صحیفیه ی سجادیه

[sting]

خدای مناین دانه به خاک نشسه را بی آب و آفتاب تو کجا سر شکفتن هست و این غریب و خسته را بی ماهتاب لطف تو کی پای رفتن است؟خدایا این شکاف تنهایی را حز چشمه سار حاودان مهر تو پر نمیکند و غنچه ی حوائجم بی باغبانی تو شکفته نمیشود و غبار اندوه از چهره ی غم زده ام جز باران رحمت تو نمیشوید و سموم نفسم را جز تریاق رافت تو درمان نمیکنداین جگرسوخته در آتش هجرانت را و این جان گداخته در زیر تشعشع سوزان فراقت را هیچ چیز جز خنکای نسیم وصل تو آرام نمیکندخدایادلی که مسر عمر را در کویر هجران تو طی کرده چگ.نه به غیر سبزه وار لقای تو راضی شود؟چشمی که جز به افق انتظار دوخته نشده و دور دستهارا در پی سایه ی محو دیدار تو کاویده،چگونه جز وصل تو را بپذیرد؟وپایی که در هر قدم توان ازتو گرفته و باسنگ و خار وخاشاک به شوق تو درآویخته به چه امید در دیار غیر رحل اقامت کند؟خدایا دلی که عمری به دنبال تو گشته مگر جز در میان دستهای توقرار میگیرد؟اشک اضطرار مرا چه چیزی جز دستهای پاسخ تو خواهد شمرد؟واین قلب درد آغشته از فراقت را چه چیزی جز نسیم مهرتو جان خواهد بخشید؟؟؟؟؟!!!!!!!