مجموعه اشعار زیبای استاد شهریار

[*مینا*]

آمـدي، جـانـم بـه قـربـانـت ولــي حـالا چـرا بي وفـا​

حـالا کــه من افـتــاده ام از پـا چـرا​

نوشـدارويي و بعـد از مرگ سهـراب آمدي​

سنگدل اين زودتر مي خــواستي، حالا چـرا​

عـمر ما را مهلت امروز و فرداي تو نيست​

من که يک امروز مهـمـان توام، فـردا چـرا​

نـازنـيـنا مـا بـه نـاز تـو جـوانـــي داده ايــم​

ديگـر اکنون با جوانان ناز کـن، بـا مـا چـرا​

وه کـه بـا ايـن عـمرهـاي کـوتـه بي اعـتبار​

اين همه غافل شدن از چون مني شيدا چـرا​

شورفرهادم به پرسش سر بزير افکنده بود​

اي لـب شـيـرين جـواب تـلخ سربالا چـــرا​

اي شب هجران که يکدم در تو چشم من نخفت​

اين قدر با بخت خواب آلود من، لالا چـرا​

آسمان چـون جمع مشتاقان پريشان مي کند​

در شگـفـتم من نمي پاشد ز هـم دنــيـا چـرا​

در خـزان هـجر گـل اي بلبل طبع حــزين​

خامُـشي شـرط وفـاداري بـود، غـوغـا چـرا​

شهـريارا بي حبـيب خود نمي کردي سفر​

اين سفـر راه قـيامت مي روي، تـنهـا چـرا​

 

[*مینا*]

کسي نیست در این گوشه فراموشتر از من​

وز گوشه نشینان توخاموشتر از من​

هر کس به خیالیست هم آغوش و کسی نیست​

ای گل به خیال تو هم آغوشتر از من​

می*نوشد از آن لعل شفقگون همه آفاق

اما که در این میکده غم نوشتر از من​

افتاده جهانی همه مدهوش تو لیکن​

افتاده*تر از من نه و مدهوشتر از من​

بی ماه رخ تو شب من هست سیه*پوش​

اما شب من هم نه سیه*پوشتر از من​

گفتی تو نه گوشی که سخن گویمت از عشق​

ای نادره گفتار کجا گوشتر از من​

بیژن*تر از آنم که بچاهم کنی ای ترک​

خونم بفشان کیست سیاوشتر از من​

با لعل تو گفتم که علاجم لب نوشی است​

بشکفت که یارب چه لبی نوشتر از من​

آخر چه گلابی است به از اشک من ای گل؟​

دیگی نه در این بادیه پرجوشتر از من​

 

[*مینا*]

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من​

وین همه پرده و از جلوه عیانی گل من​

آن تجلی که به عشق است و جلالست و جمال​

و آن ندانیم که خود چیست تو آنی گل من​

از صلای ازلی تا به سکوت ابدی​

یک دهن وصف تو هر دل به زبانی گل من​

اشک من نامه نویس است وبجز قاصد راه​

نیست در کوی توام نامه رسانی گل من​

گاه به مهر عروسان بهاری مه من​

گاه با قهر عبوسان خزانی گل من​

همره همهمه*ی گله و همپای سکوت​

همدم زمزمه*ی نای شبانی گل من​

دم خورشید و نم ابری و با قوس قزح​

شهسواری و به رنگینه کمانی گل من​

گه همه آشتی و گه همه جنگی شه من​

گه به خونم خط و گه خط امانی گل من​

سر سوداگریت با سر سودایی ماست​

وه که سرمایه هر سود و زیانی گل من​

طرح و تصویر مکانی و به رنگ*آمیزی​

طرفه پیچیده به طومار زمانی گل من​

شهریار این همه کوشد به بیان تو ولی​

چه به از عمق سکوت تو بیانی گل من​

 

[*مینا*]

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه
درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه
خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز
دوش گیریم و به خاکش برسانیم که چه
آری این زهر هلاهل به تشخص هر روز
بچشیم و به عزیزان بچشانیم که چه
دور سر هلهله و هاله ی شاهین اجل
ما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه
کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند
هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه
بدتر از خواستن این لطمه ی نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه
ما طلسمی که قضا بسته ندانیم شکست
کاسه و کوزه سر هم بشکانیم که چه
گر رهایی است برای همه خواهید از غرق
ورنه تنها خودی از لجه رهانیم که چه
ما که در خانه ی ایمان خدا ننشستیم
کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه
مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه
شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه

 

[*مینا*]

در بهاران سری از خاک برون آوردن
خنده ای کردن و از باد خزان افسردن
همه این است نصیبی که حیاتش نامی
پس دریغ ای گل رعنا غم دنیا خوردن
مشو از باغ شبابت بشکفتن مغرور
کز پیش آفت پیری بود و پژمردن
فکر آن باش که تو جانی وتن مرکب تو
جان دریغست فدا کردن و تن پروردن
گوتن از عاج کن و پیرهن از مروارید
نه که خواهیش به صندوق لحد بسپردن
گر به مردی نشد از غم دلی آزاد کنی
هم به مردی که گناه است دلی آزردن
صبحدم باش که چون غنچه دلی بگشائی
شیوه ی تنگ غروبست گلو بفشردن
پیش پای همه افتاده کلید مقصود
چیست دانی دل افتاده به دست آوردن
بار ما شیشه ی تقوا و سفر دور و دراز
گر سلامت بتوان بار به منزل بردن
ای خوشا توبه و آویختن از خوبی ها
و ز بدیهای خود اظهار ندامت کردن
صفحه کز لوح ضمیر است و نم از چشمه ی چشم
می توان هر چه سیاهی به دمی بستردن
از دبستان جهان درس محبت آموز
امتحان است بترس از خطر واخوردن
شهریارا به نصیحت دل یاران دریاب
دست بشکسته مگر نیست وبال گردن

 

[*مینا*]

این همه جلوه و در پرده نهانی گل من
وین همه پرده و از جلوه عیانی گل من
آن تجلی که به عشق است و جلالست و جمال
و آن ندانیم که خود چیست تو آنی گل من
از صلای ازلی تا به سکوت ابدی
یک دهن وصف تو هر دل به زبانی گل من
اشک من نامه نویس است وبجز قاصد راه
نیست در کوی توام نامه رسانی گل من
گاه به مهر عروسان بهاری مه من
گاه با قهر عبوسان خزانی گل من
همره همهمه ی گله و همپای سکوت
همدم زمزمه ی نای شبانی گل من
دم خورشید و نم ابری و با قوس قزح
شهسواری و به رنگینه کمانی گل من
گه همه آشتی و گه همه جنگی شه من
گه به خونم خط و گه خط امانی گل من
سر سوداگریت با سر سودایی ماست
وه که سرمایه هر سود و زیانی گل من
طرح و تصویر مکانی و به رنگ آمیزی
طرفه پیچیده به طومار زمانی گل من
شهریار این همه کوشد به بیان تو ولی
چه به از عمق سکوت تو بیانی گل من

 

[*مینا*]

به خاک من گذری کن چو گل گریبان چاک
که من چو لاله به داغ تو خفته ام در خاک
چو لاله در چمن آمد به پرچمی خونین
شهید عشق چرا خود کفن نسازد چاک
سری به خاک فرو برده ام به داغ جگر
بدان امید که آلاله بردمم از خاک
چو خط به خون شبابت نوشت چین جبین
چو پیریت به سرآرند حاکمی سفاک
بگیر چنگی و راهم بزن به ماهوری
که ساز من همه راه عراق میزد و راک
به ساقیان طرب گو که خواجه فرماید:
اگر شراب خوری جرعه ای فشان بر خاک؟
ببوس دفتر شعری که دلنشین یابی
که آن دل از پی بوسیدن تو بود هلاک
تو شهریار به راحت برو به خواب ابد
که پاکباخته از رهزنان ندارد باک

 

[dada64]

خان ننه

خان ننه،هایاندا قالدین
بئله باشوا دولانیم
نئجه من سنی ایتیردیم
داسنین تایین تاپیلماز

سن أولن گون عمه گلدی
منی گتدی ایری کنده
من اوشاق،ن آنلیایدیم
باشیمی قاتیب اوشاقلار
نئچه گون من اوردا الدیم

قائیدیب گلنده باخدیم
یئریوی ییغیشدیریبلار
ن أوزون و ن یئرون وار

هانی خان ننه م؟سوروشددم
دئدیلر که خان ننه نی
آپاریبلا کربلایه

ک شفاسین اوردان آلسین
سفری اوزون سفر دیر
بیر ایکی ایل چکر گلینجه

نئجه من آغلارام یانیخلی
نئچه گون ائله چیغیردیم
ک سسیم سینم توتولدی

او،من اولماسام یانیندا
أوزی هئچ یره گئدمز
بو سفر نولوبدی من سیز
أوزی تک گویوب گئدیبدی؟

هامیدان آجیخ ائدر کن
هامیا آجیخلی باخدیم
سونرا باشلادیم ک من ده
گئدیرم اونون دالینجا

دئدیلر سنین کی تئز دیر
امامین مزاری اوسته
اوشاقی آپارماق اولماز
سن اوخی قرآنی تئز چیخ
سن اونی چیخاندا بلکه
گله خان ننه سفردن

تله سیک راوانلاماقدا
اوخویوب قرآنی چیخدیم
ک یازیم سنه گل ایندی
داها چیخمیشام قرآنی
منه سوغت آل گلنده
آما هر کاغیذ یازاندا
آقامین گوزی دولاردی
سنده کی گلیب چیخمادین
نئچه ایل. بو انتظارلا
گونی هفته نی سایاردیم
تا یاواش یاواش گوز آچدیم
آملادیم ک سن اولوبسن

بیله بیلمیه هنوزدا
اورگیمده بیر ایتیک وار
گوزوم اختارور همیشه
ن یاماندی بو ایتیکلر

خان ننه جانیم نولیدی
سنی بیر ده من تاپیدیم
او ایاقلار اوسته بیر ده
دوشه نیب بیر آغلاییدیم
قولی حلقه سالمیش ایپتک
او ایاغی باغلاییدیم
ک داها گئدنمیه ایدین

گئجه لر یاتاندا سنده
منی بوینوا آلاردین
نئجه یاغروا باساردین
قولون اوسته گاه سالاردین

آخی دنیانی آتار کن
ایکیمیز شیرین یاتاردیق
یوخودا لوئلی آتار کن
سنی من بیلشدیریدیم
گئجخ لر سو قیزدیراردین
أوزیوی تمیزلیه ردین
گنه ده منی اوپردین
هئچ منه آجیخلامازدین

ساواشان منه کیم اولسون
سن منه هاوار دوراردین
منی سن آنام دؤینده
قاپیب آرادان چیخاردین

ائله ایستیکیک او ایستک
داها کیمسده اولورمی؟
اوره گیم دئیر کی یوق یوق
او درین صفالی ایستک
منیم او عزیزلیگیم تک
سنله گئدیب تو کندی

خان ننه أوزون دئییردین
ک سنه بهشته آلله
وئره جک ن ایستیورسن
بو سوزون یادیندا قالسین
منه قولینی وئریبسن

ائله بیر گونوم اولورسا
بیلیسن ن ایسته رم من ؟
سوزومه درست گولاخ وئر
سن ایلن اوشاخلیق عهدین

خان ننه آمان نولیدی
بیر اوشاخلیغی تاپیدیم
بیرده من سنه چاتیدیم
سنیلن قوجاقلاشیدیم
سنیلن بیر آغلاشیدیم
یئنیدن اوشاق اولور کن
قوجاغوندا بیر یاتیدیم
ائله بیر بهشت اولورسا
داها من اوز آللاهیمدان
باشقا بیر شی ایستمزدیم



تبریز -شهریار در هفتاد سالگی
فروردین ۵۵