*مینا*
مــدیـر بـازنشـسـتـه
- تاریخ ثبتنام
- Sep 12, 2013
- ارسالیها
- 3,063
- پسندها
- 366
- امتیازها
- 83
- محل سکونت
- زیر اسمون خدا
- تخصص
- ترانه سرا
- دل نوشته
- هر وقت دلت شکست خورده هاشو خودت جمع کن نزار هر نامردی منت دست زخمیشو روت بزاره
- بهترین اخلاقم
- بخشیدن
اعتبار :
هپاتیت*های ویروسی B و C از بیماری*های بسیار جدی کبد محسوب می*شوند که می*توانند از طریق روابط جنسی هم از فردی به فردی دیگر منتقل شوند. حدود 450 میلیون نفر در جهان به هپاتیت B و حدود 200 میلیون نفر مبتلا به هپاتیت C هستند!این درحالی است که گروهی از این افراد اصلا از بیماری خود خبر ندارند و به راحتی آن را به دیگران منتقل می*کنند. این بیماری در برخی موارد حتی می*تواند منجر به سرطان کبد شود! پس چگونه می*توان در مورد آن پیشگیری كرد؟
حمله به دستگاه تصفیه بدن!
بیماری هپاتیت کبد را درگیر می*كند. بافت کبد در گوشه سمت راست خارجی شکم قرار دارد و وجود التهاب در آن مانع از عملکرد طبیعی کبد می*شود. کبد در حالت طبیعی به عنوان دستگاه تصفیه بدن شناخته می*شود. درواقع تمام سموم در آنجا تصفیه شده و بعد از کلیه دفع می*شوند. پروتئین*ها و مواد قندی نیز در کبد متابولیزه می*شوند و حتی فاکتورهای انعقادی در کبد ساخته می*شوند. وقتی این عضو دچار مشکل می*شود طبیعی است که هر یک از این عملکردها مختل و بدن دچار سوء مدیریت کبد *شود.
هپاتیت به معنای التهاب کبد است. این التهاب می*تواند در اثر برخی بیماری*های غیر عفونی از جمله بیماری*های داخلی، بعضی بیماری*های روماتیسمی، بالا رفتن میزان سموم در بدن و... ایجاد شود. حتی کسانی که بیش از حد الکل یا دارو مصرف می*کنند ممکن است دچار التهاب کبد شوند. با این حال منظور از هپاتیت بیشتر هپاتیت ناشی از بیماری*های عفونی است. ویروس*ها، باکتری*ها، قارچ*ها و انگل*ها می*توانند کبد را درگیر کنند. گاهی اوقات نیز کبد در جریان بیماری*های عفونی عمومی از جمله سرخک، سرخجه، آبله مرغان و ... نارسا می*شود. با این حال آن چه که در اصطلاح عموم هپاتیت شناخته شده است بیشتر هپاتیت*های ویروسی الفبایی A، B، C، D، E و ... هستند که اهمیت*شان از سایر ویروس*ها بیشتر است.
کدام هپاتیت با رابطه جنسی منتقل می*شود؟
انتقال هپاتیت معمولا از 2 طریق عمده صورت می*گیرد. برخی از این ویروس*ها مثل ویروس هپاتیت A و E از طریق آب و غذای آلوده منتقل می*شوند. یعنی فرد در اثر زندگی در یک محیط غیر بهداشتی، خوردن آب و غذای آلوده یا تماس با فرد مبتلا به این بیماری، گرفتار می*شود. گروه دیگری از هپاتیت*ها نیز از طریق خون و فرآورده*های آن و رابطه جنسی منتقل می*شوند. سردسته این ویروس*ها هپاتیت Bو C هستند. يك روش انتقال آنها هم آغشته شدن پوست آزرده بدن با خون آلوده به این ویروس است. طبیعی است این نوع انتقال می*تواند در بیمارستان برای کادر پزشکی رخ دهد یا از یک زن به شوهر یا برعکس یا از طریق مادر به جنین منتقل شود. استفاده از روش*های غیربهداشتی در آرایشگاه*ها، سوراخ کردن گوش، تاتو کردن پوست، حجامت غیر استاندارد و استفاده از سرنگ*های چندبار مصرف نیز می*تواند شخص را در خطر این بیماری قرار دهد.
واکسن هپاتیت B فراموش نشود!
اکنون در دنیا حدود 450 میلیون نفر به هپاتیت B و کمتر از 180 تا 200 میلیون نفر به هپاتیت C مبتلا هستند. بدی این ویروس*ها این است که می*توانند مزمن شوند و تا پایان عمر فرد را درگیر كنند. خوشبختانه هپاتیت B دارای واکسن است و هم اکنون تزریق آن در کل دنیا و کشور ما برای کودکان انجام می*شود بنابراین می*توان به تدریج انتظار داشت که این ویروس دیگر در نسل*های بعدی دیده نشود اما هپاتیت C واکسن ندارد. هپاتیت B یکی از مهم*ترین ویروس*های کشور محسوب می*شود. این ویروس از چند دهه قبل از طریق مادران باردار به نوزادان منتقل می*شد و همین موضوع باعث ماندگاری ویروس در جامعه شده بود. زمانی در برخی قسمت*های کشور حدود 10 درصد از افراد به آن آلوده بودند اما امروزه کمتر جایی را می*توان یافت که نزدیک به يك درصد از افراد مبتلا در آن وجود داشته باشند بنابراین بیماری در حال عقب*نشینی و ریشه*کن شدن است.
هیچ*کس 2 بار هپاتیت A نمی*گیرد!
ویروس*هایی که از طریق آب و غذا منتقل می*شوند مثل ویروس هپاتیت A و E دوره نهفته*شان در حد 2 تا 8 هفته است.اين ویروس بعد از ورود به بدن جایگاه خود را در کبد پیدا می*کند و معمولا بیماری به شکل حاد خود را نشان می*دهد. یعنی فرد دچار بی*حالی، بی اشتهایی، تهوع، زرد شدن چشم*ها و درد شکم می*شود. این علائم حدود يك تا 2 هفته و حداکثر 4 هفته طول باقی می*مانند. بعد از این فرد جان سالم بدر می*برد و بیماری برای همیشه از بدن بیرون می*رود. یعنی یک فرد برای بار دوم مبتلا به هپاتیت A و E نمی*شود.
ویروسی* كه می*تواند منجر به سرطان کبد شود!
ویروس*های هپاتیت B و C گاهی اوقات می*توانند بی*علامت باقی بمانند و بیماری تشخیص داده نشود بنابراین ممکن است فرد به سمت سیروز و نارسایی کبد برود. حتی گاهی لازم می*شود پیوند کبد انجام دهیم و شاید فرد دیگر نتواند کیفیت زندگی عادی خود را داشته باشد.
ویروس هپاتیت B معمولا در عمق سلول*های کبد جایگزین می*شود و می*تواند تغییراتی در کبد ایجاد کند که حتی منجر به سرطان کبد شود. حتی می*تواند راهی را برای ویروس هپاتیت D باز کند که نوع خطرناک*تر است و مشکلات فرد را بیشتر کند بنابراین مبارزه با این ویروس*ها در تمام جوامع بسیار اهمیت دارد.
ممکن است فکر کنید فقط سرما خورده*اید!
دوره کمون ویروس هپاتیت B و C که از طریق جنسی یا خون منتقل می*شوند طولانی*تر است. یعنی بعد از تماس با ویروس حدود 2 تا 6 ماه طول می*کشد تا علائم ظاهر شوند. بسته به شرایط فرد ممکن است بیماری خیلی ملایم باشد و فرد فکر کند سرماخورده است اما بعد از یکی دو هفته بیماری مزمن می*شود و ویروس داخل بدن می*ماند. بعد از این ممکن است ماه*های بعد، سال*های بعد یا حتی چندین دهه بعد ویروس مجددا در بدن فعال شود و علائم حاد هپاتیت را ایجاد کند. اما کسانی که از طریق مادران*شان در زمان بارداری به هپاتیت مبتلا می*شوند معمولا چون بدن*شان در کودکی ضعیف است و قادر به تشخیص پروتئین*های خودی از غیر خودی*ها نیست، ویروس را جزو خودی*ها می*پندارد و در برابرش هیچگونه دفاعی نشان نمی*دهد بنابراین معمولا تا آخر عمر ویروس در بدن باقی می*ماند. یعنی ویروس کار خود را می*کند و بدن هم کار خود را و نوعی زندگی مسالمت آمیز با هم پیدا می*کنند!
وقتی فرد در بزرگسالی دچار هپاتیت B می*شود 90 درصد امکان دارد همان علائم هپاتیت A یعنی درد شکم، تهوع، استفراغ، بی حالی و احیانا زرد شدن چشم را نشان دهد. بعد از یک زمان 2 تا 3 ماهه نیز ممکن است بیماری کاملا فروکش کند یا اینکه مزمن شود. درواقع وقتی ویروس بیشتر از 6 ماه در خون باقی می*ماند می*گوییم هپاتیت مزمن شده است. این افراد بیشترین مشکلات بهداشتی را ایجاد می*کنند و از طریق روابط جنسی، مادر به جنین یا انتقال خون باعث ماندگاری ویروس در جامعه می*شوند. یعنی ممکن است از لحاظ بالینی هیچ علامتی نداشته باشند و کبدشان خیلی آزرده نشده باشد اما انتقال دهنده ویروس باشند.
این ویروس تا آخر عمر در بدن باقی می*ماند
برای درمان بیماران ويروس نوع Bشرایط خاصی وجود دارد. وقتی ویروس و بدن بیمار با یکدیگر زندگی مسالمت آمیز دارند و ویروس در عمق سلول*های کبد جایگزین شده است، واقعا امکان دسترسی دارو به آنجا نیست و نیازی هم به درمان وجود ندارد. درمان*ها نیز در این زمینه موفقیت آمیز نیستند. در این مواقع حداکثر 50 درصد از تعداد ویروس را می*توانیم در بدن کاهش دهیم اما اگر ویروس به حالت حمله*ای برسد، تعدادش در بدن زیاد شود و آثار تخریب و نارسایی کبد را ببینیم می*توان با استفاده از داروهای موثر ویروس را وادار به عقب*نشینی کرد. اینکه بتوانیم ویروس را کاملا از بدن خارج کنیم درواقع یک شعار رویایی و ایده*آل پزشکی است. می*توانیم تعداد ویروس را به حدی برسانیم که قادر نباشد مشکلات بیشتری برای کبد ایجاد کند. در مورد هپاتیت C نیز همین طور است. مدت درمان ممکن است سال*ها طول بکشد. درواقع این موضوع بستگی به شرایط زمینه*ای بیمار، پاسخ بدن به دارو و میزان مقاوت ویروس دارد. این افراد باید حداقل هر 3 ماه یک بار به پزشک مراجعه کنند تا ارزیابی شوند و مشخص شود بیماری روی خط بهبود است یا در حال پیشرفت است.
رابطه شستن دست و هپاتیت
برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری*ها باید حتما دست*های*مان را قبل از خوردن غذا با آب و صابون بشوییم و از آب و مواد غذایی نامطمئن استفاده نکنیم. همچنین باید از بی*بند و باری*های جنسی خودداری کرده و از وسایل پیشگیری*کننده استفاده کنیم. علاوه براین، تمامی واکسن*ها از جمله واکسن هپاتیت B را باید تزریق کرده باشیم و البته از وسایل مخاطره آمیز مثل تیغ، سرنگ و ... به صورت مشترک استفاده نکنیم و همیشه از بهداشتی بودن آنها مطمئن شویم.
حمله به دستگاه تصفیه بدن!
بیماری هپاتیت کبد را درگیر می*كند. بافت کبد در گوشه سمت راست خارجی شکم قرار دارد و وجود التهاب در آن مانع از عملکرد طبیعی کبد می*شود. کبد در حالت طبیعی به عنوان دستگاه تصفیه بدن شناخته می*شود. درواقع تمام سموم در آنجا تصفیه شده و بعد از کلیه دفع می*شوند. پروتئین*ها و مواد قندی نیز در کبد متابولیزه می*شوند و حتی فاکتورهای انعقادی در کبد ساخته می*شوند. وقتی این عضو دچار مشکل می*شود طبیعی است که هر یک از این عملکردها مختل و بدن دچار سوء مدیریت کبد *شود.
هپاتیت به معنای التهاب کبد است. این التهاب می*تواند در اثر برخی بیماری*های غیر عفونی از جمله بیماری*های داخلی، بعضی بیماری*های روماتیسمی، بالا رفتن میزان سموم در بدن و... ایجاد شود. حتی کسانی که بیش از حد الکل یا دارو مصرف می*کنند ممکن است دچار التهاب کبد شوند. با این حال منظور از هپاتیت بیشتر هپاتیت ناشی از بیماری*های عفونی است. ویروس*ها، باکتری*ها، قارچ*ها و انگل*ها می*توانند کبد را درگیر کنند. گاهی اوقات نیز کبد در جریان بیماری*های عفونی عمومی از جمله سرخک، سرخجه، آبله مرغان و ... نارسا می*شود. با این حال آن چه که در اصطلاح عموم هپاتیت شناخته شده است بیشتر هپاتیت*های ویروسی الفبایی A، B، C، D، E و ... هستند که اهمیت*شان از سایر ویروس*ها بیشتر است.
کدام هپاتیت با رابطه جنسی منتقل می*شود؟
انتقال هپاتیت معمولا از 2 طریق عمده صورت می*گیرد. برخی از این ویروس*ها مثل ویروس هپاتیت A و E از طریق آب و غذای آلوده منتقل می*شوند. یعنی فرد در اثر زندگی در یک محیط غیر بهداشتی، خوردن آب و غذای آلوده یا تماس با فرد مبتلا به این بیماری، گرفتار می*شود. گروه دیگری از هپاتیت*ها نیز از طریق خون و فرآورده*های آن و رابطه جنسی منتقل می*شوند. سردسته این ویروس*ها هپاتیت Bو C هستند. يك روش انتقال آنها هم آغشته شدن پوست آزرده بدن با خون آلوده به این ویروس است. طبیعی است این نوع انتقال می*تواند در بیمارستان برای کادر پزشکی رخ دهد یا از یک زن به شوهر یا برعکس یا از طریق مادر به جنین منتقل شود. استفاده از روش*های غیربهداشتی در آرایشگاه*ها، سوراخ کردن گوش، تاتو کردن پوست، حجامت غیر استاندارد و استفاده از سرنگ*های چندبار مصرف نیز می*تواند شخص را در خطر این بیماری قرار دهد.
واکسن هپاتیت B فراموش نشود!
اکنون در دنیا حدود 450 میلیون نفر به هپاتیت B و کمتر از 180 تا 200 میلیون نفر به هپاتیت C مبتلا هستند. بدی این ویروس*ها این است که می*توانند مزمن شوند و تا پایان عمر فرد را درگیر كنند. خوشبختانه هپاتیت B دارای واکسن است و هم اکنون تزریق آن در کل دنیا و کشور ما برای کودکان انجام می*شود بنابراین می*توان به تدریج انتظار داشت که این ویروس دیگر در نسل*های بعدی دیده نشود اما هپاتیت C واکسن ندارد. هپاتیت B یکی از مهم*ترین ویروس*های کشور محسوب می*شود. این ویروس از چند دهه قبل از طریق مادران باردار به نوزادان منتقل می*شد و همین موضوع باعث ماندگاری ویروس در جامعه شده بود. زمانی در برخی قسمت*های کشور حدود 10 درصد از افراد به آن آلوده بودند اما امروزه کمتر جایی را می*توان یافت که نزدیک به يك درصد از افراد مبتلا در آن وجود داشته باشند بنابراین بیماری در حال عقب*نشینی و ریشه*کن شدن است.
هیچ*کس 2 بار هپاتیت A نمی*گیرد!
ویروس*هایی که از طریق آب و غذا منتقل می*شوند مثل ویروس هپاتیت A و E دوره نهفته*شان در حد 2 تا 8 هفته است.اين ویروس بعد از ورود به بدن جایگاه خود را در کبد پیدا می*کند و معمولا بیماری به شکل حاد خود را نشان می*دهد. یعنی فرد دچار بی*حالی، بی اشتهایی، تهوع، زرد شدن چشم*ها و درد شکم می*شود. این علائم حدود يك تا 2 هفته و حداکثر 4 هفته طول باقی می*مانند. بعد از این فرد جان سالم بدر می*برد و بیماری برای همیشه از بدن بیرون می*رود. یعنی یک فرد برای بار دوم مبتلا به هپاتیت A و E نمی*شود.
ویروسی* كه می*تواند منجر به سرطان کبد شود!
ویروس*های هپاتیت B و C گاهی اوقات می*توانند بی*علامت باقی بمانند و بیماری تشخیص داده نشود بنابراین ممکن است فرد به سمت سیروز و نارسایی کبد برود. حتی گاهی لازم می*شود پیوند کبد انجام دهیم و شاید فرد دیگر نتواند کیفیت زندگی عادی خود را داشته باشد.
ویروس هپاتیت B معمولا در عمق سلول*های کبد جایگزین می*شود و می*تواند تغییراتی در کبد ایجاد کند که حتی منجر به سرطان کبد شود. حتی می*تواند راهی را برای ویروس هپاتیت D باز کند که نوع خطرناک*تر است و مشکلات فرد را بیشتر کند بنابراین مبارزه با این ویروس*ها در تمام جوامع بسیار اهمیت دارد.
ممکن است فکر کنید فقط سرما خورده*اید!
دوره کمون ویروس هپاتیت B و C که از طریق جنسی یا خون منتقل می*شوند طولانی*تر است. یعنی بعد از تماس با ویروس حدود 2 تا 6 ماه طول می*کشد تا علائم ظاهر شوند. بسته به شرایط فرد ممکن است بیماری خیلی ملایم باشد و فرد فکر کند سرماخورده است اما بعد از یکی دو هفته بیماری مزمن می*شود و ویروس داخل بدن می*ماند. بعد از این ممکن است ماه*های بعد، سال*های بعد یا حتی چندین دهه بعد ویروس مجددا در بدن فعال شود و علائم حاد هپاتیت را ایجاد کند. اما کسانی که از طریق مادران*شان در زمان بارداری به هپاتیت مبتلا می*شوند معمولا چون بدن*شان در کودکی ضعیف است و قادر به تشخیص پروتئین*های خودی از غیر خودی*ها نیست، ویروس را جزو خودی*ها می*پندارد و در برابرش هیچگونه دفاعی نشان نمی*دهد بنابراین معمولا تا آخر عمر ویروس در بدن باقی می*ماند. یعنی ویروس کار خود را می*کند و بدن هم کار خود را و نوعی زندگی مسالمت آمیز با هم پیدا می*کنند!
وقتی فرد در بزرگسالی دچار هپاتیت B می*شود 90 درصد امکان دارد همان علائم هپاتیت A یعنی درد شکم، تهوع، استفراغ، بی حالی و احیانا زرد شدن چشم را نشان دهد. بعد از یک زمان 2 تا 3 ماهه نیز ممکن است بیماری کاملا فروکش کند یا اینکه مزمن شود. درواقع وقتی ویروس بیشتر از 6 ماه در خون باقی می*ماند می*گوییم هپاتیت مزمن شده است. این افراد بیشترین مشکلات بهداشتی را ایجاد می*کنند و از طریق روابط جنسی، مادر به جنین یا انتقال خون باعث ماندگاری ویروس در جامعه می*شوند. یعنی ممکن است از لحاظ بالینی هیچ علامتی نداشته باشند و کبدشان خیلی آزرده نشده باشد اما انتقال دهنده ویروس باشند.
این ویروس تا آخر عمر در بدن باقی می*ماند
برای درمان بیماران ويروس نوع Bشرایط خاصی وجود دارد. وقتی ویروس و بدن بیمار با یکدیگر زندگی مسالمت آمیز دارند و ویروس در عمق سلول*های کبد جایگزین شده است، واقعا امکان دسترسی دارو به آنجا نیست و نیازی هم به درمان وجود ندارد. درمان*ها نیز در این زمینه موفقیت آمیز نیستند. در این مواقع حداکثر 50 درصد از تعداد ویروس را می*توانیم در بدن کاهش دهیم اما اگر ویروس به حالت حمله*ای برسد، تعدادش در بدن زیاد شود و آثار تخریب و نارسایی کبد را ببینیم می*توان با استفاده از داروهای موثر ویروس را وادار به عقب*نشینی کرد. اینکه بتوانیم ویروس را کاملا از بدن خارج کنیم درواقع یک شعار رویایی و ایده*آل پزشکی است. می*توانیم تعداد ویروس را به حدی برسانیم که قادر نباشد مشکلات بیشتری برای کبد ایجاد کند. در مورد هپاتیت C نیز همین طور است. مدت درمان ممکن است سال*ها طول بکشد. درواقع این موضوع بستگی به شرایط زمینه*ای بیمار، پاسخ بدن به دارو و میزان مقاوت ویروس دارد. این افراد باید حداقل هر 3 ماه یک بار به پزشک مراجعه کنند تا ارزیابی شوند و مشخص شود بیماری روی خط بهبود است یا در حال پیشرفت است.
رابطه شستن دست و هپاتیت
برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری*ها باید حتما دست*های*مان را قبل از خوردن غذا با آب و صابون بشوییم و از آب و مواد غذایی نامطمئن استفاده نکنیم. همچنین باید از بی*بند و باری*های جنسی خودداری کرده و از وسایل پیشگیری*کننده استفاده کنیم. علاوه براین، تمامی واکسن*ها از جمله واکسن هپاتیت B را باید تزریق کرده باشیم و البته از وسایل مخاطره آمیز مثل تیغ، سرنگ و ... به صورت مشترک استفاده نکنیم و همیشه از بهداشتی بودن آنها مطمئن شویم.