرد که از مهندسان هوافضا درخواست می*کرد با رویکردهایی کاملا جدید، طرح*هایی برای نسل بعدی VTOL ارائه دهند: طرح*هایی با بال ثابت، بال گردان، و یا چیزی مابین این دو.
با سقف سرعتی بیش از 400 کیلومتر بر ساعت، هواگردهای بهبود یافته VTOL برد نظامی را افزایش می*دهند، زمان جابه*جایی نیروهای نظامی را کوتاه می*کنند، و بدون توجه به نوع عوارض زمینی، افراد و تجهیزات را عملا به هر مکانی منتقل می*کنند. اگرچه طرح*های دقیق چنین هواگردهایی تا چند سال آینده سری باقی خواهند ماند -زمان*بندی هر دو برنامه ارتش و دارپا بر اساس پرواز نمونه*های آزمایشی در سال 2017 / 1396 است- به احتمال زیاد تمام آنها بر مبنای سه فناوری موجود فعلی طراحی خواهند شد. با گذشت 24 سال بدون هیچ*گونه نوآوری قابل توجه، اکنون زمان آن فرا رسیده است تا VTOL یکبار دیگر پرواز در سطحی بالاتر را تجربه کنند.
مطمئنا مردم ایران هیچ*گاه حادثه طبس را از یاد نخواهند برد؛ حادثه*ای که طی آن معجزه الهی در قالب طوفان شن نمایان شد و کماندوهای آمریکایی را که برای نجات گروگان*های خود نقشه*ای در ظاهر بی*نقص را طراحی کرده بودند زمین*گیر کرد. اما فقط ما ایرانی*ها نبوده*ایم که این حادثه را فراموش نکرده*ایم.
پس از آنکه طی عملیات طبس (عملیات پنجه عقاب) در اردیبهشت 1359، سه فروند از هشت بالگرد سی*اچ-53 آمریکایی سقوط کردند و باعث شکست ماموریت شدند؛ طراحان نظامی با واقعیتی دردناک روبه*رو شدند: ناوگان هوایی آمریکا به شدت نیازمند وسیله*ای بود که بتواند سرعت و برد پروازی جت را با قابلیت پرواز عمودی بالگرد ترکیب کند. در پاسخ به این نیاز، آنها هواگرد (Tilt-Rotor) آسپریV-22 را طراحی کردند. هواگرد V-22 با برد 1850 کیلومتر می*توانست 25 سرباز را با سرعت 400 کیلومتر بر ساعت جابه*جا کند. این هواگرد یکی از همه*کاره*ترین پرنده*های ناوگان عمودپرواز آمریکا (VTOL) است؛ ناوگانی که شامل بالگردها و جامپ جت*ها می*شود. این هواگرد همچنین جوان*ترین عضو ناوگان مذکور به شمار می*آید: V-22 آخرین عضو اضافه شده به زرادخانه VTOL طی بیش از 20 سال گذشته است.
شرح عکس: نمایی از هواپیمای آسپری V22.
هواپیمای ترابری عمودپرواز V22
با تکامل نبردهای امروزی که مانند حمله به مخفیگاه بن*لادن، نیازمند حملاتی برق*آسا و پنهان*کارانه است؛ VTOL ها مجددا به اولویت طراحان نظامی آمریکا تبدیل شده*اند. در سال جاری دو برنامه مختلف آغاز شده است تا سرعت، برد پرواز و کارایی پرواز ثابت هواگردهای VTOL را بهبود بخشد.
در ماه مارس / فروردین*ماه، ارتش آمریکا برنامه*ای را شروع کرد که با پذیرش طرح*هایی برای فناوری*های قابل استفاده در نسل بعدی هواگردها رسما آغاز به کار کرد. شرکت*های سیکورسکی و بوئینگ پیشنهاد مشترکی را بر مبنای سیستم پیشرانه و روتور Sikorsky X2 ارائه کرده*اند. شرکت Bell Helicopter که در توسعه و ساخت V-22 مشارکت داشت، طرح به روزرسانی شده*ای از یک هواگرد را ارائه کرده است؛ و غول صنعت هوایی اروپا، EADS، با طرحی مشابه طرح آزمایشی Eurocopter X3 قدم به میدان نهاده است.
در ماه فوریه / بهمن*ماه 1391، دارپا (آژانس پروژه*های پیشرفته تحقیقاتی وزارت دفاع آمریکا) نیز از برنامه*ای 130 میلیون دلاری با عنوان VTOL X-Plane رونمایی کرد که از مهندسان هوافضا درخواست می*کرد با رویکردهایی کاملا جدید، طرح*هایی برای نسل بعدی VTOL ارائه دهند: طرح*هایی با بال ثابت، بال گردان، و یا چیزی مابین این دو.
با سقف سرعتی بیش از 400 کیلومتر بر ساعت، هواگردهای بهبود یافته VTOL برد نظامی را افزایش می*دهند، زمان جابه*جایی نیروهای نظامی را کوتاه می*کنند، و بدون توجه به نوع عوارض زمینی، افراد و تجهیزات را عملا به هر مکانی منتقل می*کنند. اگرچه طرح*های دقیق چنین هواگردهایی تا چند سال آینده سری باقی خواهند ماند -زمان*بندی هر دو برنامه ارتش و دارپا بر اساس پرواز نمونه*های آزمایشی در سال 2017 / 1396 است- به احتمال زیاد تمام آنها بر مبنای سه فناوری موجود فعلی طراحی خواهند شد. با گذشت 24 سال بدون هیچ*گونه نوآوری قابل توجه، اکنون زمان آن فرا رسیده است تا VTOL یکبار دیگر پرواز در سطحی بالاتر را تجربه کنند.