شعر سوگواري حسيني

[♔ŠĦДĦДB♔]

وقتی چونان یزید امیر است و خامشند
اینها و آن امیر به یک جا در آتشند[SUP]1[/SUP]

نرمند همچو موم به دست یزیدیان
اما برای اهل خدا سخت سرکشند

غزه شبیه کرب و بلا، شمر واضح است
اینها به نوکری usa خوشند

باور نکن که رحم ببینی به قلبشان
اینها همانی اند که شش ماهه می کشند



ایران نمی شود به خدا کوفه ی شما
این است راز آن که ز ایران مشوشند



1- اَيُّهَا النّاسُ اِنَّ رَسُولَ اللّه صلّى اللّه عليه و آله قالَ مَنْ رَاى سُلْطانا جائراً مُسْتَحِلاًّ لِحَرامِاللّه ناكِثاً عَهْدَهُ مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللّه يَعْمَلُ فى عِبادِاللّه بالا ثْمِ وَالْعُدْوانِ فَلَمْ يُغَيِّرْ عَلَيْهِ بِفِعْلٍ وَلا قَوْلٍ كانَ حَقّاً عَلَى اللّه اَنْ يُدْخِلهُ مَدْخَلَهُ ای مردم ! پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود هر مسلمانى با سلطان زورگويى مواجه گردد كه حرام خدا را حلال نموده و پيمان الهى را درهم مى شكند و با سنت و قانون پيامبر از در مخالفت درآمده و در ميان بندگان خدا راه گناه و معصيت و عدوان و دشمنى در پيش مى گيرد ولى او در مقابل چنين سلطانى با عمل و يا با گفتار اظهار مخالفت ننمايد بر خداوند است كه اين فرد (ساكت ) را به محل همان طغيانگر در آتش جهنم داخل كند.

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

و نیم دیگر خود را نشست و کامل کرد
و قطره قطره تمام فرات را گل کرد
لبان ماهی تشنه درون گهواره
میان شرم نگاهش دوباره دل دل کرد
نشست پای عطش تا که دل به دریا زد
قنوت آب خودش را شبیه ساحل کرد
دعا نمود و نگاهی به خیمه ها انداخت
و مشک خالی خود را پر از فضائل کرد
لبان تشنه و چشمان آب دیده او


به چشمهای همه آب دیده نازل کرد
و من به دست تو ایمان می آورم عباس...
خدا نوشت و خودش را ضمیر فاعل کرد


صد شکر دارد گریه آقا بر غم تو م
شکی زده بر عرش زهرا مادر تو
یک سال این دوری مرا آزرده کرده
آقا صفایی دارد این محرم تو
وقت نشستن در عزای تو همیشه
بوسیده ام با اشکهایم پرچم تو
جان می دهم هر شب میان روضه هایت
تا صبح می گیرم نفسها با دم تو
من خواهشی دارم ز تو ارباب خوبم
تا زنده ام باشم اسیر ماتم تو
زهرا دعا کرده گرفتار تو باشم
یک خلق روزی می خورند از این کم تو
حتی کلیسا هم برایت دم گرفته
ناقوس غم سرکرده آقا در غم تو

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

در سینه ، هزار اشتیاق افتاده است​

در دل ، غم سنگین فراق افتاده است​

یک قصه ی عاشقانه در این صحرا

هفتاد و دو بار اتفاق افتاده است​

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

شب سرخ ، ناله سرخ ،دل بی قرار سرخ

سر سرخ ، نی سیاه ، ولی نی سوار سرخ

هرجای دشت ، عطر فشانی کند به خون

هر دانه از بدن این انارِ سرخ

نی تیغ تاب زخم و نی زخم تاب تیغ

صد روضه خواند ه گشت در این گیر و دار سرخ

شد بوی سیب غالب و گودال پر زخون

دشتی پر از شکوفه از این نوبهار سرخ

دستار سبز ، غارت و انگشتر عقیق

بردند چون کلاب ، در این انفجار سرخ

چون گرگهای مست به حرص از تن انار

کندند قطعه ای که شود یادگار سرخ

آقا غریب و قوم قریبش به هلهله

هرکس پی ادای فریضه ، به کار سرخ

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

ارد دوباره حال و هوا فرق می کند
حتی عبور ثانیه ها فرق می کند
این روزها که بغض، دلم را گرفته است
با روزهای قبل چرا فرق می کند؟
این پرچم سیاه همین بیرق و علم
حاکی ست با همیشه فضا فرق می کند
دارند بچه ها کتیبه به دیوار می زنند
حتی سروده ی شعرا فرق می کند
یک راست می روم سر اصل مصیبت ام
آقای من عزای شما فرق می کند
هر چند کعبه کعبه و بیت الهی است
اما هوای کرببلا فرق می کند
آقا نگیر خرده اگر شور می زنند
عشق تو با همه به خدا فرق می کند
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
آقا ببخش حال خودم هم عوض شده
این است جای قافیه ها فرق می کند
تا گفت: «یا اُخَیَّ » دلش بی قرار شد
سوز صدا و سوز صدا فرق می کند
بانو نشسته بود و سری روی نیزه بود
اینجا غروب با همه جا فرق می کند

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

ای بر لب تو زمزمۀ ماه محرّم​

​

بنهاده سر از شوق به درگاه محرّم​

​

از حنجر گلگون شهیدان خدایی است​

​

پیغام تو را: گم نکنی راه محـرّم​

​

بر گنبد افلاک ملک برد و برافراشت​

​

پرچم ز کف قائد خونخواه محرّم​

​

با فوج ملک همدل و همراه و هم آواز​

​

شد خیل عزادار دل آگاه محــرّم​

​

این قافله در قافله آتشکده دل هاست​

​

افروخته از غصّۀ جانکاه محرّم​

​

در خشک و تر عالم و آدم زند آتش​

​

گر شعله کشد از سر نی آه محرّم​

​

جز غنچۀ لب های علی اصغر گلپوش​

​

بر خنده نشد باز لبی گاه محرّم​

​

ما خیل گدایان سر کوی حسینیم​

​

باشد نظر لطف کند شاه محرّم​

​

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

خواهر تو در هرجا همسنگرم بودی
هم خواهرم بودی ، هم مادرم بودی

هم مونسم بودی ، هم یاورم بودی
خواهر به خون بینی اینجا تو غلطانم
ــــــــــــــــــ​

خواهر تنم گردد درخاک وخون ، غلطان
در قتلگه افتد این پیکرم عریان​

بر روی نی گردم من قاری قرآن
من معنی سرخ آیات رحمانم
ــــــــــــــــــ​

ای خواهرم دیگر روز جدایی شد
این لحظة سخت دردآشنایی شد​

از غربتم دیگر وقت رهایی شد
من راهی باغ دیدار جانانم
ــــــــــــــــــ​

خواهر تو خود دیدی رنج وبلا دیدم
هم لاله ها پرپر هم کشته ها دیدم​

بر خاک این صحرا دست جدا دیدم
لب تشنه جان داده شش ماهه عطشانم
ــــــــــــــــــ​

باکا م خشکیده باید دهم سر را
با خون کنم برپا آیین داور را​

باید کنم احیا دین پیمبر را​

گردم شهید آری با کام عطشانم
ــــــــــــــــــ​

دیدار جانانه شد آرزوی من​

من عاشق حق ، او مشتاق روی من​

دشت منا گشته این خاک کوی من
این روز عاشورا شد عید قربانم
ــــــــــــــــــ​

خواهر به جای من خود یار طفلان باش
همصحبت و مونس بهر یتیمان باش​

ماه دل افروز شا م غریبان باش
من بر فراز نی همراه طفلانم

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

بی قرار روی بابایم عمو​

​

------------​

​

بهر جانبازی مهیّایم عمو
------------​

​

سیزده ساله منم در کربلا
نوجوان و یادگار مجتبی
ای عمو اذن شهادت ده مرا
عاشق آن یار یکتایم عمو​

​

------------​

ای عزیز جان خیرُالمرسلین
سر به زیر افکنده ای ای ماه دین
با دل افسرده اشکم را ببین
عشق می سوزد سراپایم عمو​

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

ای عمو در راه تو سر می دهم
جان خود در راه داور می دهم
زیر سُمّ اسب ، پیکر می دهم
لحظه ای دیگر به صحرایم عمو​

----------​

ای عمو ای کاش صد جان داشتم
یا که صدها تیغ بُرّان داشتم
کاش از تو اذن میدان داشتم
تا ببینی شور هِیجایم عمو​

-----------​

تشنه ام من تشنۀ جام حضور
راهی ام من راهی گلزار نور
می کنم از جان تو هر فتنه دور
رو به سوی خیل اعدایم عمو​

-----------​

ای عمو از عاشقان جا مانده ام
وادریغا من به دنیا مانده ام
اکبرت رفته من اما مانده ام
کاروان رفته است و تنهایم عمو​