مشاعره کده بیا ۲ فروم

[eLOy]

یـار و هـمـسـر نـگـرفـتـم کـه گـرو بود سرم

تـو شـدی مـادر و مـن بـا هـمـه پـیری پسرم

#شهریار

 

[! Tarane]

ما کسی را نشناسیم که غم نشناسد
هست بیگانه مرا آن که الم نشناسد
یا رب آن کس که کند تهمت شادی بر من
تا ابد کام دلش لذت غم نشناسد

#عرفی شیرازی

 

[eLOy]

دعا کردم که برگردد
شده با دیگری باشد

دعا های به این تلخی
همان بهتر نمی گیرد …

#نفیسهساداتموسوی

 

[! Tarane]

در سینه ز دست دل جگر تابیهاست
در دیده ز تاب سینه بیخوابیهاست
ای دیده، بریز خون این دل،
که مرا دیریست که با او سر بیآبیهاست
#اوحدی مراغه ای

 

[eLOy]

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را

او که هرگز نتوان یافت همانندش را

#کاظم_بهمنی

 

[! Tarane]

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
#حافظ

 

[eLOy]

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

#شهریار

 

[! Tarane]

مي روي و گريه مي آيد مرا
ساعتي بنشين که باران بگذرد
# امير خسرو دهلوی

 

[eLOy]

دلم یک دوست میخواهد
که اوقاتی که دلتنگـم

بگویـد خانه را وِل کن
بِگو مَن کِی، کُجا باشَم؟

#سعیدصاحبعلم

 

[*افسون*]

مرغ دلم همچو باد گرد دو عالم بگشت
هرچه نه از عشق بود از همه بیزار شد

 

[eLOy]

دلتنگم و با هیچ کسم میل سخن نیست

کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست

#وحشی_بافقی

 

[*افسون*]

تا نور او دیدم دو کون از چشم من افتاده شد
پندار هستی تا ابد از جان و تن افتاده شد
روزی برون آمد ز شب طالب فنا گشت از طلب
شور جهان‌سوزی عجب در انجمن افتاده شد

 

[eLOy]

دایم گل این بستان شاداب نمیماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانای

#حافظ

 

[*افسون*]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
بازآید و برهاندم از بند ملامت
خاک ره آن یار سفرکرده بیارید
تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت

 

[eLOy]

تیرگی بیرون نرفت از دل به علم ظاهری

خانه را روشن نمیسازد چراغ پشت پا

#صائب

 

[*افسون*]

ای آن که به تقریر و بیان دم زنی از عشق
ما با تو نداریم سخن خیر و سلامت

 

[eLOy]

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار

کاش قاصد میگشود این نامه سر بسته را

#فوجی_نیشابوری

 

[طناز*]

‏ای ساربان آهسته ران کآرامِ جانم می‌رود

‏وآن دل که با خود داشتم با دل‌سِتانم می‌رود

‏من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او

‏گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

‏او می‌رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

‏دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌رود



‏

 

[eLOy]

دایم گل این بستان شاداب نمیماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

#حافظ

 

[طناز*]

‏یک‌عمر به سودای لبش سوختم و آه

‏روزی که لب آورد ببوسم، رمضان شد ...



‏⁧